Hinatid ako ni Rio hanggang sa bahay pero hanggang ngayon ay wala pa rin ang aking ina. Hindi mapalagay ang aking loob marahil ang lumabas sa operasyon ay si Sophia ang may sala ng kanyang pag kamatay. Pag tataka ko lamang na kung si Sophia pala ang may sala bakit kailangan ko pang solusyunan ang pang yayare na ito at sa pag kakatanda ko na ang lumabas sa unang pahina ay tungkol sa krimen. Sa aking palagay may kakaiba sa pang yayare ng araw na iyon na posibleng hindi nakita nang sino'man at kahit ang mga pulis. Hindi naman maaari na ipabukas ko pa muli ang operasyon tungkol rito dahil sigurado ako na mag tataka sila saakin.
Kailangan ko gumawa ng aksyon kundi ay mabubura na lamang ang pangyayare kay Sophia kaso sa paanong paraan? Kahit kanino ay bawal ako humingi ng tulong dahil mag tataka sila kung bakit ko 'yon ginagawa e' sa una palang hindi ko talaga lubusan s'yang kilala.
Natigilan ako sa pag iisip na may kumatok sa akin pintuan, simula pag kauwi ko ay paikot ikot na lamang ako rito sa'kin kwarto at nag iisip kung ano ba pwede ko simulan gawin.
"Ate?" Tawag saakin ni Ashley bago n'ya buksan ang pintuan ng akin kwarto "Kain na raw, hindi makakauwi ngayon si Mommy kaya tayo munang dalawa ang tao rito sa bahay"
"Osige susunod na 'ko" marahan sinarado ni Ashley ang pintuan. Alas syente na ng gabi at dapat ngayon ay mag simula na rin ako sa aking plano pero kailangan ko muna mag palakas at sa tulong 'yon ng pag kain.
Pag baba ko ay mag isa lamang si Ashley na kumakain sa silid kainan. Ito ang nakakalungkot kapag sobrang abala ang magulang mo, madalas ka naiiwan na mag isa.
"Ate? Totoo ba yung balita na nag pakamatay raw si Ate Sophia?" Natigilan ako sa pag kuha ng mga pag kain dahil sa tanong ni Ashley pero hindi naman posible na hindi n'ya iyon malaman lalo pa't sa sariling paaralan ng pamilya ito naganap.
"Oo galing rin kami ni Rio do'n kanina"
"Weh? Kamusta si Kuya Rio? Sigurado ako na sobrang sakit para sa kanya yung nanyare. Kung nakita mo lang ate kung paano alagaan ni Kuya Rio si Ate Sophia baka mainggit ka" sa mga pinapakita pa lang ni Rio alam ko na sobrang mahalaga sa kanya si Sophia. Kung tutuusin maswerte sila sa isa't isa dahil ramdam mo na pinahahalagahan nila ang bawat isa, kaya akala ko nung una ay nobya ni Rio si Sophia pero mag kaibigan lang pala.
Pag tapos namin kumain ni Ashley ay umakyat na ako para mag tungo saakin kwarto. Kailangan ko na pag planuhan ang mga dapat ko gawin. Inayos ko ang mga kailangan ko gamit sa loob ng aking walk-in closet, dito ko pag plaplanuhan lahat. Wala naman pumapasok na ibang tao rito kundi ako lang kaya mas maganda na dito ko ilagay at planuhin ang mga ikikilos ko.
Kumuha ako ng kartolina at panulat upang isulat ang bawat hakbang na akin gagawin. Kumuha ako ng lapis at pinaikot sa'kin mahabang buhok. Kailangan ko na pag isipan ito na maayos at kung maaari ay wala ako masayang na panahon. Oras ang isa sa kalaban ko rito.
-Una, kailangan ko pumunta sa paaralan ng St. Paul para tignan ang mga bawat pasilyo na malapit sa nanyareng krimen.
-Pangalawa, alamin kung anong meron kay Sophia o katangian nito.
-Pangatlo, kapag may nakita ako na pwedeng maging pruweba o kakaiba sa St. Paul kailangan ko malaman kung kanino galing ito.
-Pangapat, kailangan ko malaman kung sino pa ang mga nakaalitan ni Sophia bukod kay Rio.
