No one
"S-sir..maglelesson ka pa," bulong ko.
Ang tagal na niyang nakayakap sa akin.
"Don't ruin the mood, Laurelia," iritado niyang saad. I chuckled.
I put my palm against his chest and pushed him. Nakasimangot naman siya nang maglayo kami.
"Magturo ka na," saad ko.
Umiling-iling siya kapagkuwan ay bumuntong-hininga. Naglakad siya pabalik sa may pinto. Suplado niya akong sinulyapan bago binalik ang lahat sa normal. My classmates greeted him. Naglakad siya patungo sa kaniyang mesa at bumati pabalik. Then he proceed on his lesson.
Nang matapos ang klase ay sumulyap siya sa akin. Hindi ko siya pinansin at inayos ang aking mga gamit. Lahat na ng kaklase ko ay nakalabas, naiwan kaming dalawa. Isinukbit ko ang shoulder bag at nagsimula ng humakbang.
"You look so good, Miss.." aniya habang nakatingin sa aking suot. Nang sulyapan ko siya ay nakataas ang sulok ng kaniyang labi.
"Nasa'yo pa kasi ang uniform ko," saad ko at pinasadahan ng tingin ang suot.
I'm wearing a blue turtle neck sleeveless top. Pinaresan ito ng puting fitted skirt. Si Maam Julianna ang nag-ayos sa akin. She paired it with a color pale cream sandals at may barette muli sa aking buhok.
Lumabas ako ng classroom at sumunod naman siya. Sinabayan niya ako sa paglalakad at nakaramdam ako ng pagka-ilang. Baka may makakita sa amin at kung ano ang isipin.
"Doon ka na ba titira?" tanong niya. Seryoso ang kaniyang tinig. Tinikom ko ang labi at sumulyap sa kaniya.
"I think so.." I uttered. I heard him sigh heavily. "Dadaan ka ba sa coffee shop? I have a work today," marahan kong saad.
Mukhang hindi niya iyon inaasahan. He nodded and slightly smiled. Sumunod ako sa kaniya sa parking lot at pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse. Nang makasakay ay agad niya itong pinaandar.
"Something changed, Laurelia. Your style changed.." he uttered and glanced at me. Napatitig din siya sa maliit kong pearl earring.
"I am a Liente. Kapatid ko si Halsey. That explains my expensive clothes and stuffs," I softly said and sighed.
Matagal kaming natahimik. Sir Azriel looks like he's in deep thought. Then he glanced at me.
"Are you okay?" he asked. I shrugged and stared at him. He licked his lower lips and glance at me.
"Maybe. I don't know. I'm just trying to go with the flow.." mahina kong saad.
He parked the car. Hindi agad siya bumaba kaya sinulyapan ko siya. He's staring at me.
"Pinayagan ka pa rin nila magtrabaho?" tanong niya. Tumango ako at tinignan ang coffee shop na matagal-tagal ko ring hindi nakita.
"Pinilit ko. But in exchange, susunduin ako lagi," I answered then chuckled.
Tumango siya at tumitig sa akin. Tila marami siyang gusto tanungin sa akin ngunit hindi niya ginagawa. I smiled at him gently. His serious expression faded. His face soften, then he reached for me. Kinulong niya ang aking mukha sa pagitan ng kaniyang mga palad saka ako hinagkan sa noo. Napapikit ako at humawak sa kaniyang palapulsuhan. He planted gentle kisses on my forehead.
"Basta, narito lang ako. Tell me anything you want. Call me when you want to cry. Call me when you are frustrated or what. Tell me when you need me.." bulong niya at muli akong hinagkan sa noo. "...kailanganin mo ako, Laurelia," masuyo niyang saad.
Tumango ako bilang sagot at napangiti. I suddenly feel in peace. He's really my safe haven.
Nabigla si sir Eliot nang makita ako. He eyed me from head to foot then act shock. Napailing-iling siya, tila hindi makapaniwala.
