~ Gebroken Beloftes ~

Fucking raar dit

Ik stap de auto uit. Tegenover me staat Matthy. Godzijdank heeft hij me veilig thuis gebracht. "Nou vertel maar waarom we hier zijn, ik had al te graag door willen feesten." Matthy schud zijn hoofd en loopt naar de voordeur. Ik begin gek te worden hier. Ik besluit maar gewoon met hem mee te gaan naar binnen. We lopen langs alle lichtknopjes maar Matthy doet geen enkel licht aan. Ik snap er helemaal niks van. "Maar Matthy.." Matthy onderbreekt me. "Kan je even je bek houden?!" Ik sta versteld van wat er zojuist naar met geschreeuwd is. Sinds wanneer behandeld Matthy me zo? Matthy kijkt me opeens schuldig aan. "Sorry ik bedoelde.." Hij maakt een gebaartje met zijn hand dat ik stil moet zijn. Ik kijk hem verward aan. Hoezo moeten we stil zijn en moeten alle lichten uit blijven? Denkt Matthy dat er ingebroken is ofzo? Matthy loopt voor me uit. Ik loop naar boven, no way dat er ingebroken is, we hebben gewoon een alarm systeem. Ja, of hij heeft een belletje gehad ofzo? Anders was het huis toch wel overhoop gehaald? Ik loop de kamer binnen die ik met Robbie deel. Gelukkig verhuizen we over een paar weken, dan heb ik gewoon mijn eigen kamer. Ik hoor stappen achter me de trap op komen, tuurlijk volgt Matthy me. Ik laat een kiertje van de deur open, omdat ik toch een klein beetje bang ben. Ik hoor mijn telefoon gaan en toch besluit ik de deur dan maar te sluiten. Het is Robbie, of course. "Hee Rob." Robbie klinkt best bezorgd. "Waar de fuck zijn jullie?" Ja, uhh hoe ga ik dit uitleggen. "Thuis, En ik denk dat het beter is als jullie ook naar huis komen. Matthy doet fucking raar en ik moest perse met hem mee naar huis. Geen idee waarom." Ik kan mijn zin niet afmaken aangezien ik opeens een douche aan hoor gaan. "We komen eraan.." is de laatste zin die ik kan horen van Robbie.