-Panglima, kailangan ko direktang tanungin si Rio kung ano ba ang kanyang pakay n'ya at naroroon s'ya sa paaralan ng dis oras ng gabi pero bago ko 'yon magawa kailangan ko na mapalapit sa kanyang loob upang hindi s'ya mag duda.
Kinuha ko ang litrato ni Sophia na nakuha ko sa internet at gumawa ako ng diagram sa aking pader. Dito ilalagay ko ang mga taong malapit kay Sophia at ang mga posibilidad na gumawa sa kanya nito. Si Rio pa lamang ang mailalagay ko sa Diagram, s'ya ang pinaka matalik na kaibigan ni Sophia at naging kagalit dahil sa kagustuhan ni Sophia na mag aral sa Italy.
Ngayon gabi ay dapat gumawa na ako ng aksyon, kailangan ko mag punta sa St. Paul para mag imbestiga. Wala ako kaalam alam sa mga ganitong operasyon pero kailangan kong subukan. Pag katapos ko ayusin ang magiging takbo ng aking misyon ay kinandado ko ang walk-in closet ko. Dapat maging maingat ako sa mga bawat galaw kundi ay mahuhuli nila ako at kapag nanyare 'yon imposible na makabalik pa ako sa totoong mundo.
Nag palit ako ng damit na mas komportableng suotin. Ngayon, dapat ay makaalis ako dito sa bahay na hindi napapansin ng kahit sino'man. Alas dyes ang palitan ng bantay sa harapan ng aming bahay at ito ang magandang paraan upang makatakas ako. May sampung minuto pa ako para mag hintay rito. Simula nung namalagi ako rito ay hindi ko na maiwasan ang kabahan para saakin sarili. Hindi ko akalain na kaya ko gawin ito pero kung 'di ko susubukan ay ako rin ang mapapahamak.
Dalawang minuto na lamang ang aking hinihintay pero kailangan ko na makalabas dito saakin kwarto. Kinuha ko ang aking bag na may laman ng mga importanteng bagay. Bago ako tuluyan lumabas saaking silid ay sinigurado ko muna na walang ibang tao na malapit saakin. Kung ako ay pag mamasdan siguradong mukha ako mag nanakaw dahil na rin saakin pigura at sa'kin kilos.
Sa may hardin ako dumeretso marahil ay tanaw dito ang bawat panyayare sa tarangkahan. Tinignan ko ang aking orasan upang siguraduhin kung ito na ba ang tamang oras. Nang makita ko na nag lakad na ang aming guwardiya ay lumapit na ako bahagya samin tarangkahan. Kumuha ako ng bato at itinapon sa ibang gawi ng aming bahay upang mapukaw roon ang atensyon ng mga guwardiya. Mabuti na lamang ay nakalabas ako ng aming bahay na hindi nahuhuli ng sino'man at dahil do'n ay guminhawa ang aking pakiramdam.
Madali ako nakaratingin sa paaralan ng St. Paul pero hindi ako sa may harapan dumaan marahil ay mas doubleng higpit na ang ginagawa ng mga guwardiya rito, 'di tulad nakaraan na malaya nakakapasok ang mga nais pumasok. Kailangan ko rin makuha ang talaan ng mga pangalan na pumasok rito nung araw na iyon.
Sa sobrang laki ng paaralan kailangan ko muna makita ang punong-tanggapan upang hanapin ang mapa ng paaralan at ang lugar kung saan namatay si Sophia. Nag lakad ako bahagya, sa totoong mundo madalas ito makikita sa sentro ng paaralan o kaya sa may malapit ng kahera ng paaralan.
Hindi nag tagal ay nakita ko na rin ang silid na aking hinahanap. Nag suot muna ako ng guwantes upang hindi matiktikan ang aking bakas ng darili. Tulad ng aking inaasahan na nakandado ang silid na ito kaya kinuha ko ang panusok upang mabuksan ito ngunit ang hirap. Sa pangalawang pag kakataon ay kinuha ko ang Id sa akin bag, madalas ko na rin 'to ginagawa kapag nasasara ang aming pintuan sa paaralan.
Nang mabuksan ko ang pintuan ay dumeretso na agad ako sa mga dokumento na nakalagay sa kahon. Habang abala ako sa pag hahanap ng mapa at talaan ay may narinig ako yapak kaya't nag tago muna ako sa likod ng mga kurtina. Mabuti na lamang ay makakapal ang yari nito kaya 'di mapapansin ang aking presensya. Nag liwanag ang buong paligid senyales na may tao na rito bukod saakin.
