~ Gebroken Beloftes ~

POV: Raoul

"Ja weet ik veel. Het was mijn intensie niet Roel, echt niet." Matthy huilt. Hij lijkt net een klein jongentje die beschuldigd word van het stelen van een snoepje, zoals hij zich verdedigt. Maar hij lijkt wel oprecht. Alleen snap ik dan ook weer niet hoe het toch heeft kunnen gebeuren. "Maar Matthy, vertel dan wat er precies gebeurd is." Hij  kijkt naar de grond. "J-ja ik z-zeg toch dat ik het niet w-weet! Ik b-belandde daar g-gewoon met haar in een s-steegje en ze d-dreigde dat als ik n-niet mee zou w-werken dat ze F-fleur hetzelfde aan zou d-doen ofzo. D-denk je nou echt dat ik seks met haar wou? N-nee tuurlijk n-niet! Maar ik wil Fleur beschermen!" Wat? Wat probeert hij nou te zeggen? Matthy huilt nog harder, hij probeert zijn tranen te drogen met zijn trui. Is hij.... Ik krijg even geen lucht. "Matt, probeer je te zeggen dat je verkracht bent?" Matthy schud zijn hoofd. "Ik w-weet het toch n-niet Roel! D-dat zeg ik toch al 10x!" Het lijkt er wel op... Ik geef hem een knuffel. "kom maar Maatje, het is goed zo." Ik voel dat mijn trui nat word door al Matthy's tranen. Zo verdrietig heb ik Matthy nog nooit gezien, ik moet hem wel geloven. "W-wat moet ik nu d-doen..." snikt Matthy. "Probeer gewoon zoveel mogelijk te herinneren, op schrijven. Als er iets naar boven komt van het incident schrijf je het gewoon direct op, er bindt zich vanzelf wel een verhaal. En als er dan echt sprake zou zijn van verkrachting, doen we gewoon aangifte. Maar Matt, ik geloof je echt als je zegt dat je het niet wou. En ik weet zeker dat de rest dat ook zou doen." Probeer ik Matthy uit te leggen. Matthy laat me los. "Wat moet ik nu met Fleur?" We schrikken beide als we Fleur opeens horen schreeuwen. "Jongens?!" Matthy en ik rennen meteen naar boven, Koen en Milo staan er al. Het duurt even voordat ik doorheb wat er mis is. Het raam op Fleurs kamer is ingegooid.