Run, Amanda, Run [COMPLETED]

Chapter 20

Ang Ika-dalawampung Kabanata:
Aeiou

Kill me now. Charr.

Inagaw ko sakanya agad ang phone.

"Y-yes, baby? How are you?"

"I'm fine," she yawned. "How are you, mama?"

"I'm doing good, baby." Hindi ko na alam ang sasabihin ko dahil blangko lang na nakatingin sa akin ngayon si Gio.

"You don't sound okay." My baby said.

"C-can we talk nalang later, sweetheart? I'll call you later."

"Okay, mama. Love you always." She said.

"I love you always, baby." She then ended the call.

Gio crossed his arms.

"L-like what I said, may hindi ka pa nalalaman." I showed him my baby's picture na ikinakunot ng noo niya.

"She... looks like 6 or 7 years old to me. Dati nang may anak ka?" Naguguluhang tanong niya pero halatang may sakit sa ekspresyon niya.

"She's 8. Her name's Aeiou. And she's my adopted daughter." Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko.

"I met her two years ago. At the hospital. Nalaman kong namatay sa aksidente ang parehas niyang mga magulang, gaya ko. They said masayahin naman siya noon. Pero biglang naging aloof na siya sa mga tao simula noong namatay ang mga magulang niya. Ang tito niya ang nag-aalaga sa kanya noon. He made appointments for his niece's treatment para sana mabalik siya sa dati kaya kami nagkakilala. Gumawa ako ng paraan para mapalapit kami sa isa't-isa. Believe me, nahirapan akong paamuhin siya. But then she slowly opened her heart for me. Pagkatapos ng ilang buwan ay kinausap ako ng tito niya. He said he really can't take care of his niece. Not financially but emotionally. He said na kung gusto ko raw... ampunin ko ang bata. Mas mapapabilis ang recovery daw niya kapag palagi niya akong kasama kasi malaki ang improvement nito sa bata. Sinabi ko na rin sa doctor ko, na naging kaibigan ko na rin, ang tungkol doon. He said she was actually helping me too. She helped me recover faster. We hepled each other. That's why I decided to adopt her." I explained.

Hindi siya agad nakapagsalita at niyakap nalang ako. "Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya yayakapin nalang kita."

Pagkatapos ay tinignan niya ang picture.

"She looks... fierce." Iyon ang unang komento niya tungkol sa bata.

"Oh believe me, she is." Ngumisi ako.

"Can I meet her?" He asked.

"Well, actually, she's on her way to this island." I said and smiled. Iniisip ko palang, nae-excite na ako. Miss ko na ang anak ko.

"Really?" Bigla siyang naging tonong parang kinakabahan. "Do you think she'll like me?" He asked na ikinatawa ko.

Ang cute niya. Para siyang manliligaw na kinakabahan na baka hindi magustuhan ng tatay ng nililigawan niya.

"Find it out yourself." Wika ko nalang.

Na-excite na rin ako na magkita sila. That would surely be epic!

"AEIOU GOMEZ! Oh my gosh! Ninang missed you!" Sinalubong ng yakap ni Sam ang baby ko.

"I missed you too, ninang." Parang tunog bored ang pagkakasabi niya 'nun.

"Ano ba naman itong batang ito. Hindi marunong umakting. Na-miss ko 'yang nga mata mo, bibi!" Sabi ni Sam at pinisil ang pisngi nito habang nakatingin sa mga mata niya.