Nang makarating si Daniel sa opisina ni Benjamin, magkahalong kaba at pag-aalala ang nararamdaman niya dahil sa posibleng dahilan ng pagpapatawag sa kanya.
Once he was standing outside the office's door, he took a deep breath before entering. The moment he went inside, Benjamin responded with a wide smile.
"Oh, you're finally here, Daniel... Halika rito." Binigyan niya ng makahulugang mga tingin sina Lara at Janus, "You may now leave. I need to talk to Daniel in private."
Tumango ang dalawa, bago tuluyang lumabas ng opisina ng school director. Nang makaalis ang mga ito, lumapit si Daniel sa mesa ng school director at tumayo sa harap niya.
"May kailangan daw po kayo sa akin, Sir Benjamin?"
Benjamin nodded as he smiled and looked at the chair in front of his table. "Take a seat, Daniel. I want to talk to you about something..."
Nang maupo si Daniel, tumayo naman si Benjamin para ipaghanda silang dalawa ng tsaa. Ang isa sa mga tasa ay inilapag sa harap niya, at pagkatapos ay pinanood niya si Benjamin na naupo sa office chair nito habang sinasamyo ang mabangong amoy ng tsaa bago uminom mula sa tasa.
"Meron akong nasagap na impormasyon, Daniel..."
"Ano po 'yun, Sir?"
Benjamin chuckled softly, before smelling the tea in his cup. "I heard that someone is doing something behind my back and is planning to betray me..."
Napalunok si Daniel sa narinig, "At nalaman niyo na po ba kung sino?"
Saglit na tumigil ang school director, bago ito umiling-iling at bahagyang tumawa. "You know what, forget it... Didiretsuhin na lang kita." He then heaved a deep breath, and his smile became ominous, "You don't have to feign innocence, Daniel. I already know your plans through that glass that you left in that conference room where you and Gwen were talking."
"P-pero..." Nagkuyom ang mga kamao at bahagyang nanlaki ang mga mata ni Daniel dahil sa narinig, "Paano?"
"Metahumans with clairvoyance aren't that rare, Daniel. I have one under me at the Paramount Laboratories. You see, I thought that you and Gwen are quite suspicious, especially since your student obviously lied about the manifestation of her abilities. Pinalampas ko man iyon, pero doon na ako nagsimulang magduda sa kanya. At nang makita kong kaduda-duda ang mga pag-uusap ninyo, doon na nagsimulang magbago ang tingin ko sa'yo." Benjamin then smirked, "You aren't very careful, Daniel..."
Napalunok si Daniel habang nakapako pa rin sa school director ang mga mata niya. "Ano ngayon ang gagawin mo sa 'kin? Papatayin mo rin ako gaya ng ginawa mo kay Helga?"
Saglit na napatigil si Benjamin para pagmasdan siya, bago ito biglang umiling at ngumiti.
"No. I'm not going to kill you. I still have use for you, so that I can get Jacob to my side."
"Hindi kita tutulungan... Hindi ko hahayaan magamit mo si Jacob." Daniel responded angrily, "Why don't you just kill me now?"
"Because there's no fun in killing you, Daniel," Benjamin responded, smirking, "Alam mo, kung ako sa'yo... Tulungan mo na lang ako."
"At bakit naman kita tutulungan?"
"Dahil mamamatay ang pamilya ng mga estudyante mo kapag tumanggi ka. At ikaw ang sisisihin nila kapag nangyari 'yun. Sisiguraduhin ko na ganun ang mangyayari."
Daniel slammed his fist on the table. "Don't try and hurt anyone from their families –"
"I won't... Unless you follow everything I say." Benjamin said in a calm voice, "But if you won't... Their blood will be on your hands. Do you understand me?"
********
"You're dazed... You must be thinking about how much of an asshole you are, isn't it?" Narinig niyang saad ni Helga habang nakatayo siya sa harap ng chamber kung saan nakakulong ang babae.
After Helga and the others were taken by Tariq, they were immediately placed in separate chambers. A few minutes later, Benjamin, Lara, Janus, and Daniel appeared at the strange place.
The first three checked on them and then left afterwards, but Daniel stayed, and stood right in front of Helga's chamber. Daniel knows that she is furious at him, and he does not even know how to deal with it since he is also feeling guilty about what happened to them and their plans.
