Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 54

Ik doe mijn ogen open. Mijn wangen zitten onder de tranen en mijn handen trillen. Wat is er allemaal aan de hand. Ik kijk om me heen en ik zie dat ik niet thuis ben. Niet thuis. Niet bij Matthy. Ik kijk nog wat beter om me heen en ik zie dat ik in het ziekenhuis zit. Wat doe ik hier? De witte kamer komt me al wel bekend voor. Matthy en ik hebben er natuurlijk een keer in gelegen. Alleen deze kamer is anders. Anders dan de keren dat ik me kan herinneren. De kamer is groter. Veel groter. Allemaal vragen spoken door mijn hoofd. Wat doe ik hier opeens? Het laatste dat ik me kan herinneren is dat ik met Matthy in bed lag. Dat Matthy nog lekker in mijn armen lag te slapen. En nu? Nu ben ik opeens hier? Ik snap er helemaal niets van. Ik sta op en wil de kamer uit lopen. Ik zie opeens dat er nog een bed in de kamer staat. Vanaf hier kan ik nog niet echt zien of er iemand in ligt, dus ik loop nog wat dichterbij. Tranen vullen mijn ogen als ik zie wat ik daar aantref. Mijn handen beginnen weer te trillen en ik word langzamerhand heel licht in mijn hoofd. Ik moet echt even gaan zitten, anders val ik zo nog flauw. Ik pak een stoel die dicht bij mij staat en ga erop zitten. Ik kijk nog even goed. Is dit echt? Wat is er gebeurt? Ik weet het allemaal even niet meer. Het enige wat ik nu nog kan is huilen. Hard huilen. Hoe is dit opeens gebeurd?

Ik kijk naar Matthy die daar op het ziekenhuisbed ligt. Hoe komt hij hier? Ik ben ook de enige in de kamer wat ik al heel erg gek vind. Waar zijn de dokters? Ik kijk nog wat beter naar Matthy. Zijn hoofd zit onder de wonden en onder het bloed. Zijn hoofd is helemaal rood. Geen stukje huid is meer te zien. Al het bloed en alle wonden overheersen. Ik slik de brok in mijn keel weg. Hij ligt onder een deken. Een wit deken. Maar zelf daar kan je de bloed vlekken zien zitten. Alles is rood. Het laken heeft een soort vlekken patroon gekregen door al het bloed wat er doorheen is gegaan. De tranen lopen nog steeds over mijn wangen, terwijl ik kijk naar hoe hij daar ligt. Hoe hij daar levenloos ligt. Hoe kan dit zomaar gebeurd zijn. Ik sta langzaam op, om nog even wat beter te kijken. Ik merk dat ik nog steeds duizelig ben, maar dat maakt me allemaal niet uit. Ik wil naar Matthy. Ik wil hem helpen. En ervoor zorgen dat alles goed komt. Maar of ik nog hoop heb? Ik weet het niet...

Als ik op sta en beter naar hem toe loop zie ik dat hij eigenlijk niet aan heel veel apparaten is aangesloten. Gek? Denk ik? Ik kijk naar zijn gezicht. Zijn lieve mooie ogen zijn eigenlijk niet meer zichtbaar. Alle blauwe plekken en wonden zitten in de weg. Ik zucht diep en verzamel wat moed om nog even beter te kijken. Ik volg een draadje die vanaf hem naar een apparaat leidt. Naar een apparaat waarbij zijn hartslag op weergegeven staat. WAT!... Ik zak door mijn benen. NEE! Ik doe mijn handen voor mijn ogen en alle tranen die ik nog over had komen eruit. Dit kan niet waar zijn. Dit mag niet waar zijn. Ik doe mijn handen langzaam weg van mijn gezicht. Ik heb het verkeerd gezien, blijf ik maar tegen me zelf zeggen. Maar nee, het is echt zo. Een horizontale streep is zichtbaar op het scherm. Vol ongeloof staar ik naar Matthy terwijl er watervallen uit mijn ogen komen. Dit kan gewoon niet. "M-Matthy..." zeg ik huilend. Ik voel me helemaal gebroken. Dit kan gewoon niet echt zijn. Matthy is gewoon... weg.

Ik kijk hem nog even aan. Alle mooie herinneringen komen weer naar boven. Onze eerste date samen op het strand en de tweede date, tijdens het picknicken. Ik kijk naar mijn handen, waar de ring die ik van Matthy heb gekregen nog op zit. Die ring doe ik echt nooit meer af. Ik doe mijn handen weer voor mijn ogen. En huil zo hard. Ik kan gewoon niet geloven, dat de jongen waarvan ik dacht dat ik voor altijd samen mee zou zijn. Zomaar... weg is.

Ik voel twee armen om me heen. De armen knuffelen me stevig. Tranen vloeien nog steeds over mijn wangen. "Het komt goed, Liesje." Hoor ik de stem zeggen die mij knuffelt...

Heeyy, sorry dat er gisteren geen deel online is gekomen. Ik heb de toetsweek een beetje onderschat haha. Ik ben dinsdag klaar, dus dan komen er denk ik wel wat meer delen online. 

Ik hoop dat jullie het een leuk deel vonden?

Ik wilde eigenlijk smut gaan schrijven, maar dat is toch niet helemaal gelukt zoals jullie zien haha.

Groetjes Suus!