SHOW UP WITH LOVE (4QDRO/SS Series#1) [COMPLETED]

𝗖𝗵𝗮𝗽𝘁𝗲𝗿 48

3 MONTHS LATER

𝐉𝐀𝐙 𝐏𝐎𝐕:

Dumaan ang tatlong buwan na kila kuya pa rin ako naninirahan. May araw na naghahanap ako ng trabaho na tatanggap sa edad ko ngunit wala rin akong mahanap.

Ngayon ay uwian na namin galing school kaya nagpauna na ako sa kanila palabas ng gate. Gusto pa nila na sila ang sumundo sakin pauwi pero hindi ko sila pinayagan.

Pagkalabas ng gate ay humahanap ako ng jeep na makakasakyan ko at ng makahanap ako ay sasakay na dapat ako...

"Jazzzz!!"

Pero napatigil ako at lumingon sa tumawag ng pangalan ko.
Gulat akong napa-tingin kay Mrs. Jam na naiyak.

Parang may kung anong kumirot sa puso ko ng makita syang umiiyak.
Tumakbo sya papalit sakin at biglang....

NIYAKAP AKO NG MAHIGPIT!!

"I-i'm sorry tisay patawarin mo si mommy... plss bumalik kana sa bahay?.. hindi na kakayanin ni mommy na nawalan ulit ng anak.." umiiyak na sabi nya. Gusto kong umiyak pero ayokong nakita nya o nila.

"Mrs. Jam pasensya na po.. pero hindi po ako uuwi sa bahay.." Sabi ko. Kaya kumalas sya ng yakap sakin. At tinignan ako sa mata.

"M-mrs. Jam?? Anak naman wag mo naman sabihin na pati ikaw mawawala na din sa buhay ko?? Tulad ng kuya mo??" Naiyak na sabi nya.

"Bakit yun naman po ang gusto nyo diba?!! ang mawala ako sa buhay nyo?!!" Galit na sabi ko na nagpaiyak pa ng husto sa kanya.

"Pero hindi po ako madamot para hindi sabihin sa inyo.. Sumama po kayo sakin may papakita po ako sa inyo.." walang buhay kong sabi.

.
.
.
.
.

𝐉𝐀𝐌 𝐏𝐎𝐕:

"Pero hindi po ako madamot para hindi sabihin sa inyo.. Sumama po kayo sakin may papakita po ako sa inyo.." Walang buhay nyang sabi.

𝑀𝑟𝑠. 𝐽𝑎𝑚? 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡..

𝐴𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑚𝑎𝑛 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑛𝑎 𝑢𝑛𝑡𝑖-𝑢𝑛𝑡𝑖 𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑜𝑜𝑏 𝑛𝑖 𝑡𝑖𝑠𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑘𝑖𝑛?

𝑃𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑜𝑜𝑏 𝑚𝑜 𝑠𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑎𝑘? 𝐴𝑡 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑡𝑖𝑡𝑖𝑔𝑖𝑙 𝑛𝑎 𝑔𝑢𝑚𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑎𝑟𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑑 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜..

Napabalik ako sa ulirat ng may biglang huminto na jeep sa harap namin at saktong sasakay si tisay ng jeep ay hinawakan ko sya sa kamay kaya napatigil naman sya.

"San tayo pupunta tisay anak??" takang tanong ko.

"Sa bahay na tinutulayan ko po.." blankong sagot nya.

"Wag na tayong sumakay dyan.. doon na lang sa kotseng dala ko?.. turo mo na lang kung saan.." sabi ko sa kanya. Narinig ko naman syang bumogtong hininga.

"Okay.." yun na lang ang sinabi nya.

𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑢𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝𝑖𝑛?

Ngumiti ako sa kanya pero hindi naman nya pinansin yon at nagpaunang maglakad.

Hinabol ko sya at ng mauna ako sa kanya ay dumaretso ako sa parking lot kung saan ko pinark ang sasakyan ko.