~ Gebroken Beloftes ~

Toch wel stress

Ik klop voorzichtig aan bij Matthy's deur. Ik moet toch echt mijn tandenborstel hebben. We hebben nog niks aan Koen verteld, We vinden dat Matthy dat zelf moet doen. Ook al heeft Matthy het ook niet zelf aan mij verteld. "Ja?" Hoor ik Matthy vragen. Ik open voorzichtig de deur. "Hee Matt...Sorry ik moet even.." "Fleur?!" Komt er opeens van boven. Het is Koen die dat roept. "Ja?" Vraag ik. "Het is misschien een goed idee als je even kijkt wat er aan de hand is.." Ik ren naar boven. Wat zou er zijn? Ik storm mijn kamer in. Het is er een puinhoop en er liggen allemaal kapotte spullen. Ik check extra goed of er dingen weg zijn. En ja. Mijn laptop is verdwenen. "Mijn laptop is weg." Mompel ik. Koens gezicht word bleek. "Er is iemand binnen geweest.." Ik krijg de rillingen over mijn rug. iemand heeft gewoon ingebroken. Matthy komt achter me staan. "Wtf, We moeten een lijstje maken van wat mist.. Dan schakelen we de politie in." Raoul zucht. "Eerst Robbie bellen, hij moet hier heen komen." We knikken allemaal. Raoul zet zijn telefoon op speaker. "Hee, Raoul." Horen we door de telefoon. "Hee Rob, weetje nog dat ik je gisteren vertelde over dat je raam ingegooid is?" Vraagt Raoul. "Ja?" Klinkt er vragend door de telefoon. "Er is vannacht ingebroken." Zegt Koen. "Alleen in jouw kamer." Vult Raoul Koen aan. Robbie is duidelijk geschrokken. "Moet ik naar huis komen?" Koen knikt, alsof Robbie dat kan zien. "Dat lijkt me wel een goed idee." Robbie knikt opeens best boos door de telefoon. "Waarom hebben jullie er geen plank voor gezet ofzo?!" Raoul reageert rustig. "Hebben we wel gedaan, maar ze zijn er gewoon doorheen gekomen." Ik kijk naar de plank. Het ligt doormidden geslagen door de kamer. Het geeft me een angstig gevoel.