"အမဲႏွပ္ေၾကာ္ေလးေနာ္ ဒီဝိုင္းကို"
"Nae"
"ဟိုေရွ႕က ငါးေပါင္မုန႔္ေလးေကာ ၀ယ္ၿပီး ယူစားလို႔ရလား"
"ဟုတ္ ရပါတယ္ ရတယ္ "
"ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါေနာ္အမဲႏွပ္ေၾကာ္ေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ ခဏပါ အကိုေရ မရေသးဘူးလား"
"ခနေလး ညီေရ ရေတာ့မယ္"
ကေလးကို ရင္ဘတ္မွာပိုးထားကာ မွာထားတာေတြကို လိုက္ခ်ေပးေနေသာဘတ္ဟြၽန္းရယ္ မီးဖိုေရွ႕ ေခြၽးသံတ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္တို႔အတြဲဟာ တကယ့္ကို လိုက္ဖက္ညီေနသည္။
"ညီ ရၿပီ"
"လာၿပီ လာၿပီ အကို"
"ရလား ႏိုင္ရဲ႕လား"
"ဟုတ္ အ့"
အမဲႏွပ္ေၾကာ္ ပန္းကန္ရယ္ အခ်ဥ္ပန္းကန္ေတြရယ္ တင္ထားတဲ့ဗန္းကို မၿပီးအယူ လက္ကျမတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတာမို႔
"ဟာ လက္ေကာက္ဝတ္ကနာေနျပန္ၿပီမို႔လား သြားသြား ဟ္ိုမွာသြားၿပီးထိုင္ေန အကိုခ်န္းေရ အကိုမင္ေဆာ့ကို ခဏကူခိုင္းဦးမယ္ေနာ္ အကိုဆူဟိုလည္း ျပန္မလာေသးလို႔ အကိုခ်န္းဘက္ကႏိုင္ရင္"
"ရတယ္ ရတယ္ ခ်န္းေယာလ္ေရ ငါက စားပြဲေတြလိုက္ခ်စရာမလိုေတာ့ မုန႔္လုပ္ရင္းေရာင္းလို႔ရတယ္ သြားကူေပးဦးေနာ္ အကိုမင္ေဆာ့"
"ေအးပါ ငါလာၿပီ ခ်န္းေယာလ္ေရ ေျပာ ဘာသြားခ်ေပးရမွာ"
"ဒီမွာ အကို ဒီဗန္းေလး၂ဝိုင္းေျမာက္ကိုသြားခ် ေဟ့ ပတ္ဘတ္ဟြၽန္း ထိုင္ေနဆိုတာကို ဘယ္ထသြားျပန္ၿပီလဲ"
ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနခိုင္းတာကို အကိုခ်န္းနား ကပ္သြားေနတာမို႔ မအားတဲ့ၾကားကေန လွမ္းေအာ္လိုက္ရေသးသည္။ တကယ့္အဆိုးေလး။
"အကိုကလည္း ပ်င္းလို႔ပါ စကားေလးျဖစ္ျဖစ္ေျပာမလို႔ဟာ"
"လာလာ ပ်င္းရင္ ကိုယ့္နားလာထိုင္ၿပီး စကားလာေျပာေန လာ"
"ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ေဟ့ တရားပါ့ ငါ့အသဲက်သူေခၚထားၿပီး သူ႔လူက်လည္းဟြန႔္"
"မေျပာနဲ႔ေတာ့ခ်န္းေရ ခ်န္းေယာလ္တို႔ကအိုဗာ အိုဗာ"
"ဒီဝိုင္းက မွာထားတာ မရေသးဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ ရေတာ့မွာပါ ခဏေလးပါဗ်"
"အကိုမင္ေဆာ့ရၿပီ "
ထည့္စရာရွိတာ ထည့္ေပးၿပီး ခဏလစ္တုန္း အကိုခ်န္းနားေရာက္ေနတဲ့ အဆိုးေလးကိုသြားဆြဲေခၚကာ ကိုယ့္အနားခုံခ်ၿပီး ထိုင္ခိုင္းထားရတယ္။ ဒါကိုသမီးကလဲၾကည္ပုံမရ တအီအီနဲ႔လုပ္ေနေသးသည္။ သားအဖ၂ေယာက္ကေတာ့လိုက္လဲလိုက္ပ့ါ။
******************
"ကဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေတာ့ အဲ့လက္ကို ဘာမွကိုမလုပ္နဲ႔ ေပးေတာ့သမီးလဲ"
