Wakas
"Sigurado ka na ba talaga, kuya? Sino ang makakasama ng mga bata roon? Bakit ayaw mong kay Hera nalang ihabilin ang mga bata?"
"Hugo, hindi pwede kay Hera. Mas mabuti kong sa California sila tutal ay andoon naman ang malapit na kaanak ni Mariella. Mag ha-hire naman ng mga katulong at bibisita kami lagi roon."
"Heustacio, baka nabibigla ka lang?" Naiiyak na sambit ni Mommy.
"This is for their own good, Mariella. For all of us."
"Pero bakit si Hex? Bakit mo siya iiwan dito kasama niyo?" Tanong uli ni Tito Hugo.
Tumingin si Daddy sa'min. Naka upo kami sa couch habang yakap ko si Hellina. Si Hex naman ay tahimik lang sa tabi ko.
"There is always a deep reason behind every of my decisions, Hugo."
My parents and Tito Hugo are talking about us. Daddy wants me and Hellina to live in California while they planned to let Hex stay here in Zaccarrio. Gusto nilang ilayo kami dito dahil medyo magulo ngayon ang sitwasyon ng pamilya namin laban sa mga del Carmen.
Hindi ko alam kung magiging grateful ba ako na gusto kaming papuntahin ni Daddy sa mas safe na lugar o maiinggit kay Hex dahil hinayaan siya ni Daddy na manatili dito para makasama nila.
Alam ko naman, maliliit pa lang kami na iba talaga ang trato ni Daddy kay Hex kompara sa'min ni Hellina, lalo na sa'kin. Daddy's favorite is my older brother Hex while Mommy's favorite is my younger sister, Hellina. Pero kahit ganoon ang nararamdaman ko, hindi naman ako nagkimkim ng galit sa mga magulang ko. Nagpapasalamat pa din ako dahil kahit papaano, binibigyan din nila ako ng marangyang buhay katulad ng nararanasan ng mga kapatid ko. Hindi ako nagrereklamo pero minsan, nagtatampo ako. Hindi naman kasi maiiwasan mag selos lalo na kung mas nararamdaman at nakikita kong mas espesyal talaga ang trato nila sa dalawa kong kapatid kompara sa'kin.
Hellina and I went to California days after their conversation. Nag hire sila Mommy ng mga katulong para taga pag-alaga sa'min ng kapatid ko. Pero bilang nakatatandang kapatid, responsibilidad kong bantayan ng mabuti si Hellina. I need to grow fast and be mature so that I can protect my little sister.
I grew up in California where I feel I quite belong. Though I would always say that Zaccarrio is my sanctuary, a place where I am free.
Dito sa California, lahat ng atensyon nakukuha ko. I quite like the feeling that girls give their full attention to me. Ngitian ko lang, nagkakandarapa na ang mga babae sa'kin. Gamitan ko lang ng kaonting salita, bumibigay din sila sa'kin. Ganitong pakiramdam ang uhaw na uhaw ako. Ang atensyon at pagmamahal mula sa mga magulang ko.
Iniisip ko nalang na minsan, may mga magulang talagang ganoon. The middle child is always place in between. Kung sa science pa kumbaga ako ang neutral sa'ming magkapatid.
But things change when I met Jazmine. Iba siya sa lahat ng babaeng nagpapapansin sa'kin. I like her charm and humor. Kaya niligawan ko siya at isang linggo lang ay kami na. Sinubukan kong mag mahal ng totoo sa unang pagkakataon. Naisip ko kasing, ano kaya ang pakiramdam ng mag invest ng totoong feelings?
We dated for several years since we're in high school until I decided to propose to her. Naging mapusok din ako noon kaya nakakagawa ako ng biglaang mga desisyon.
But then luck really like me despite being deprive of attention from my parents. After two months of proposing to Jazmine, I found her and my friend making out in the back of a club where we used to hang out. Sa unang pagkakataon, natapakan ang ego ko.
Why can't people just choose me? I sometimes thought of things that maybe there is really something wrong about me. Maybe I am not enough because no one wants me.
Yes, girls love me but they only want me because of my good look. I admit that I am handsome since both my parents are good looking.
Girls only like me because of what they see but not because of what they feel. They only see me as a possession. Kumbaga kung sa maganda at mamahaling kotse, para lang ipagyabang.
From that moment, I realized that it's not worthy to invest true feelings. In this world, there are only two reasons why people want you. First, because you have everything. Second, because they can benefit from you.