Napahinga nang malalim si Daniel. "Hindi ngayon ang oras para pagtalunan natin 'to, Helga –"
"Oh? At kailan ang tamang oras, Daniel? Kapag patay na kaming lahat?" Isang sarkastikong ngiti ang sumilay sa mukha ng babae, "Tingnan mo nga ang paligid mo... Elise and the others are also placed in chambers, wearing these stupid collars on their necks... All because of you. At matutulungan mo ba kami? Syempre hindi. Hindi mo 'yun gagawin dahil kasama ka na nila at natatakot ka –"
"Hindi ko kayo basta matutulungan," bulong ni Daniel habang nagmamasid kung posible bang may makarinig sa kanya na guwardiya, "Hindi ko alam ang lugar na 'to. Hindi ko 'to kabisado. This is a different laboratory from where Benjamin took me before. At kapag tinulungan ko kayo, baka saktan ni Benjamin ang mga pamilya ng mga bata..."
Helga bit her lower lip angrily, before slamming her fist against the strong glass barrier. "Fuck you, Daniel... Lahat ng pagpaplano natin, mapupunta lang sa ganito? This is pathetic... Extremely pathetic and unacceptable."
"Ayokong may masaktan, Helga... If the families weren't involved, I would just have let Benjamin kill me," Daniel then heaved a sigh of despair, "Hindi ko na dapat 'to ginawa... Hindi ko na dapat sinimulan 'to... Dapat nakinig na lang ako kay Isagani."
"Nangyari na ang nangyari, kaya wala nang kwenta 'yan. Ngayon, sina Jacob na lang ang pag-asa natin..." malamig na tugon ni Helga, "Right now, all we can do is wait."
********
Pagkatapos tumakas, agad silang dumiretso sa bahay nina Gwen kung saan nila inabutan si Felix na naghihintay sa pagdating nila. Once they are complete, they all gathered at the living room, while Antoine's living mannequins brought them food, drinks, and a first aid kit just since some of them obtained wounds because of the whole commotion that happened.
"Sinusubukan kong tawagan sina Daddy pero walang sumasagot..." nag-aalalang saad ni Emma habang hawak ang phone na hiniram niya mula kay Bullet.
"Hindi mo ba nakita 'yung mga nasa screen kanina?" Nico then said in a frustrated tone, "Hawak nila ang mga pamilya natin. Syempre hindi nila sasagutin ang tawag mo."
"Paano kung mapahamak sila? Paano kung saktan nila ang mga pamilya natin?"
"I don't think they will," Bullet responded to her, "Benjamin won't get anything from killing them, and he's the type of person that only does things if he will get something from it. He's not going to hurt them for fun."
"And besides," dagdag ni Vladimir na tila malalim ang iniisip, "He wants us to go there and save our families. If they're going to hurt or kill them, then they it's useless for us to go there, right? They need us to go and get them ourselves."
"Kailangan nilang gawin 'yun para makuha ako," ani Jacob, "Ako lang naman ang kailangan nila pero nadamay pa kayo at ang mga pamilya ninyo."
"Pero bakit?" tanong ni Sketch, "Bakit kailangang umabot sa ganito? At para saan? At kayong apat... Ano ba talaga ang pinaggagagawa ninyo kasama si Sir Daniel?"
"We were scheming to expose the Paramount Program," Gwen responded, "While we are all seeing the good things about the Paramount Class, the truth is, the school director and the Paramount Program will be using us for their experiments, either as subjects or as people who work for them. Kinukuha at ikinukulong din nila ang iba pang mga metahumans na pilit na namumuhay nang tahimik. Nakatago sila ngayon sa isang laboratory na si Dr. Lara ang may hawak."
"Pero para saan?" tanong muli ni Sketch.
"He wants to create more metahumans, in order to overpower the normal humans," Antoine answered him, "We are a rare kind, the minority, that's why people think of us differently. But he believes that if there is more of us, then we will overpower the normal humans, and we will be considered as the superior race living in this world, rather than rejects and objects of fear because of our peculiarity."
"At ano ang koneksyon ni Jacob sa lahat ng 'to? Bakit nila kailangan si Jacob?"
"Dahil nagpoproduce ang katawan ko ng isang hormone na kayang mag-jumpstart ng metahuman abilities," tugon sa kanya ni Jacob, "Ang hormone na iyon din ang dahilan kung bakit mabilis na nag-manifest ang abilities ninyong lahat, at kung bakit mas madali tayong nagkaroon ng secondary mutations kumpara sa mga naunang batches. They need the hormones my body releases to produce more metahumans, even turning normal humans into like us."
Pagkatapos magpaliwanag si Jacob, sakto namang pumasok si Eli sa living room dala ang isang laptop. Bakas ang panic at stress sa mukha niya habang humihingal na lumapit sa kanila.
"Anong problema?" tanong ni Clyde na nag-aalala sa inaasal ng kapatid.
