Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofstuk 4

"Hey Matthy, mag ik met je op de foto?" hoor ik achter me vandaan komen. Er staat een meisje achter ons van ongeveer 13 misschien 14 jaar oud. Dus ze zijn echt bekend. "Ja hoor" zegt Matthy tegen het meisje. Het meisje ziet er helemaal zenuwachtig uit en niet veel later komen er nog 3 kinderen aanlopen. Matthy maakt met alle kinderen een foto en we stappen in de auto. "Sorry daarvoor." Zegt Matthy. "Maakt niet uit hoor. Gebeurt dit vaker?" "Wat, dat ik herkend word?" "Ja." "Ja best vaak, heeft Raoul het daar nooit over gehad." "Nee, eigenlijk niet. Gisteren ben ik erachter gekomen, omdat iemand het tegen me zei. Maar heeft het nooit tegen mij gezegd." "Oh raar." Het is hierna een beetje akward stil, maar gelukkig zijn we bijna thuis. Als hij de auto parkeert bedank ik hem voor het naar huis brengen. "Geen probleem" zegt hij. "Je kwam morgen langs zei Raoul, toch?" ""Ja klopt." "Tot morgen dan!" "Tot morgen!" Ik loop de 4 trappen op en ik doe de deur open. Ik zet mijn schoenen in het schoenenrek en ik hang mijn jas aan de kapstok. Ik heb echt een rot dag achter de rug. Ik had al niet zo veel zin om te werken en school, maar het helpt niet echt als dan ook nog je fiets lek wordt gestoken. Ik plof op e bank en ik zet de tv aan. Geen idee wat ik moet kijken, dus ik zap maar een beetje door alle zenders.

Bel is vanavond laat pas thuis. Ze is weer naar een aantal vrienden toe, waarschijnlijk om mee te zuipen. Dus ik moet voor mezelf wat koken of wat halen. Ik heb eigenlijk niet echt zin om vandaag te koken, maar wat ik dan wel wil eten weet ik ook niet echt. Ik heb sowieso niet echt veel trek. Ping. Ik krijg een appje van Bel, maar ik heb niet echt veel zin om het nu te openen. Waarschijnlijk gaat ze weer zeuren dat ik wel wat moeten eten of ze is me in een dronken bui aan het appen. Dus die laat ik voor nu even zitten. Niet veel later krijg ik nog een melding van mijn telefoon. Deze keer is het niet van Whatsapp, maar van Instagram. Het is een volgverzoek. Ik open mijn insta en ik zie dat het Matthy is. Ik accepteer het verzoek en ik krijg gelijk een dm van hem.

'Hey'

'Hey'

'Gaat het al wat beter?'

Ik denk dat hij dit vraagt, omdat hij misschien merkte dat ik me ene beetje kut voelde vanwege school.

'Ja wel wat beter.'

'Gelukkig maar. Ik vind het echt vervelend voor je dat ze zo naar tegen je doen.'

'Ja, maar ik kan er ook niet echt iets tegen doen.'

'Nee, klopt. Je kan het melden, maar ik weet niet echt of ze er op deze leeftijd er nog wat tegen gaan doen.'

'Nee, ik denk het ook niet.'

'Moet ik jou morgen eigenlijk ophalen of kom jij zelf deze kant op.'

'Bella wilde volgens mij wel rijden dus ik denk niet echt dat het nodig is, maar wel bedankt voor het aanbod.'

'Is goed. Wie is Bella?'

'Dat is mijn beste vriendin, wij wonen ook samen dus ze had gevraagd of ze mee kon en Raoul vond het goed.'

'Leuk, nou tot morgen!'

'Tot morgen!'

Hij is echt lief, even vragen of het goed met me gaat terwijl ik hem nog maar net ken. Dat doen niet heel veel jongens. Het is nu al 20:30 en ik heb echt geen trek. Ik eet wel een cracker voor het slapen, want ik heb echt geen zin meer om nog wat te gaan eten. Ik pak een cracker uit de kast en ik eet het op. Het is nog een beetje vroeg misschien om te slapen, maar ik ben al wel een beetje moe. In de badkamer pak ik mijn make up doekjes en haal ik mijn mascara van mijn ogen. Ik borstel mijn haar nog een keer voor het slapen en ik maak een vlecht in mijn haren. Ik doe dat eigenlijk altijd, want anders word ik wakker met mijn haar vol klitten. Ik heb nu ook niet echt veel zin om te douchen, dus dat doe ik morgenochtend wel. Ik pak mijn korte broekje en mijn oversized shirt en die doe ik aan. In bed kijk ik nog even wat op Insta en TikTok. Na een halfuurtje voel ik mijn ogen zwaar worden, dus ik doe mijn licht uit en val niet veel later in slaap.

Als ik wakker word, is het al 11:00. Ik stap gelijk onder de douche en ik was mijn haren. Na het douchen föhn ik mijn haren en loop ik naar de woonkamer waar ik Bel nog niet zie. Ik heb haar vannacht wel thuis horen komen, maar volgens mij ligt ze nu nog te slapen. Ik loop even langs Bel haar kamer en ik zie haar nog liggen. "Doe die deur dicht!" zegt ze geïrriteerd. Die heeft gisteren dus flink gezopen. Niet echt fijn voor mij, want dan is ze de hele dag chagrijnig. "Maar Bel je moet wel een beetje opstaan, anders redden we het niet." Het is namelijk al bijna 12:00. "Waar gaan we heen dan?" "Naar Raoul, weet je nog?" "Sorry, Lies. Ik ben het helemaal vergeten." "En nu? Zie je het nog zitten om mee te gaan of heb je te veel last van je kater." "Sorry Lies." "Maakt niet uit alleen weet ik nu niet hoe ik daar moet komen." Ik heb namelijk zelf geen rijbewijs. Gelukkig heeft Bel dat wel maar die is nu denk ik niet echt instaat om überhaupt haar bed uit te komen, laat staan mij daar heen brengen. Er is ook niet echt iemand anders die me kan brengen en openbaar vervoer gaat daar ook niet echt heen...

Vanmiddag na school ga ik proberen om minimaal nog een deel te schrijven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. :)