I broke up with Jazmine. I then started to date more girls but I never took anyone serious after Jazmine. Make-out make-out lang, flings and sex without emotional involvement. And it's not because I still love her. It's because I learn that playing is better than being played.
Nang maka uwi ako sa Zaccarrio, dinala ko parin ang pagiging playboy ko sa California. Halos lahat ata ng magagandang babae sa Zaccarrio ay na date ko na. Though I never courted anyone. Sila pa nga minsan ang nanliligaw.
Minsan nga nahuli ako ng kapatid kong nakikipag-sex sa kaibigan niya noong kolehiyo. I feel so embarassed that my sister had to see it.
Naalala ko pa ang mga sinabi sa'kin ni Hellina noon.
"Care mo mukha mo! Ang mahalaga lang naman sa'yo ay ang sarili mo at ang magpa-iyak ng mga babae. Wala kang paki alam sa nararamdaman ko palibhasa hindi ka pa nag mahal ng totoo!"
Everyone thinks that because I'm a playboy, hindi na ako marunong makiramdam. Everyone thinks that I don't know how to love. They always see me as a bastard who knows nothing but to play every girl's heart. Ang hindi nila alam, nagmahal rin ako ng totoo. At nagmamahal parin ako ng totoo hanggang ngayon.
I both love my parents despite their unfair share of attention towards me and my siblings. I love Jazmine once with all my heart that I am even willing to tie the knot with her even at a young age.
Hanggang sa isang normal na araw... My world turn upside down.
"Heros, ang gaganda talaga ng mga manga niyo! Sana lagi kang makapag supply dito sa'min lalo na't mabilis lang maubos ang aming paninda."
Panay ang kausap ni Claudia sa'kin pero ang mga mata ko ay napako na sa isang magandang dilag na naka suot ng bestida at summer hat.
Akay-akay niya ang isang matandang babae. Mataray siyang tingnan pero kapag ngumingiti siya, para siyang anghel na nahulog sa lupa.
Maputi na may pagkaputla ang kanyang balat kaya naisip ko agad na dayo siya o turista. Taas noo siyang naglalakad at mataray na dinadaanan lang ang nakakasalumuha niya. But when someone greeted her, she politely smile and nod. Kaya tuloy nalilito ako kung mataray ba talaga ang babaeng ito o sa itsura niya lang.
Mommy introduce me to her. Talaga nga namang laging pumapanig sa'kin ang swerte.
Nagkamayan kami at sa unang pagkakataon ay ginusto kong mas hawakan pa ng matagal ang kamay ng isang extranghero. I smirk when I saw her got starstruck at me.
Simula ng araw na 'yon, hindi na maalis sa isip ko si Aya. Nagmamadali ako lagi galing sa opisina at hacienda para lang masundo sila ni Manang Zana. Kahit pa medyo mailap siya noong una ay nagtiis ako para lang mas mapalapit sa kanya.
I don't know what heaven sent me but I feel like Aya is my answered prayer.
"Bakit mo ginawa 'yon ha? What do you want to prove?"
I feel guilty when I prank her. Hindi ko inakalang iiyak siya sa biro ko.
"I'm sorry baby... I'm sorry..." Niyakap ko siya para aluin.
"Don't do that again.." Iyak niya.
That moment made me realize that I don't want to lose Aya in my life. I realize that I am done with fucking my life. I am done with my playboy thing because I finally found the one, her.
Sinikap kong huwag ng maglalapit sa mga babae. Kahit pa patungkol sa business lang ay ang secretary ko na ang pinasisipot ko kapag may meeting o kailangan makipag-usap sa mga babae kong investor.
Alam ko kasing mabilis lang mag selos si Aya. She has trust issue at naiintindihan ko lalo pa't alam niyang may history ako sa pagiging playboy.
"Ewan ko basta bigla nalang siyang umalis. Nagkakatuwaan pa nga kami kanina sa kusina ng pag-usapan namin ang mga bisita." Anang isang kasambahay namin.
"Anong nangyayari?" Tanong ko kay Manang Zana na balisa na.
"Kanina pa kasi hindi umuuwi si Aya, Heros. Ang sabi e mangangabayo lang daw pero padilim na at hindi pa nakakauwi."
"Magkasama ata sila ni Webster, iyong anak ni Solomon. Nakita ko kanina hinahanap si Aya." Sagot ni Richard.
Doon pa lang ay kinabahan na ako. Mabilis ang pintig ng puso ko sa sobrang pangamba para kay Aya. I know Webster. That maniac always get his way because his father is a bigtime businessman.
