A/N: For more info and announcements you would like to know, you can checked out my message board. Thank you!
Chapter 30: GE;GE√ There is No Hunter
CLAIRA'S POV
NAKA-CROSSED arms ako habang nakatingin kay Science. Sapo-sapo nito ang kaliwang pisngi kung saan natsambahan ko siyang nasuntok kanina. Ang kingina, ang galing umilag! Ang liksi pa! Tsk!
This guy is really good on pissing me off! Nanlalagkit pa rin ako ngunit hindi ko siya nilulubayan nang masamang tingin. Nakaluhod siya ngayon habang may dalawang plato sa magkabila niyang tuhod na may sandamakmak na asin. Huh! Buti nga at naka-pants siya. Swerte nang gago.
So ang ending, parang wala lang rin ang parusa ko sa kanya.
"Can I stand up now?" Nakalabing aniya. Kinurap-kurap niya pa ang kanyang mata at nagpapaawa na tumingin sa'kin. Ngunit hindi ako natinag sa parang unggoy na itsura niya, inismiran ko siya at inikut ang paningin sa buong fifth floor. Hindi ko kaya ang lagkit ng katawan ko.
"Hoy! Nasan 'yung cr niyo dito?" Mataray ko'ng tanong. Bukod kasi sa sala at sa kusina nila sa gilid ay 'yung walo'ng pinto lang ang nandidito sa fifth floor. Tiim-bagang ko'ng sinipat muli ang damit ko. Mangiyak-ngiyak siya'ng nag-angat ng tingin sa'kin at nakangusong pinagtuturo ang walo'ng kwarto. Napaface-palm nalang ako.
"Lahat ng rooms may cr. Mamili ka nalang!" Parang aping-api na aniya.
Pinandilatan ko siya ng makitang lumaylay ang hawak niya sa dalawang tray sa magkabila niya'ng kamay. Wala kasi ako'ng nakitang mga libro. Paniguradong meron sa kwarto ni Kyle, pero di naman ako tanga para mang-tresspass noh! Kaya ayan, may tray sa magkabila niya'ng kamay habang may dalawang baso na puno ng tubig.
Napangiwi ako nang mag-flex na naman ang mga maskels niya sa braso nang muli niya'ng inangat ang kanya'ng magkabilang kamay.
Gandang lalaki, utak mongoloid. Eww!
"... ay oo nga pala! May kwarto ka diyan-diyan! May cr din dun. Doon ka nalang. " Nakaiwas na tingin na aniya. Napaismid ako. Wala naman kasi ako'ng choice. Tangina! Walong kwarto. Pito ay inuukupa ng puro mga lalaki. Tapos ang isa naman ay para sa babae. Sino'ng hindi mga siraulo nun?!
Padabog ako'ng nagpunta doon sa huling pinto. Pinandilatan ko pa muna si Science at sinenyasan na huwag na huwag ibababa ang kamay at umalis sa pagkakaluhod kundi patay siya sa'kin. Naka-nguso siya'ng umirap sa'kin. Kaya napangisi ako. Wala siya'ng magagawa, kung hindi pa naman siya gago ay hindi niya mararansan ito.
Pinihit ko ang pinto at agad pumasok. Bumungad sa akin ang isang simpleng kwarto. May kama na kasya ang dalawang tao, brown na cabinet sa gilid, dalawang side table sa magkabilang gilid ng kama at isang maliit na color blue set sofa. I didn't bother to look more and went to the other door inside this room.
Mabilis ako'ng naglinis nang katawan at mabilis din ang bibig ko sa pagmumura kay Science! Napatili pa ako sa inis ng mabasa ang damit ko. Bwisit! My eyes squinted a bit while I'm doing my hair into a ponytail. Tumagaktak pa ang pawis ko sa init.
Paglabas ko sa cr ay agad sumunod ang malakas na kalabog sa pinto nito. Suminghap ako at dali-daling pumunta sa harapan ng cabinet para magsalamin. May nakadikit kasi'ng whole body mirror sa pinto ng cabinet.
I stomped my feet because of irritation when I saw my face and shirt. Hindi natanggal sa damit ko ang mantsa ng chocolate. Bwisit talaga ang isip-batang yun! Binuksan ko ang cabinet at nagbabakasakaling may kung ano'ng damit doon at hindi naman ako nabigo. My eyebrows lift up when a set of clothes with the same color;blue, came to my sight.
When I tried to smell it, it actually doesn't smell like old. Though it's a little bit dusty. From dresses, blouses, sleeveless, shirts, t-shirts and even long gowns, are definitely color blue. If it is not, then it is baby blue, very pale blue, dark blue, and such. Nasisiguro ko'ng babae ang nagmamay-ari nito. As what Amarie said, this is actually an Empress room. So this is the former Empress' belongings? Bakit iniwan?
Pero halos limang buwan at kalahati lang siya'ng nanungkulan. Bigla nalang kasi itong nawala na parang bula.