"I just checked the CCTV footage here at the house... The faces of the men who took Dad can be seen clearly," tugon ni Eli sa kanila, "Nag-conduct ako ng face recognition scan sa mga mukha nila, at na-identify kong nagtatrabaho sila lahat bilang special security detail sa Hightower Group of Companies."
Bakas ang gulat sa mukha ng lahat, pero pinakamalala ang makikita sa mukha ni Vladimir. Nanigas siya sa kinauupuan, at naisapo ang ulo sa mga kamay matapos mapahinga nang malalim.
"Si Dad... Shareholder siya sa Paramount Laboratories. He probably let some of his people to be used by the organization," Vladimir said, clenching his fist in anger, "Sorry... Sorry talaga."
He felt guilty even though it was not his fault, and he does not know how to face the people surrounding him. He averted his eyes away from them as much as possible.
Kitang-kita ni Nico ang pagkapahiya, galit, at panlulumo sa mukha ni Vladimir. Hindi niya mapigilang mag-alala para sa lalaki, kaya kahit awkward ay ipinatong niya ang kamay sa balikat nito.
"Huwag kang ma-guilty..." ani Nico, "Tatay mo naman ang may gawa nun, hindi ikaw. Huwag mong masyadong dibdibin. Hindi ka namin sinisisi."
Napatingin si Vladimir sa kanya, pero agad din itong binawi ng lalaki na tumayo mula sa kinauupuan at nagmadaling lumabas ng bahay.
Tumayo rin si Gwen mula sa kinauupuan niya para sana sundan ang lalaki, pero agad na hinawakan ni Antoine ang braso niya para pigilan siya sa pag-alis.
"Let him be... He needs time," her brother told her, "But now, we should plan our next course of action. Our families' safety cannot wait."
"Kaya niyo namang magplano nang wala ako... And – And he needs me..." tugon ni Gwen sa kapatid, bago tinanggal ang kamay ni Antoine mula sa pagkakahawak sa braso niya. Pagkatapos noon ay dumiretso na rin siya sa labas para sundan ang lalaki.
********
Nang lumabas si Gwen para hanapin si Vladimir noong gabing iyon, ramdam niya na parang may nanonood sa bawat galaw niya. That time, she is walking by the secluded part of the subdivision where there are trees around and few houses that have wide distances from each other.
Nang mapatigil si Gwen at napatingin sa kumpol ng mga makakapal na halaman sa bandang kaliwa niya, ginamit niya ang telekinesis para paghiwalayin ang mga halaman na iyon. Doon niya nakita si Janus na kalmadong nakatayo sa likod at tila alam na makikita siya roon ng dalaga. Nginitian siya ng lalaki, na halatang pinapanood siya at ang mga ginagawa niya.
"You found me..." Janus said as he emerged from where he is hiding.
Pero bago pa man siya makalapit, binigyan siya ni Gwen ng isang matalim na titig. All of a sudden, he felt a strong force surrounding his neck. It was as if someone is choking him.
Pero sa halip na matakot, natawa pa si Janus sa ginagawa sa kanya ng dalaga. "Y-you're... getting good at – at this."
"Anong kailangan mo?" ani Gwen sa isang malamig na tinig.
"P-put me down first... Will you?" Janus then said, while finding it even harder to breathe.
Kahit bahagyang nag-aalinlangan, pinili ni Gwen na ibaba ang lalaki. Naglagay siya ng distansiya sa pagitan nilang dalawa at nanatili siyang alerto sa anumang pwede nitong gawin sa kanya.
"Kapag lumapit ka, papatayin talaga kita..." babala ni Gwen sa lalaki.
"Calm down," Janus said as he soothed his neck, stretching it, "At hindi naman ako pumunta dito para saktan ka. Violence isn't really in my nature. I'm just here to tell you something."
"At bakit naman ako makikinig sa sasabihin mo?"
"I told you already... I'm neither a foe nor a friend –"
"Kasamahan ka ng mga kumuha sa mga pamilya namin, tapos magtitiwala ako sa'yo?"
"You don't have to. I just want you to listen," Janus then said as he smiled slyly, "I need to tell you something about Jacob."
Nang marinig niya iyon, bahagyang nanlaki ang mga mata niya at napatingin siya sa lalaking kaharap. "What about him?"
Janus then laid his hands out, "I can't get into your head, but I can show you something."
Kahit alangan sa pakiramdam niya, lumapit pa rin si Gwen sa lalaki. After all, she is confident that she can hurt him if ever the need arises. She then placed her hand on his palm, and in seconds, a different view flashed in front of her.