Kaagad akong sumakay kay Beast at pinatakbo ito ng mabilis. Isang lugar lang ang nasa isip ko na maaari niyang puntahan kapag nangangabayo.
Hindi nga ako nagkamali. Papalapit na ako sa batis ng marinig ko ang sigaw ni Aya. Humihingi siya ng tulong at doon pa lang ay parang masisiraan na ako ng bait sa kung anong nangyayari sa kanya.
My eyes widened when I saw Webster holding a knife and pointed it to Aya. I gritted my teeth when I saw the bastard taking advantage of my woman. Hindi ko matanggap na hinahalikan na ng bastardo ang leeg ng pinakamamahal ko.
Walang segundo akong sinayang at pagkababa ko kay Beast ay tinakbo ko ang ilang hakbang at sinuntok ng malakas si Webster. Hindi ako nakontento at dinaganan ko siya saka pinagsusuntok.
Wala akong pakialam kung mapatay ko man ang bastardong ito basta't hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sa babaeng mahal na mahal ko.
Ilang beses akong pinigilan ni Aya ngunit nawala na ako sa sarili ko. Hanggang sa hinawakan niya ako sa magkabila kong pisngi at doon lang ako natauhan.
Tumayo ako at inilayo siya kay Webster saka ko siya niyakap. Sobrang pagsisisi ko dahil hindi ko siya agad nailigtas. Kung hindi pa ako dumating kanina ng mas maaga ay hindi ko rin malalaman kong anong nangyari sa kanya.
"I'm sorry, I'm sorry baby..." Paulit-ulit kong sambit habang hinahalikan siya.
I swear from that moment that I will protect Aya at my all cost. Kahit kapalit pa ng buhay ko, ng reputasyon ko, ng pagkatao ko, gagawin ko para sa kanya. Just to keep her safe. Just to save her.
"Damn, baby! Shit..." Halos masira namin ang kama ni Aya.
"I.. Love.. You.. Heros.." She said in between.
Naka awang ang bibig niya at namumungay ang mga mata niyang nakatitig sa'kin. Mas hinapit ko siya at siniil ng halik kasabay ng pag-iisa ng aming katawan dito sa loob ng kubo, sa ilalim ng malakas na ulan at hangin.
"I... Love... You... Aya..." Mahinang bulong ko at patuloy siyang pinapaligaya.
Mahimbing ang tulog niya pagkatapos nang nangyari sa'min samantalang hindi ako makatulog. Nagsisisi ako dahil ginalaw ko siya kahit hindi pa tamang oras. Pero hindi ko magawang hindi makaramdam ng saya dahil sa unang pagkakataon, naipadama namin dalawa kung gaano namin kamahal ang isa't-isa.
Making love with her is one of the best thing that happened between us and in my life. I couldn't forget that night. I pledge to love her with all my strength.
"Bata pa si Aya, Heros! How could you do it?" Galit na galit na sambit ni Mommy pagka akyat ko sa kwarto ko.
"I love her, Mom. Hindi ko naman siya sasaktan at paglalaruan tulad ng iba."
Napasapo si Mommy sa noo niya. "But she's only nineteen! Hindi pa nga tapos ng kolehiyo si Aya. Anong gusto mo? Sirain ang buhay niya? Akala ko pa naman nagtino ka na, Heros. You became worse!"
"Kaya kong buhayin si Allyana gamit ang sarili kong pera. I will marry her. Pag-iigihan ko ang pagpapatakbo sa hacienda at rancho para sa kanya. I will be a good husband if she agrees to marry me. Hindi na ako naglalaro ngayon."
Umiling si Mommy, dismayado. "Then go and tell this to your father."
Seryoso ako kay Aya at handa akong panugutan siya kahit anuman ang mangyari.
Natulog ako sandali para bumawi ng lakas. Ilang oras lang din at nagising ako. Nag handa ako para buong tapang na sabihin kay Daddy ang napag-usapan namin ni Mommy.
Ngunit paglabas ko sa kwarto ko'y narinig ko ang pag-uusap ni Mommy at Manang Zana.
"Pasensya ka na, Mariella. Kinailangan lang namin ni Aya kaya kami nagsinungaling." Umiiyak na sambit ni Manang Zana.
"Alam narin namin ni Heustacio, noon pa, simula nang tumira kayo dito. Hinihintay lang namin na kayo ang unang mag kwento. Nirerespeto at naiintindihan kasi namin kayo. Pero wala ba talaga kayong tiwala sa'min?"
