3.ÖZLEM

899 42 279
                                    

"Gel, için öfke ile dolu dahi olsa nefret kusmak için gel. Ama yeter ki gel..."

     19.01.2013

"Efnan?"

    Ağır ağır gözlerini açmaya çalışan Efnan, karanlıkta seçtiği kişinin kim olduğunu anlamaya çalışırken tatlı uykusundan uyandı ve gözlerini açtı. Eliyle gözlerini ovalarken ses tonundan ona seslenen kişinin Vuslat olduğunu anladı. Vuslat, Efnan'ın omuzuna dokunup, "Efnan lütfen kalk." dedi.

  Efnan yatağının içinde doğrularak kalktığında Vuslat yatağın demirinden zemine indi. Efnan merakla karanlıkta Vuslat'a bakarken, "Ne oldu?" diyerek sessizce fısıldadı. Koridorun yanan ışığı aralık olan kapıdan içeriye vuruyordu. O ışık sayesinde Vuslat'ın yüzünü daha net gören Efnan, Vuslat'ın alnının kanadığını fark etti. Vuslat eliyle Efnan'ı yanına çağırıp bakışlarını koridora çevirdi.

"Hemen kalk."

"Neden?"

"Efnan yatağından in, hadi. Zamanımız yok."

   Efnan ayaklarını ranzadan aşağıya boşlukta sallandırdı. Ranzanın merdivenlerinden inerek zemine atlayan Efnan merakla Vuslat'a dönerken Vuslat çekmecenin üzerindeki su şişesini eline alıp Efnan'ın yatağının üzerine çıktı. Elindeki suyun kapağını açıp yatağa şişedeki tüm suyu boşaltırken Efnan, "Ne yapıyorsun?" diyerek merakla Vuslat'a baktı. Vuslat ranzadan inip tekrar zemine ayak bastı. Şişedeki yarım kalan suyu Efnan'ın beyaz geceliğinin eteklerine döktü ve Efnan'ın bacaklarını ıslattı.

"Cengiz gelirse altına kaçırdığını söyle. Hadi gir yatağa, durma. Vaktimiz yok."

   Efnan anlamayan gözlerle Vuslat'a bakarken elleri Vuslat'ın alnına doğru gitti. "Alnına ne oldu? Yine dayak mı yedin?" diye sordu. Vuslat dolu yeşil gözlerini kapatıp açtı.

"Yatağını ıslatmak zorunda kaldığım için özür dilerim. Söz, sende yarın benim yatağımı ıslatırsın. Ödeşiriz."

   Vuslat elini acı ile ağrıyan karnına götürdüğünde bir yandan ranzasına çıkan Efnan'a yardım ediyordu. Efnan yatağının içine tekrar girdiğinde, "Vuslat Arda?" dedi. Vuslat, Efnan'ın üzerini örtmek için ona bakarken Efnan ona eliyle yatağını işaret etti. Vuslat yatağın ucuna oturup koridora baktı.

"Niye solgun duruyorsun Vuslat?"

   Vuslat acı dolu yüzüne yalandan bir gülümseme takınırken Efnan,"Bir yerin mi acıyor?" diye sordu. Vuslat dudaklarını büzerek Efnan'a baktı ve başını iki yana olumsuz anlamda salladı.

"O zaman sorun ne?"

"Efnan, korkuyorum. Kendimden korkuyorum. Bir gün asla olmam dediğim adam olmaktan korkuyorum."

VUSLAT ÇIKMAZIDove le storie prendono vita. Scoprilo ora