KABANATA 35
“LOUIS” Lumingon si Louis sa pinanggalingan ng boses na 'yun. Boses 'yun ni Kuya Argon. It's been a week but no presence of Yheura, Luxe and Hiriku. Masyado na siyang nag-aalala sa tatlo! Ano kaya ang nangyari sa palasyo?
Mag-kikita paba sila? Nangako sila, diba?!
Pumunta si Kuya Argon sa kaniya at umupo sa tabi niya. Agad na ginulo nito ang buhok niya. Napasimangot siya dito at sinamaan ng tingin.
But, Kuya Argon just answered her by pointing his fingers on her forehead and flick it! Ngumuso siya at hinimas ang noo.
Ang suplado!
“Hindi kaba lalabas? Tatlong araw ka nang nandito sa loob nang kwarto mo, Louis”
Nakayuko na bumuntong hininga si Louis. Wala talaga siyang gana na lumabas. Iniisip niya sina Yheura kung maayos lang ba sila o kailan sila pupunta dito?
“Nasaan naba sila ni Semasu, Kuya Argon? Nag-aalala na ako sa kanila!. Isang linggo na ang pag-hihintay ko ko pero hindi pa sila dumadating! Nag-aalala ako” Pag-amin ni Louis.
“Baka matagalan sila, Louis.”
Nag-aalala na bumaling siya dito. Bakit matagalan?!
“Pero, bakit?! Hindi na ba sila pinapayagan na pumunta dito?!” Malungkot na tanong niya dito.
Bumuntong hininga si Kuya Argon.
'Okay lang kaya ang mga 'yun? Nangako pa naman sila ni Yheura kaya hihintayin niya ang mga ito' Bulong ni Louis sa sarili.
“Wag kang mag-alala masyado, Louis. Babalik sila dito, pangako ko 'yan.” Panigurado ni Kuya Argon. “Gusto mo bang makita si Louises? Yung lion ko?” Dugtong nito.
Mabilis na umiling si Louis dito!
“Kuya Argon! Ayoko baka saktan niya ako at kainin kagaya nang nakikita ko sa television tapos kukunin niya—” Napatigil si Louis sa sasabihin niya nang bigla pumasok ang malaking lion na 'yun at sumampa sa kama niya!
Oh my g-d!
“Ahh! Kuya Argon! Ilayo mo 'yan. Kuya naman eh!” Pinadyak-padyak niya ang paa sa maliit na kama niya dahil sa frustrasyon!
Napasimangot si Louis dito nang tumawa lang ito habang hinaplos ang ulo nang Lion! Minsan, hindi siya natatakot kay Louises pero bakit ngayon natatakot siya? Louis can't take Louises tusk, it's look like he want to eat her! Ayaw niya talaga sa mga malaki!
Hindi ba siya sasaktan niyan? Paano kung kainin siya.?
Kinuha ni Kuya argon ang kamay niya! “K-kuya!”
“Ako bahala sayo, Louis” Napapikit siya nang dumako ang kamay niya sa ulo nang alaga nito.
Oh my g-d! Sana po mabait ang lion na ito!
“Ayy, ang bastos !” Tatlong kataga ang lumabas sa bibig ni Louis nang dinila-an nito ang mukha niya. So, eww!
Lumayo si Louis dito nang namimihasa na ito ah?! Habang si Kuya Argon ay mahinang tumawa sa inaakto niya.
“Kuya Argon. Naiinis kana!” Pagmamaktol niya dito nang tumawa si Kuya Argon nang malakas dahil sa ginawa nang Lion sa kaniya.
Napatanga at lumaki ang mata niya nang pumunta sa kaniya ang alagang hayop ni Kuya Argon. Napatingin siya kay Kuya Argon at tumango lang ito sa kaniya.
Louis slowly patted Kuya Argon's lion and it's amazed her when Louises just sit in her bed and let her patting his head! Natutuwa na tumingin ulit siya kay Kuya Argon.
“Mabait ka naman pala eh?” Naka-ngiti na hinaplos ni Louis ang ulo nito ng paulit-ulit. Hanggang sa natutuwa na siya sa ginagawa niya. Gusto na gusto niya ang paglalambing sa kaniya ni Louises! He's so big and scary!
