Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 14

"S-sorry." Zeg ik tegen degene waar ik net tegen aan ben gelopen. "Maakt niet uit, ik keek niet uit sorry." Ik herken deze stem, maar toch kan ik niet helemaal plaatsen wie het is. Ik kijk nar boven en ik zie een bekende voor me staan. Matthy. "Matthy?" Hij kijkt me aan. "Lies, wat doe jij hier?" "Ehh, ik kon niet slapen, dus ik dacht even hard te lopen." "Oh vervelend." "Ja, maar ja. En wat doe jij hier?" "Ik kon ook niet slapen." Ik lach naar hem en hij lacht terug. Ik kijk hem aan in zijn mooie blauwe ogen die naar mij kijken. Het geeft me een fijn en warm gevoel. "Waarom kon je niet slapen?" Ehh ja hoe kan ik dat nou zeggen. Ik wil hem ook niet een schuldgevoel geven ofzo. "Ehh, gewoon, eh gedachtes enz." "Je hoeft het niet te zeggen hoor als je dat niet wilt." Ik weet wel dat ik slecht kan liegen, maar zo slecht. Liegen is nooit mijn beste kant geweest, maar ik had toch gehoopt dat ik het wel wat beter kon dan vroeger. "Sorry, ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen." "Maakt niet uit, heeft het wat te maken met de video?" Hoe weet hij dit, maar ik geef het ook maar toe. Hij vond het misschien ook wel spannend toen hij voor het eerst zelf een video maakte. Ik knik. "Raoul dacht dat al." "Dat ik het spannend ging vinden?" "Mhm." Zegt hij en knikt. "Lies, het komt goed. En als je je bedenkt en het toch niet wil is dat ook goed." Hij is veel te lief. Ik geef hem een knuffel. Ik merk wel dat hij dat niet aan zag komen, maar knuffelt toch terug. "Dankje." Zeg ik tegen hem. Als ik weer loslaat vraagt hij: "Wat vind je het spannende eraan?" "Ik ben bang dat jullie kijkers mij misschien stom gaan vinden ofzo. Maar ja, dat dus." "Ik kan me niet voorstellen dat ze je niet leuk gaan vinden." Ik voel een glimlach op mijn gezicht verschijnen. "Maar ik snap dat je je dat spannend vindt, vond ik ook?" "Echt?" "Tuurlijk, je hoop altijd dat mensen je leuk vinden. En er zullen vast mensen tussen zitten die je minder leuk vinden, maar dat heeft iedereen." "Dankje Matthy." "Waarvoor?" "Gewoon, voor even met me praten." Hij lacht. "Altijd." Ik lach naar hem. "Zal ik anders met je mee naar huis lopen." "Ja lijkt me gezellig." Ik kijk op mijn telefoon en ik zie dat het alweer 06:00 uur is geweest. Dat betekent dat de zon zo gelukkig ook een beetje op gaat komen, misschien voel ik me dan ook wat beter.

We lopen naar huis en kletsen nog een beetje. Ik hoop echt dat het vanmiddag goed komt. Met de video en met paniekaanvallen. Ik wil daar niet het zeikwijf zijn die constant bang is en stress heeft. We lopen de trappen op en ik doe de deur open. Ik doe mijn schoenen uit en zet ze in het schoenenrek. "Wil je iets te drinken, thee, koffie?" vraag ik aan hem. Bel ligt nog wel te slapen dus ik moet wel een beetje zachtjes doen, maar koffie of theezetten kan wel. "Lekker, koffie als dat lukt." "Tuurlijk." Ik zet het koffieapparaat aan. En zet 2 kopjes koffie. Ik drink niet heel vaak koffie, maar ik heb vannacht niet zo lang geslapen, dus misschien is het wel handig. Ik pak de 2 kopjes en breng ze naar de salontafel waar Matthy op de bank zit te wachten. "Dankjewel." Zegt hij. Ik ga naast hem zitten en we kletsen nog een beetje. Het is echt heel erg gezellig. Ik heb het erg naar me zin met hem. "Zullen we anders een film kijken?" Het is 07:00 en voordat Bel wakker wordt zijn we zeker wel twee uur verder. "Ja, is goed." We kiezen een film uit en kijken de film. Ik zit best dicht tegen hem aan. Ik voel dat mijn hart harder bonst dan normaal. Niet heel gek, want ik zit naast Matthy.

We kijken de film, maar na een tijdje voel ik me een beetje moe worden. Ik val langzaam in slaap tegen iemand. Het zou vast niets zijn, maar ik ben echt te moe om te kijken. Ik voel nog dat er een dekentje over me heen wordt gedaan. Ik voel me helemaal blij en warm en ik val rustig in slaap. Niet veel later word ik wakker doordat ik een deur hoor opengaan. Ik doe heel rustig mijn ogen open en ik zie iemand naast mij slapen. Matthy ligt heel liefjes naast mij. Ik ben tegen hem aan in slaap gevallen en hij heeft een dekentje over me heen gedaan. Ik zie dat Bel naar ons toe komt lopen met een grote glimlach op haar gezicht. Ze kijkt even naar ons en loopt lachend naar de keuken en pakt wat te eten. Ik leg mijn hoofd weer op zijn schouders. Ik voel armen om mij heen, het voelt heel fijn. Ik zie dat hij zijn ogen ook opendoet. "Sorry." Zeg ik tegen hem en ik kijk naar benden. "Maakt niet uit." Ik glimlach naar hem en hij lacht terug. Ik voel dat zijn arm nog steeds om me heen zit. Ik ga er zeker niets over zeggen, het voelt namelijk wel fijn. Op mijn telefoon zie ik dat het al 09:30 is. Wel fijn, heb ik tenminste nog een beetje extra slaap gehad.

Bel komt naar ons toe lopen. "En hoe kom jij hier?" vraagt ze aan Matthy. Ik kijk haar met een boze blik aan. Hierdoor wordt het sowieso akward, waarom zegt ze dat nou. Gelukkig vindt Matthy het niet zo akward en moet lachen door de manier waarop ik Bel aan kijk. "Lies was aan het hardlopen en we kwamen elkaar toevallig tegen." "Ja ja." Zegt Bel met een toon waardoor het lijkt alsof ze het niet gelooft. Matthy kijkt mij aan en lacht. Ik voel mijn buik rondjes draaien. Dit kan eigenlijk echt niet...

Waarschijnlijk vanavond een nieuw deel en anders morgen! Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Reacties en votes maken mij erg blij! Heel erg bedankt!!!