Umiling si Manang Zana. "Hindi sa ganoon, Mariella. Kaya lang ay ayaw ni Amando na sabihin ang totoo sa kahit sino. Natatakot kasi siya sa kalagayan namin lalo pa't kami lang dalawa ng bata."
"Sino ba iyang Amando, Manang?"
"Si Attorney Amando Silvestre. Siya ang lolo ni Aya at natatanging pamilya na mayroon siya maliban sa'kin. Kung manonood ka ng balita, maaaring magkakaroon ka ng ideya kung sino siya."
Nanlamig ako sa rebelasyon ni Manang Zana. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa.
Aya lied to me... All this time she is lying to me.
Nagalit ako sa pagsisinungaling niya pero mas naisip kong baka mas may malalim siyang dahilan kung bakit kailangan niyang magsinungaling. I know Aya. She may have trust issue but I know when she's fully fooling me or not.
Maaaring nagsinungaling siya sa pagkatao niya sa'kin pero alam ko at ramdam kong minahal niya ako ng totoo.
Papunta na sana ako sa Study Room ni Daddy para ipagpatuloy ang plano kong panagutan si Aya ng biglang tumawag sa'kin ang assistant ni Engineer Roland.
"Sir! We're sorry to inform you this but the house collapses. We need you here now, Sir."
Nalilito ako kung alin ang uunahin ko. Kung pupuntahan ko ba muna si Daddy, kung kokomprontahin ko ba muna si Aya o pupunta muna sa site.
But then it's urgent at pwede namang makausap ko nalang mamaya ang dalawa kaya inuna kong pumunta sa site (kung saan ko pinapagawa ang magiging bahay namin ni Aya).
Jazmine went with me at naiirita na ako sa pagiging makulit niya. Ilang beses ko na siyang tinanggihan pero patuloy parin siya sa paghahabol. I already told her the truth that I have no more feelings to her but she's still so persistent.
Malakas kasi ang kompyansa niya sa sarili na mahal ko parin siya matapos ng ginawa niya at ilang taon naming paghihiwalay. Inaakala niya kasing kaya naging playboy ako dahil sa kanya.
Matagal akong natapos sa pakikipag-usap kay Engr. Roland. Bandang hapon nang nakatanggap naman ako ng tawag mula kay Richard at sinabi sa'king nagkakaproblema sa rancho.
Bumalik agad ako sa mansyon at dumeretso sa barn house para tingnan ang mga kabayo. Chineck ko isa-isa ang mga kabayo sa kwadra at napag-alamang may sakit ang mga ito kaya inutusan ko kaagad si Richard na magpatawag ng beterenaryo at kumuha ng gamot.
"Heros please, let's talk." Malambing na usal ni Jazmine.
Hindi ko napansin na naka sunod parin pala siya sa'kin. Buong maghapon ko siyang binalewala kaya para matapos na ay hinarap ko siya.
"Go away, Jazmine. Stop forcing yourself. Matagal na tayong wala. Why can't you understand it?"
Hinawakan niya ang braso ko pero inilag ko ito.
"I just want another chance, Heros. Please... I want us back. Mahal parin kita hanggang ngayon."
Hindi ko alam kung maaawa ako o maiirita sa kakulitan niya. Hindi naman na talaga ako galit at wala na akong nararamdaman sa kanya kaya lang dahil sa pamimilit niya ay nakakainis na. She even invited herself her together with her parents just to pressure me into getting back to her.
"I no longer have feelings for you, Jazmine. Matagal na. I'm sorry. Iba na ang mahal ko ngayon. I am in love with Aya and I am going to marry her." Sagot ko.
Umiling siya habang umiiyak. "No! She's... She is... too young for you. Hindi niya masasabayan ang maturity at hilig mo. She will never understand you, Heros. But I can. Ako ang para sayo. We made a promise to each other right? Na tayo ang magpapakasal at tayo sa huli?"
Bumuntong-hininga ako. "You made a mistake, Jazmine. But I am not going to use it just to say no to you. I love Aya for real. And whether she can understand me or not, I will still love her. Only her."
Sa galit niya ay hinatak niya ako at siniil ng malalim na halik. Tinutulak ko siya pero ayaw niyang bumitiw. Ayaw ko rin siyang masaktan ng pisikal kaya ginawa ko sa makakaya kong itulak siya ng hindi nasasaktan.
Natigil lang siya ng makarinig kami ng tunog. Before I could even get away to Jazmine, I saw Aya crying in disbelief.