“Hindi niya ako sinaktan, Kuya Argon. Ang lambing ni Louises!” Tuwang-tuwa na sumbong niya sa katabi. Namamangha siya sa kulay ni Louises.
“Gusto mo sayo nalang si Louises ?”
Mabilis na bumaling si Louis kay Kuya Argon. She suddenly felt sad when Louis remember her mother. Masaya kaya kung bibigyan rin siya ni Mommy ng regalo? Kailan pa siya aasa?
“Bakit, Louis. Hindi mo ba gusto ?”
Mabilis na umiling si Louis. Gusto na gusto na gusto niya ang regalo ni Kuya Argon!
“Gusto ko po! Naalala ko lang si Mommy”
Kuya Argon stilled again. Minsan naguguluhan siya sa inaakto ni Kuya Argon kapag ang ina niya ang pinag-uusapan! Kilala ba ni Kuya Argon ang ina niya? Bakit ganito ito?
The way Kuya Argon look on her eyes, the way his expression and his action, it's make Louis confused. Nagtataka siya at naguguluhan. Nakapunta naba dito si Mommy?
“Okay lang ba si M-mommy mo ?” Biglang tanong ni Kuya Argon.
Tinatanong niya si Mommy?
“Ang huli namin pagkikita ay aalis naman ito, Kuya” Nalulungkot talaga si Louis kapag naalala niya ang Ina.
“Hindi niya kasi makaya na makita ako. Alam ko naman na may kinalaman ito sa ina ko, Kuya. Gulo na gulo na ako pero hihintayin kung bumalik sa mundo namin at tanungin siya”
Napakurap-kurap si Kuya Argon sa inamin niya.
“Aalis ka, L-louis? Kailan ?” Natataranta ang boses nito at may halong takot.
Bakit naman? Hindi ba siya masaya kapag bumalik na ako sa mundo namin?
Nakita ni Louis na nawala ang ngiti sa labi nito.
“Hindi ko pa alam pero gusto ko nang umalis, Kuya Argon. Hindi ito ang mundo ko”
“Wag kang umalis, L-louis. Dito ka lang muna” Mahinang bulong ni Kuya Argon sa kaniya.
“K-kuya” 'Yun nalang ang nasabi ni Louis sa narinig dito.
Bakit? Bakit ayaw akong paalisin ni Kuya Argon? Parang nahihirapan ito.
MALALIM ang iniisip ni Nichollo habang nakatingin sa dalawang magka-ugnay na maliit na ilog. Hanggang ngayon hindi pa niya nakita ang Ina.
Gusto ko na siyang makita at mayakap.
Napatayo si Nichollo at hinanda ang sarili nang marinig ang yapak nang paa. Pero, huli na siya at hindi niya nahandaan ang pag-atake nang isang espada sa likuran niya. Ang ikina-gulat niya ay ang isa pang espada na lumitaw doon at pinigilan na bumaon 'yun sa balat ni Nichollo!
Tumingala siya at nakita ang walang emosyon na mukha ni Ate Argara.
Niligtas niya ako? Nasaan si Ersyia?
“Princesa— Argara ?” Gulat na gulat ang isang kawal na tumingin kay Ate Argara.
Pero, Princesa?
Limang kawal nang mga Dreaminiya!
Natuntun nila kami? Katapusan naba namin?
Isang matalim at walang emosyon na tumingin sa kanila si Ate Argara katulad lang ito ni Kuya Argon. Magaling ang magkapatid sa pakikipaglaban at hinahanga-an ito ni Nichollo. Sa isang linggo na nandito sila. Lahat ng pangangailangan nila ng kaibigan ay binigay ng magkapatid pero nandoon parin 'yung nakakatakot na awra ng dalawa. Ang bait ng magkapatid lalo na si Louis at ang matanda. Pero, gusto ni Nichollo ang mahanap ang Ina niya sa mundo ng Dreamaniya pero ang lawak ng mundo na ito!
Paano niya mahanap ang Ina?
'Sa totoo, hinahangaan ko siya. Si Ate Argara. Sobrang galing nito sa pag-hawak nang espada at mabait ito' Bulong ni Nichollo sa sarili.
“Gusto niyo bang mamatay?! Bakit kayo lumusob sa bahay ni Nay Sora ha ?!” Malalim ang bawat boses nito.