"Woah! Therese? Damn, woman. You are so gorgeous!" puri niya. Uminit naman ang aking pisngi sa reaksiyon niya.
"Eliot," iritadong saad ni sir Azriel.
"Can't blame me, man. The lady here is so beautiful. Dati ka pang maganda talaga pero lumala yata dahil sa pananamit mo. You look so elegant," aniya at inikot-ikutan ako habang pinagmamasdan.
"Eliot." Tila may pagbabanta na sa boses ng aking professor. Natawa ako at napailing-iling.
Sir Eliot smirked and raised his hands. Tumaas-taas ang kilay nito saka sumulyap sa akin.
"So you're here to resign?" he asked. Umiling ako.
"Resume po ako sa trabaho. I'm sorry for my absences," saad ko. Nanlaki ang mata niya, hindi makapaniwala.
"Are you sure?" he asked me and eyed me from head to toe again. I smiled and nodded.
Napansin ko na may bago na lalake. Sir Eliot called him. Pakamot-kamot itong lumapit at pumula ang pisngi nang nasa harap ko na.
"This is Baby Gilbert. As in pangalan niya ang Baby. We call him Gil. Gil, this is Therese. Umabsent lang siya kasi nagkaproblema, but she's working here," pakilala ni sir Eliot. Sumulyap ito sa akin kaya nginitian ko.
"Laurelia will call him Gil," mariin na saad ni sir Azriel. Tumawa naman si sir Eliot at ako naman ay napataas ng kilay.
"Therese.." pakilala ko at nilahad ang kamay. Namumula pa rin ito at inabot ang aking kamay.
"P-pwede mo ako tawaging Baby..." he whispered. Nabigla ako nang kinotongan siya ni sir Eliot.
"Hoy, itlog ka! Akala ko ba ayaw mo ng pangalan mong 'yan?"
"Change of heart, sir!" natatawa nitong saad.
Tumikhim naman ang katabi ko at nang sulyapan ko ay nakasimangot. Ngumisi si sir Eliot.
"Sabagay, cute naman ang name mo na 'yon. As your boss, Therese, call him Baby. Alright?" he asked. Tumango ako ngunit natigilan nang magwalk-out si sir Azriel. Tumungo ito sa lagi niyang pwesto at nang maupo ay mukhang iritado.
"Galit 'yung baby damulag.." sir Eliot whispered then chuckled.
Nagsimula na agad ako sa trabaho. Gusto kong makabawi sa mga iniliban ko. Nag advance na rin ako ng paalam sa aking boss na may araw na hindi ako makakapasok dahil nga sa reunion ng pamilya Liente. Tuwang-tuwa din si Pamela at kuya Roy na nakapasok na ako muli. Narinig ko na nagresign na si Sandra. Hindi ko alam kung kailan ko siya makikita muli.
Sir Azriel left but then he came back again. Nagkape siya at pinapanood ako sa aking mga galaw. I am slightly shy but I managed to be comfortable.
Nang closing procedure na ay nag-aayos ako ng mga upuan. Sir Azriel helped me. Tahimik siya na ginagaya ang mga ginagawa ko.
"Dala ko na ang uniforms mo. But your other things are still on my condo.." mahina niyang saad.
Tumango ako. "Salamat, Sir," saad ko. Inismiran niya ako kaya hindi ko mapigilang matawa. "What?" I asked.
"Psh. You know that I want you to drop calling me, sir," mariin niyang saad.
"I won't," I playfully said and stick my tongue out. Pinaningkitan niya ako ng mata.
"Did you really stick out your tongue on me, Laurelia?" hindi makapaniwalang saad niya. I laughed and left him.
Paglabas namin ay naroon na ang magsusundo sa akin. I saw sir Eliot shock expression when he saw the car. Inabot sa akin ni sir Azriel ang aking mga uniform. Nagpalitan na rin kami ng cellphone.
"Dito na po ako," saad ko.