Umalingawngaw sa isip ko ang napag-usapan namin nina Garet at Amarie tungkol sa dating Empress. Nawala nga daw pala ito matapos ang halos anim na buwang termino. That's weird actually but I don't care though.
Nang matitigan ko pa ang mga damit ay wala sa sarili ako'ng napairap. I lick my lips and heaved a sigh. Sa lahat ba naman kasi ng kulay, bakit asul pa? I hate color blue! Fucker! Kung makikita niyo lang ang closet ko wala kang makikitang asul na damit. Maliban nalang siguro sa mga maong ko'ng pants, hindi maiiwasan 'yun lalo't paborito ko ang mga maong na pang-ibaba. Sa sapatos rin meron ako'ng asul. Ayoko lang talaga sa salitang blue. Nakakairita! Nakakainis! Nakakairita ulit!
It's used to be one of my favorite color, pero dahil sa isang tao, I started to hate the word blue, even the color.
I shrugged my shoulders and just endure the hate because seriously, I badly need a shirt. Nanlalagkit pa talaga ako. Kahit kakalinis ko lang. Malamig rin sa may bandang tiyan ko, dahil sinubukan ko'ng papain yung mantsa doon gamit ang tubig. Pero wala namang nangyari.
I picked a dark blue T-shirt with a prints of a cartoon robot. Nang masuot ko ito ay nakahinga ako nang maluwag. I just throw my wet clothes into the bed and turned my heels around to leave. Paniguradong nanduduga na iyon si Science.
Nang makalabas ako sa kwarto at nakarinig agad ako ng halakhak. Pagdating ko sa salas ay nakita ko si Klyde, na nakaturo sa busangot na mukha ni Science. Napangiwi ako nang mas lumakas pa ang tawa niya, kulang nalang ay gumulong siya sa sahig.
Napataas ang kilay ko anang makitang nakaluhod pa rin si Science at tagaktak na ang pawis nito kahit naka-on naman ang centralized aircon nila dito.
Aba! Hindi ba nandayan 'to?
"Get up now," simpleng ani ko. Napalingon silang dalawa sa'kin. Nagtaka ako ako nang magtagal ang titig ni Science sa shirt na suot ko. Si Klyde naman ay agad napalingon kay Science.
Ang alam ko may something sa kanila ni Emperor Science e. Nung nga'ng isang buwan pagkatapos mag-disappear ni Empress Eena ay nawala rin si Emperor Science.
Naalala ko ang sinabi ni Amarie. So, the T-shirt I'm wearing really belonged to the former Empress. Hindi ba't nawala rin daw si Science noon para hanapin ang dating Empress? Those two probably has really something.
Napaangat ang tingin niya mula sa damit patungo sa mukha ko. Nahuli niya ako'ng nakatitig sa kanya ngunit hindi ako nag-iwas ng tingin. Dahan-dahan siyang tumayo at nang tuluyan ako'ng nakalapit sa kanila ay tinanguan lang ako ni Klyde bilang pagbati. I simply nod my head too in response at bumaling ulit ang tingin ko kay Science.
His expression is really visible right now. Siya yung klase nang taong kung gugustuhin nang nakapaligid sa kanya na malaman ang kanyang totoong nararamdaman, ay nagagawa niya. Kung blanko naman ang kanyabg ekspresyon, ay talagang blanko din ito. He's that transparent and flexible.
"B-bakit mo suot 'yan?" Utal na sabi niya sabay nguso sa damit na suot-suot ko. I crossed my arms and rolled my eyes.
"E ano'ng gusto mo? Nakahubad ako'ng lumabas doon? Kung hindi ka naman kasi gago ay hindi mamantsahan ang damit ko." Mataray ko'ng saad. Naninisi.
"Hindi ganoon ang ibig ko'ng sabihin! Sana nanghiram ka nalang sa'kin." His brows were furrowed but his voice are slowly turning low.
Pumalatak ako, "tsk, oy, maggagabi na. Wala na ako'ng oras diyan sa pinagsasabi mo. Kung gusto mo ay ibalik ko ito bukas na bukas din. Bagong laba. With downy pa! Ano, okay na?" Sarkastiko ko'ng saad.
Aalma pa ulit sana siya ngunit tinalikuran ko na at bumaling ako kay Klyde na kanina pa parang tanga'ng pasipol-sipol sa gilid. Animong walang naririnig. Batukan ko kaya 'to?
"...now, where are those assholes?"
"On our Emperor's lead." He gesture his hand to Science. Naka-nguso at masama ang tingin sa kawalan na nagpatiuna nga siya'ng lumakad.
"Bilis!" Ani ko. Agad naman siyang tumango-tango ng maraming beses. Papunta na kami sa roof top nitong building.
Pagbukas nang pinto ay agad sumalubong sa'min ang malakas na hangin. Nilipad ang nakapuyos ko nang buhok at bahagya pa ako'ng nilamig dahil T-shirt nga lang ang suot ko.