ေန႔လည္ပိုင္း အကိုဆူဟိုေကာလာေတာ့မွဆိုင္ထားခဲ့ကာ ေဆးဆိုင္အျမန္ထြက္ၿပီး လိုအပ္တာေလးေတြဝယ္ကာ ေဆးစည္းေပးရေသးသည္။ ကေလးအေဖေလးက ေခါင္းမာခ်က္ကေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး သမီးက ၃လေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိေသးတာ လူက ၀ကစ္ၿပီး ေလးေနတာပဲ ကိုယ္ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္လက္နဲ႔ခ်ီရတာကို သူကသမီးကိုေရခ်ိဳးေပးရတာနဲ႔ တခ်ီခ်ီလုပ္ေနမွေတာ့ ေသးသြယ္တဲ့လက္ကေလးကနာေတာ့မွာပါ့။ ေျပာရင္လည္း မ်က္ေစာင္းႀကီးကဒိုင္းကနဲေရာက္ေရာက္လာေသးတာ။
"ဘတ္ဟြၽန္း လက္က နာေနျပန္ၿပီလား"
"ဟုတ္တယ္ အကိုဆူဟိုေရ ေျပာလို႔လည္းမရဘူး သူ႔သမီးက သူ႔တ၀က္ေလာက္ရွိပါတယ္ဆို မႏိုင္မနင္းေတြခ်ီ မေန႔က သူ႔ဘာသူေရခ်ိဳးေပးလိုက္လို႔ျပန္ျဖစ္တာေနမယ္"
"အကိုကလည္း ကိုယ့္သမီးပါဆိုခ်ီခ်င္တာေပါ့ လုပ္ေပးခ်င္တာေပါ့လို႔"
"ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ သိပ္လုပ္ေပးခ်င္ေနလဲ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့အခ်ိန္မွ ခ်ီ လုပ္ေပး အဲ့က်သမီးေလးက လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေနၿပီဆိုေတာ့ဝိတ္က်သြားေလာက္ၿပီ"
"ခိခ္ခိခ္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲအကိုရာ"
"ေအးေလ ခ်န္းေယာလ္ရယ္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တာနဲ႔ပဲ"
၂ေယာက္ထိုင္ေနတဲ့စားပြဲနားအကိုဆူဟိုက စားပြဲလာရွင္းရင္းနဲ႔ဝင္ေျပာလာေတာ့
"ဆိုင္တာေပါ့ အခုက်သမီးကတေန႔တေန႔ထိုင္စားေနတာေလ အျပင္သြားေတာ့လဲအေဖေတြကခ်ီေခၚေနေတာ့ စားသမွ်ဝေနမွာေပါ့လို႔ သမီးလမ္းေလွ်ာက္တတ္ရင္ ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႔ သမီးကေမာ္ဒယ္ျပန္ျဖစ္သြားမွာ ေနာ့ ေဖ့သမီးရယ္ မြ"
"ခ္ခ္ခ္"
သူ႔သမီးကိုပါးနမ္းလိုက္နဖူးနမ္းလိုက္နဲ႔ေျပာေနတာကိုသမီးကလည္းေအာက္ကေန တခ္ခ္ခ္နဲ႔ ႏွစ္သက္ေနသည့္ပုံ။ အကိုခ်န္းေယာလ္ကေလ သမီးေလးကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတာ။ ဒီလိုျမင္ကြင္းေလးျမင္မိေတာ့လဲ ကိုယ္ ကိုယ္ဝန္စရွိတဲ့ေန႔ကေပ်ာ္ေနရွာတဲ့ ကိုႀကီးကိုသတိရမိသား။ ကိုႀကီးသာဆိုလည္း သမီးကို သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ေလာက္တယ္။ အခုအကိုခ်န္းေယာလ္လိုမ်ိဳးလက္ကေနကိုခ်ခ်င္ရွာမွာမဟုတ္ဘူး။
