The Lollipop Project [Gen L Society #1]

Chapter 24

Nothing More, Nothing Less

Lutang pa rin ako. Pakiramdam ko nakaupo ako sa kama ng ulap at any moment ay pwede akong mahulog. Isang araw pa lang ang nakalipas simula nung nangyaring kissing booth, pero dahil sa dami ng nag-video at nag-tag sa akin sa social media, hindi ko tuloy maalis sa isipan ko ang mukha ni Jalen.

"Miss Fernandez, nasaan na ang care plan mo?" Tanong ng clinical instructor namin na nakalagay ang kamay sa beywang habang nakatingin sa akin na papalapit sa nurse's station. Sa taas ng kilay nito, pakiramdam ko tuloy may ginawa akong krimen at gusto akong ikulong sa selda.

Nandito ako ngayon sa medical ward kung saan naka-assign yung terror na CI namin. Hindi naman toxic ang duty ko ngayon. Toxic lang talaga yung CI namin dahil sa dami ng katanungan niya sa tuwing may gagawin kami sa pasyente.

"Ito na po, ma'am." Inabot ko sa kanya yung bond paper kung saan naka-print yung ginawa kong care plan.

Tinignan niya saglit yung papel na pinasa ko bago tumingin ulit sa akin. "What's the case of your patient?" She started to interrogate.

I took a breath. "Chronic kidney disease, ma'am."

She nodded, peeking at my paper again. "Explain the pathophysiology of CKD."

Huminga ako ng malalim habang inaalala yung nabasa ko kagabi. "Uh, so in CKD, there is irreversible nephron loss, which can lead to glomerular hyperfiltration. This is a compensatory mechanism of the kidneys. Because of this, it leads to decreased GFR and-"

"Why is there nephron loss in the first place?" Our CI asked, cutting me off.

"Uh... there is nephron loss because..." I paused, racking my brain. Pero mukha lang ulit ni Jalen ang nakikita ko. Kainis na kissing booth na 'yan.

"Focus, Miss Fernandez," our CI caught my attention again, bringing my senses back. "Bakit nagkakaroon ng pagkawala ng nephrons? Bakit nagkakasakit ang isang tao dahil dito?"

Napayuko ako sa hiya. May mga nurses ngayon sa station at alam kong naririnig nila ang nangyayari. Kung pwede lang sanang mawala nalang ako ng bula, kanina ko pa ginawa.

"Miss Fernandez, kailangan ko bang ibalik ulit itong care plan mo?" Our CI spoke again, catching my attention.

"Uh... sorry ma'am..." I mumbled, still not looking up.

"Alam kong nagluluksa ka pa rin sa nangyari sa tatay mo and I'm sorry that it happened. But, I'm sure na mas magiging proud siya sa'yo kung magagawa mo ng mabuti ang pag-aaral mo," our CI advised. "Vying for cumlaude ka pa naman, hindi ba?"

Natamaan ako sa talas ng mga salita niya. Pero totoo naman ang mga sinabi niya. Hindi magiging proud si papa kung ganito ako.

Kung hindi nalang kasi ako sumali sa kissing booth event, sana mas napag-aralan ko ng mabuti yung care plan ko. Nakakainis talaga.

"I know you're smart, Miss Fernandez and you can do better. Just make sure to be prepared next time." Binalik ng CI namin yung pinasa kong care plan.

Hindi na talaga ako sasali sa kahit na anong event na makakasira sa pag-aaral ko.

Nang matapos ang duty namin, sinabayan ulit ako ni Darren sa pag-uwi.

"Beh, okay ka lang?" Tanong ni Darren sabay kapit sa kamay ko paglabas namin sa ospital. Nakita rin pala niya yung nangyari kanina sa ward.

"Okay lang ako," tipid kong sagot. Ramdam ko agad yung mainit na buga ng hangin paglabas namin. Tirik pa ang araw dahil alas-tres pa lang. Buti nalang tinanggal rin agad ni Darren yung hawak niya sa akin kasi panigurado lalo kaming pagpapawisan ngayon.