Polar Opposites

Broken Treaties

Polar Opposites by JellOfAllTrades
Chapter 33

Sa sobrang pagod ko, di ko na matandaang humiga ako. Basta ang alam ko, nagising na lang ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa mukha ko.

"Good morning,"

Nalungkot ako nang makita ko si Louisse sa paahan ng kama at naalala kung bakit sa kanila ako natulog. "Good morning,"

"Kumusta pakiramdam mo?"

Sinubukan kong bumangon pero para akong hinampas sa tiyan at bumagsak muli sa kama. Binaon ko sa unan yung mukha ko at umungol sa sakit.

"You okay?" Naupo si Louisse sa tabi ko. "What's wrong?"

Niyakap ko yung tiyan ko at naiyak. Mas masakit yung katawan ko ngayon kesa kahapon.

"Anong masakit sa tiyan mo? Tawag ba akong doktor?"

"I'll be fine. Saglit lang."

Huminga akong malalim at pinakalma ang sarili ko. Mukhang nabigla lang ang katawan ko sa galaw ko. Marahan kong inangat ang t-shirt ko at nakitang nangingitim ang tiyan ko dahil sa malaking pasa.

"Jesus, Sophie. You're not fine at all. Dito ka na lang muna sa bahay. Wag ka na pumasok. Magpahinga ka."

Dahan-dahan akong naupo sa kama. "Kailangan ko pumasok. Kailangan ko makausap si Alec."

"Hindi ba pwedeng bukas mo na lang siya kausapin? Ipahinga mo muna yang katawan mo." Halata ang pag-aalala sa magandang mukha ni Louisse. "Mag-relax na lang muna tayo dito. I'll keep you company."

"Hindi magugustuhan ng mommy mo na mag-aabsent ka dahil sa akin."

Umiwas ng tingin si Louisse. "Di mo pa rin ba siya matawagan?"

"Pinatay niya yung cellphone niya." Sagot ko.

Napabuntong-hininga si Louisse. "I really can't change your mind?"

Binigyan ko siya ng maliit na ngiti. "Hindi ko pwedeng iwan si Alec."

"Kahit iniwan ka niya?"

Ako naman ang napaiwas ng tingin sa kanya at napabuntong-hininga. Sa totoo lang, mas masakit pa rin ang puso ko kesa sa sakit ng katawan ko.

"Fine. Let's go get some breakfast." Inalalayan ako ni Louisse sa pagtayo.

======================

Nang tumigil ang kotse sa tapat ng apartment namin ni Alec, tahimik ang paligid. Sinamahan ako ni Louisse sa pagkatok sa pinto at nang walang sumagot, ginamit ko ang susi ko para makapasok sa loob.

"Mukhang wala siya dito." Mahina kong sabi.

Nakasara ang pinto ng mga kwarto. Alam kong hindi nagsasara ng kwarto si Alec dahil sa takot niya sa dilim.

Nakakunot ang noo ni Louisse sa pagtingin niya sa akin. "Paano mo nalaman?"

"Walang nagbago. Ganitong ganito yung itsura ng bahay kahapon pagkaalis ko." Pagsisinungaling ko.

"I'll check anyway."

Isa isang binuksan ni Louisse ang mga kwarto at pati na rin ang CR. Nang wala siyang nakita ay binalikan niya ako sa sala.

"You're right. Wala siya dito." Dismayadong sabi ni Louisse. "Saan kaya siya natulog?"

"Hindi ko alam."

"Anywhere else you want to check?"

"Pasok na muna tayong school. Baka makita natin siya dun."

"Okay,"