Dearest Hazel

Chapter 18

Chapter 18

Yes

SPG AHEAD

Madaling araw natapos ang party, 2:46 am kami nakarating sa penthouse. Sabay naming tinahak ang papasok sa penthouse.

"How are you feeling, mr. CEO?" tanong ni Hazel.

"Doing great," nginitian ko sya, "how about you, soon-to-be Mrs. Shiratori?"

Nakita ko ang pagbablush nya sa sinabi ko, "likewise,"

Tinitigan ko sya habang ako ay nakangiti. Hindi ko magagawa ang mga bagay na ito kung wala sya sa buhay ko. Siguro matagal na akong patay kung hindi sya nagpakita noon.

Ilang taon na ang lumipas simula noong suicidal attempt ko, pero heto ako ngayon, CEO at presidente na ng kumpanya namin. Habang buhay ata ako magiging grateful kay Hazel.

"Thank you, Hazel."

"For what?"

"For everything. Ilang beses ko na ata sinabi ito sayo, pero hinding hindi ako magsasawa."

Hinawakan nya ang mukha ko, "wala yun."

"Naalala ko yung sinabi mo 4 years ago nung nakita mo akong magpapakamatay na," she tilts her head to one side, "sabi mo sakin nun na kapag nagsuicide ako, hindi ko na mararanasan ang ganda ng buhay. Eto na yun Hazel. Thank you for letting me experience the joy of life... with you."

"Wag ka lang mawawala sakin Gael. Kahit maghirap tayo, basta ikaw lang." Niyapos nya ako.

"Hinding hindi ako mawawala sayo, promise." Tinanggal ko ang pagkakayakap nya at hinawakan ang kanyang mukha, "I love you, Hazel, with every single breath that I take."

"I love you Gael, with every days of my life."

Hinalikan ko sya at sinagot nya din naman agad ito. Isang mabagal at puno ng pagmamahal ang aming mga halik. Ramdam ko ang pagtulo ng aking luha dahil sa saya. Grabe, mahal na mahal ko talaga ang babaeng ito.

"I love you," bulong ko sa gitna ng aming paghahalikan.

Nauwi ang lahat sa kwarto ko. Kahit ilang beses na namin ito nagagawa, andun pa rin yung excitement, andun pa rin yung malakas na pagkabog ng aking puso.

Inalis ko ang dress nya, inalis nya naman ang damit ko. Parehas na kaming nakahubad at nakahiga sa aking bed. Hinalikan ko ang leeg nya pababa sa kanyang dibdib.

Marahan syang napaungol sa ginawa ko. Sinamba ko sya na parang sya ang nagbigay sa akin ng panibagong buhay. Hinalikan ko ang bawat parte ng kanyang katawan. Hinding hindi ko sya pagsasawaan.

Hinalikan kong muli sya. Medyo naging mabilis ang halik kong iyon. Para bang gusto kong iparamdam sa kanya na akin lang sya at ako nama'y sa kanya. Nag-iwan ako ng marka sa ibang katawan nya, nagsisimbolong akin na iyon. Yung ibang marka ay gagaling pa lang, pero nalagyan ko ulit.

Dahan dahan kong ipinasok ang sarili ko sa kanya. Napakagat sya nang labi at mariin na napapikit. Pinulupot nya ang kanyang braso sa aking balikat habang tinatantsya ko pa sya at marahang gumalaw.

Mahina syang umungol, binabanggit din nya ang aking pangalan, nagsasabi din sya ng 'I love you' habang nakatingin sa akin.

Nang malaman kong okay na sya, unti unti kong binilisan ang aking galaw. Nakasabay naman agad sya sa galaw ko at tinanggap ang aking pagbayo.

Tila nabalewala ang pagod ko sa event na iyon nang dumampi ang balat ko sa balat nya.

"Hazel," I moaned.

Kahit na medyo nasasabunutan na nya ako, hindi ako nasasaktan. Para bang mas nakakapagpaturn on pa sakin iyon.

"A-aahhh Ga-Gael," mahinang ungol nya habang hirap syang nakatingin sa akin. Napakagat muli sya ng labi.

"I love you," binaon ko ang aking mukha sa kanyang leeg at inamoy sya habang patuloy ako sa aking pagbayo.

"Ugh Gael," then we both came.

Hingal na hingal kami nang matapos iyon. Nakadikit pa rin ako sa kanya, pero wala ni-isa samin ang gumalaw. Tangina hingal lang namin ang napaparinggan sa paligid.

"God, Hazel. I will die if I ever lost you,"  I whispered.

"Then you won't."

Tinignan ko sya at hinaplos ang kanyang buhok, "you won't leave me, right?"

Tumango sya.

"Can you do something for me, then?"

"Kahit ano." She smiled.

"Will you marry me?"

And, I, Hiro Gael Shiratori, was the happiest man alive when she said

"Yes."

________________________