"What? Really!? Limousine? Who are you, Therese?" natatawang saad ni sir Eliot.
Ako naman ay halos gustong lumubog sa lupa. Ano ba 'tong pinadala na sasakyan sa akin!? This is too much!
Kumaway ako sa kanila bago tuluyang sumakay sa kotse. Sir Azriel stared at me seriously through the tinted window of the car. I smiled at him. Pinanood niya ang pag-alis ng aking kotse. I sighed when they already vanish from my sight.
Usual na day-off ko ay Sabado ngunit pumasok ako dahil sa Linggo na ang reunion. I need to make-up for my absences. Pinili ko na magstraight duty sa araw ng sabado. Wala naman problema sa akin dahil hindi ako napapagod. Halos hindi pumayag sina Sir Harry at Maam Julianna but I insist. Kayang-kaya ko naman talaga. I also miss doing these stuff. Nakakalimutan ko ang bigat ng kalooban.
"Hi!" malaki ang ngiti sa akin ni Jared habang nakatayo sa harap ng counter. I greeted him. "One iced americano. Can I order Therese to accompany me?" he playfully asked.
May tumabi sa kaniya at pinagsiksikan ang sarili.
"Nope. She's already taken," Sir Azriel lazily said. Iritado siyang sinulyapan ni Jared.
"What are you talking about, A?" inis nitong tanong.
"She's already taken," ulit nito habang tumitingin sa menu.
"Haba ng buhok mo girl," bulong ni Pamela sa likod ko. "Teka, matatapakan ko na," dagdag niya at humagikhik. I just smiled at her.
"Nino?" tila naghahamon na saad ni Jared.
"By me.." sir Azriel smirked and raised his brow.
"What the heck, A? Stop dreaming!" gigil na saad ng isa.
"You are the one who need to stop, Jared. I'm telling you," Sir Azriel coldly chuckled.
Mukha naman lalong napikon si Jared. Parang magkakainitan na. Hinila ako paalis ni Pamela at siya ang pumalit.
"So ano ang order ng mga poging Sir na 'yan?" she playfully asked.
"Laurelia."
"Therese."
Humagikhik si Pamela at sumulyap sa akin. Napailing ako at tumungo sa kusina.
"Naku mga Sir. Nag-iisa lang 'yon. Available din po ang Pamela. Baka gusto niyo!" she joked.
"I'm out then. Iced Americano na lang," Sir Jared said.
I chuckled and focused on my work. Mga kalokohan talaga ni Pamela! Sumilip ako at nakita itong nakasimangot.
I feel so nervous while we are on the car. Nasa gitna ako ni Maam Julianna at Halsey. Daldal ng daldal ang kapatid ko tungkol sa kung gaano siya ka-excited tungkol sa reunion. She's wearing a sexy crop top and long skirt as its partner. Ganoon naman siya lagi manamit. Kami naman ni Maam Julianna ay parehong nakasuot ng dress. Sa kaniya ay flowy off-shoulder dress. Akin naman ay fitted spaghetti strap dress. Lahat kami nakaputi.
"Our Liente family will finally see my baby sister. I'm so excited. I'll introduce you to them, Laurese. Mommy, alam na ba nila ang tungkol kay Laurese?" she asked.
Nakangiti na umiling si Maam Julianna.
"Nope, Halsey sweety. They are clueless. It's a surprise," Maam Julianna softly said. Halsey giggled then nodded.
Pumasok ang kotse sa napakalaking gate. Tinahak nito ang sementadong daan. Sa paligid noon ay ang maayos at trimmed na damuhan. Huminto ang kotse sa harap ng malaking mansion. It has a modern style.
Pinagbuksan kami ni sir Harry. Malaki ang ngiti niya na lumapit sa akin at umakbay.
"Are you ready?" he asked. Tumango ako at ngumiti.
