CHAPTER 55

14K 470 18
                                    

AUDRESYNE

From his furious eyes, it turned soft when his gaze went to mine.

"Mommy!"

Mabilis itong tumakbo papunta sa akin. Pero dahil sa pagmamadali, halos short-cut-in na niya ang hakbang kaya naman nang kamuntikan na siyang matumba ay napamura ako. Mabilis na sumaklolo ang tatlo niyang nannies na halos manginig na sa takot nang makitang matutumba ang bata. They are not afraid of the possible things, they are afraid of me.

My baby might know how to walk and stand by himself, but he still needs guidance. Naiinis siya kapag natutumba, kaya naman may minsan na mas prefer niyang magpakarga o sakay sa stroller.

"M-Magandang tanghali po, Mam," kinakabahang bati ng tatlong nannies nang lapitan ko si Zozo at kinarga ito, mabilis naman niyang ipinalibot ang maliit na braso sa aking batok at itinago ang mukha sa aking leeg.

"Have you already fed him?" I seriously asked them.

They gulped. Nakita ko ang pasimple nilang pagpahid sa pawis. "Tapos na po, Mam."

"How about his diapers?" I asked while kissing the top of my son's head.

"Kakapalit lang p-po namin, Mam."

I nodded my head. "You may go now."

Sabay-sabay ang mga ito tumango. Pinulot muna nila ang mga laruan na nagkalat sa sahig at inilagay sa tamang lagayan bago umalis.

Napansin ko ang pagkahikhik ng aking anak. When I glanced at him, I noticed how he peeked out from my hair, then quickly hid his face again, and then peeked out once more. He giggles.

Lumingon ako sa aking likuran at saglit akong natigilan nang makita ang taong parang tuod na nakatayo lang sa kaniyang puwesto. 'Ni hindi man lang ito gumalaw. He looks like a freaking statue.

"You want to hug him, baby?" I whispered to my son enough for the both of us to hear it. He looks at me innocently as he sucked his left thumb finger. Kinuha ko ang kaniyang daliri at pinalitan ito ng pacifier bago pinahiran ang kaniyang daliri gamit ang wipes.

"Mommy," wika nito pagkatapos tanggalin ang pacifier at iwinagayway ang paa sa ere.

I looked at Zarcaen. "Come here."

"Is... Is he your son? I didn't know that you already had a family. " He said coldly. I saw how his eyes darkened and how his fist clenched.

My brows knitted. Pareho lang talaga sila ni Nay Ariola ng iniisip. Ako na ang lumapit sa kaniya at paharap kong kinarga si Zozo para makita niya ito ng buo. I even lift my son para ipantay sa kaniyang mukha.

"Look at him closely and ask him who he is," wika ko.

He stared at my son intently. Tila'y masinsinang pinag-aaralan ang mukha nito. Habang ang isa naman ay abala sa pagsipsip ng pacifier at tinitigan rin ang ama ng inosente, pero makikita sa mata ng bata na halatang natutuwa ito sa pagmumukha ng kaharap.

Nakita ko kung paano dumaan ang kakaibang emosyon sa mata ni Zarcaen habang nakatitig sa mata ng aking anak. Mirroring each other's eyes. Dahan-dahang lumambot ang aura ni Zarcaen. I saw how he gulped intensely. He looks at me, making sure his guts are right. I nodded my head as confirmation. His cerulean eyes glistened and stared again at his son.

Zarcaen was about to say something, ngunit sa pagbuka ng kaniyang bibig ay mabilis na tinanggal ng aking anak ang subong pacifier, sa halip ay ipinasok ito sa bibig ni Zarcaen. Nanlaki ang aking mata sa ginawa ni Zozo.

Pati si Zarcaen ay natigilan sa ginawa ng sariling anak. Wala sa sariling natawa ako. Dang.

