Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 15

Ik ben nog even gaan douchen en het is ondertussen al 10:30 en we hadden om 11:00 afgesproken bij de bankzitters. "Zullen we zo een beetje gaan?" vraagt Matthy aan ons. Ik zit nog steeds bij hem. Elke keer als ik eraan denk, voel ik weer dat ik glimlach. "Is goed." Zeggen Bel en ik in koor. We lachen en stappen in de auto van Bel. Dan hoeven we in ieder geval niet helemaal terug te lopen. Zo ver is het ook weer niet, maar met de auto is wel handig.

Ik heb er wel zin in, maar toch blijft die video in mijn hoofd zitten. Misschien vinden ze me wel leuk, je weet het nooit. Van het beste uit gaan, toch? Ik wil het denk ik wel gewoon doen, het lijkt me denk ik ook wel leuk. Mij nu nog bedenken kan niet echt, maar ja. Het komt vast goed. We rijden naar hun huis en stappen uit. Er staan nu gelukkig geen kinderen voor het huis te schreeuwen, misschien komen die later nog of niet. We bellen aan en Raoul doet open. Hij kijkt in eerste instantie een beetje verbaast omdat Matthy bij ons is, maar hij besluit het even te negeren en ons binnen te laten. Ik geef hem een knuffel en Bel stelt zich ook voor. "Matthy, waar was je?" Die heeft dus blijkbaar niet gezegd dat hij weg was. "Sorry, ik ben het helemaal vergeten te appen. Ik was even gaan wandelen omdat ik niet kon slapen en toen kwam ik Lies tegen die aan het hardlopen was. En toen ben ik met haar meegegaan. Heel stom dat ik ben vergeten te appen." "Maakt niet uit, fijn dat je in ieder geval oké bent. Lies sinds wanneer hardloop jij?" Ik moet een beetje lachen en zeg: "Eigenlijk nooit, maar ik kon ook niet slapen, dus ik dacht dat dat misschien hielp." Hij knikt en de rest loopt naar de woonkamer. Tijdens dat ik ze wil volgen naar de woonkamer, word ik tegengehouden door Raoul. "Lies?" "Ja?" "Kan ik je even spreken?" "Eh, ja tuurlijk?" Ik heb geen idee waar hij het over wil hebben.

Wij blijven als enige over in de gang. Hij kijkt mij bezorgt aan en ik hem juist verbaasd. "Lies, je weet dat je me echt alles kan vertellen." "Ja?" "Waarom kon je niet slapen, is dat door de video, of juist andere dingen waar je mee zit. Ik wil je graag helpen." Zo lief. "Het ging voornamelijk om die video denk ik. Straks vinden jullie kijkers mij raar, stom of dik." "Lies, je bent niet stom of raar en ook echt niet dik. Dat weet je toch?" IK zeg niets. "Toch?" Ik slik de brok in mijn keel weg en zucht. Raoul loopt naar mij en geeft me een knuffel. "Lies het komt echt goed." Ik voel de tranen weer in mijn ogen springen. Ik heb het hier het liefst nooit over. Ik heb het Bel wel ooit verteld, maar niet zo uitgebreid. Nu natuurlijk ook niet echt, maar ik heb ook niet echt een idee hoe dat wel zou moeten. "Als je het er over wilt hebben, kan dat altijd." "D-dankje Raoul." Ik veeg de ergste tranen van mijn wangen. Ik hoor de deur opengaan en ik zie Matthy in de deuropening staan. "Gaat het?" Ik knik. "Ja hoor." "Als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen." "Is goed, dankje Matthy." Zeg ik en hij lacht lief naar me. Ik voel de vlinders weer in mijn buik. Dit kan echt niet. Ik schaam me dood.

"Als je niet mee wilt doen met de video, dan is dat ook goed." "Ik wil wel meedoen, maar ik vind het gewoon erg spannend." "Snap ik, maar ik kan me niet voorstellen dat ze je niet leuk gaan vinden." "Dankje Raoul, ik hoop het." "Ik weet het wel zeker." Ik lach naar hem en we lopen naar de woonkamer. Bel kijkt me gelijk aan, waarschijnlijk zitten er nog een paar tranen op mijn gezicht. Ik veel ze snel weg en zet mijn lach weer op mijn gezicht. Ik hoop dat het er een beetje geloofwaardig uit ziet. Ik ga naast Bel zitten die al op de bank is gaan zitten. "Heb je gehuild?" vraagt ze. Net te hard waardoor iedereen het kan horen. "Ja, laat maar. Het is al goed." Zeg ik ook zodat iedereen het net kan horen. Dan krijg ik er hopelijk zo geen vragen over. "Oké." Zegt Bel. Ik zie dat Rob naar me kijkt. Dit akward moment wordt snel verbroken door Matthy die zegt: "Zullen we zo de video opnemen?" Ik kijk hem aan en zeg zonder te praten 'Dankje'. Ik krijg een knipoog terug. Ik voel me weer helemaal glunderen.

"Wat voor een video willen jullie opnemen?" vraagt Bel. "Oh ja dat zijn we helemaal vergeten te vertellen. We wilde misschien verstoppertje doen in het huis." "Leuk idee." zegt Bel. "Wie gaat zoeken?" "Ehh. Koen?" zegt Matthy. "Ja hoor, is goed." Zegt koen. Niet veel later worden alle camera's gepakt. Wij moeten met onze telefoon ons zelf filmen. En Koen krijgt zelf een camera. We mogen ons binnen en buiten verstoppen, zolang het maar in de tuin is. Koen gaat zitten en doet zijn ogen dicht en zet zijn timer aan. We gaan ons allemaal verstoppen. Ik ga denk ik ergens in de tuin zitten, ik denk dat hij mij daar niet zo snel gaat vinden. Ik zet de camera van mijn telefoon aan en begin te praten. "Ik ga denk ik in de tuin verstoppen, maar ik weet nog niet echt waar." Ik zie nu pas hoe groot hun tuin eigenlijk is, ze hebben zelfs een zwembad. Ik ren ergens achterin de tuin en ik zie daar een klein schuurtje staan. Het lijkt wel alsof ze hier jaren niet meer zijn gekomen, er hangen overal spinnenwebben. In het schuurtje vallen de spinnenwebben wel mee, dus daar kan ik wel zitten. Ik film even waar ik zit. Nu is het wachten totdat ik gevonden word. Ik kijk op mijn telefoon en ik zie dat Koen al mag zoeken.

Na een paar minuten word ik door iemand gebeld...

OMG heel erg bedankt voor de 1k reads!!!! echt heel erg blij mee. Ook heel erg bedankt voor alle votes en lieve reacties, maakt me erg blij!!! Groetjes Suus!!!