Akala ko ay papasok kami sa loob ng mansion ngunit sa likod na banda kami tumungo. Natutop ang aking labi nang makita ang maraming tao roon. They are all wearing white. May mga nagtatakbuhang bata, may mga iilang mga halos kaedad namin ni Halsey, at ibang nakatatanda. The place is decorated. May mahabang mesa sa gilid kung saan wala pa masyadong laman na pagkain. Inihahatid pa lamang ng mga kasambahay.
"Harry!" saad ng isang lalake nang makita ito. May pagkakahawig sila kaya naisip ko na magkapatid sila.
Marami ng nagsilapitan. Lumapit si Halsey at Maam Julianna para bumati. Umatras ako habang pinapanood sila. Nakaramdam ako ng kaba sa dami ng tao. They look so happy and thrilled to see my family.
Luminga si Halsey at nilingon ako. She smiled and walk towards me. Hinila niya ako palapit sa mga naroon at natigil ang kanilang batian.
"Everyone, this is my sister. Laurelia Therese," she happily said. I smiled as I face them.
Natahimik ang lahat. Napawi ang aking ngiti. Nanlamig ako habang nararamdaman ang kanilang titig. They look so confused while staring at me. Napayuko ako.
Tumikhim si sir Harry at lumapit sa akin. Tumayo siya sa kabilang gilid ko.
"She's our long lost daughter. Kahahanap pa lamang namin sa kaniya. Please welcome her," sir Harry gently said and put his arms on my shoulder
I tried to smile again. Ang iilan na mga naroon ay napatango at napipilitan na bumati sa akin. Nahihiya man ay bumati ako pabalik. Ang kumpol ay nahati at nakita ko ang palapit na matanda. She looks elegant and strict. May hawak siyang tungkod bilang alalay sa kaniyang paglalakad. Nanahimik muli ang paligid. Napalunok ako nang mariin itong nakatitig sa akin.
"Mamu!" Halsey ran towards her. Humalik ito sa matanda. Ngumiti ito kay Halsey ngunit napawi iyon nang muli sa akin tumingin.
"Mom," Sir Harry calmly said and kissed her.
So she's the mother of sir Harry. My grandmother..
"Mom. How are you po?" Maam Julianna softly said and kissed her.
"I'm fine, Julianna," she coldly said while staring at me.
Hindi na naalis ang tingin niya sa akin. Napalunok ako at nakaramdam ng takot. Her cold stare is making my knees wobble. Humakbang ako palapit at pinilit na ngumiti sa kaniya. Maam Julianna encouraged me with her smile and nod.
"H-hello po. I-I am Laurelia Therese," I softly said.
Inabot ko ang isa niyang kamay para magmano ngunit tinapik niya ang kamay ko. Napaatras ako at napakurap. Kumabog ang aking dibdib.
"Anong kalokohan 'to, Harry? Julianna?" umalingawngaw ang strikta niyang boses.
Napapikit ako at nakaramdam ng sakit sa dibdib. Paulit-ulit na naglaro sa utak ko ang pagtanggi niya sa aking kamay. Nanginig ang aking kamay kaya agad ko iyon na itinago. Kumurap-kurap ako at pilit na ngumiti at inayos ang postura.
"Mom..calm down, please. This is Laurelia.."
"Why can I see Julianna's and another man's face on her? It is disgusting!" mariin niyang saad habang nakatitig sa akin.
Umawang ang aking labi at natulala. Kumurap-kurap ako nang maramdaman na nag-iinit ang aking mata. I felt my heart sank. Napayuko ako, sunod ay napaatras. Nanginig ang kamay ko sa aking likod.
I'm scared. I feel so alone..
"Mom!"
"Shut up, Julianna. This girl doesn't belong here. Saan mo pinulot iyan? Disgusting! Disguting!" she hissed.
Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan ang lahat. They are all staring at me curiously. Lahat sila ay kayumanggi at katamtaman ang balat. Ang mga mata ay mapanuri. Tall and slender. Ang mga mata nila ay nakatitig sa akin at tila hinuhusgahan ako.
