Arrow
"Tell me what happened, Arrow. Why are you crying?" nag-aalalang tanong sa akin ni Froze.
I just shook my head as I wipe the tears on my cheeks. Naramdaman ko rin ang kamay niya sa mga pisngi ko para punasan ang mga luha ko.
"It's nothing, Froze. Napuwing lang ako kanina," pagdadahilan ko.
He seems like he's not convinced with my reason kaya payak na lang siyang napangisi.
"Alam kong kanina ka pa umiiyak, baby, kaya sabihin mo sa akin ang totoo. Who the hell made you cry?" galit na tanong niya.
Alam niyang kahinaan ko ang makita siyang galit at nag-aalala, ginagamit naman talaga niya.
"F-Froze," I uttered his name.
"Tell me," mariin niyang sabi.
Napahagulhol ako nang maalala na naman ang nangyari kanina. He immediately pulled me for a hug.
Kinulong niya ako sa mga bisig niya kaya nagsumiksik ako sa dibdib niya. As expected, it feels so good being caged inside his arms.
"Pagod na p-pagod na ako, Froze. Pagod na pagod na akong umasa na magbabago pa ang t-tingin nila daddy sa akin. But seeing how mad my mom was a while ago? She even hurt me like I a-am not her daughter, Froze," parang bata na pagsusumbong ko sa kaniya.
Naramdaman ko ang marahan na paghagod niya sa likod ko na para bang pinapakalma ako.
"You should have never get close to them again, Arrow. Look at what they did, sinaktan ka na naman ng dalawang 'yon. I don't care if they are your parents, but if they hurt you again, I'll kill the both of them." Humigpit ang yakap niya sa akin na mas nagpagaan ng loob ko.
Tumingala ako para haplusin ang mukha niya. He took my one hand and kiss it gentle.
"Why are they treating me like I am a trash, Froze? Ano bang ginawa ko para kamuhian nilang dalawa?" I asked.
He smiled bitterly as he brush my hair with his fingers. "You are not a trash, Arrow, you'll never be a trash. Ang utak nilang dalawa ang basura. At huwag na huwag mong ilalagay ang sarili mo sa puwesto nila, you deserve everything the world can offer, okay?"
Naiiyak na tumango ako bago siya halikan sa labi. "Thank you, baby."
Humalakhak siya nang mahina bago kagatin ang ibabang labi ko. "Thank you for that sweet kiss, also."
Sinamaan ko siya ng tingin at marahang pinalo sa dibdib. "Silly! I am serious! I am so thankful that you came into my life. Pinaparamdam ninyong dalawa ni lolo sa akin kung gaano ako kahalaga, and you guys are my treasures."
Aarangkada pa sana siya ng halik nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto ko.
Pumasok ang lolo ko na agad napangiti nang makita ang posisyon naming dalawa ni Froze.
Number one shipper.
"Can I disturb the both of you for a while?" tanong nito.
Mabilis akong tumayo mula sa kama at hinawakan ang kamay ni Froze patayo.
"Yes, lo. What is it?" takang tanong ko.
"Come to my office, the both of you. I neeed to ask something." Pagkatapos non ay lumabas na siya.
Inayos muna ni Froze ang buhok ko bago kami magkahawak-kamay na lumabas ng kwarto.
I saw Alicia infront Gunner's office. Ngumiti ito sa amin bago buksan ang pintuan.
Nang maisarado ni Froze ang pinto ay dumiretsyo kami sa upuan kaharap ni lolo.
"Why?" tanong ko.
"I heard about what happened a while ago, Arrow. Alicia told me that she witnessed it accidentally," panimula niya.
Mapait lang akong ngumiti.
"I'm fine, lolo. I'll be okay soon," pilit ang ngiting saad ko.
Naramdaman ko ang mariin na paghawak ni Froze sa kamay ko kaya nginitian ko siya.
"Are you sure?" Tumango ako nang marahan.
"Just stay away from them, Arrow. Stay away from Mesaion and Canapia, even if the bullet inside your head was removed a year ago, hindi pa rin maganda sa 'yo ang nasasaktan," Gunner said coldly.
Kaagad naman akong tumango. "Don't worry, Gunner. Please, huwag na kayong mag-alala. I can handle myself."
"I just want to make sure that you'll feel good inside the palace," nakangiting sabi ni lolo kaya sinuklian ko rin siya nang matamis na ngiti.
"But since you're here, the both of you. I think it's time for you to tell me the truth, bakit nga pala ako naaksidente?" takang tanong ko.
Nakita ko ang pag-angat ng tingin ni Froze sa akin. Halos kasunod non ay ang paglingon niya kay Gunner na para bang may sinasabi.
"H-Hey," usal ko.
"Arrow, I'm sorry but I can't tell you the reason." Gulat na napalingon ako kay Gunner.
What does he mean by that? Bakit hindi nila kayang sabihin sa akin?
Ngumiti at tumawa ako nang alanganin. "You don't have to worry that much, Gunner. Okay lang namang malaman ko. So tell me, who the hell shot me? I swear I'll punish that ass hole."
Hindi sila sumagot dalawa. Pero nagpapalitan sila ng tingin na hindi ko maintindihan.
"Why aren't you saying something? Come on, tell me," alanganing saad ko.
"It can kill you, Arrow. It might kill you if I say the truth." Natulala ako sa sinabi ni Gunner.
What?
"Gunner, shut up," mariing saad ni Froze kaya napalingon ako sa kaniya.
Naguguluhang nagpalit-palit ang tingin ko sa dalawang lalaki sa harapan ko.
"What the hell is this? Why aren't you saying something?!" bulyaw ko.
Froze held my hand pero iwinaksi ko ang kamay niya.
They're hiding something from me!
"Gunner, tell me. What is it? Bakit ako naaksidente?!" sigaw ko.
Umiling nang ilang beses ang lolo ko.
"I can't tell who tried to kill you dahil masasaktan ka sa malalaman mo, Arrow." I shook my head.
"I said tell me!"
"Arrow--"
"Gunner shut up! Don't tell her!" singit ni Froze na mas lalong nagpagalit sa akin.
"Bakit ninyo ba tinatago ang bagay na 'yon sa akin?! Just tell me the truth!"
"It's you!" sigaw ng lolo ko dahilan para mapatigil ako.
"Gunner," nagbabantang saad ni Froze pero hindi ko siya pinansin.
"What?" utal na tanong ko kay Gunner.
He answered with the most painful answer I ever heard. "It's you... Behind that accident. You tried to kill yourself."