~ Gebroken Beloftes ~

POV: Matthy

Het voelt alsof ik voor een stoplicht sta. Ik wil niet meer op het groene licht wachten. Het groene licht die Robbie me waarschijnlijk nooit gaat geven. Maakt hij alles expres zo moeilijk? Ik kijk Fleur aan. We zitten tegenover elkaar. Beide op ons eigen bed. Ze zit aan haar prachtig verzorgde nagels te pulken. Ik wil haar wel vertellen dat ze dat niet moet doen, maar ze luistert toch niet. We staan allebei tegelijk op omdat het al 18.30 is, de tijd dat we moeten vertrekken voor het avond eten. We staan allebei tegenover elkaar. Niemand zegt wat of beweegt iets. Opeens doe ik iets wat ik zelf niet eens had verwacht. Ik druk mijn lippen op de hare. Robbie vermoord me, maar op dit moment maakt het me niet veel uit. Ze duwt me van haar af. Ze glimlacht gek genoeg. "Volgens mij was dit niet de bedoeling.." Ik haal mijn schouders op alsof het me niet boeit dat ik zojuist een soort van afgewezen ben. Ik voel me veel zelfverzekerder door al die drankjes die ik heb gehad. "Nee? Ik dacht van wel hoor." Ze zoent mij deze keer. Ik heb geen idee wat er gebeurt, alleen dat Robbie hier niks van mag weten. Mijn telefoon gaat. "Niet nu.." mompel ik. Fleur giechelt. "Zou Robbie wel zijn, we zijn we laat voor het eten." Ik knik maar neem niet op. "Laten we dan maar gaan he." Ik loop richting de deur. Tot mijn grote verbazing blijft Fleur staan. "Ga jij maar, ik heb niet zoveel zin om mijn broer te spreken. Jullie zijn toch beter af zonder mij." Ik loop naar haar toe. "Hoe kom je daar nou weer bij. Kom gewoon, Je kan ook Robbie negeren." Ze schud haar hoofd. "Ga nou maar." Ik schud mijn hoofd. "Nee Fleur, ik wacht wel op je." Dat wachten doe ik op meerdere manieren. Fleur schud haar hoofd. "Robbie wil dit niet Matthy.. Robbie wil het liefst dat we elkaar gewoon vergeten. Dat gaat me niet lukken als ik naast je aan de eettafel zit." Ik loop weer naar mijn bed. "Fleur, vergeten kan niet he? We zitten samen op kamer, wonen samen... Prima dat je me wil vergeten, dat snap ik volledig, maar dat kan nu gewoon niet dus we moeten onszelf gewoon onderdrukken." Fleur glimlacht door haar tranen heen. "Ja dat onderdrukken gaat goed man, Je zoende me net Matthy." Ik lach kort. "Ja en jij zoende me daarna nog een keer." Fleur lacht mee terwijl ze een traan wegveegt.  "Ik zou het zo weer overdoen." Ik ga voor haar staan. "Doe maar dan, we hebben het toch allemaal al verkloot en na de cruise vergeten we het gewoon en dan doen we weer normaal;" best een goed voorstel toch? Ik wissel ook telkens van Mening. Fleur loopt op me af. "Kom dan, Een soort Friends with benefits, Alleen deze vakantie, wanneer Rob er niet is." Ik zoen haar. Ze heeft gelijk, een soort Friends with benefits. Geen officiele relatie, wel elkaar zo behandelen. Al is Friends with benefits iets anders. Ze zoent terug. Ik weet niet hoelang we gezoend hebben, maar wel een tijdje. Fleur glimlacht. "Kom je mee naar het buffet restaurant?"