Nanginginig na lumuhod ang limang kawal at nagtataka si Nichollo bakit natatakot ang mga ito sa dalaga. Ganito ba kalakas si Ate Argara? Gumagalaw ang panga ni Ate Argara at nakikita ni Nichollo sa kinikilos nito, sobra ang galit nito. Pero, bakit?
“Patawad, Argara. Hindi na ito mauulit. Wag niyo sana isumbong sa haring Ahser ito, paki-usap po” Nagmamakaawa na sabi nang isang lalaki.
Humahangos na pumunta sa kinaroroonan nila si Kuya Argon at Nay Sora. Naguguluhan ang mga mukha nila sa nadatnan. Halos mawalan nang hininga ang limang kawal nang makita si Kuya Argon. Mas lalong yumuko sila na parang hinahalikan na ang lupa.
“Anong nangyayari dito ?”
Hindi maipinta ang mukha ni Ate Argara at hindi humuhupa ang galit nito. Kuyom ang kamay nito at nanginginig ito sa galit! Nakaramdam ng takot si Nichollo sa nakikita sa dalaga.
Kung wala ito kanina, baka ngayon naliligo na ako sa dugo. Niligtas niya ako..
“Muntik na nilang napatay si Nichollo! Lumusub sila dito, Kuya!” Sigaw ni Ate Argara.
Yumuko siya ng dumako ang tingin ni Kuya Argon sa kaniya.
“Patawad po, Argon. Hindi na po mauulit. Patawad po”
Nagkatinginan si Ate Argara at Kuya Argon. Nag-uusap ang mga mata nila. Ang unang umiwas si Ate Argara at madiin na pumikit.
“Umalis na kayo at bumalik sa kaharian niyo. Kapag ma-ulit ito. Ako ang makakalaban niyo” Pagbabanta ni Kuya Argon sa mga kawal.
Mabilis naman na tumango ang limang kawal at dali-dali na umalis.
“Argara !” Pagtigil ni Kuya Argon kay Ate Argara dahil hindi parin humuhupa ang galit nito. Nakita niya kasing wala ito sa sarili at galit na galit ito.
Ngayon ko lang siya nakita na ganito. Okay lang ba siya?
“Huminahon ka, Argara!” Sabay hawak ni Kuya Argon ng balikat nito.
“Kuya! Hindi mo kasi naramdaman ito eh. Natatakot ako!”
“Aragara! Wag mong hayaan na pangunahan ang emosyon mo, bumabalik ka sa dati!”
Natigilan si Ate Argara. Ilang sandali itong naging tahimik at nagbuntong hininga.
Kasalanan ko ito dahil hindi ako nag-ingat!
“Señorita, tama ang kapatid mo. Huminahon ka” Ani ni Nay Sora.
Agad naman na tumango si Ate Argara at bumaling sa kaniya. May pag-alala sa mukha nito pero maliban doon, may nakita si Nichollo na hindi niya mapangalanan. Ano kaya 'yun?
Tumingin silang apat sa kaniya.
“Turu-an mo siyang makipag-laban, Argara. Sa nakikita ko wala siyang karanasan” Matapos sabihin 'yun ni Kuya Argon. Pumunta ito sa kinaroroonan niya. Bigla nalang nito tinapik ang balikat niya at umalis.
Habang si Nay Sora ay ngumiti sa kaniya at sumunod kay Kuya Argon.
Nakayuko si Nichollo nang bumaling sa kaniya ang tingin ni Ate Argara. Wala siyang kwentang Princepe, tama ang Hari ng Nykirania. Tama si Brakon. Mabuti nang umalis na siya doon!
“Pasensiya na po, Ate Argara” Sabay na yumuko siya dito.
“At, bakit ?” Seryuso na tanong nito.
“Kasi ang hina ko at walang alam—”
“Isa kang Princepe sa Nykirania pero mahina ka pagdating sa pakikipaglaban?. Anong ginagawa mo kung ganun ?” Tanong ni Ate Argara sa kaniya. Matiim rin itong tumingin sa kaniya. 'Yung tingin na binabasa siya.
Lahat naman kasi pinipigilan ni Brakon kaya sariling-sikap ang ginagawa ko.
Wala talaga siyang silbi sa lahat nang bagay. Sana nandito si Ama para may maka-usap siya dito at may kakampi. Ayaw naman ni Nichollo sabihin kay Ate Argara. Nahihiya siya at minsan nakikita niyang mailap ito sa kaniya.
