Moonlight Throne (Gazellian Series #6)

Chapter 30

Chapter 30

Bulwagan

It's customary in this era to witness the symbolic performance of the most powerful goddess—Goddess Eda. It's the most awaited part of the celebration, and everyone was expecting that we'd be witnessing it at the end of the event. But the sudden changes of the traditional settings had flicked the curiosity and intrigue to different creatures around the Nemetio Spiran.

Hindi muna kami dinala sa likuran ng entablado. Dahil maging kaming mga tagapagtanghal ay binigyan ng pagkakataong masaksihan ng maayos ang magiging pagsalubong ni Diyosa Eda sa pagdiriwang.

I've seen different arenas from my timeline. I've received different invitations from different empires or even noble families to witness a grand celebration. Hindi na dapat bago sa aking mga mata at maging sa aking pakiramdam ang hinahatid ng kabuuan ng lugar na siyang nasisilayan ko. Ngunit ngayo'y tila hindi ako isang maharlika na sanay nang makakita ng mga ganito, not even a king who just showed his presence as a formality. Dahil ngayo'y nakikita ko ang sarili kong gumagala ang mga mata sa paligid habang papalapit sa bulwagan.

"How could they have this side? Kung hindi ako nagkakamali ay nasa dulo na ng matarik na parte ng lupa ang palasyo. Hindi ba't tubig na dapat ang nilalakaran natin? How come we exited from the palace and welcomed by this?"

Sa likuran kami ng palasyo lumabas. Tulad ng sabi ni Finn ay iyon din ang siyang unang katanungan ko, ngunit nang makitang may panibagong lupa kaming lalakaran at ngayon ay pataas, nasisiguro kong parte na ito ng kapangyarihan ng diyosa.

"Kapangyarihan niya ito..." usal ni Leticia na parang hindi na rin mapalagay sa nasasaksihan niya.

Goddess Eda is truly powerful. Dahil paano niya ito magagawa sa maiksing panahon? Lalo na't hindi lamang pangkaraniwan ang mga nilalang na ngayo'y maglalakad sa mismong kapangyarihan niya.

Kung kanina'y nakahilerang mga karwahe ang siyang patungo sa palasyo, ngayon nama'y halo-halong nilalang ang patungo sa napakalaking  bulwagan gamit ang kanilang mga paa, nagliliwanag na mga lampara habang suot ang kanilang magagarang kasuotan.

It was like an elegant parade filled with hundreds of creatures. Ang mga tanyag at maimpluwensiyang pamilya'y agad makikilala hindi lang dahil sa gara at pareho nitong kulay ng kasuotan, dahil kapwa pa rin nakataas ang maliit na mga banderang simbolo ng kanilang bawat pinanggalingan.

Ang mga kamay kong nakasalikop sa aking likuran ay kusang kumuyom. Hindi ko mapigilan ang tensyon at kaba na nararamdaman ko. We're here. Naririto na talaga kami, sa panahon kung saan nagsimula ang lahat.

We're about to witness those historical creatures from the forbidden book about the forgotten Nemetio Spiran.

Habang patuloy kaming naglalakad ng mga kapatid ko patungo sa bulwagan, pansin ko rin ang kabang pilit nilang itinatago. Kung kanina'y nagagawa pa nilang tingnan ang bulwagan na siyang aming patutunguhan, ngayo'y tila wala na sa kanila ang nais pang tumingin doon.

The arena is screaming of intense power.

Kanina pang nauna si Albino na siyang sasalubong sa amin sa bulwagan at magbibigay ng impormasyong maaaring makatulong sa amin.

Saglit akong sumulyap kay Leticia, nanatili siyang lumulutang ngunit ang kanyang mga mata ay naroon pa rin sa bulwagan. Dahil sa sobrang bagal at dami ng mga nilalang na naglalakad patungo roon, nasisiguro ko na ilang minuto pa ang lilipas bago kami makarating sa loob.

Halos magkakadikit na rin ang mga balikat ng bawat magkaka-grupo dahil sa bagal ng usad ng pila.

"Kinakabahan ako, Dastan..." bulong ni Lily. Simula nang dumating kami rito'y pilit hindi ipinakita sa akin ni Lily ang takot, panghihina at maging pangamba niya, ngunit ngayo'y bukas niya iyong inamin sa akin.