Önceki bölümü atlamayın lütfen...
Meftun
Ablam rica ettiği için bu akşam zorla da olsa gülümsüyordum.Ama ne zaman Rüzgar denen şahsiyetle göz göze gelsem,zaten sahte olan gülümsemem de siliniyordu yüzümden.Yemek sonrası çaylar içilirken herkes muhabbet ediyordu.Rüzgâr ortalıkta yoktu.Bu benim için iyiydi işte.Zaten korkuyordum ondan.Lavaboya gitmek için ayaklandım ve banyonun önüne gelince tam elimi kapı koluna attım ki içeriden çıkan bedenle bikac saniye bakıştık.Sonra bileğimden tutup içeri çekti beni.Kendisi de girip kapıyı kilitledi.Beni duvara yaslayıp ellerini başımın iki yanından duvara koydu.Ürkütücü şekilde bakmaya başladı yine.Saniyeler içinde bunlar olurken sesimi çıkarıp bisey diyemiyordum.Sadece korktuğumu saklayarak bakmaya çalışıyordum.Becerebiliyor muydum?Orası tartışılır.Sadece bu beni sıkıştıran kişiye bakıyordum.O içerideki,başı yerden kalkmayan çocuk gitmiş,boz ayısı gelmişti sanki."Bana bak küçük!Bana nasıl baktığını görebiliyorum.O bakışlarını düzelt yoksa anlayacaklar."dedi ve geri çekildi.Sesinden bile tırsmıştım.Bende biraz derin nefes alıp duvardan ayrıldım ve cesur görünmeye çalışarak cevap verdim.
"Eğer..."dedim."Bildiklerimi konuşursam,sende yanarsın!"dedim gözlerine bakarak.Tekrar bana doğru yaklaştı yavaş yavaş.O yaklaştıkça ben geriye adımlıyordum.Sonunda sırtım duvarla buluştu ve Rüzgâr halâ üstüme doğru yürümeye devam etti.Bana iyice yaklaştı ve ellerini başımın iki yanına,duvara dayadı,gözlerini kaçırmadan,fısıldayarak cevap verdi.
"Zaten bu hikâyenin sonunda ikimizde yanacağız.Değişen bisey olmaz..." dedi ve devam etti konuşmaya.Elleri hala iki yanımda duvardaydı."Yalnız biliyor musun vakitsiz öten horoza ne olur?Meselenin aslını bilmeden sakın ağzını açayım deme.Yoksa cidden ben yanarsam seni de yakarım küçük.Beraber yanarız.Anladın mı beni?O yüzden ben şu işin aslını açığa çıkarana kadar o çeneni kapalı tut!"dedi ve bi süre bakıştık öyle.Fazla yakın duruyorduk ve bu iyi değildi.Kendini geri çekti,üstünü başını düzeltip kapıyı açıp çıktı.
Kalbim çok hızlı atıyordu.Göğüs kafesimden fırlayacaktı sanki.Ama eminim ki korkudan atıyordu böyle.Aynada kendime baktığımda yanaklarımın kızarık olduğunu gördüm.Yüzüme bikac kez su çarpıp çıktım banyodan.Odaya geçtim ve Rüzgâr'ın masada oturduğunu gördüm.Bende masaya yaklaşıp sandalyelerden birini çekip oturdum.Oturunca Rüzgara baktım ve göz göze geldik.Ama hemen kaçırdım bakışlarımı.Az önce banyoda meydan okumuştum lan resmen adama.Nerden gelmişti o cesaret bilmiyorum ama hala yaşadığım için şanslıydım.
Ya ben bu bölümü gündüz yazdım ama atmayı unutmuşum.Attım sanıyordum.Kusura bakmayın.
Umarım beğenirsiniz 🙏
Sizleri seviyorum ❤
İyi okumalar 💙