"ညီ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
အေတြးလြန္ေနတာမို႔မ်က္ရည္အဝိုင္းသားေလးၾကည့္ေနမိတာက အကို႔စကားေၾကာင့္ ျပန္သတိဝင္ကာ က်လုလုျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုျပန္သုတ္လိုက္ၿပီး
"ေအာ္ ဒီလိုပဲ ေတြးမိသြားလို႔ပါ"
"ဟာ အိုမားး"
ဆိုင္ေရွ႕က အကိုခ်န္းအသံေၾကာင့္အကိုဆူဟိုက ဆိုင္ေရွ႕ကိုအေျပးထြက္သြားသည္။ ခ်န္းေယာလ္ကလည္း သမီးကိုခ်ီကာ ေနာက္ကလိုက္သြားတာမို႔ဘတ္ဟြၽန္းလည္း အသာေလးထလိုက္ခဲ့သည္
"အမေလး ၾကည့္ပါဦး ခ်န္းတို႔မ်ားတကယ့္အေခ်ာေလးကို ေ႐ြးယူထားတာပဲ"
"ဟားဟားဟား အိုမားကလည္းဗ်ာ အေခ်ာေလးကိုယူထားတာမဟုတ္ပါဘူးဗ် ခ်စ္ရတဲ့သူကိုယူထားတာပါ"
"ခ်န္းေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီေတာ္ ငါ့သမက္ေလးေခ်ာခ်က္ ျမင္သာမျမင္ဖူးတာ သားနီနီကလည္း ဖုန္းဆက္ရင္ေျပာရွာတယ္ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ အိုမားက အိုမားကေလးေတြကို လြမ္းေနတာ"
"သားတို႔ေကာပါပဲ အိုမားဆီဖုန္းဆက္ဖို႔ကို ဂ်ဳံအင္က မအားေသးလို႔မဆက္နဲ႔အကိုဆိုလို႔"
"ဟုတ္ပ့ါ သားဆူဟိုေရ အခုလည္းအိုမားမွာအေရးႀကီးကိစၥေလးရွိလို႔သာမအားတဲ့ၾကားကထြက္လာခဲ့ရတာ ျပပါဦး ဒါဘတ္ဟြၽန္း ကေလးေလးလား"
"ဟုတ္တယ္အိုမား သမီးေလး"
"အမေလးေတာ္ တလုံးတခဲေလး ေလးတစ္ေနတာပါလား ငါ့ေျမးက"
"ဟုတ္တယ္ အိုမားေရ ဟိုမွာသူ႔အေဖဆိုသူ႔သမီးခ်ီရတာ လက္ေတြကိုေယာင္လို႔"
"ဟုတ္လား သားဘတ္ဟြၽန္းေလး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ဒီခ်ိန္ေတြကို ကေလးကလည္းငယ္ေသးေတာ့"
"ဟုတ္ အိုမား"
"ဒါနဲ႔ေျပာပါဦး အိုမားသားႀကီးဆူဟိုက ဘယ္ေတာ့ယူမွာလဲ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းကလည္း အဆင္ေျပၿပီ ခ်န္းနဲ႔ဒီကမင္ေဆာ့ေလးကလည္း အိုေက ေျပာပါဦးသားေကာ"
အိုမားက သမီးကိုခ်ီလ်က္ကေန အကိုဆူဟိုဘက္ကိုလွည့္ကာ မ်က္စပ္ပစ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့အကိုဆူဟိုက
"ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ အိုမားသားေတြကိုၾကည့္ၿပီး သားစိတ္ညစ္လြန္းလို႔ အခ်စ္ေတြအခ်စ္ေတြ ပူပန္ေနရတာ"
"ဟားဟား အကိုဆူဟိုက မစြံတာလည္းထည့္ေျပာ"
"စြံပါတယ္ေနာ္ မင္ေဆာ့မသိလို႔ပါ"
"မ်က္စိလား စြံတာ"
"ဟားဟား"
"စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ပဲ အိုမား နီနီ႔ဆီသြားလိုက္ဦး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔အ္ိမ္မွာရွိတယ္"