Malawak ang buong roof top. May parang malaking tent pa sa gilid nito at may dalawang nakatumbang case ng alak. Tss.
Napakunot ang noo ko nang makarinig ako nang mga ungol. Nagpatiuna si Klyde at nang sundan ko siya ay nakita ko na nga ang mga taong sa tingin ko ay ang mga hinahanap ko.
I slipped my right hand inside my pocket and scratch my nape using my left hand. Nakaluhod ang limang lalaki at kapansin-pansin ang mga pasa nila sa mukha. Nakatali sa likod ang magkabila nilang kamay at may duck tape na nakalagay sa mga bibig nila. Kaya puro ungol lang ang nalilikha ng mga ito. Kunot noong nilingon ko ang dalawa.
"Ba't may mga pasa 'yan?"
"Pumalag e." Simpleng ani ni Klyde. Tumango ako at lumapit sa limang unggoy. Nag-give way naman ang dalawang kuto.
"What are you planning to do with them?" Saglit ako'ng napasulyap kay Science na may blankong ekspresyon. Napangisi ako nang marinig ang malamig niyang tono.
"Ihulog dito sa rooftop." saka ako ngumisi na parang sinasapian ng sampong demonyo.
Napangiwi ako nang mas lalo silang nag-ingay. Nanlalaki pa ang mata ng nasa gitna at nagmamakaawang tumingin sa'kin.
"Kaya mo silang buhatin lahat? Kung hindi, tutulungan ka ni Klyde." Naniningkit ang mga mata'ng nilingon ko si Science. Is he nuts? Hindi niya ba alam ang kaibahan ng biro at sarkastiko? Ulol 'to.
Napangiwi naman ang kaibigan niya sa kanya, "akala ko naman ikaw ang tutulong," lumingon ito sa'kin, "sige ako na lang Ms. Chemistry. Tatlo akin, dalawa iyo."
Ako naman ang napangiwi sa inosente niyang tono. Totoo pala talaga yung kasabihang, 'birds of the same feathers, flock together'. Tangina, isa ring ulol.
I glared at them both and they just looked at me wondering why I'm suddenly pissed. Iniwas ko ang paningin sa kanilang dalawa at ibinalik sa limang unggoy. I squat and rest my left arm to my thigh.
I held the tip of the duck tape to the monkey in front of me and harshly remove it creating a groaned from him. Nakita ko pa ang pagsunod ng nakadikit niyang labi sa tape.
"Your name?" Malamig ko'ng tanong. Gumaya sa'kin si Science at nag-squat rin siya sa harap nang isa pang unggoy. He also removed the duck tape in it.
"R-randolf Vernon," nanginginig niyang sagot.
"Your name?" My forehead creased when I heard Science asked the monkey in front of him too.
Gaya-gaya...
"J-johan.."
"I think you all know what's your sin." Mahinahon ngunit malamig ko'ng ani patungkol sa ginawa nila kina Amarie. Nakita ko'ng nagkatinginan sina Randolf at Johan. Tumayo ako at tumalikod sa kanila. Pumikit ako at saglit na dinama ang hangin.
"E-empress, we admit our mistakes. And we're asking for your forgiveness. We shall not do it again." The guy named Randolf who seems to be their head stammered asking for forgiveness. Nahimigan ko ang takot at galang sa tono nito.
I sighed. Ngayon kumpirmado na talaga, kakaiba ang paggalang at respeto na ipinapakita nila sa'kin. Ganito ba talaga ang kanilang pamamaraan? It's weird.
"What's your reason?" Diretsong ani ko at tuluyan nang humarap sa kanila. Nagtama ang paningin namin nung Randolf at agad siyang nagbaba ng tingin.
As I've said before, hindi kailangan ang pera. Andrea; their mastermind cannot bribed them with money because these fools has a lot of 'em. Now, what's their exact reason?
Hindi pwedeng bored lang sila at walang magawa. Peste yun kung ganun!
Nakita ko ang pag-angat ni Randolf nang tingin kay Science. Nanatiling tahimik ang katabi nitong nagngangalan na Johan at nahuli ko pa itong pasulyap-sulyap sa'kin. Tss.
Suminghap ito, "J-janson made a promised. If our mission is successfully accomplished, then she will help us enter the empire."
The Empire.
Napaiwas ako nang tingin at tumitig sa mumunting ilaw na nakikita ko mula dito sa roof top. So, it's all about the Empire. Up until now, I'm still clueless why all of the students are dying to be part of it. And hell, as what Science said, I am the Empress of that Empire!
Isn't this the time I should know something?
And Andreaustitute will going to help them enter? How can she do that? Is she part of the empire? Saying it means she's powerful enough to pull some strings.
Lumingon ako kay Science at nakita ko'ng blanko pala itong nakatingin sa'kin. Nanatiling tahimik sa gilid si Klyde.
What is your Empires' objective, Vanderoso?
