Yavaş yavaş yeni hayata ve yeni başlangıca alışmaya başlamıştık.Eve akşam saatin de geliyor yemeğimizi sohbetle yiyorduk.Üstüne akşam yürüyüşü yapıyorduk.Eve döndüğümüz de çayımızı içiyorduk..
Yeniden birlikteliğimize inanmak istiyordum.Günlerimiz umduğumdan daha güzel gidiyordu.Ama korkum bunun biteceğiydi..Artık akrabalarım, komşularım,arkadaşlarım evimize ziyaret ediyorlardı.Kimse gelenlerimi kovmuyordu..Ali evine gerçekten ilgi ve alaka ile bağlıydı..
Ta kii.......
Bir gün Ali eve zil zurna sarhoş geldi..Gözlerin de yaşlar, elin de bira şişesi , içeri girdi.
"Ne oldu? Ali"
Ses yoktu..İçmeye devam ediyordu.Sessizce ona bakmaya devam ettim...Bir süre sonra elinde ki bira bitince kafasını arkaya yasladı..Ağlamaya devam ediyordu.
"Ali.....anlatmaya başlayacakmısın?"
Ses yok..Sabırla bekledim..Ama sızmıştı..Bunu horlama sesi ile anlamıştım..
"Ali...."
Ses yok ..İçeri gidip battaniye alıp döndüm..Batteniyeyi yandaki koltuğa koydum..Ali'yi yavaşça yana doğru yatırdım.Üstüne yandan battaniyeyi alıp örttüm.Sonra mutfağa gidip kendime bir bardak çay koydum.Karşısın da oturup , seyretmeye başladım.
Aklımdan bir çok şey geçiyordu..Acaba bir rahatsızlığımı vardı?....İşyerin den mi? kovuldu...Kötü bir haber mi aldı?Acaba ne oldu?Bütün gece ona bakarak oturdum...
Sabah koltuk da uyandım..Orda uyuya kalmıştım...Kafamı kaldırıp karşı tarafa baktığım da kimse yoktu..Nerdeydi? Bu...
İşe gitmiştim ama aklım ondaydı..Telefonlara da cevap vermiyordu.Canım sıkılmıştı..Akşam eve gittiğim de yoktu.Sabaha karşı zil zurna sarhoş gelmişti. Ve yine cevap yoktu.Bu bir kaç gün devam etti.
İşe gidip onu çıkış da aldım..Sessizdi.
"Neden geldin?"
"Ne demek ..neden?"
"Gerek yoktu.."
"Konuşalım mı?"
"Peki"
Yürüyerek bir kafeterya da oturduk.Yüzüne ısrarla bakmama rağmen , hiç bir tepki veya ses yoktu..
"Konuşacak mısın?"
"Ne konuşayım?"
"Bilmem..mesela bir kaç gündür neden böyle olduğunu?"
"Anlatacak bir şey yok.."
"Nasıl anlatacak bir şey yok..Konuşacak mısın? yoksa ben mi öğreneyeyim"
Gözlerine baktım..Derin bir nefes çekti..Uzun süre önce bıraktığı siğarayı cebinden çıkardı.Şaşkın bakışlarım arasın da bir siğara yaktı..Sabırla bekliyordum..bir siğara bitince ikincisini yaktı..Sonra dönüp bana baktı..
"Annem hasta..Hem de çok hasta ..ameliyat olacak.."
Bana baktı..Yeniden siğaradan bir nefes çekti ve
"Nazlı, bana ameliyatın çok zor olduğunu söyledi..Annem ben gelmeden ameliyat olmayacağını söylemiş.Oğlumu belki de son kez görebilirim..O gelmeden ameliyat olmam...diyormuş...Ne diyeceğimi bilemiyorum.."
"Nasıl yani?"
"Babana ve sana söz verdim..Onlarla bir daha görüşmeyeceğim diye..O yüzden ne yapacağım bilemiyorum."
"Sen ne diyorsun?" derken sinirden titriyordum..Çok kızdım diye düşündüğü için başını öne eğmişti.
"Kızdın değil mi?"
"Kızmak mı? ..evet kızdım..sana kızdım..Nazlı ile konuşuyorsun ama onlarla konuşmamıza kızarsın diye diyorsun..Zaten konuşmuşsun..Ayrıca sen kendini ne sanıyorsun ya da bizi?
"Anlamadım..!"
"Anlamadın mı?..anlatayım..Annen hasta ve sana ihtiyacı var..Ben sana nasıl onu unut da hayata devam et derim..Ona bir şey olursa bizim evliliğimiz devam edebilir mi? bana güvenebilir beni sevebilirmisin?
Ellerime sarılıp teşekkür etmeye başlamıştı..Beni babamlara bıraktı ve olanları anlattı..Babam da ona bir an önce annesinin yanına gitmesini ve gerekirse bizi çağırabileceğini söyledi...Aklının bende kalmamasını söyledi..