"ဟုတ္လား ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္ဒီကေလး"
"အစာအိမ္ျပန္နာခ်င္ေနတာတဲ့ အိုမားေရ မနက္အေစာႀကီးဆယ္ဟြန္းသိလို႔ေတာ္ေသး ၿပီးေတာ့သားတို႔ဆီအသစ္ေျပာင္းလာေနတဲ့ေကာင္ေလးကလဲဆရာဝန္ဆိုေတာ့ေလ"
"ဂေယာင္ဆူး ဆိုတာေလးလား "
"ဟုတ္တယ္အိုမား"
"ေအးကြယ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဂေယာင္ဆူးေလးရွိလို႔ ဂ်ဳံအင္ကဖုန္းဆက္တိုင္းေျပာပ့ါ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ကဘာညာနဲ႔ အခုေတာ့သူ႔ေသခ်ာ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ္ိုင္းရမယ္အရင္ကမတည့္လဲ"
"နည္းနည္းပါ အိုမားရဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနၾကတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး"
"ေအးပါကြယ္ အင့္ သားဘတ္ဟြၽန္း ေအာ္ ေနေန လက္နာေနတာကို ေမ့သြားလို႔ သားခ်န္းေယာလ္ ေရာ့ သမီးကိုျပန္ေခၚထားေပး အိုမား ဂ်ဳံအင္ေလးဆီသြားလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္အိုမား ညအိပ္မွာလား"
"မအိပ္ေတာ့ဘူး သားခ်န္းေရ အိုမားခဏေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီးျပန္ေတာ့မွာ ဂ်ဳံအင့္အေဖကလည္း ေနမေကာင္းေတာ့ အိုမား အလုပ္ကိစၥေလး သူ႔ခဏလႊဲယူေစခ်င္လို႔လာေျပာရတာ"
"ဟုတ္အိုမား"
"ကဲ ကေလးတို႔အိုမားသြားၿပီေနာ္ ခ်န္းတို႔ဆိုင္လည္းေရာင္းေကာင္းပါေစ ခ်န္းေယာလ္တို႔ဆိုင္လည္းေရာင္းေကာင္းပါေစရွင္ အိုမားသားတို႔ဖိုက္တင္းေနာ္"
"ဟုတ္အိုမား ဖိုက္တင္း"
"အာ ေမ့ေတာ့မလို႔ ဒီမွာ ဒါသားခ်န္းတို႔အတြက္မဂၤလာလက္ဖြဲ႕သေဘာပါ ဒါေလးကသားခ်န္းေယာလ္တို႔အတြက္"
သြားခါနီးမွ သတိရသြားဟန္ အိုမားက သူ႔အိတ္ထဲကေန စာအိတ္တစ္အိတ္ထုတ္ကာ အကိုခ်န္းကို ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး ခ်န္းေယာလ္တို႔ကိုေတာ့ေနာက္က Driverဦးေလးႀကီးကိုင္လာတဲ့ပုံးႀကီးကိုေပးလာသည္။
"ခ်န္းတို႔က ခုခ်ိန္ဘာပဲေျပာေျပာေငြေၾကးက်ပ္တည္းေနမွာစိုးလို႔ သားခ်န္းေယာလ္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းေလးကေတာ့ အိုမားကေျမးေလးအတြက္ပါ ကေလးတြန္းလွည္းေလးနဲ႔ လိုမယ္ထင္တာေလးေတြဝယ္ခဲ့တယ္"
"အိုမားရယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"အိုမား ေက်းဇူးပါ"
"ေအးပါကေလးတို႔ရယ္ သြားၿပီေနာ္"
အိုမားကအ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ပင္သြက္လက္စြာအိမ္ဘက္ကိုထြက္သြားေလၿပီ။