"You deserve a punishment. All of you must pay because of what you've done. So that it will mark on your mind to do not do it again. Especially when I am involved." Malamig ko'ng ani habang nanatili pa ring nakatingin kay Science. Ganun rin ito sa'kin.
May malamig na hangin ang humampas samin, ang direksyon ay papunta sa kanya, kaya naman agad siyang napakurap. I smirked at him and mouthed, 'loser'.
Staring contest lang e. Ano naman kaya iniisip nun? But better tell me something, Science. Just better do it, or die.
THEY GROANED and cried in pain. Napangiwi ako. Hindi ko akalaing sa rason ja iyon ay pumanig sila kay Andrea. Seriously?! Napaikot sila ng babaeng yun?!
"Tss."
Nakahiga na silang lima sa sahig at masama ang tingin sa isat-isa. Anong parusa? Simple lang, sila mismo ang nagsuntukan. Natawa nga ako dahil kada suntok nang iba kay Randolf ay sumisigaw ito at binabalik nang doble ang atake. Nasindak naman ang mga bata niya ngunit kapag napapatingin ang mga ito sa'kin ay mas lalo pa silang natatakot.
Mas madaming bugbog ang apat kaysa kay Randolf. Panay pa ang daing nila.
Si Klyde ay nasa gilid pa rin, para na nga siya'ng poste diyan e habang wala sa sariling natatawa, samantalang si Science ay kanina pa nakatalikod. Ang gago, kanina pa din nagpipigil ng tawa.
I looked at my wristwatch and it says quarter to eight. Masyado nang matagal. May pupuntahan pa ako. nang mag-angat ako nang tingin ay agad napakunot ang noo ko.
I gave Johan a piercing look when I caught him eyeing me. Bugbog na nga ang mukha nakuha pang tumingin sa'kin?! Kingina! Akma ko itong sisipain nang may mauna na sa'kin. Napaatras ako nang sinipa siya ni Science!
Aba..
"What're you looking at?" Napangisi ako nang marinig ang malamig niyang boses. He's on his acting again, huh? Malamang, may ibang tao e.
Narinig ko ang bungisngis ulit ni Klyde sa gilid. Kanina pa to ah! Agad naman siyang nag-iwas nang tingin sa'kin nang mapansin ang masama ko'ng tingin.
Magsasalita na ulit sana ako nang mag-ring ang cellphone ko. Pagtingin ko sa callers id ay nanlaki ang mata ko nang makitang number ito ni Physics. Hindi naka-roaming kaya paniguradong dito ito sa pilipinas galing!
I hurriedly pick it up and place it in my right ear. "H-hello?" Napakurap ako. Napalingon rin sa'kin sina Science ngunit hindi ko na pinansin. Lumayo ako nang kaunti at pumunta sa gilid. Tanaw ko ang Mendell High mula dito sa kinatatayuan ko. Nasa likod nga talaga nitong school ang headquarters. "Physics?"
I heard a crunchy noise again before an incomprehensible words followed. Hindi ko maintindihan kaya bahagya ko'ng inilayo ang phone ko sa tenga. I tilted my head to the side while my brows are starting to furrowed.
"Physics," ulit ko.
"Chemistry! Chemistry! What have you done—" I stood there frozen. It's really Physics! It's his voice! My fist balled and I take a deep breath to calm myself. The line was now cut off. The beeping sound makes me dizzy so I turned it off. Napatitig ako sa kawalan.
What have I done? What the fuck?! What did I do?!
"Ayos ka lang?" Narinig ko ang boses ni Science sa likod ko. Huminga muna ako nang malalim bago humarap. Tumango ako at sinenyasan siya. Nagtataka man ay tumango rin siya sa'kin.
"Ikaw muna bahala dito." Saad niya kay Klyde. Tumango naman ang huli kaya naman nagpatiuna na ako. Pagtapat ko sa pinto ay agad ko yung binuksan. Wala sa sarili ako'ng bumaba sa hagdan.
Nasa isip ko pa rin ang tawag ni Physics. Ano'ng problema nun? Sa hindi malamang dahilan ay kinabahan ako. It's been days since mom called me. Wala na ako'ng balita sa kung anong nangyayari sa America.
At wala rin ako'ng makapang dahilan sa mga pinagsasabi sa'kin ni Physics.
"Hey," parang garter na binitawan na bumalik ang katawan ko at muntik pa ako'ng mabangga sa dibdib ni Science kung hindi pa ako napatigil nang hilahin niya ako.
Sinamaan ko siya ng tingin ngunit hindi naman siya natinag. Nakatitig ito sa'kin habang nakakunot ang noo. "...oy, ano problema?" Parang bata na tanong niya sa'kin. Now, here's the real him.
"Wala,"mahina ko'ng sagot at binawi ang braso mula sa kanya. Ngumuso siya sa'kin ngunit nagpatuloy na ako sa paglalakad.