Akşam , annesinin yanın da geçirdi..Sabah telefonla annesinin ameliyata alındığını söyledi.Bende eve geçeceğimi söyledim..Sonuç da orası benim evimdi.O da annesi ameliyattan çıktığın da eve döneceğini söyledi.
Akşam eve geldiğin de annesini eve getireceğini, ameliyattan çıkınca bakıp bakamayacağımı sordu..Önce babama durumu söyledim.O da ihtiyacı olanlara yüz çevrilmez kızım dedi.Nasıl olsa hep hasta olacak değil , iyileşince evine dönecek..
Ona misafir odasını hazırladım.Bir hafta sonra hastaneden eve geldiler...Ailecek...Biraz durdukdan sonra Nazlı evine gitti..Bebeği varken ..hem bebek hem de annesi ile ilgilenemezmiş.Nasıl olsa ben de bir sorumluluk yokmuş..vs...vs..
Kendince bana laf sokuyordu..Gidince derin bir nefes aldım..Kaynanam yatağa yatmış yanıbaşına da kaynatam geçip oturmuştu..Ali beni kenara çekip aç olduklarını söyledi..Mutfağa gidip yemek hazırladım..
"Baba ,Ali...yemek hazır..."
bu arada elimdeki tepsi de et suyuna yaptığım çorbayı içirmek için kaynanamın yanına oturdum.
"Aç değilim .."dedi.
"Peki".dedim..Kaşığa biraz çorba koyup üflemeye başladım..
"Aç bakalım ağzını.."
"İstemiyorum..Senin pis ellerinden bir şey içmem..Ali ısrar etmese gelmezdim.."
"O zaman gidebilirsin.." diyince ,sustu..gözlerini kapatıp ,uyuyormuş gibi yaptı..
"Şimdi..bu yemeği yiyiecek misin?..yoksa...."
"Aliiiiiii..."
Ali yemeğini yemiş yanımıza geldi.Bana gidebilirsin işareti verdikden sonra annesine yemek yedirmeye başladı..Bir kaç gün sonra laf sokmalar artmış, Her şeye bahane bulunmaya başlanmıştı..Ailem geldiğin de hakaretler olunca...Annem
""Allah sabır versin kızım " dedi..
Nazlı gelince , ona nasıl kötü davrandığımı ailemin ne kadar berbat olduğunu ..yemeğini daha vermediğimimi..ilaölarını içemediğini vs..sözlerle beni aşağılayıp durdu..Tabii Nazlı da abisine bir sürü laf üstüne laf koyarak beni kötülemeye başladı.
Ali bana ters ters baktı..Bu tam iki hafta sürdü.İyileşmişti ama gitmeye niyetleri yoktu.Nazlı da çocuğunu bize bırakıp işe gidiyordu..Delirmemek için sabır diliyordum.Ali ile mutluluğumuz kısa bir andı.
İşden eve geldiğim de Nazlı nın kayınvalidesi de bizdeydi.Her zaman ki gibi beni şikayet ediyordu.Nazlı gelip çocuğunu ve kayınvalidesini alıp evine gitti.
"Demek sana bakmıyorum.."
"Evet ..Nazlı olmasa ne yemek yedireceğin ne de ilaç vereceğin var..
"O zaman sana iki haftadır kim bakıyor?Nazlı mı?"
"Hıhhhh..."
Ali eve gelince annesinin yaptıklarını anlattım ..Doğru mu anne dedi..Annesi de evet doğru dedi.Hepsini Nazlı yaptı diyince..annesine bakmadığım için benimle kavga etti..Babası üzerime yürüdü.
"Oğlum yeteri kadar şımartmadın mı?.bunu..Hadi hanım kalk da evimize gidelim..Oğlumuz hanım köylü olmuş.."
Karısını alıp evden çıktı.Annesi çıkarken..
"Afferim oğlum..Anneni boşver sen..Karının etekleri altına git sen"
Kapıyı sertçe kapatıp, gittiler..Ben ohh diye derin nefes alacakken suratıma gelen bir tokatla yan tarafdaki duvara yapıştım..
"Bir annemleri ağırlayamadın..Beni rezil ettin..yapman gereken biraz sabretmekti..Ben senin ailene nasıl sabrediyordum sa senden de aynı şeyi bekledim ama sen...."
"Sen....." gözlerim dolmaya başlamıştı..
Yüzüme doğru eğildi ve tam gözlerime baktı
"Evet ..Hadi ..Ağlamaya başla..Siz kadınlar istediğinizi yaptıramayınca hemen ağlarsınız ama kızım unutma..Ben yemem.."
Ağlamak istiyordum ama başaramıyordum.O günden sonra da bir daha uzun süre ağlayamadım.
"İşde bana söz verdiğin , mutluluk"...dedim..
Biten mutluluk...mutluluğum...