She Is Zarcaen's

CHAPTER 17

AUDRESYNE

"Where is my gun?," tanong ko sa kanila.

Natigil sila sa paglilinis ng sandata.

"Prutas ba 'yun?" kunot noong tanong ni Lucino.

I looked at him without any emotion. "Puwede kong ipakain sa iyo yung buto ng baril." I am referring the bullets. Ngunit mukhang mas lalo siyang nasiyahan.

Makakangiti pa kaya 'to pag pinaputukan ko na ang bunganga? I scoffed.

Binalingan ko si Gabru na tahimik na tinitingnan ang sariling repleksyon sa blade ng kaniyang espada. Hinimas pa nito ang baba at mayabang na ngumisi sabay kindat. "Gabru..."

Nabitawan niya ang hawak na espada dahil sa lamig ng boses ko, kamuntikan pang masaksak ang kaniyang kaliwang paa kung hindi lang siya agad nakatalon. Napahawak ito sa dibdib at tumingin sa akin na parang sinisisi pa ako sa katangahan niya. Ngunit nang makitang seryoso ang aking mukha ay peke itong ngumiti. "A-ano po 'yun, your majesty?"

I rolled my eyes. These three penguins are aware that I was being asked by their king to be their queen in this kingdom. Kaya naman tuwang-tuwa ang mga ito sa naging desisyon kong pagpayag na maging reyna.

Well, I have no choice.

Hindi man ito ang unang beses na inambush ang hari, pero ito ang unang beses na nakidnap ito. They didn't know what to do next and the process on how to save their king without getting him harmed. And I'm willing to help them because why not? Wala naman sigurong mawawala sa akin kung gagamitin ko ang pagiging Mafia Queen ko ngayong gabi... at sa mga susunod na araw kapag kakailanganin nila ako.

Hanggang sa nandito pa ako at hindi ko pa nahahanap ang solusyon sa kung paano ako makakauwi sa aking mundo. Might as well be productive and useful in this world even though it is just a temporary. Baka mas lalo lang akong maburyo at mabagot kapag walang ginagawa.

"Where did you hide that weapon of mine you used to called panghilot?"

Nagkatinginan pa sila sa isa't-isa at nang may mapagtanto ay napapitik sila sa ere. "Kinuha po sa amin ng hari, pero nakita kong dinala niya iyun sa kaniyang kuwarto."

Naningkit ang aking mata.

Dinala niya sa kaniyang kwarto para ano? Don't tell me pinanghilot niya rin? Damn. Mariin akong napapikit.

"Tell the kingslayers to be ready, I'll be going to briefing them before we proceed," I told them. Hindi ko na hinintay ang kanilang sagot at nagmadaling nagtungo sa kuwarto ng hari.

Bakit ba kasi dinala sa kuwarto niya ang baril ko at hindi na lang isauli sa akin? Para namang alam niya kung paano gamitin ang sandatang iyon. In this world, they might have different types of weapons, such as swords, bow and arrow, bombs, dagger, pocket knives, whips, etc. name all the types of weapons and they have it all, but except gun. Hindi nag-eexist ang baril dito.

Kaya hindi na ako magtataka na baka ginawang panghilot talaga ng hari ang aking baril. Mukhang hindi rin naman niya napaputok dahil wala na iyung bala. Huling bala na iyung nagamit ni Corio kay Lucino at nasa boots ko ang ibang mga magazines. Thankfully that I still have extras from the mafia war.

Pagkapasok ko sa kaniyang silid ay sumalubong sa akin ang napakalamig na atmospera. May kalamigan ang kaniyang kuwarto dahil isang wall torch lang ang nakabukas. Puro itim lahat ng kaniyang mga gamit at ang tanging naiibang kulay lang ay ang king bed size sheet at pillow cases niyang maroon. His room is two times wider then my current room and it shouts expensiveness and spine-chilling. Kahit wala siya dito ay parang mararamdaman mong narito lang siya sa paligid dahil na rin sa aura ng kaniyang silid. I can even smell his scent everywhere in this room.