Nadaanan ko ulit si Cadillac ngunit hindi gaya nung nakaraaan, hindi ko na siya iniripan. Binalewala nga lang. Nangunot ang noo ko nang may maramdaman ako'ng kakaiba. Kunot noong nilingon ko ang kwagong sumusunod sa'kin!
"Ano na naman?" Bagot ko agad na tanong. Ngumuso naman siya sa'kin.
"You seem off after your phone call. I just wanna know why.." nakalabing aniya. Napailing ako.
Ang kulet...
"I told you it's nothing, and it is none of your concern. I need to go." Akmang tatalikod na ako nang may maalala pa ako. Naniningkit na mata na tiningnan ko siya.
"Oh ano?" Mayabang na tanong niya at napamulsa pa. Tinitigan ko ang mukha niya at mukhang wala talaga siya'ng balak na sabihin sa'kin.
"May sasabihin ka pa sa'kin." Ani ko na may tono nang pagbabanta. Umismid naman siya at bigla ako'ng tinulak-tulak paalis.
Gago to ah!
"Hoy, ano ba!" Angil ko at winakli ang kamay niyang tumutulak sa'kin.
"Ano'ng sasabihin ko? Hindi ba't aalis ka na? Alis na! Sige na!" Nakangising aniya. Bwisit to!
"Umayos ka bubwit!" Maangas na banta ko. Agad naman siyang napatigil at nakangusong pinaningkitan ako ng mata. Mukhang nakuha niya ang ibig ko'ng sabihin.
"Oo na! Tch. Bukas! Bukas magkita tayo."
"Siguraduhin mo lang."
"Oo nga. Eh teka, tutal ikaw naman na ang Empress, ba't hindi ka na lang lumipat sa section ko? Para parehas tayong A." Maligayang aniya.
"Ayoko nga."
"Eh? Bakit? Ang section namin ang pinaka-sikat sa Grade 12. Bukod sa nandun ako, eh puros mayayaman at matatalino ang mga estudyante doon." Tss.
"Wala akong pakialam. Atsaka pwede ba, ba't napunta tayo diyan? Yung sinasabi ko ang isipin mo. Hoy gunggong, ang ayoko sa lahat ay yung wala ako'ng nalalaman. Hindi mo gugustuhing ako pa mismo ang umalam sa mga tanong ko." Malamig na ani ko.
Ngumiti lang siya sa'kin at bigla niyang inangat ang kamay niya. Otomatik ako'ng napaatras habang masama na ang tingin sa kanya.
"Ano'ng ginagawa mo?"
Loko to ah...
"Guguluhin ko lang buhok mo," inosente niyang sagot. Napasinghal naman ako. Ano na naman kayang tumatakbo sa isip nito?
"Eh kung guluhin ko buhay mo?" Napatigil ang kamay niya sa ere at ngumiwi sa'kin.
"Tch. Sige na nga, alis na!" Inirapan ko ulit siya at tuluyan na talagang tumalikod.
Ilang minuto lang ang nakalipas ay palabas na ako nang kinakalawang nilang gate. Now I am straightly heading north. I stopped when the traffic lights turns red. And continue to drive along to the other cars beside me. Ilang beses ko ring nahampas ang manibela dahil sa traffic. May ibang nag-oovertake pa, akala mo sila ang may-ari ng daan. Pasikat ampota!
Lumiko ako at pumasok sa isang low-key high class na subdivision. At kataka-takang pinapasok ako nang walang tanong-tanong nung guard. Talagang dire-diretso lang ako. Is the security here even tight? They let people in without checking, huh?
I rolled my eyes and watched the lights in evey big mansions I passed. Mansions after mansions until the road was still lit up by the elegant street lights but the mansion on the sides were now fewer than earlier.
I stopped in front of a huge black gate and double checked the location Marcus send me. It looks like it. Hindi naman ako nagkakamali. Ngunit bakit parang itong bahay lang namin na ito ang nanatiling nakatirik sa pinakataas at sa hulihan pa? I tried to glance in my rearview mirror the houses I passed on but it was already kilometers away and I couldn't even have the slightest sight of their lights.
I didn't know our mansion in the Philippines were this grand. It's eww.
I sighed and drive again. I wonder if our gate has some security. If none, I'll convince mom to just sell this house or just give it to one of our trusted men. I don't know.
Nang nasa tapat na ako nang gate ay bigla ako'ng napaurong sa kinauupuan ko nang may lumabas na ibat-ibang klaseng baril. Mind you, no one is holding it. It's as if a computer was the one controlling them.
Uh-oh. Now we have real security.
I get it now. The gate is improvised with movement sensor. It can sensed any non or living objects that gets in its perimeter. I activated the sensor since my car was only meters away front the gate. The guns coming out everytime their is someone or something approaching or getting near on the gate are automatic.
I blink twice when a scanner with green holographic lines scanned my entire Porsche. The color changes when it stop in my front plate number. It turns red. But in milliseconds, I think the computer recognizes or somewhat have something in its programmed but it immediately backs in color red.
