~ Gebroken Beloftes ~

Geroddel?

Ik loop naar beneden om mijn iPhone lader te pakken. Ik wil de kamerdeur openen, maar dan hoor ik een apart gesprek. Het is duidelijk Raoul zijn stem. "Je hebt niet zo'n goeie band met je zusje he?" Robbie's stem antwoord. "Niet meer nee, ik heb zonder dat ik het wist al het evenwicht verpest." Milo's stem klinkt uit de keuken. "Hoezo dan?" Robbie zucht en dan heeft hij antwoord. "We waren altijd heel close, tot ik met Youtube begon. Ik steeg natuurlijk best snel, en toen werd Fleur een beetje vergeten door de familie. Ik zoog alle aandacht. Zelfs onze ouders leken Fleur te vergeten." Raoul klinkt weer. "Dat is rot. Maar dan kan jij niks aan doen." Robbie antwoord. "Ja, maar toch heb ik er best een schuldgevoel over. Volgens mij neemt ze het me best wel kwalijk. Er was de avond voor het ongeluk een ruzie tussen mijn ouders. Over mij. Fleur heeft haar gevoelens er ook uitgelaten en..." Milo onderbreekt hem. "Terecht." Robbie maakt zijn verhaal af. "Ze heeft het nooit kunnen oplossen.. Ze voelt zich schuldig." Raoul snapt het. "Ja, maar dan moet je er gewoon over praten." Robbie legt de schuld op mij neer. "Geloof me Raoul ik heb alles geprobeerd. Maar ze houd afstand." Ik loop weer terug de trap op. Ik heb nu echt geen zin meer in discussies. Ik ben niet boos op Robbie. Nou ja, dat probeer ik in iedergeval. Maar telkens als ik Robbie aankijk zie ik de ruzie voorbij flitsen. Robbie heeft het goed beschreven. Ik voel me inderdaad erg schuldig. Maar ik heb ook veel vragen. Hoe kan ik mijn ouders zo erg missen als ze mij niet zouden missen? Waarom kan ik niet gewoon normaal doen tegen Robbie? Hij probeert het toch? Ik kan nergens antwoorden vinden. Ik plof neer op Robbie's bed. Ik heb zelf een matrasje op de grond. Maar zolang het kan, lig ik liever in Robbie's bed. Wat is er toch mis met me?