I don't belong here.
"Mamu, Mamu. Calm down. Please, h'wag ganiyan. She's my baby sister.." Halsey pleaded.
Halsey touched her. She calmed a bit when she glanced at Halsey. Nang nilingon ako ay napuno muli ng pandidiri at galit ang kaniyang mga mata. Nakagat ko ang labi at pinisil ang daliri.
"Harry, paalisin mo muna siya.." I heard someone said.
Napaatras ako muli at gusto ng umalis. But I can't just do that. Ayokong mabastos sila. Pero nasasaktan na ako nang sobra.
"Hara, hindi niyo paaalisin ang anak namin," mariin na saad ni Maam Julianna.
"Anak mo lang, Julianna," the old lady said and throw a disgusted look on me. "Walang bakas si Harry diyan. Palayasin niyo 'yan dito sa lugar ko," malamig niyang turan at tumalikod. May umalalay dito papasok sa likod ng mansion.
Nanatiling tahimik ang lahat habang timitignan pa rin ako.
"Mommy, who is she? Doll ba siya? Bakit galit si Mamu sa kaniya?" I heard a little girl asked.
"She's just someone who's not important, Hannie. Don't mind her."
Humakbang palapit sa akin si Maam Julianna. She looks so hurt while staring at me. I smiled at her. I tried my best to smile.
"Oh, look who's here.." I heard a playful femine voice uttered.
"Miriam, you're here!"
Nawala sa akin ang atensyon nila. Binati ng mga kamag-anak ni sir Harry ang bagong dating. A tall and sexy woman is in front of us. Humalik din ito kay Halsey na masaya rin sa kaniyang presensiya. Hinawi nito ang maikli at itim na itim na buhok saka tinignan si Maam Julianna mula ulo hanggang paa.
"Julianna!" she greeted in her high-pitched voice.
"Miriam," pormal na saad ni Maam Julianna.
Then she glanced at me and eyed me head to foot.
"Who's this? May kapatid ka pala Julianna?"
"She's our daughter, Miriam," sir Harry said.
Napawi ang ngiti nito at tumitig sa akin.
"Oh.." she said.
"Anak mo nga ba talaga, Harry?" narinig kong saad ng isa sa mga nakatatanda roon.
Napayuko ako. Maam Julianna intervened but I calmed her down. Unti-unti na siyang nagagalit at halata na iyon sa kaniyang mukha.
"We'll stay. I'll talk to Mom," sir Harry said and kissed Maam Julianna.
Dinala niya kami sa sala ng mansion. Si Halsey ay nanatili roon sa kasiyahan at kadikit iyong bagong dating. She calls her Tita Mirian. Siguro ay kamag-anak din nila. Ngayon ay kami na lang ni Maam Julianna ang magkausap. Mahigpit niyang hinawakan ang aking kamay at pinisil-pisil iyon.
"I'm sorry. May kasalanan kami rito. Hindi namin noon pinaalam na nagkaroon kami ng isa pang anak ni Harry. Mukhang nabigla sila," malungkot niyang saad at napailing-iling. I smiled at her and nodded.
"Okay lang po," I answered.
Because I have no choice. I need to understand. Ako iyong dapat makisama dahil ako ang bago. Kadarating ko lang sa buhay nila kaya kung hindi nila agad ako matanggap ay kailangan kong gumawa ng paraan. They are my family. Nabigla lamang sila kaya iyon ang nasabi nila.
They will accept me...
Mariin akong napapikit nang yakapin ako ni Maam Julianna. Ito ang masakit na parte sa pagbabagong ito. I need to earn their acceptance. Kailangan kong humanap ng pwesto sa buhay nila at gagawa ng paraan para matanggap nila ako. Because they are my family. Parte sila ng buhay ko.
I have to accept those painful words. I need to just make it pass. I need to make myself believe that they are just shock, kaya nila iyon nasabi. I need to adjust. Kailangan ko iisantabi ang sarili at intindihin sila. Anuman ang kanilang sabihin.