The guns were now getting back on it's places so the huge gate open in a command. Napangisi ako. I maneuvered my steering wheel and drove again to another long road. Makalipas ang ilang minuto ay may natanaw na akong malaking fountain sa pinakagitna kaya naman lumiko ako sa kanan at doon dumaan paikot papunta sa harap nang isang napakalaking double door.
Natanaw ko agad si Marcus at ang peklat niyang gawa ng kapatid ko kasama ang ilan pa naming tauhan na tuwid na nakatayo sa magkabilang gilid ng hagdan. Pulos nga naka-suit and tie ang mga ito kaya hindi masamang tingnan. In a swift move ay nasa tabi na siya ng sasakyan ko at pinagbubuksan ako nang pinto. Pabuntong hininga ako'ng bumaba at pinaikot ang tingin sa buong kabahayan. Halos on lahat nang ilaw dito sa mansion e ang alam ko ay ang mga tauhan lang namin ang nakatira dito.
This is actually my first time to step foot in here. Sa tuwing napapadpad ang pamilya namin dito sa pilipinas ay sa Tagaytay ang diretso namin. May resort kami doon kaya naman doon kami namamalagi parati. Though alam ko'ng may mansion kami na nakatirik dito ay hindi pa namin ito napupuntahan ng mga kapatid ko. Ewan ko nalang kila mom.
Pumupunta lang naman kasi kami dito sa pilipinas para magbakasyon o hindi kaya ay bisitahin ang puntod ng grandparents ko sa side ni mom. Kaming magkakapatid ay ginawa at ipinanganak sa America. Ngunit binasa pa rin kami sa tagalog dahil ang ibang kasama naming mga tauhan sa bahay ay mga pilipino.
"I like the entrance of this mansion, Marcus." I monotonously said as I tossed him my car keys. Agad niya itong nasalo gamit ang isa niyang kamay habang blanko rin na nakatingin sa'kin. Dire-diretso ako'ng umakyat sa hagdan nang entrada nitong mansion habang nakapamulsa at walang pinansin ni isa sa mga yumuko at nagbigay galang sa aking mga tauhan.
Mabilisan at sabay nilang binuksan ang magkabilang pinto kaya agad ako'ng pumasok. Wala ako'ng panahon na tingnan ang iba pang disenyo dito sa loob ng bahay at nilingon ko na si Marcus na nakasunod lang sa'kin. I always admire how butlers were always prim and proper. Mapalalaki man o babae.
"Where's the computer room here?" Tanong ko. He motion his hand to make me follow him at agad siyang nagpatiuna.
"Have you eaten, young lady?" Wala sa sariling napasimangot ako. Speaking of, hindi pa nga. Agad ko'ng naramdaman ang pagkulo ng tiyan ko.
Bakit pakiramdam ko gabi-gabi nalang ako kinukulang ng kain?
Well, I'm here in this huge mansion anyway, might as well eat here.
"Bring food in the computer room, Marcus. Doon ako kakain habang naghihintay."
"As you wish."
Umakyat kami sa isang mataas at engrandeng hagdan at agad bumungad sa akin ang second floor nitong mansiyon. Lumiko kami sa isang pasilyo at pinagbuksan niya ako ng pintong tinapatan namin.
Agad nagsitayuan at yumuko ang mga taong nandoon sa loob pagkakita sa'kin. Kumuha ako ng isang swivel chair sa gilid at umupo habang nasa harap ang sandalan. Pinadulas ko 'yun papunta sa isang screen na may ibat-ibang numero at pumipitik-pitik na mga pulang dots.
"Continue your works." Mabilis silang nagsibalik sa kaniya-kaniya nilang upuan at mabilis ang mga kamay na nagdudutdut sa keyboard. Lumingon ako sa katabi ko. "What's the progress?"
Gulat itong napatingin sa'kin at lumulunok-lunok pa atsaka niya ulit itinuon ang pansin sa screen na hinahawakan niya.
"W-we're still tracking every IP address that matches with the numbers you send, young lady."
"I see." Kimi ako'ng tumango at muling pinagmasdan ang ginagawa nila. Pumangalumbaba ako at itinukod ang baba ko sa sandalan nitong upuan. Pinanuod ko ang ginagawa ng taong tinanong ko kanina ngunit parang nailang siya doon. Iniwas ko nalang ang paningin ko.
I heard the door open and close. Someone's shadow hovered my front sight. Paglingon ko ay si Marcus pala. May dala-dalang tray ng pagkain sa sang kamay. "Here's your food, young lady. I presumed you haven't eaten any dinner yet."
"Marcus?"
"Yes?"
"Is my brother gave you any notice that he'll be here in the Philippines?" Nakita ko ang pagkunot nang noo niya dahil sa tanong ko.
"Which of your brother, young lady?" I face palm. Of course, si Physics! Carlo can't have a trip on his own. Anyway, I'll answer him.
