Μια ζωή μισή. Μια ζωή πάντα κάτι να λείπει. Η δεκαεξάχρονη Αντελίν πάλευε ανέκαθεν με τον εαυτό της, ήταν πάντοτε διχασμένη ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο, στη νύχτα και στη μέρα, στο... καλό και στο κακό. Η λέξη ισορροπία δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό της και πίστευε πως δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, αλλά όταν είσαι διχασμένη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι πηγαίνεις εκεί που σου λέει η καρδιά. Όμως πόσο ορθές αποφάσεις μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος που δεν έχει όλες τις πληροφορίες; Πώς μπορεί κάποιος να αποφασίσει ποιο είναι το σωστό όταν αυτό είναι υποκειμενικό; Και πως μπορεί μια καρδιά να αγαπήσει όταν δεν έχει αγαπηθεί;