12.

567 54 117
                                    

Ferhat yanındaki kadın sessizce ağlayarak

"Gitme baba bırakma bizi!" diyordu. Ferhat'a öyle bir sarılmıştı ki bırakmıyordu. Genç kızın saçlarını okşayarak

"Güzelim hadi uyan!" Aynur'un göğsü inip kalkıyordu. Küçük kız etrafında dört dönerek

"Baba, babama bir şey yapmayın!" diye bağırıyordu. İnsanlar ellerinde taşlar, sopalar vs. Pir Sultan abdal şenliklerinde olan yazarlar ve şairlerle dolu insanları hem taslamaya hem de hakaret etmeye başlamışlardı. Akşam vakti. Oteli yakıp kül edince 38 can kaybına neden olmuşlardı. Bu katliam madımak olayı idi! Kara gün madımak olayı! Hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. Aynur'u kendinden çekemiyordu. Güçlükle çektiğinde Aynur çığlıkla

"Baba!" diye hıçkırarak ses çıkarıp gözlerini açtığında elleri titriyordu sinir krizi geçiriyordu adeta!

Bir yandan elleriyle bacaklarını tutuyordu. Hemen ardından bütün bedeni sallanıyordu. Ferhat

"Aynur kendine gel güzelim!" dediğinde genç kızın yüzünü okşayarak genç adamı fark edince hemen sarıldı.

"Babamı gördüm Ferhat babamı kanlar içindeydi o lanet günden sonra..." Devamını getiremedi. Ferhat genç kızın saçlarını okşayarak yanağından öptü.

"Şşt artık ben yanındayım tamam mı? Sakin ol." dediğinde genç adama sarıldı.

"Bugün beni buradan uzaklaştırır mısın?" Genç adam iç çekerek genç kızın yanağını okşayarak

"Güzelim çok güzel olurdu ama malum bayram aşiret toplanacak bugün beni affet!" Derin bir iç çekerek

"Pekâlâ! Bende kendim çıkarım yâda İlknur ve Destan buraya gelse olur mu?"

"Tabi olur güzelim yeterki kendini iyi hisset, hem artık burası seninde evin!" Ferhat'a sarılarak yanağından öpüp

"Çok teşekkür ederim ez di hezdıkım (seni seviyorum)". Ferhat genç kızın yanağına dokunarak konuyu değiştirmeye çalıştı.

"Bana anlamını söylemeyecek misin?" Nicladi genç kız.

"Olmaz ağam kendin öğrenecektin!"

"Bak sen!" diyerek başını göğsüne koydu. Sıkıca sarıldı Aynur

"Bozbey!"

"Söyle güzelim!" Ne diyeceğini bilemiyordu Aynur. Yaşadıkları ve üstüne Ferhat'ın gelişi! Onun gelmesinin bir sebebi mi vardı, yoksa onu yakacak mıydı hiçbir fikri yoktu lakin tek bildiği onu sevmeye başlamış olmasıydı! Aynur Ferhat Bozbey'i seviyordu hemde deliler gibi! Ama kafası karmakarışık yanında cevap bekleyen adamı yeni fark edince

"Kalkalım mı bir gören olmasın!" Genç kızın saçını okşayarak

"Ah be kadın kokun öyle huzur verdi ki anlatamam!" Aynur gülümsedi.

"Hadi Bozbey'im hem aşiret gelecek diyorsun hemde benimlesin!" Aynur'un burnunu sıkarak

"Senden ayrılamayan bir psikopat var güzelim!" Aynur gülümseyerek baktı.

"Beni yalnız bırakmadığın için çok teşekkür ederim."

"Ben seni asla bırakmayacağım!" dediğinde ikisi de kalktı. Ferhat genç kızın yanaklarını tutup yanağına sulu bir öpücük bıraktığında

"Seviyorum seni çok yakında bunu herkes duyacak tabi önce senin beni sevdiğini duymam lazım." Hemen ardından ekledi genç adam

"O kelimeyi öğreneceğim. Neydi tekrar söylesene." Genç adama yaklaşarak

EHLİBEYT'İN GÜLÜ (Düzenlendi. Kitap Burada Devam Edecek)Where stories live. Discover now