"Physics."
"I must say none, young lady." Tipid akong tumango at nanatili naman siya sa tabi ko habang kumakain ako. Hindi ko pa natatapos ang kinakain ko nang makarinig ako nang mga sigawan.
"Yes! I got it now!" Someone exclaimed.
Nakakunot noo na sumulyap ako kay Marcus at mukhang naintindihan niya naman ito. "I think they already know the coordinates, milady."
"That's good." Tumayo ako at pumunta sa lalaking sumigaw kanina. My forehead creased when I remember that I told Marcus to do their task in ten.
"Where?" Hinawakan ko ang sandalan sa upuan nang lalaking sumigaw kanina at itinukod ko naman ang isa ko pang kamay sa lamesa. Lumingon ito sa'kin at kinurap-kurap.
"It's still processing." Kita ko nga. 78% percent na. Nanatiling tahimik ang lahat at pagsulyap ko sa mga screen nila ay pare-pareho na ito ng itsura.
Processing...
/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / 89%
Nang sa wakas ay umabot na sa 100% percent ay tuluyang napakunot ang noo ko nang mabasa ang nakasulat. May lumabas na mapa ng pilipinas at unti-unti itong nagzo-zoom in sa isang partikular na lugar. Sa itaas nito ay may nakalagay na Trece Martires. Isang chartered city ng Cavite. May pumipintig-pintig na pulang dot bilang tanda na doon nga ang eksaktong lokasyon nang na trace nilang numero na huling nagamit.
Tagaytay...
That's weird and very disturbing. Lalo pa't ang signal na nakuha ay mula sa isang resort.
"We can now dig deeper, milady. We can now know who's the owner." Biglang salita ni Marcus. Binasa ko ang nanunuyo ko'ng labi at umiling sa kanilang lahat. Of course, it's easier to do that now since we got the coordinates.
But they don't need to dig deeper now. I think I know who is it.
"Thanks, everyone."
PINATAY KO ang makina at lumabas ng sasakyan. Pumasok ako sa apartment ko at sumalampak sa sofa.
Naningkit ang mga mata ko habang nakatanga sa kawalan.
Anong kaabnormalan kaya ang nasa isip ng ugok na yun?
I annoyingly fished out my phone from my pocket and dialled him.
"Hello, Chemistry?"
"Ulol." Walang buhay ko'ng saad. Narinig ko ang nakakairita niyang tawa. "Anong pinaggagagawa mo sa buhay?"
"Oh! Katatapos ko lang tumae."
Animal talaga...
"Peste ka, Physics! Anong ginagawa mo dito sa pilipinas two hours ago?!" Sigaw ko nalang. Napapadyak pa ako sa inis habang nakaupo. I closed my eyes and massage the bridge in my nose.
"Ha? Walang ganun mars." mas lalo ako'ng nagngitngit sa isinagot niya sa'kin.
"Aayos ka o ako aayos sayo?" May pagbabanta ko'ng saad. Pagdating talaga sa kapatid ko'ng ito ay mabilis ako'ng nawawalan ng pasensya. At ngayon nga ay may dumagdag pa! Ang mongoloid na si Science. Pareho silang abno! Bwisit.
"Eto naman! Ang init na nga diyan sa pilipinas, dadagdagan mo pa!" Animo'y seryosong aniya ngunit bigla na lang siyang tumawa ng walang dahilan. Nasan na naman ba ang turnilyo nito sa utak?!
I sigh in defeat, "one last question Physics, anong sinasabi 'mong nagawa ko? What have I done?" Naguguluhan ko'ng tanong. Wala akong nakuhang sagot makalipas ang ilang segundo kaya naman akala ko ay patay na ang tawag. Nang tingnan ko ito ay nandodoon pa naman. "Hello?"
"You're my only sister, Claira Chemistry. Stop being impulsive." Mas lalong nangunot ang noo ko.
"What do you mean?"
"You're aware that what you did in the Dark Underground cause havoc in the Councils side, right?" Mahina ako'ng huminga. Of course, I knew that. Kumalat pa nga sa Dark Site. I heard to Aquarius that even the other groups in the Storm Rank have different opinions about it. I don't care though, they shouldn't mess with me. And yes, my brother knew I'm a gangster. Because he is too. He's just being low-key.
"... there is no hunter, Chemistry. But now, you made one."
Doon ako natigilan. Napatayo pa ako sa kinauupuan ko at lumapit sa bintana para sumagap nang hangin.
"A-ano bang pinagsasabi mo, Physics?! Hindi ko maintindihan." Pilit na pinapahinahon ko'ng boses.
Shit! I told you already! Shallowness makes me anger! But I guess it backfired me! Really, what have I done?!
"Ha? Ano'ng pinagsasabi ko?"
Fucker! Ang bilis niyang maglimot-limutan pagkatapos niyang bitawan ang ganung salita!