The calm woods that they are in suddenly turned into a chaotic place. The night sky is dark, and there are sounds of explosion everywhere. The ground is also shaking, and the other buildings and trees around her already caught strong fire. Around her, metahumans and humans hurt themselves or fight each other like they have gone wild. They all look rabid, looking like they are all ready to tear each other up.
Kahit saan tumingin si Gwen ay puro gulo, pagkasira, at galit ang nakikita niya. And in the middle of all this mayhem is one person controlling everything – Jacob.
Dahil sa naramdamang hilakbot dala ng mga nakita niya, agad binawi ni Gwen ang kamay mula sa pagkakahawak ni Janus.
"A-ano... Ano 'yun?"
"The future... The possible future," Janus then responded calmly.
Bahagyang nagsalubong ang mga dulo ng kilay ni Gwen. "Pero paano?"
"Foresight, love... I'm not just a telepath, Gwen," tugon ni Janus, "I have the ability to see the future as well, and to watch everything unfold, like what I always told you."
"Why are you showing me this?"
Janus flashed a small grin. "To give you a choice."
"Pero bakit ako?"
"It took a telepath like his grandmother to suppress Jacob's ability... It will also take another strong telepath to release and subdue it again," tugon sa kanya ni Janus, "You can stop that from happening, and just let Benjamin have his way and destroy more lives. Or you can let it go on, but at the cost of some lives, and possibly... including yours."
"M-mamamatay ako?"
"Maybe, or maybe not." Janus then heaved a deep breath and grinned. "Alam ko na kung ano ang mangyayari, pero walang alam si Benjamin doon. Ni hindi niya nga alam na may ganito akong kakayahan. And you know, it really sucks to be the smartest person in the room every time I am with that greedy bastard. But trust me when I tell you that going against them will be chaotic." The man then smiled at her, "Good luck..."
"T-teka lang..."
"Bakit?"
"Magtatagumpay ba kami laban kay Benjamin?"
Janus chuckled, before shrugging calmly. "You have to fight to find out."
After that, Janus started walking away from her, leaving her alone as she still absorbed the severity of the vision she just saw. She then heaved a deep breath, thinking that a heavy burden is now passed onto her.
********
Hindi naman malayo sa bahay nina Gwen ang pinuntahan ni Vladimir, pero medyo tago ang maliit na public garden na iyon kaya mahihirapan ang iba na hanapin siya. Tahimik lamang siyang nakaupo sa bench doon at iniisip ang tatay niya na malaki ang koneksyon sa Paramout Laboratories.
He felt completely embarrassed and distraught about the fact that his father let the Paramount Laboratories use his own people to abduct the other members' families. And to make things worse, their family is also included.
Ngayon, sigurado si Vladimir na posibleng kinuha na rin ang tatay niya – either abducted or just taken into custody.
Nagkuyom ang mga kamao niya dahil sa guilt kahit pa wala naman siyang kasalanan. Galit siya at hindi alam kung ano ang pwedeng gawin. Nahihiya siya dahil malaki ang kinalaman ng tatay niya sa pagkakawalay ng mga kasamahan mula sa pamilya ng mga ito.
"Kanina pa kita hinahanap..."
Alam ni Vladimir na boses iyon ni Gwen, kaya napabuntong-hininga na lamang siya. Hindi siya gumalaw sa kinauupuan, at hinayaan ang dalaga na maupo sa tabi niya.
"Nag-aalala sila sa'yo."
But Vladimir did not seem to care about what he said. "Alam mo... Hindi ko na dapat siya niligtas. The light should have fallen on him and exploded... I should just have let him die that moment."
Napahinga nang malalim si Gwen, bago ipinatong ang kamay sa ibabaw ng kay Vladimir. "Huwag mong sabihin 'yan..."
"Masama siyang tao, Gwen," galit na saad ni Vladimir, "Sinira niya ang buhay ko at ng mga kapatid ko... Hinayaan niyang maghirap ang nanay ko, at pati 'yun dinaranas na rin ng stepmother ko. Tinatrato niya lang kaming mga anak kapag may nagawa kaming maganda sa paningin niya. My father may not be peculiar like me, but he's more of a monster than we all are..."
Gwen placed her hand on his cheek and made him face her, "Just because you're different, doesn't mean you're a monster. Your father... he is a monster because he is a horrible person. At hindi kayo magkatulad dahil mabuti kang tao. Some people may see you as a monster because you're a metahuman, but you're more human than all of them. Always remember that."
Kinagat ni Vladimir ang pang-ibabang labi, hanggang sa tuluyang umagos mula sa mga mata niya. Tumingin siya nang direkta sa mga mata ni Gwen, at huminga nang malalim.