"Kailangan mo na po mag pahinga. Masyado na naubos ang iyong lakas"
"Hindi maaari hangat 'di pa rin naaayos ang kaso na ito" narinig ko ang tinig ng aking ina. Hindi na ako mag tataka kung bakit pa s'ya naririto sa ganitong oras. Kahit na tapos na ang kaso ang dami n'ya pa kailangan asikasuhin. Pati ang pangalan ng paaralan ay nadamay rin.
"Mag papahinga muna ako sandali. Ikuha mo na lang muna ako ng kape" utos ng aking ina. Pag kasarado ng pinto ay narinig ko nag buntong hininga ang aking ina. Siguradong pagod na pagod s'ya ngayon araw. Nanatili lamang ako rito sa likod ng kurtina, hindi maaari na makita ako rito ng aking ina. Mga ilang sandali ay bumukas muli ang pintuan.
"Ito na ang iyong kape. Mamaya ay umuwi ka na muna para makapag pahinga, ako na muna ang bahala rito" tinig ng isang lalaki pero hindi ko s'ya kilala. Siguro ay isa rin sa mga taga pamahala rito sa paaralan.
"Osige kung may kailangan ka 'wag ka mag taubili na tawagan ako" natahimik bahagya ang buong silid. Kailangan ko lamang silang hintayin na makalabas rito sa silid na ito at makuha ang akin kailangan.
Mga ilang sandali ay narinig ko na nag paalam na ang aking ina sa lalaki na kanyang kausap. Tumingin ako sa aking relo at alas onse na ng gabi. Pag kapatay ng ilaw hudyat na nag iisa muli ako ay umalis na ako sa aking pinapagtaguan at patuloy na nag hanap na aking kailangan. Hindi ako nahirapan sa pag hahanap ng talaan ngunit ang mapa ng paaralan ay hindi ko makita. Kumuha ako ng dagdag na kopya ng talaan na pumasok sa paaralan na ito.
Nag hanap ako sa mga nakarolyong papel. Kailangan ko na ito mahanap bago pang may pumasok muli rito. Binuklat ko ang mga iilang papel na naririto, ang iilan ay mga plano sa mga itatayong panibagong gusali rito sa paaralan ngunit kailangan ko makita ang kabuoan ng paaralan. Hindi nag tagal ay nakita ko na rin ang aking hinahanap ngunit walang ibang kopya nito. Sana ay wala ibang makapansin na nawawala ito.
Tinignan ko ang mapa ng paaralan. Sa aking pag kakatanda ay may narinig ako tinig nung unang beses ko napadpad dito at malapit iyon sa silid aklatan. Kumuha ako ng pentel at binilugan ang lugar na posibleng nanyare ang krimen na iyon. Pag katapos ko ay inilagay ko na ang lahat ng aking gamit sa bag pati na rin ang nakuha kong impormasyon.
Pag kalabas ko ay dumeretso na ako sa silid aklatan. Imposibleng walang bakas na naiwan rito. Hindi ako maaari gumamit ng flashlight dahil baka meron makapansin sa liwanag nito.
Suot ko pa rin ang aking guwantes para kahit ano ang aking hawak ay walang bakas na maiiwan. Kinalikot ko ng bahagya kahit ang mga basurahan na malapit rito, may posibilidad na may naiwan na bakas rito. Kahit na ako'y nandidiri sa aking ginagawa ay patuloy pa rin ako bagkus para rin naman ito sa aking sarili.
Lumipas ang kalahating oras ngunit wala pa rin ako makitang kakaiba kaya napag desisyunan ko na umakyat sa pangalawang malapag ng paaralan. May hagdanan rin kasi rito na malapit sa silid aklatan. Pinag darasal ko na sana ay may makita na ko bagay rito, kundi ay mas mahihirapan ako sa aking misyon.
Dahan-dahan ko nilakbay ang pasilyo na ito. Bawat sulok ay sinisigurado ko na malinis at wala ako naiwan na kahit ano ngunit napukaw ang aking atensyon sa panyo na nakaratay sa sahig, kulay pula ito. Kinuha ko ang supot sa aking bag at inilagay roon ang pulang panyo. May kung sino'man ang nakaiwan dito at posible makatulong rin ito saakin sa pag hahanap sa pumatay kay Sophia.