*********************
ႏိုးေနတာၾကာေပမဲ့ နဲနဲမွမလႈပ္ပဲၿငိမ္သက္ေနမိသည္။ လူကသာၿငိမ္ေနေပမဲ့ ႏွလုံးကေတာ့အေျပးသမားမ်ားလိုခုန္ေပါက္ေနသည္။
ကိုယ့္လက္ကေလးကိုကိုင္ကာ ေဘးနားမွာ ေခြေခြေလးလွဲအိပ္ေနေသာၾကက္ေပါက္ႏိုးသြားမည္စိုးတာေၾကာင့္ အသာေလးေန ေနမိသည္။
ဒီလိုေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ၾကက္ေပါက္က လွလိုက္တာ ပန္းေလးလိုပဲ ရင္ထဲလိပ္ျပာေတြ ထပ်ံသြားသလိုပဲ ၾကက္ေပါက္ကို ၾကည့္ေနရတာ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ရဲေထြးေထြးေလး ႏူးညံ့လိုက္မဲ့ျဖစ္ခ်င္း ကိုင္ထားတဲ့လက္ကေလးကလည္းေႏြးလို႔။
"အင့္"
ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ နဖူးေပၚက်ေနတဲ့ဆံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ေလးကို သပ္တင္ေပးမိေတာ့ ၾကက္ေပါက္က လႈပ္လာတာမို႔ အသာျပန္ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ဝွါးးးးးး ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ မွန္းးကိုယ္ပူေသးလား"
ႏိုးႏိုးခ်င္း ကိုယ့္နဖူးေပၚလက္ဝါးေလးတင္ကာကိုယ္ပူလာစမ္းတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ အသက္ရႉရတာပင္ မ၀ေတာ့သလိုလို ျဖစ္လာတာမို႔ခ်က္ခ်င္းမ်က္လုံးကို တန္းဖြင့္လိုက္မိသည္။
"ႏိုးလာၿပီလား ဂ်ဳံအင္ မင္းအရမ္းအိပ္ေနတာပဲ"
"အြန္းး ဟုတ္လား"
"ဖ်ားလည္း ဖ်ားေသးတယ္ ခဏေန ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရေအာင္ မင္းဘာမွမစားရေသးဘူး"
"အြန္း"
"နီနီေရ ဂ်ဳံအင္"
"အိုမား အိုမားလာတာလား"
"ဟုတ္မယ္ ငါလည္းမသိဘူး"
"သား အိုမားဝင္ခဲ့ၿပီေနာ္"
"အာ Nae"
"ေအာ္ ဆယ္ဟြန္းေလးေကာရွိေနေပးေသးတာပဲ ၾကက္ေပါက္ေလး ေက်းဇူးေနာ္ နီနီ႔က္ိုၾကည့္ေပးလို႔"
"အိုမားကလည္း ခုမွလာတာ လြမ္းေနတာသားက"
အိုမားအခန္းထဲေရာက္လာတာနဲ႔ အိုမားရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္ၿပီးခြၽဲေနတဲ့ၾကက္ေပါက္ေၾကာင့္ ေစာနကခ်စ္ၾကည္ႏူးေနသည့္စိတ္ပင္ ဘယ္ေရာက္လို႔ေရာက္သြားမွန္းမသိ ဟိုကအိုမားကလည္း သားခ်င္းမွားေနသည့္ပုံ။
"လြမ္းတာေပါ့သားရယ္ အိုမားမအားလို႔ပါ "
"ဟုတ္အိုမား ေနာက္ခါခဏခဏလာရမယ္ေနာ္ အိုမားသားတို႔ကိုပစ္ထားတာအရမ္းၾကာေနၿပီ"
"ေအးပါကြယ္ အိုမားလာပါ့မယ္ သားဂ်ဳံအင္ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