Muli ay kinuha na naman ni Zozo ang pacifier na kasalukuyang subo ng ama at ibinalik ito sa kaniyang maliit na bibig bago takpan ang sariling mukha gamit ang maliliit na kamay. Hindi lang 'yun, my son even tried to kick his father's face! Buti nalang at agad ko itong inatras kaya parang daplis lang sa panga ang nakuha ni Zarcaen. Oh, fuck.

I saw how Zarcaen looked at me helplessly. Maliit pa lang binubully na ang ama. Ewan ko na lang paglaki.

"Don't hide your face, Zozo. Look at him," I said softly to my son. He didn't listen. Mas hinigpitan pa nito ang pagkakatakip sa mukha. Kaya naman nang kinarga ko ito paharap sa akin ay mabilis niyang itinago ang mukha sa aking leeg. "Baby, I told you many times don't kick someone else's face'."

I didn't receive any replies from him. Pero nakita ko ang pasimple nitong pagsilip kay Zarcaen mula sa aking buhok. Kaya naman ng intensyon kong hinawi ang aking buhok papunta sa kabila ay nanlaki ang kaniyang asul na mata sa gulat at muntikan pa akong sabunutan.

"Listen to Mommy, Zozo. Behave." Parang natinag naman ito sa aking boses kaya hindi na siya nagmatigas pa.

"Can you call him Dad for me?" I asked him gently.

His innocent blue eyes looked at me. He stared at his Dad first and his gaze went to me again before he removed the pacifier. "Daddo?" He asked using his cute voice.

"Only Dad, baby."

"No! Daddo."

I just chuckle because of how adorable this little one is, hinalikan ko nalang ang kaniyang pisngi.

"Go," I whispered to him.

His eyes went to his father. "Daddo!" He exclaimed while swaying his small feet and extending his short arms in front of his father.

"Come on, he wants to be carried by you. Don't you want to carry your son?" I asked and my brows arched.

"S-Son?" he stuttering said. I could feel his nervousness. Mas lamang ang kaniyang kaba ngayon kaysa sa kaba niya kanina nang makilala ang aking mga magulang.

Nilapitan ko si Zarcaen at ibinigay sa kaniya ang anak. Nanginginig ang kamay na kinarga niya ito. Kahit matigas at malaki ang kaniyang braso, manginginig rin pala. I saw how he stared at his mini-version intently.

"Do you still remember? I was pregnant when I left Taylorynth. Here's your little champ now. He almost inherited your physical features, even his attitude. He's almost you."

Mas lalong kumislap ang mata ni Zarcaen. Dahan-dahang namuo ang luha sa kaniyang mata habang nakatitig sa kaniyang anak na walang ibang ginawa kung 'di ang paglaruan ang kaniyang makapal na kilay. He suddenly hugged his son tightly, his tears fell with happiness. The scenario made my heart swell. I have been longing to watch them together.

Akala ko wala ng pag-asa para magkita sila.

Akala ko hindi na magkakaroon ng tansiyang makilala ni Zayn ang kaniyang ama.

But it looks like fate had other plans, Zarcaen has found his way to be with us.

Zarcaen extends his free hand like he is asking me to join them, agad akong lumapit sa kanila at niyakap rin sila.

"Thank you, baby. Thank you for taking good care of our son even without me. Thank you for waiting for me." He suddenly kissed my lips which made me smile.

Ngunit hindi pa man nagtatagal ng ilang segundo sa paglalapat ang aming labi ay may isang maliit na kamay ang bigla na lang tumampal sa pisngi ni Zarcaen kaya agad kaming napahiwalay.

Sumalubong sa amin ang nakabusangot na mukha ni Zozo. Mas lalo akong nagulat nang bigla niyang niyakumos ang buhok ni Zarcaen at nagwala sa bisig nito.

"You eat Mommy!"

Oh, no.

The monster king was just defeated by his baby monster.

_________

💙🕊️

She Is Zarcaen'sWhere stories live. Discover now