She Is Zarcaen's

CHAPTER 16

AUDRESYNE

Iminulat ko ang aking mata nang maramdamang namimigat ang aking pantog. Dahan-dahan akong bumangon at inayos ang aking buhok. I'm still sleepy but I have to pee.

Kaagad na akong umalis sa kama at nagtungo sa banyo. Matapos kong umihi ay naghilamos muna ako at nagtoothbrush. I went to my closet and change my clothes. I wear sports bra and black cycling. Kailangan kong magpapawis muna bago maligo. I can't just stand the coldness of their water when I am as well shivering from the early atmosphere.

I start doing warm up before doing exercises. Hobby ko rin naman ang mag-exercise noon sa umaga kahit thirty minutes lang bago ako pumunta sa headquarters. It's just that the difference today is I feel like the need to engage in a rigorous exercise because I sense that my body is gradually getting accustomed to resting too much.

I has been two weeks since I discovered the Underground Dome. Hindi na ulit ako nakapunta roon dahil baka ako na naman ulit ang mapasabak, I'm not in a mood to spar. At isa pa, those grand penguins told me that my face are still fresh for the people and I might be attack by Thorgar's guild.

Nalaman ko kasi na ang Underground Dome ay isang lugar kung saan nag-eensayo ang mga tauhan nila doon. Pero hindi basta-bastang mga tauhan ang mayroon sila, because those people are members of guilds.

Guilds are groups of people in my world who bear similarities to gangsters, and they are known as guilders. Every Sunday, different guild leaders engage in intense battles. Whoever leader wins, there is a specific treatment. There is also a fight among guild group on the last day of each month, may special treatment rin ang buong grupo kapag nanalo. On their other days, they focus on training. There may be rivalries and bloody fights between guilds, but they can be unite when it comes to this kingdom. They are called Kingslayers.

I won't deny the fact that I find those slayers interesting. Sobrang dami pa. Where did they get those people? Halata rin naman sa kanilang aura na hindi basta-basta. Mukhang hindi rin naman pala masamang ideya na hindi ko tuluyang pinatay ang isa sa mga nakaaway ko, that Thorgar guy. According to Corio, isa sa mga pinakamabagsik na guild leader si Thorgar at pinakamaaasahahan pagdating sa labanan. Sadyang masama lang ang ugali at mas lalong magiging masama kapag lasing.

I scoffed.

I know that he's drunk that time. Halos hindi ko na nga matimpi yung hininga, halata rin sa mga lumalabas sa bibig niya na wala siya sa katinuan. Kahit lasing ay nagawa niya pa ring makipaglaban sa akin, indeed his every attack was a strong one. How much more if he's not drunk. I wonder if he can be able to defeat me when he's at his right mind. I'm also curious about how capable the King is.

And speaking of the king. Sa loob ng dalawang linggo ay hindi ko siya nakita, kahit anino niya. Pagkatapos ng usapan namin sa loob ng kaniyang opisina ay hindi na ulit nagtagpo ang landas namin. Hindi ko alam kung seryoso ba siya sa pabor na hinihingi.

He wants me to be the queen of this kingdom. Hindi ko alam ang isasagot ko. Not because I don't like it, but because I'm not from this world. We're not sure how long I could stay in Taylorynth. Hindi permanente ang pagtira ko dito. And having those kind of title is quite heavy. Naging reyna rin ako sa aming mundo, pero hindi sa isang kastilyo, kundi sa isang organisasyon ng mga masasamang tao. Hindi ko pa nasasagot ang tanong niyang iyun, wala rin naman siya para sagutin ko, at isa pa ay wala pa akong buong desisyon.

Sa loob ng dalawang linggo, ang kadalasang kasama ko ay ang tatlong grand butlers. They keep pestering me. How I wish I could throw them out of this kingdom for disturbing me. Palagi nila akong pinipeste sa kung paano ko nagawang talunin ang isa sa mga pro guild leaders. Sa kung paano ako natutulong makipaglaban at kung sino ang mga nagtuturo sa akin. I didn't directly answered them since they have no idea what Mafia is. Ang tanging sinabi ko lang ay isa ako sa aming mundo na may mataas na posisyon pagdating sa pakikipaglaban. Minsan ay sinasamahan rin nila akong pumunta sa syudad upang bumili ng kakailanganin lalo na ang mga damit. Naiinis lang ako minsan dahil kalalaking tao ang iingay.