၂ေယာက္လြမ္းခန္းမွ ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာလို႔ဂ်ဳံအင့္မွာသတိရတာေတာ္ေသးဆိုသည့္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ သားရွိမွန္းေကာသိၾကေသးရဲ႕လားလို႔"
"ဟားဟား"
"မရယ္နဲ႔ၾကက္ေပါက္"
"၀က္ဝံစုတ္"
"ကဲပါ သတိရပါတယ္ငါ့သားရယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ဆန္ျပဳတ္သြားျပင္မလို႔ အိုမားရဲ႕အခုပဲ အိုမားေကာထမင္းစားသြားဦးေနာ္"
"ေအးပါ သားရယ္ အတူစားၾကတာေပါ့ အခုခဏေလာက္ အိုမား နီနီနဲ႔စကားေျပာခ်င္လို႔"
"ဟုတ္ ရတယ္အိုမား ကြၽန္ေတာ္ မီးဖိုေခ်ာင္မွာရွိတယ္ေနာ္ လိုရင္"
"ေအးပါကြယ္ သားရယ္"
********************
"သား"
"ေနဦး အိုမား သားအရင္ေမးမယ္"
"အင္း ေမးေလ"
"သား လက္ထပ္လို႔ရၿပီလားဟင္"
"အမယ္ ငါ့သားက ေကာင္မေလးရွိေနၿပီေပါ့ ရတာေပါ့သားရဲ႕ ငါ့သားအသက္ျဖင့္ ႀကီး ႀကီးလွၿပီကို"
"ေကာင္မေလး မဟုတ္ဘူး သား သားက ေကာင္ေလးကိုႀကိဳက္ေနတာ"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသားရယ္ အိုမားတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္က"
"အိုမားကလည္း အကိုဘတ္ဟြၽန္းတို႔က်ေတာ့ေကာ"
"ဘတ္ဟြၽန္းက သဘာဝကိုက ကံေကာင္းလို႔ ရင္ေသြးလြယ္ႏိုင္တာေလ သားရယ္ မင္းေကာင္ေလးကမလြယ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေကာ"
"ဖန္ႁပြန္နဲ႔ယူလို႔ရပါတယ္ အိုမားရယ္ သား အခုေသခ်ာသိသြားၿပီ သား အရမ္းခ်စ္ေနမိလို႔ပါ"
"ကဲပါ ဘယ္သူမို႔ ငါ့သားက ဒီေလာက္သည္းေနရတာလဲ ေျပာပါဦး"
"ဟိုေလ အိုမား ၾကက္ေပါက္ "
"ဆယ္ဟြန္းအသ္ိနဲ႔လား"
"ဟာ ၾကက္ေပါက္ပါဆို သားယူခ်င္တာ"
"ဘုရားေရ အၿမဲရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြက"
အိုမားက အံ့ၾသရလြန္းလို႔ မ်က္လုံးေတြပင္ျပဴးက်ယ္ကာ ရင္ဘတ္ပါဖိေနရၿပီမို႔ ဂ်ဳံအင္အိပ္ေနရာကေနအျမန္ထလိုက္ကာအိုမားကိုဖက္လိုက္ၿပီး
"လုပ္ပါ အိုမားရယ္ သားတကယ္ တကယ္ ေျပာတာပါ"
"OKေလ သားတို႔ကို အိုမားသေဘာတူေပးမယ္ ဆယ္ဟြန္းေလးတို႔ဘက္ကေကာ"
"သား မေျပာရေသးဘူး"
"ဟမ္"
"ဖြင့္မေျပာရေသးဘူးလို႔ သား သားဒီေန႔မွ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ သိသြားလို႔"
"ေအာ္ ဒါဆိုသားဘက္ကႀကိဳးစားေလ အိုမားကသေဘာတူေပးမယ္ ဒါေပမဲ့ သားဘက္ကလည္း အိုမားကိုျပန္လုပ္ေပးရမွာရွိတယ္"
"ဘာလဲ အိုမား"
"၂လေလာက္ သား ဒီမွာရွိတဲ့ သားအေဖ လုပ္ငန္းေတြ ထိန္းထားေပးပါ သားအေဖ ေနမေကာင္းဘူး အိုမားတို႔ထိုင္းဘက္မွာ ေဆးသြားကုမလို႔ သားအေဖ ေဆးကုသမႈခံယူေနတုန္း အိုမားအဲ့ကအလုပ္ေတြလည္း လွည့္စစ္ရမွာနဲ႔ ဒီကိုအာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ေလာက္ဘူး"
