Arrow
"Are you sure that you're fine a while ago inside the university, Arrow?" tanong ni Kathleen sa akin habang inaayos ang bag ko.
It's already afternoon, almost evening, pero hindi pa rin siya tumitigil sa kakatanong.
Malamig ko siyang tinanguan. "Stop acting like you're my mother, Kathleen, it sucks."
She smiled sweetly at me na ikinakunot ng noo ko. Bakit ba ngiti nang ngiti 'to?
"I'm sorry. Napangiti lang ako dahil naaalala ko na ganiyan na ganiyan ka rin sa akin dati, sa lahat ng tao. Siguro nga hindi ka naman tuluyang nagbago, you just lost your memories after all." Nakatitig lang ako sa kaniya habang sinusuot ang bag ko sa balikat.
I need to go back to my dorm, gustong-gusto ko nang magpahinga.
I was about to leave when I remembered what she said.
"Dati? So you knew me since then? Why? Who are you?" takang tanong ko.
"I am Kathleen Hermosa, I am your mom's sister-in-law," sagot niya.
"Sister in law? In which side?" dagdag ko pa.
"Her brother is my partner," she said while smiling.
Nagkibit-balikat lang ako sa sinabi niya. "Goodluck to your lovelife then, it will sink soon." Nakangiting inirapan ko siya.
She didn't flinch a little, she just laughed. "Ang layo-layo mo na talaga sa Arrow na malambot at mabait. Kung ikaw pa rin 'yan, hinding-hindi mo sasabihin ang mga bagay na 'yan."
I rolled my eyes at her. Sarkastiko akong ngumisi.
"That stupid girl is bullshit, kung sino man ang babaeng 'yon, pakisabi sa kaniya paalam," malamig kong sabi at kumaway pa talaga sa kaniya habang papaalis.
She waved back as I close the door.
Lumabas ako ng opisina niya at dire-diretsyo lang maglakad. Hindi ko na lang pinapansin ang bawat estyudanteng nababangga ko.
Ano bang gusto nila? Ako ang tatabi sa daan para sa kanila katulad lang noon? Then fuck off motherfucker humans.
Lihim akong napangisi nang makita ang babaeng kanina lang ay sinubukan akong kantiin. Nang mapadaan siya sa gilid ko ay mabilis kong kinilos ang paa para patirin siya.
I chuckled silently when she fell on the ground. Nakita ko ang pagtawa ng ibang estyudante sa paligid.
"Y-You!" galit na sigaw niya sa akin.
Tinakip ko ang kamay sa sariling bibig at mahinang napatawa. "Sorry, akala ko bola, sisipain ko pa sana."
Iniwanan ko siya roon na nakahandusay at umiiyak sa sariling pagkabagsak. Wala ba siyang paa para tumayo ulit?
Nawala sa isipan ko ang babaeng 'yon nang makasalubong ko ang reyna ng kagubatan.
Look what we have here, a very big anaconda. Partida may kulay pa ang buhok. Such an endangered specie.
She smirked at me with her minions at her back. Sinuklian ko naman siya nang napakatamis na ngiti.
"Hey golden eyes! I heard that Froze chose Reid over you?" natatawang saad ng babae sa gilid niya.
Ginaya ko ang gestures niya at tumawa rin. "Gosh, huli ka na sa balita? Last week pa. Dilat dilat, baka mabulag."
She rolled her eyes on me na ikinangiti ko naman. She has some guts.
"Come on, Arrow. We all knew na hanggang ngayon, affected ka pa rin. Sino nga naman ang hindi masasaktan sa nalaman? Imagine, a Knights like him, will fall for you? Kaso 'yung sa 'yo, peke lang. Sino ka ba para mahulog siya sa 'yo?" parang bata na pang-iinsulto ng babae sa likod ni Reid.
Napairap ako nang makita ang naka-print na salita sa t-shirt niya. Seoul.
Oh talaga? Sino ako? Prinsesa ako ng pinapangarap mong lugar, little girl.
"Ang tanong diyan, nahulog din ba ako sa kaniya? Hindi ninyo nga ata alam na pinaglalaruan ko lang din ang lalaking 'yon," I said as a matter of fact.
Namula ang buong mukha ni Reid na para bang handang manuklaw. Gosh, breeding.
"You just can't accept the fact that he never love you, Arrow. Isa ka lang props sa relasyon namin, at pinagtatawanan ka lang namin habang pinapanood kang kiligin sa bawat galaw at salita niya." Aminado akong nasaktan sa sinabi ng babaeng 'to.
Bagay sa kaniya ang pangalan niya, Reid. Pulang-pula na ang mukha ng ahas na 'to. Parang siya pa ang naasar sa sinabi.
"Come on, Reid, it's 2018, lumang-luma na ang mga linyang ganiyan. Why don't you try something new?" paghamon ko rito.
Lumayo siya sa mga alipores at humakbang papalapit sa akin.
Mabilis akong umilag nang magpakawala siya ng sipa para atakehin ako.
I kicked her knee but she's strong dahil nanatili siyang nakatayo.
She tried pulling my hair pero ginanahan ako bigla na saktan siya kaya naunahan ko ang kamay niya. I pulled her hair and slap her many times.
Sigaw na siya nang sigaw para tulungan ng mga alipores pero tinatapunan ko sila nang masasamang tingin.
"You better know who I am, Reid. Masyado kang matapang." Buong puwersa ko siyang tinulak.
Sinamaan niya ako ng tingin habang inaayos ang buhok. Pagkatapos ay inatake na naman niya ako.
I was surprised when she quickly grab my arms, sobrang lakas nang pagkakakapit niya sa akin kaya natumba ako sa lupa.
Hindi pa ako nakakahanap ng paraan para makatakas sa pagkakahawak niya at sinipa na niya ang likod ko.
I can hear everyone around us, cheering for Reid's name.
Napadura ako ng dugo nang maramdaman ang pagtama ng metal na bagay sa likuran ko.
I'm sure that it's a baseball bat. Why the hell does it have to exist?!
I groaned in pain when she hit me again. Ilang hampas ang natamo ko mula sa kaniya dahilan para manghina ang katawan ko.
You stupid Arrow, you can't be the princess of Korea dahil sa kahinaan mo!
At this moment, I badly need the princess to take over my body now. Take over me, Vlood, take over my body!
"You know why Froze can't love you, Arrow? It's because you're weak. Pare-parehas lang kayo ng mga kaibigan at mga magulang mo. You deserve to die as well as they deserve it. How I wish that I had the chance to watch them as they die!"
Napapikit ako nang mariin nang manakit ang ulo ko.
Pagkadilat ko ay iba na ang takbo ng utak ko. It's telling me to kill this woman.
Napahawak ako sa dibdib nang manakit ito. This stupid heart.
Parang nawala ang lahat ng sakit sa katawan ko. Tumayo ako na nakapagpalaki ng mga mata nilang lahat.
I faced Reid harshly. "You have the guts to say that, Reid? Did you just dig your own grave?"