Katledildi. Ondan alınanların ağırlığı benden de nefesimi almıştı. Hayatı... Kaybettirdim. Üzerime boğucu bir acı yüklenmişti. Bunun altından kalkmaya çalıştım. Kaçtım. Gözleri. Ondan hayatı çalındı. Gülümseyemedi. Okyanusa ulaştım. İçimdeki yangın, yakıcı kumların sıcaklığıyla kavrulan ayağımı hissettirmiyordu. O an gördüm onu. Ufukta. Cam gibiydi. peki ya cazibesi. Oh evet. Beni çağırıyor ısrarla bekliyordu. Gitmek istemedim. Ruhum vücudumdan ayrıldı. Hiç bu kadar iyi hissettirmemişti. Bedenim çağrılarıma değil ona kulak veriyordu. Kimdi bu ruh hokkabazı. Cadı? Büyücü? Hayır. Ateşin ta kendisi. Beni kendisine çağırıyordu. Buz gibi okyanusta onun kucağına koştum. Kum altımdan çekilmeye başlayınca hiç yüzmediğim kadar hızlı yüzdüm. Ulaştım mı, ulaşmak mı istedim? Kalbim çok şey biliyor zihnim boş. İçeriye çekildim. Okyanus beni selamladı. Benimle dansını ortaya koydu. Kabullenişti bu. Yoksa kabullenilmem için uğraşmam konusunda bir uyarı mı?
7 parts