"အေဖက ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းေနတာလား"
"စိတ္ေၾကာင့္ေပါ့ သားရယ္ မင့္အေဖလည္း ဖိအားမ်ားရွာတယ္ သားသာအိုမားေျပာတာလုပ္ေပးရင္ အိုမားသေဘာတူေပးမယ္"
"ဟုတ္ သေဘာတူတယ္အိုမား အိုမားတို႔က ဘယ္ေန႔သြားမွာလဲ"
"နက္ျဖန္ေန႔လည္ သြားမွာ သား ဒီေန႔ကို ေနေကာင္းေအာင္ အားေမြးလိုက္ဦး နက္ျဖန္ညေနပဲ သားဧည့္သည္နဲ႔သြားေတြ႕စရာရွိေသးတယ္ "
"ဟုတ္အိုမား သားသြားေတြ႕လိုက္မယ္ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာပို႔ေပးထားေလ သားကို"
"ေအးပါကြယ္ ဒါဆိုကတိေနာ္"
"ကတိအိုမား"
"အိုမား စားလို႔ရၿပီေနာ္"
အျပင္ဘက္ကေန ၾကက္ေပါက္ကအသံ တစာစာနဲ႔ေအာ္ေနတာမို႔
"ေအး သားေရ လာၿပီ"
"ရတယ္ အိုမားဒီမွာစားၾကစို႔ ဂ်ဳံအင္လည္းဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရေအာင္"
တံခါးေပါက္ဖြင့္ကာ စားပြဲဝိုင္းေလးလိုက္ မကာဝင္လာတာမို႔ အိုမားပါ ထၿပီးထိန္းေပးလိုက္သည္။
"အိုမား ဒါေတြအကုန္"
"အကိုဆူဟို႔ လက္ရာလို႔ေျပာမလို႔မို႔လား"
"ခိခ္ခိခ္ အိုမားကလည္း"
"သိၿပီးသားပါေနာ္ ဒါေပမဲ့သားလက္ရာလည္း ပါပါတယ္"
"ပန္းကန္ေတြမွာလား ဟားဟား"
"တိတ္တိတ္ေနစမ္းပါ့ ေရာ့ စားဆန္ျပဳတ္"
တဟားဟားနဲ႔ ထရယ္ေနတဲ့ ဂ်ဳံအင့္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို ဆူပုတ္လိုက္ကာ ေရွ႕မွာ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို ေဆာင့္ကာခ်ေပးလိုက္သည္။
"အာ"
"ဘာလဲ စားေလ"
တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ပဲ ပါးစပ္ႀကီးၿဖဲကာ ေရွ႕တိုးလာတာမို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
"လက္ကအားမရွိေသးဘူး ခြံ႕ေပး"
"အိုမားကို ခြံ႕ခိုင္းေလ"
"အိုမားကလည္း အသက္ႀကီးၿပီအားမရွိေတာ့ဘူးရယ္ ေနာ့အိုမား"
"ဆယ္ဟြန္းေလးရယ္ ခြံ႕ေပးလိုက္ပါ တကတည္း ေနမေကာင္းတာနဲ႔ကေလးႀကီးလုပ္ခ်င္ေနတာ"
အိုမားက ဂ်ဳံအင့္ နဖူးေလးကို ထုကာေျပာလိုက္တာမို႔
"ေကာင္းတယ္အိုမား နာနာထု ဒီလို"
"အား နာတယ္ၾကက္ေပါက္စုတ္ရဲ႕"
"နာေအာင္ ထုပါတယ္ဆို "
"ဟား"
၂ေယာက္သား စားေနရင္းကေနစကားမ်ားေနၾကေသးသည္။ ဟိုကလည္း ေျပာသာေျပာတာ ဆန္ျပဳတ္ကို မပူေအာင္ေသခ်ာေလးမႈတ္ကာ ခြံ႕ေပးေနတာမို႔ အိုမား ၿပဳံးလို႔သာၾကည့္ေနႏိုင္ေတာ့သည္။
********************
TBC