Kaagad ko siyang tinawag at hinabol para magpaliwanag but Jazmine was still determined to lock me in her arms. Napugto ang pasensya ko kaya malakas ko siyang naitulak at kaagad akong lumabas ng barn house. Kinuha ko ang susi at pina andar ang sasakyan ko.
Pagdating ko sa bahay ay hindi ko na naabotan si Aya. People inside the house are all worried when the news broke that there are shooting incident in Sta. Elena.
"Kailangan kong sundan si Allyana!" Singhal ko kina Mommy.
"Umalis na siya, Heros. Let her be. For now..." Paki-usap ni Mommy.
"No! Sa ayaw at sa gusto niyo, I will follow her." Determinado na ako.
I found out that his grandfather got ambush and is now critical in the hospital. Aya went to New York at kasama daw nito ang Mommy niya.
"Papaano ang hacienda?" Tanong ni Mommy.
"I don't fucking care about the hacienda anymore! I need to see, Aya. I need to know if she's okay or what her condition is. Kailangan din naming mag usap!" Sabi ko at tinalikuran sila Mommy.
"Heros! Wala ka ng galang sa'min ng Mommy mo!" Sigaw ni Daddy sabay hatak sa'kin pabalik.
Iwinakli ko ang kamay niya. Sa unang pagkakataon ay pinatulan ko si Daddy. Ayaw ko mang bastusin ang mga magulang ko pero sagad na sagad na ako.
"Aba't gago ka ha?" Kwenelyohan ako ni Daddy.
Bago pa tumama ang kamao niya ay pumagitna na sa'min si Mommy at Hellina na kapwa umiiyak. Lumapit pa si Gileon para itabi si Hellina lalo pa't delikado sa kalagayan niyang ma stress dahil sa pagbubuntis niya. Si Hex naman ay pinipigilan si Daddy.
"You never cared about me! All I did was to get your approval but you never did, even once." Sambit ko.
"What are you talking about, Heros?"
"Totoo naman 'di ba? Mga bata pa lang kami, si Hex na ang paborito mo." Tiningnan ko si Daddy. "Ikaw naman si Hellina." Ngayon ay kay Mommy.
"That's not true!" Ani Mommy.
"That's the truth, Mom. Whenever I achieve something, hindi niyo man lang ako magawang batiin. Pero kapag si Hex, abot langit ang puring ibinibigay niyo."
"Heros... Come on.." Awat ni Hex pero nagmatigas ako.
"I learn to stand up on my own. Kapag nadadapa ako, walang ibang tumutulong kung di ang sarili ko. Sa tuwing nagkakamali pa ako, lagi niyo akong sinisita. Diyan naman kayo magaling e, ang makita ang kamalian ko."
Hindi nakasagot si Daddy sa mga sinabi ko. Maging si Mommy ay napatikom ang bibig at umiling.
"You throw me to California not because you really care Dad. Hinayaan mo si Hex dito dahil hindi mo siya kayang malayo sayo dahil siya ang paborito mo."
Sa isang iglap ay nakatanggap ako ng suntok kay Daddy. Tumili si Mommy at Hellina habang patuloy na pinapakalma ni Hex si Daddy.
"I did it for your own good! Kung iyan ang iniisip mo, bahala ka sa gusto mong paniwalaan. I let you grow up in California dahil gusto kong ikaw ang mamuno sa hacienda at rancho. Kasi nakikita kong ikaw ang maaasahan ko sa bagay na 'yan. The Hacienda Amante at El Rancho Amante are the fruit of your grandparents hardwork Heros. Pawis at dugo ang pinuhunan nina Mama para magkaroon tayo ng marangyang buhay ngayon. At alam mo ba kung bakit pinili kita? Kasi alam kong makakayanan mo. Because I trust you. Kaya nga doon kayo ni Hellina kasi mas safe. Napilitan akong isugal ang buhay ng kapatid mo dito sa kagustuhan kong maprotektahan kayong lahat."
Sa sinabing iyon ni Daddy ay natahimik kaming lahat.
"If you think Hex is lucky because he stayed here then ask him if he really did want to stay. If you think that I didn't love you enough then ask your Mom." Sabi ni Daddy saka siya umalis.
Hex shook his head. "Dad loves you, Heros. If you think I am his favorite then think again. Why would he let his favorite son risk his life here while you two have a very comfortable life in California huh?"