"Huwag kang mawawala sa 'kin... Pakiramdam ko ikaw na lang ang meron ako... Please, Gwen. Huwag mo akong iiwan."
Huminga nang malalim si Gwen, at niyakap ang lalaki.
"Hindi ako mawawala sa'yo... Pangako 'yan."
********
Pagkatapos kumuha ni Jacob ng inumin mula sa kusina, agad din siyang lumabas para bumalik sa living room upang samahan ang iba na patuloy pa ring nagpaplano ng gagawin nila para mabawi ang mga pamilya nila. Nagmamadali na sila sa pag-iisip ng course of action, dahil alam nilang gagawin ni Benjamin ang lahat para mapalitaw sila – lalo na siya – sa kung saan man sila nagtatago.
Habang naglalakad, nakaramdam ng matinding sakit ng ulo si Jacob dahilan para mapatigil siya. Napahawak ang kapit niya sa tangan na lata ng softdrinks, at isinandal ang katawan sa pader para bumawi ng lakas at makabalik ang balanse niya.
Nasa ganoong sitwasyon siya nang makita siya ni Leia na agad lumapit para tulungan siya.
"Okay ka lang ba, Jacob?" tanong ng dalaga sa kanya.
"Oo... Migraine lang ata 'to," tugon ni Jacob sa babae, "Dalawang linggo na nga 'to eh. Sigurado dahil sa stress, tapos dadagdag pa 'tong sitwasyon natin ngayon. Pero okay lang ako, huwag kang mag-alala. Susubukan ko na lang sigurong bumawi ng tulog – kung magawa kong makatulog."
"Sigurado ka? Pwede kitang pagalingin."
"No need... And you should save that energy instead of using that on me." Pagkatapos noon ay tumayo si Jacob at hinarap ang dalaga, "Tara na... Tulungan na natin sila dun sa living room."
Pagdating ng dalawa sa living room, kakababa lang ni Dalton mula sa ikalawang palapag ng bahay at dala nito ang isang laptop at ipinakita sa lahat ang naka-flash sa screen nito, "Ginamit ko ang tracker na naka-install sa phone ni Daniel. Mukhang sinadya niyang hindi i-off ang phone niya para ma-trace pa rin natin kung nasaan sila. Dahil doon kaya nakakuha na ako ng location, at isang malaking lote iyon na pag-aari ni Benjamin."
"He must have made his own separate laboratory there, since the Paramount Laboratories also allow for those with higher ranks in the organization," ani naman ni Clyde.
"Masyadong malaki ang lugar na 'yun," komento ni Bullet, "Kahit pa marami tayo, kailangan pa rin natin ng karagdagang tao para ma-infiltrate ang laboratory ni Benjamin."
"Hindi pa ba tayo sapat?" tanong ni Nico, "Pare-pareho naman tayong mga metahuman. Malalabanan namin ang mga guwardiya dun. Bukas, makakabawi na rin kami ng lakas. Handa kami kahit anong oras."
"Hindi sapat na tayo lang. At isa pa, kahit makabawi ka pa ng lakas, hindi ka pa naman sanay na gamitin ang kakayahan mo. Hindi sapat ang ilang buwan lang para matuto ka," tugon ni Eli sa mas batang lalaki, "Aside from the hundreds of guards who all have special guns with them that can neutralize us and our abilities for a few moments, they also have metahumans that are possibly going to fight with us. Benjamin's forces is not to be underestimated. Kung tayo lang, wala tayong pag-asa laban sa kanila."
"Anong gagawin namin?" tanong ni Jacob, "Saan kayo hihingi ng tulong?'
"We'll figure that out," ani Antoine na pabalik na sa living room habang kasama si Felix na dala ang isang malaking kahon, "At kapag meron na tayong mga nakuha na makakatulong sa 'tin, kailangan nating i-secure ang area. Kailangan nating mailabas ang lahat ng bantay sa loob para mas madali nang pasukin 'yung mismong building. Once the guards and some of the metahumans are out, we'll fight them... And all of you, you will need to get inside the building to get your families and the others."
"Pero..." ani Axis na halatang nag-aalinlangan, "Hindi namin 'yun kaya kung pito lang kami. Imposible 'yun."
"You mean... Eight," said a female voice that instantly got their attention.
Nang mapatingin silang lahat sa direksyon kung saan nanggaling ang boses, nakita nilang nakatayo sa pintuan si Gwen na kasama si Vladimir.
Napangisi si Jacob habang pinagmamasdan ang dalawa. "Mukhang kumpleto na tayo ah..."