"...walang ganun mars!" Napapikit ako sa inis at napasuntok sa dingding na nasa gilid ko! Putangina! Sarap ihawin nitong gagong to!
"Gunggong!"
"Aba'y 'yan ba ang natutunan 'mong salita diyan sa pilipinas? Ha?!" Huwag mong sabihin papagalitan ako nito? Kunsabagay, oa rin ang isang to eh. " Aba'y parang gusto ko ang salitang yan! Gunggong!" Excited niya pang saad. Bwisit. Napatampal ako nang wala sa oras sa noo ko.
"Meron pa, ulol."
"Wow... may ganun mars!"
Napahinga ako nang malalim. Sa ganitong pag-uusap namin ay alam ko'ng hinding-hindi magsasalita ang kapatid ko'ng 'to. Kapag ayaw niya, ay wala na akong magagawa. Ayaw niya talaga e. Hindi ko siya mapipilit at walang humpay na kabadingan niya lang ang ipapamalas niya sa'kin.
"Ano bang ginagawa mo dito sa pilipinas kanina?" Pag-iiba ko nalang ng usapan.
"Shhh!" Nakarinig ako ng mga kalabog. "Huwag kang maingay, naka-loud speak ako!" Napairap ako sa ere at naglakad papasok sa kusina. Kumuha ako ng fresh milk sa ref at tinungga 'yun.
"Oh ayan, okay na. Ano ulit tanong mo?"
Napairap na naman ako, "Gawa mo pilipinas?" Bangag at bagot kong ani ulit.
"Ah! Wala lang."
"Tss. Maniwala ako."
"Yun nga lang!" Ramdam ko'ng parang naiinis na rin siya sa tanong ko. Hehe.
"Yun nga lang! Nye! Baka naman.."sinadya ko'ng bitinin ang sasabihin ko para mas lalo pa siyang mainis. Ngayon ako naman ang nakabawi!
"Ano?! Ano? Uyy wala akong babae dyan ha!" Ayon! Ang mga aso nga naman, nahuhuli sa sarili nilang tahol. Napangisi ako.
"Bakit may sinabi ba ako? Teka nga, alam ba ni mom na lumipad ka dito papunta sa pilipinas?"
"Ha? May pakpak ako? Walang ganun mars!"
"Isa pang ganyan mong bwisit ka!" Narinig ko na naman ang nakakapanginis niyang tawa.
"Isusumbong kita!"
"Yah! Claira Chemistry! Hindi alam ni mom, okay? Kaya shh ka lang!"
"Fine! Di ko sasabihin, ano muna mga pinagsasabi mo kanina?" Pang-uuto ko patungkol sa mga pa 'what-have-i-done' na drama niya. Narinig ko siyang mahinang nagmura.
"Ask mom." Tipid at pabuntong hininga niyang saad.
"Fine. Pero sandali, bakit magkaiba ang ginamit 'mong pantawag kanina huh?"
"Ah iyon ba? Marami ako'ng sim e."
"E ba't namatay yung huling tawag mo kanina?"
"Kulit mo ha! Daming tanong!Pinagalitan kasi ako nang pilot kanina. Nasa eroplano na ako nun. Take off na pala at bawal na mag-phone, hehe." Napailing ako.
"Ewan ko sayo, bababa ko na." Akmang tatanggalin ko na ito mula sa pagkakadikit sa tenga ko nang magsalita pa siya.
"Be careful, Chemistry. Can you contact lolo this week?" Napakunot ang noo ko sa kaseryosohan nang boses niya ngayon.
"I-i think so. Why?"
"Nothing. Call lolo. But end the call when he greets you. Hmm?"
"Ano 'yan?"
"Wala lang, nabasa ko. Hehe. Ang astig e." Then he giggles. Haist. Tuluyan ko na talagang pinatay ang tawag.
Umakyat na ako sa taas at naligo. I wore my sleeping attire and jump off to the bed. Tatawagan ko na sana si mom nang mag-ring ang cellphone ko.
Lolo Panda calling...
Akmang sasagutin ko na ito nang marinig ko ulit ang boses ni Physics.
Call lolo. But end the call when he greets you.
Shit? Saan ba nabasa nang ugok na yun 'yon? Sa taranta ko imbes sagutin ay na-islide ko ito pakaliwa kaya namatay ang tawag.
Crap! Do I need to call him again? Baka magtampo yun?
Kinuha ko ulit ang cellphone ko at imbes na tawagan ko si lolo ay si mom ang idinial ko.
"Hello?"
"Mom?"
****
A/N: hi! I'm truly sorry for the long wait. I need to rest my eyes cause seriously guys, the redness is getting serious. Health is wealth, people. My eyes is for the future. Regret is not a former but always the latter. Siguro dahil na rin mas pinapairal ko ang pagbabasa kaysa pagsusulat.
Again, I'm sorry. But the updates will now cause more more time. And anyway, I'm again excited for the next ud. It's now the start of the truths.
Unedited. Typos and grammatical errors are present.