Tumayo si Maam Julianna at nagpaalam na kailangan niya pumunta sa comfort room. Naiwan ako sa sala. Ipinatong ko ang dalawang kamay kandungan at natulala. Everything will be okay.
Napakurap ako nang may pumasok na batang babae. Katamtaman ang kulay ng kaniyang balat at malaya ang kaniyang mahabang buhok. She has a full bangs that made her face cuter. She noticed me and walk towards me. Sa pagkakaalala ko ay siya si Hannie. Nagtitigan kami at tumagilid ang ulo niya.
"Are you a doll? You look like a doll po.." inosente niyang saad. Lumabas ang dimple niya dahil sa pagsasalita.
"I'm a human," saad ko at ngumiti.
Sinundot niya ang aking pisngi sunod ay hinaplos ang aking balat. Then she smile.
"Wow, you're really a human but you look like a doll! You're so beautiful. I want to look like you when I grow up!" aniya. I gently smiled at her and touched her hair.
"You'll be more beautiful when you grow up," saad ko.
May dumating pang isang bata na lalake. Mas maliit ito at mukhang apat na taon pa lang. He walks toward me. Nabigla ako nang niyakap nito ang binti ko. He looked up and smiled.
"Karga!" he chanted.
Napangiti ako saka siya kinarga. Tumayo ako at hinaplos-haplos ang kaniyang likod. Humikab ito at sumubsob sa aking dibdib. I noticed a dimple on his cheeks, katulad ni Hannie.
"What's your name?" Hannie asked while tugging my dress. Sinulyapan ko siya at nginitian.
"Ate Therese.." marahan kong saad.
Tumango siya at humakbang paalis.
"I'll call my other cousins, ate Therese," she said and giggled. Tumakbo ito palayo.
Pagbalik ay may kasama na siyang apat na bata. Ang isa ay gusto rin magpakarga kaya kinarga ko rin. Nang makita ng iba ay lahat na sila gusto. Natatawa ko silang tinanggihan dahil hindi ko 'yon kaya. Mabuti na lamang at hindi sila nag-iyakan at nakaintindi.
Tumakbo sila palabas ng mansion. Sa malawak na damuhan sila nagtakbuhan. Sinayaw-sayaw ko ang dalawa kong karga at napangiti nang pareho na sila tulog. Maam Julianna came back. Napangiti siya nang makita ako at nanlaki ang mata.
"Paano mo na-kaya ang dalawang 'yan?" hindi makapaniwalang saad niya.
I just smiled at her. Sinamahan niya ako na dalhin ang dalawang bata sa kwarto. Inihiga ko ang dalawa sa kama.
"Kids like you so much, anak.." she whispered. Napatango ako habang nakangiti dahil parang gano'n na nga.
Nang maalala ang mga bata sa labas ng mansion ay umalis na ako para bumalik sa may sala. Pagdating na pagdating ko ay pumalahaw ang malakas na iyak. I ran out of the mansion. Nanlaki ang mata ko nang makita ang isa na nasubsob sa may hagdan patungo sa mansion.
"Tinulak ni Kaiser, ate Therese!" naiiyak na saad ni Hannie.
Pinulot ko ang bata at nanlaki ang mata nang makita na may dugo sa noo nito. Bigla ay may nagdatingan. Someone get the kid from me then pushed me.
"Anong ginawa mo sa anak ko?" saad ng isang babae roon at natataranta na inalo ang anak.
"What did you do to my brother, you bitch?!" sigaw ng isa pang babae na tila halos kaedad ko lang.
Sinugod niya ako at sinabunutan. Pinagsasampal niya ako at halos isubsob. I want to push her away but then I remember, I'm not a human anymore. Tatalsik siya palayo at baka masaktan nang sobra. Ininda ko ang sakit. Sinubsob niya ako sa damuhan at hinila muli ang buhok.
And no one helped me..
