The Lollipop Project [Gen L Society #1]

Chapter 20

Death Wish

"Konstantia Analeen Fernandez!"

"We know you're there!"

Kanina ko pa naririnig ang mga boses sa labas ng bahay.

Bakit ba sila nandito? Gusto ko lang namang mapag-isa. Ito na nga lang ang tanging lugar kung saan ako pwedeng magtago at mapalayo sa mga tao.

"Come on, Koko! Open the door!"

The knocks suddenly turned into a full-on bass drumming rhythm, making it impossible for me to even breathe.

Gumulong ako sa kama ko at hinila ang sarili ko para tumayo at tumungo sa labas. Pagbukas ko ng pintuan ng bahay namin, nakita ko ang dalawang lalaking nakatingin sa akin na parang gusto akong kainin ng buhay.

"Jesus! When was the last time you looked at yourself in the mirror?" André looked at me from head to foot, his lips curving down in disgust.

"Ano ba kasi ang ginagawa niyo dito? Umalis na muna kayo please," I answered in monotone.

"K, ilang araw ka na raw hindi pumapasok," Logan suddenly spoke in a serious tone.

Natahimik ako bigla. Ilang araw na ba ang nakalipas? Pakiramdam ko kasi isang araw pa lang. Sa sobrang sikip ng kwarto ko kasabay ng pagsikip ng dibdib ko, pakiramdam ko nandoon pa rin ako sa araw kung saan huli kong nakita si papa.

Ang nanay ko naman hindi ko rin makasama ng matagal kasi nasa rehab center siya. Kailangan pa ng maraming tests at proseso para lang makalabas siya doon.

Kung alam lang sana nila kung gaano kahirap ang magluksa ng mag-isa...

"You don't have to do this, Koko. Your dad won't want to see you like this," André advised, catching my arm.

I shoved his hand away. "I'm not doing anything."

André scoffed. "Exactly. You're not doing anything at nagkukulong ka lang sa kwarto mo."

"Please, wala akong energy para makipag-argue sa inyo ngayon... hayaan niyo na ako," I begged.

"Okay, maybe we should tell Kell to come home. I'm sure he's the only one who can fix you." André brought out his phone and started clicking on it, but before he could even call his friend, I grabbed his phone away.

"Huwag! Ayaw kong mag-alala pa siya," I retaliated.

André let out a sigh. "What you're doing right now is concerning, K."

Logan nodded beside him without uttering a single thing.

I took a breath, looking away. "Okay lang ako."

André caught my hand. "Good. 'Cause you're coming with us."

Nagpumiglas ako sa hawak niya. "Teka, saan niyo ako dadalhin?"

Logan chuckled. "Relax, K. Hindi ka namin ki-kidnapin."

"We're shooting for the film project," André explained.

I sighed. Nakalimutan ko na rin yung tungkol sa project na iyon sa dami ng nangyari sa akin lately. Hindi ko na nga rin alam kung may binago ba si Jalen sa script na sinulat ko noon.

"Let's go!" Utos ni André.

"Magbibihis lang ako," sabi ko sabay tingin sa suot kong pajama set na panda bear ang design.

"Huwag na. That's good enough," pilit ni André.

"Baka sarahan mo pa kami ng pinto pag pumasok ka ulit," sabi naman ni Logan.