Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 37

Ik word wakker in de armen van Matt. Ik voel me altijd een stuk beter als ik bij hem ben. Ik kijk naar hem en zie dat hij nog ligt te slapen. Hij slaapt echt heel schattig. Ik probeer zachtjes uit zijn armen te gaan, zodat hij niet wakker wordt. Ik kijk hem nog even aan. Hij ligt echt heel liefjes te slapen. Ik loop uit zijn kamer naar de keuken. In de keuken maak ik twee beschuitjes met jam. En maak ik een smoothie. Ondertussen komt Milo ook beneden. "Goedemorgen." Zeg ik tegen hem. "Goedemorgen, heb je lekker geslapen?" vraagt Milo met een knipoog. "Milo..." zeg ik lachend. Hij moet ook lachen. Ik pak het ontbijtje en loop weer naar de kamer van Matthy. Hij ligt nog steeds te slapen. Ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd, waardoor hij al een beetje wakker wordt. "Goedemorgen, schatje." Fluister ik zachtjes. Matthy doet langzaam zijn ogen open. Hij wrijft even in zijn ogen en kijkt mij vervolgens aan. "Wat ben je toch een schatje." Zegt hij lief. Er verschijnt gelijk een glimlach op mijn gezicht. Ik ga naast hem zitten en we eten het ontbijtje op. "Heb je uiteindelijk nog een beetje geslapen?" vraagt Matthy aan mij. "Ja hoor." "Gelukkig maar." Zegt hij en geeft mij een kusje op mijn voorhoofd.

We liggen nog even op bed. Maar ik merk al snel dat ik steeds meer stress krijg. Ik ben echt heel bang om Bella te zien. Ik heb gezegd dat ik om half twee kom, maar ze reageerde al niet heel aardig. Ik hoop niet dat ze daar ruzie gaat zoeken. Mijn huissleutel ligt nog in het oude huis, dus moet Bella sowieso voor ons open doen. Dus het is ook niet dat ik haar kan ontwijken. Gelukkig gaat Matt mee. Dat vind ik toch een fijner idee. Ik vond Bel echt heel aardig, maar dit flik je toch niet bij een vriendin. Ik baal er echt van dat onze vriendschap nu voorbij is, maar ik wil haar ook niet zomaar vergeven. Eigenlijk weet ik niet of ik dit haar ooit ga vergeven.

Om kwart over één stappen we in de auto. Ik merk dat ik heel erg zenuwachtig ben. "Schatje, het komt echt goed. Er kan niets gebeuren." Zegt Matthy tegen mij om een beetje moed in te praten. "Dankje, Matt." Zeg ik tegen hem. Hij geeft me een kusje. "En ik ben bij je. Echt het komt goed." Zegt hij. Ik knik. Matthy start de auto en we rijden richting mijn oude huis. Halverwege merkt Matthy dat ik het toch wel heel spannend vind. Mijn handen beginnen te trillen, maar ik kan het nog redelijk onder controle houden. Matthy legt zijn hand op mijn been en wrijft er een beetje over. "Het komt goed schatje." Zegt hij.

Na ongeveer 20 minuutjes komen wij aan. Ik ben echt bang voor Bel haar reactie. We lopen de trappen op naar onze deur. Ik sta helemaal te shaken, ik ben echt bloednerveus. Ik druk op de bel en niet veel later doet Bel de deur open. "Pak je spullen maar." Zegt ze nogal geïrriteerd. Ik knik en we lopen het huis in. Als eerst loop ik naar mijn kledingkast. Ik had al een paar kleren bij Matt liggen, maar na een klein weekje was ik er wel doorheen. Ik pak een tas en stop daar mijn kleren in. "Moet ik helpen, schatje?" vraagt Matthy aan mij. "Ja, graag." Zeg ik terug. Ik word net niet onderbroken door Bella. "Schatje?" vraagt ze een beetje lacherig. "Ja." Zeg ik kortaf.

We hebben bijna alle spullen. Matthy tilt alvast wat naar de auto en ik check nog even of ik alles heb. "Jij en Matt?" vraagt Bel lacherig. "Ja wat is daarmee?" vraag ik aan haar. "Jullie passen echt niet bij elkaar. Jij bent lelijk en dik en hij is gewoon knap. Hij verdient echt veel beter." Waarom doet ze zo? Ik heb haar nog nooit zo gezien, zo gemeen. Ik besluit het te negeren en ga door met waar ik mee bezig was. "Ik snap echt niet dat Matthy met jou zou nemen. Dat jij überhaupt een vriendje hebt, verbaast mij" Ik zucht en probeer het nog steeds te negeren. Maar ze houdt niet op, ze blijft onaardige dingen zeggen. Over hoe dik en lelijk ik ben enzo. "Waarom doe je zo Bel? Zo ken ik je niet." "Wat verwacht je dan, dat ik opeens aardig tegen je ga doen?" zegt Bel bitchy. "Waarom doe je opeens zo. Eerst laat je me vallen en dan doe je ook nog zo gemeen? Ik dacht dat we vriendinnen waren." "Wat boeit het. Ik vond je toch nooit aardig." Nooit aardig? We woonde samen, dan moet je iemand toch wel aardig vinden? "Nooit aardig? We woonden samen?" "Ja dus. Ik moest toch ergens wonen. En Soof had toen nog geen plek, dus moest ik wel bij jou wonen. Ik ben wel blij dat ik van je af ben." Ik probeer alles wat ze net gezegd heeft te vergeten, maar het blijft allemaal toch door mijn hoofd spoken. Zou Matthy te goed voor mij zijn? Ben ik echt lelijk en dik?

Gelukkig komt niet veel later Matthy naar boven om met mij de laatste tassen naar beneden te tillen. Ik pak een tas en wil weglopen. Ik hoor Bel nog tegen Matthy zeggen. "Matthy, jij verdient echt veel beter dan zo'n lelijk varken." Ik voel dat er tranen in mijn ogen ontstaan. Ik pak mijn tas en loop snel naar beneden. Waarom moet ze zo doen?...

Ik ga proberen om vanavond nog een deel online te zetten! Als dat niet lukt, dan morgen!

Groetjes Suus!