Olin in Kahadras: Advent of the Bearer

Chapter 28 - The Epitome of Chaos

OLIN

"Ang tagal naman ni Helio! Ayaw ko na nga siyang pakasalan paglaki namin!" nakabusangot na wika ng batang bersyon ni Solis o Solci. Ipinagkrus niya ang kaniyang mga braso sa harapan ng kaniyang dibdib at sumandal sa nakahigang katawan ng puno.

Lumapit ako sa kaniya. "Ako na lang ang pakasalan mo," sabi ko at kumurba ang aking labi.

Umiling-iling si Solci. "Ayaw ko! Wala ka namang gingharian, Olin, eh. 'Tapos, nakatatakot pa ang ama mo."

Hinihintay namin ang kaibigan namin na si Helio para maglaro sila ng kasal-kasalan. Nagkasundo kasi sila na sa paglaki nila, magpapakasal sila. At dahil sa pananaghili, lumapit agad ako sa ama ko no'ng hapong 'yon—si Sinrawee. Nagsumbong ako sa kaniya na 'di ako gusto ng babaeng gusto ko. Sinabi ko sa kaniya na nais kong magkaroon ng gingharian para matanggap lang ako ni Solci. Dahil do'n, sinakop ni Sinrawee ang buong lupain ng Porras. Pinaalis niya ang gustong umalis at ginawang tagapagsilbi ang mga gustong manatili.

"Kulang pa, Olin! Ibuhos mo ang lahat ng galit! Palabasin mo ang kapangyarihan mo para mas maging malakas ka kay Prinsipe Helio ng Melyar at para piliin ka na ni Prinsesa Solis ng Hesteru!" mando sa 'kin ng ama ko na si Sinrawee habang nakahalukipkip. Nakasuot siya ng itim na balabal, maputlang damit, at kulay-kapeng pantalon. 'Tapos, ang kaniyang buhok ay kulay-abo.

At bilang anak niya, tumalima agad ako sa atas niya. Binigay ko ang lahat. Ginawa kong puhunan ang paninibugho, pananaghili, at poot sa tuwing magkasama sina Helio at Solis. 'Yong mga panahong nagtatawanan sila habang ako'y nanonood sa kanilang dalawa sa gilid. 'Yong mga sandaling nagsusubuan sila ng iba intsik habang ako'y kumakain nang mag-isa. 'Yong mga oras na magkahawak ang kanilang kamay habang tumatakbo at ako nama'y nasa likod lang na para bang isa lang akong panggulong karakter sa kanilang kuwento.

Ilang minuto ang lumipas, pero walang nangyari.

"Olin, ano ba?" bulyaw ni Sinrawee. "Kailangan mong maging malakas! Kapag sapat na ang lakas mo, ang Escalwa naman ang sasakupin natin at tatalunin natin ang diyosa ng kasakiman at kayamanan na si Burigadang Pada Sinaklang Bulawan! At mapapaibig mo na rin ang binukot ng mga Banwaanon!"

Ikiniling ko ang ulo ko pakaliwa nang uminit ang marka sa 'king leeg. Heto na, nararamdaman ko na! Ano mang oras ay lalabas na ito. Sa wakas ay makokontrol ko na ito. Pakiramdam ko, unti-unti na 'kong lumalakas.

Pinilig ko naman ang ulo ko pakanan. Parang may lumalagong apoy sa buo kong katawan dahil sa galit na inimpok ko rito. Naikuyom ko ang aking mga palad. Nais kong humakbang palapit sa 'king ama subalit napako ang mga paa ko sa aking puwesto. Pakiramdam ko, sasabog na ako. Pakiramdam ko, mismong kapangyarihan ko ang papatay sa 'kin.

"AAHHHH!" sigaw ko nang 'di ko na makayanan ang init. Dumako ang mga mata ko sa 'king magkabilang braso. Tila may mga itim na ugat ng puno na 'di mapakali rito. Para silang nagsasayawan pero wala sa ritmo. Mukhang gusto na nilang kumawala at magsimula ng gulo.

"Ganiyan nga, Olin! Subukan mong ipunin ang kapangyarihan mo sa palad mo at itapat sa puno. Tingnan natin kung ano ang mangyayari," direktiba ng aking ama. Bumaling ako sa kaniya at natanaw ang pag-angat ng kanto ng kaniyang mga labi.

"AAHHHH!" hiyaw ko. Bakit parang pakiramdam ko, lalaki ako? Bakit parang magbabago ang anyo ko? Hindi! Ayaw ko!

"Olin, 'wag! 'Wag mong ituloy!" Sa isang iglap ay bigla na lang sumulpot si Helio mula sa kung saan. "Olin, hindi ka masama. 'Wag kang maniwala sa ama mo!" Nakasuot siya ng puting damit na may kulay-gintong mga butones at pinaresan ng kulay-tsokolateng pantalon. "Magkaibigan ta—"