"Stop it, Hex! Pareho kayong mahal ng Daddy niyo. Kayong tatlo! Mahal na mahal kayo ng Daddy niyo." Humahagulgol na sabi ni Mommy. "Wala siyang paborito mi isa sa inyo dahil pantay pantay lang kayo sa mga mata ng Daddy niyo."
"Kung pantay pantay nga Mommy then bakit isinugal ni Daddy ang buhay ko dito?" Nanginig ang boses ni Hex. Namumula narin ang mga mata niya sa pagpigil na umiyak.
"He have no choice, Hex. Kung si Heros ang nakikita niyang maaasahan niya sa hacienda at rancho, ikaw naman ang nakikita niyang maaasahan niyang papalit sa kanya sa pwesto niya sa politika. You may not understand him but all he wants is to protect and love all of us. Sa tingin niyo ba, magkakaroon kayo ng marangyang buhay kong wala ang hacienda at rancho? Magkakaroon ba ng saysay ang pagkamatay ng lolo niyo kung walang lulupig sa mga del Carmen noon?"
Nag iwas ako ng tingin sa sinabi ni Mommy. I couldn't accept the fact that all this time, I was wrong about Dad. I was wrong about my parents.
I was just selfish all this time. All I ever wanted was them to understand me not minding that I should have understand them better.
After that arguements, lumapit ako kay Daddy at Mommy at humingi ng tawad.
"I'm sorry, Dad... I shouldn't blame you. All this time I was wrong..." I said as I was crying.
Daddy laugh at me and hug me. "Stop crying, Heros. Walang Amante'ng lalaki ang umiiyak."
"I love you, my son." Mommy embrace me too and we hug altogether.
"Gago ka kasi! Napaka seloso mo." Sabay batok ni Hex sa'kin.
"Mas gago ka. Mas seloso ka pa sa'kin." Natatawa akong umiling.
"Whatever issues we have in our family, always know that I love you bro. And I will always be here for you." Ani Hex na ikinatawa ni Hellina habang hinihimas ang tiyan niya.
"Mga bwiset kayo! Kapag 'tong anak ko nausog sa tiyan ko, kukulamin ko talaga kayong dalawa." Naluluhang sambit ni Hellina.
We both chuckle as we hug our pregnant sister. Its true that family is always family.
Kaya matapos noon, hindi ko magawang sundan si Aya sa New York. Naisip ko rin na bata pa siya at maaaring marami pa siyang gustong gawin sa buhay. Hindi rin naging madali ang mga nangyari sa kanya sa kamay ng mga kalaban ng kanyang lolo. At naisip ko rin na kailangan ko rin munang magsikap para sa ikakaganda ng future naming dalawa.
Naniniwala kasi akong balang araw, babalik siya sa'kin. The moment I saw her, I know she's the one. Hindi siya itinulak ng tadhana papuntang Zaccarrio para lang sa wala. She was destined there so our lives could collide.
"Mukhang ang lalim ng iniisip mo ha? Kanina ka pa diyan nakatulala."
I glance at my wife and smile at her. I pull her slowly and embrace her from the back.
Habang tanaw namin ang mga berdeng burol at mga ibon na nagsisiliparan sa langit ay hinimas-himas ko naman ang malaki niyang tiyan. Sa wakas ay nagawa ko rin ang pangako ko sa kanya. Ang ipatayo ang bahay namin sa isang burol. Ito din ang burol kung saan ko siya unang dinala para mag picnic kaming dalawa.
"Our baby's growing up too fast." I said and sniff the side of her neck.
Kinurot niya naman ang mabalbon kong kamay. "Mahihirapan na ako ngayon, Heros. I'm five months pregnant!"
I chuckle softly in her ears. "I was just sniffing you."
"Tss..."
"But the doctor said making love even you're pregnant is still good."
Siniko niya ang dibdib ko. "Napaka landi mo."
"Because I love my wife." I sniff her neck again and bit it.
She moan softly as she squish my hand.
"Stop it, Heros! Mahiya ka sa anak mo!"
Tumawa uli ako saka siya niyakap ng mahigpit, enough for her big bump in her belly to breath. "I love you, Aya... Thank you for coming to my life."
"Wasus, ganyan ka naman e. Gusto mo lang ng round two."
Humalakhak na ako. "For real, I love you... And I'm very thankful to you."
Hinarap niya ako saka niya ikinawit ang mga braso niya sa leeg ko.
"I love you more, Heros..." She murmurred.
I lean to give her a kiss on the lips as our little angel is sleeping inside her tummy, between us.