Olin in Kahadras: Advent of the Bearer

Chapter 12 - Causer of Sickness

OLIN

Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng fountain habang yakap-yakap pa rin ang ginintuang kopita na nilagyan ko ng iilang gintong barya. Kasabay ng pagkinang ng mga ito ay ang pagsibol ng ngiti sa mukha ko. Pasimple akong yumukod at dumukot ng limang barya sa lupa. 'Tapos, isinilid ko ang mga ito sa bulsa ng aking polo.

Habang nakainat ang mga labi, pinihit ko ang leeg ko upang pagmasdan ang mga kasama ko rito. Tanaw kong nakaupo sina Cormac at Talay malapit sa mga mayayabong na halaman. Inagaw ni Cormac ang kulay-tsokolateng balabal ni Talay at nilikom doon ang mga gintong sandok, lalagyan ng tubig, kutsara, alahas, at iilang barya. Nagningning pa ang kaniyang mga mata habang ginagawa iyon. Samantala, nasa gilid naman ni Talay ang mga nagsasalitang bulaklak na parang nais ding kumuha ng ginto. Abala ang kanilang taga-hawak sa pagsuot ng mga alahas.

Dumako ang mga mata ko kay Solci na nakadapa malapit sa mga sira-sirang paso. Mabusisi niyang binibilang ang mga gintong barya saka nahuli ko pa siyang hinalikan ang mga ito bago ihulog sa maliit na garapon. May pagalaw-galaw pa siya sa kaniyang mga paa na para bang kinikilig sa kayamanang natatamasa.

Nalipat naman ang paningin ko kay Langas na naglalakad nang matuwid papunta sa direksyon ko at parang may kausap siya sapagkat nahuli ko siyang tumango-tango. Nagbaba ako ng tingin at nakitang may dala siyang sundang.

Nagtiim ang bagang ko at dali-dali kong itinago ang ginintuang kopita sa loob ng polo ko. Walang puwedeng umagaw rito! Akin lang ang kopitang 'to!

Pero nagulat ako nang nilampasan niya 'ko. Huminto siya sa harapan ng fountain saka yumukod. 'Tapos, dahan-dahan niyang isinawsaw sa tubig ang pinakamamahal niyang sundang. At sa hindi inaasahang pagkakataon, natunghayan ko ang unti-unting pagbabago ng kulay nito. Mabagal na naglakbay ang kulay-ginto hanggang sa nasakop na nito ang buong katawan ng sundang ni Langas.

Muntik nang malaglag ang panga ko sa nasaksihan.

"Mga kaibigan, tingnan ninyo ito!" ubod ng sayang sigaw ni Langas. "Naging ginto ang aking sundang dahil sa mahiwagang tubig na ito!" Isa-isa niya kaming tinapunan ng tingin, ang sundang ay nakaangat sa ere, sabay turo doon sa tubig.

Dali-dali namang sumugod si Cormac sa kinalulugaran namin, ang mata'y nagniningning na tila ba gusto niya ang gano'ng uri ng bagay.

"Kanindot g'yod ana!" bulalas niya. Bakas sa kaniyang ikinikilos na gusto niya iyong mahawakan.

["Ang ganda naman niyan!"]

Biglang sumulpot sa harapan namin sina Talay at Solci. Dala-dala ni Talay ang tatlong bulaklak. Samantalang hawak-hawak naman ni Solci ang malinaw na garapon na naglalaman ng mga gintong barya at mayro'n ding ginintuang takip. Dahil sa pagdating nila rito sa puwesto ko, mas lalo akong naging alisto kasi baka daklutin nila ang mga pagmamay-ari kong kayamanan.

Umusog ako nang kaunti. Akin lang 'to!

Ngunit ang sunod kong nasaksihan ay ang paglublob ni Talay kina Saya, Alog, at Lish sa tubig. Nagbunyi siya nang unti-unti rin itong naging ginto. Itinaas niya sa ere ang ginintuang mga bulaklak, na nakalagay sa lalagyan ng tubig, at umikot-ikot si Talay sa labis na ligaya. Napainat na rin ako ng labi sapagkat nakahahawa ang ipinaskil niyang ngiti.

Namamangha, ginaya rin ni Solci ang ginawa nina Langas at Talay—ibinabad din niya nang ilang segundo ang hawak niyang garapon na may bilugang mga ginto. Tulad ng inaasahan, naging ganap na ginto ang katawan ng garapon. Abot-tainga ang kaniyang ngiti. 'Tapos, niyakap niya ang lalagyang 'yon saka humimlay sa sangkaterbang ginintuang bagay.

"Akoa ra 'ning garapon," nakangiting aniya habang nakasara ang mga mata.

["Akin lang ang garapong 'to."]