Ngayon lang ito lumapit sa kaniya at kahit saglit lang nawala ang paninikip ng dibdib niya.
“Si Ama lang kasi ang tumuturo sa akin at minsan ayoko rin abalahin siya dahil alam kung pagod ito. Hindi ko alam kung bakit palagi ito pinapatawag ng Hari at minsan nagtatalo sila. Wala naman pakialam ang lahat nang Nykirian sa akin dahil alam nilang lahat na may dugo akong Dreaminiya.” Paliwanag ni Nichollo.
Lumambot ang mukha nito habang nakatingin sa kaniya. Nawala na ang galit sa mukha nito at napalitan ng hindi niya mapangalanan na emosyon.
“Pinabayaan ka ba nang Ama mo ?” May diin ang boses nito.
Umiling agad si Nichollo. Kahit kailan hindi siya pinabayaan ng Ama. Sobra ang sinakripisyo nito sa kaniya at mahal na mahal siya ng Ama niya. Lahat ginawa ni Ama para sa kaniya, para mabuhay lang siya.
“Sinakripisyo ni Ama ang kaligayahan niya para hindi lang ako patayin nang Hari. Ginawa nito ang lahat kahit alam kung nahihirapan rin siya. Lahat binigay ni Ama sa akin, Ate Argara”
Hindi makapaniwala na tumingin sa kaniya si Ate Argara.
“A-ano? Patayin ?”
Dumako ang tingin ni Nichollo sa kamay nito ng kumuyom 'yun. Malalim rin ang pag-kunot ng noo nito. May sinabi ba siyang mali para magalit naman ito?
Bakit ganito ito?
Parang galit na galit ito na hindi ko maintindihan.
“Kilala ko si Ama. Alam kung hahanapin niya ako kahit anong mangyari. Ayaw niya sa Nykirania, Ate Argara. Sabi ni Ama nandito raw ang kaligayahan niya” Dugtong niya.
Hindi ni Nichollo maintindihan minsan si Ama. Hindi niya rin maintindihan ang sinasabi nang mga Nykirania sa kaniya at sa Ama niya. Gulo na gulo siya at maliban doon. Nasasaktan siya!
Umiwas nang tingin sa kaniya si Ate Argara.
“Nandito ako dahil kay Ama. Ayokong nahihirapan siya at nasasaktan. Nandito rin ako dahil sa Ina ko. Gumagawa lang naman ako nang paraan na umalis sa Nykirian dahil alam kung hahanapin ako ni Ama at aalis siya sa mundo namin. Hindi kona kaya ang parusa nila sa akin kapag wala si Ama. Lahat ng masasakit na salita narinig ko at lahat 'yun ay dahil nagmahal si Ama sa Princesa. Sa isang Dreamaniya” Pag-amin ni Nichollo.
Naalala pa ni Nichollo ang lahat nang parusa na 'yun. Matindi at sobrang sakit! Hindi niya inamin sa Ama dahil ayaw niyang maging pabigat!
Napatingin siya kay Ate Argara nang tinapik nito ang balikat niya. Pamilyar na pamilyar ang mga mata nito sa kaniya. Parang nakita na niya ito?
“Sasanayin kita, Nichollo. Mag-handa ka dahil sisiguraduhin kung wala nang aapi sayo. Okay?”
Sumilay ang ngiti niya dito. Nagagalak na siyang matutu. Natutuwa rin siya dahil si Ate Argara ang magtuturo sa kaniya. Gusto na gusto niya ang bawat pag-aalala nito sa kaniya, gumagaan ang dibdib niya. Ang swerte ng anak nito.
“Salamat po, Ate Argara. Ang swerte po ng anak niyo” Mahinang bulong ni Nichollo.
Nawala ang ngiti ni Ate Argara sa sinabi niya. Umangat ang kamay ni Ate Argara at hinaplos ang pisnge niya. Bakit ganun? Gusto rin ni Nichollo na maging Ina 'to. Siya kaya 'yun?
Umiling ito sa kaniya.
“H-hindi, Nichollo. Ang swerte ko sa anak ko” Sabi nito sa kaniya.
“Tutulungan mo rin ba akong makita ang Ina ko, Ate Argara?” Tanong niya dito, may kagalakan ang mukha.