"Tama na," I whispered.
Ngunit hindi siya tumigil. Galit na galit siya at pinagsasampal ako. Sinabunutan. Kinalmot.
"Kanina pa ako nanggigigil sayo! Sampid! Disgusting!" she shouted. She pushed my face on the floor. Kung anu-ano pa ang sinabi niya sa akin na nakakasakit sa aking puso.
"Sabing tama na!" I shouted and faced her. Hinawakan ko nang mariin ang kamay niya at tinitigan siya. "Tama na! Tama na! Huwag na huwag ka ng magsasalita," I gritted my teeth and stare at her. She frozed.
Nang bitawan ko siya ay natumba siya at natulala. Agad siyang inalo ng mga ibang naroon at nagalit pa sa akin. I felt my hurt for the nth time today. They throw painful words to me. Bakit pa ako aasa na may kakampi sa akin o mag-alala man lang?
Napaatras ako. Dumating si Maam Julianna at si Halsey. Their eyes widen when they saw me. Namula si Maam Julianna at umiiyak na niyakap ako. Halsey asked what happened. Ngunit nanatiling walang pakialam ang nasa paligid at nakatitig sa babae na sumugod sa akin kanina. Napakurap-kurap ito at bumuka ang bibig ngunit walang lumalabas na salita.
"What happened to my daughter?" the woman asked. Inalog niya ang anak. Lumuha na rin ang babae na sumugod sa akin at bumuka ang bibig ngunit walang lumalabas na boses o kaunting tunog.
"I want to rest po," I whispered to Maam Julianna. Sir Harry came then hugged me.
"I'm sorry, anak. I'm sorry," he whispered.
Dinala niya ako sa isa sa kwarto na naroon. I locked the door and hugged my knees. Mariin akong pumikit. I will never cry about this. No, I will not.
Halos pagapang akong umakyat sa kama at nagtalukbong. So much pain for today. Ang hirap tanggapin at kalimutan kung paano ako ituring na kasuka-suka rito. Kailangan ko ba talagang tiisin 'to? Kailangan ko ba talagang maranasan 'to?
Hours passed and I remain stone cold. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa baba. Pero siguro tuloy na ang kasiyahan dahil wala na ang presensiya ko.
Someone knocked on the door. I heard Halsey's voice. Tumayo ako at pinagbuksan siya. She's carrying a tray with a lot of food and juice. She smiled at me but at the same time, she looks worried. Naglakad kami papasok ng kwarto. Umupo kami sa kama at inilapag niya sa maliit na mesang naroon ang dala-dala.
"Are you okay?" she asked.
Tumango ako at nginitian siya. She looks so worried. She sighed.
"I'm sorry sa mga naranasan mo ngayon. I can't understand them but maybe they are just shock. Pinagsabihan ko na sila pero 'yung mga nakababata lang sa akin ang kaya ko. I'm so sorry, Laurese. I never imagine that this will happen," she sadly said.
"It's okay, Halsey," I lied to reassure her.
Hinalikan niya ako sa pisngi saka ako niyakap nang mahigpit. I hugged her back. Inihiga ko ang mukha sa kaniyang balikat at pumikit nang mariin. She caressed my back and kissed me on my cheeks again.
Nagtagal pa siya ngunit umalis din. Pinaalalahanan niya ako na kumain. She even invited me to go downstair but I politely rejected. Ayokong masira ang kasiyahan nila dahil lang sa akin.
This is their reunion and I ruined it. My presence ruined it.
Sinulyapan ko ang pagkain at mukhang nakatatakham ngunit wala akong gana. Kaya iyong juice na lamang ang pinansin ko. Inubos ko iyon habang pinagmamasdan ang paligid ng kwarto.
I can hear their laughter. Nagkakasiyahan talaga sila at ayoko ng masira iyon.
Napayuko ako. I never felt this way. Iyong pakiramdam na panira lamang ako sa mga kasiyahan. Iyong tila kasuka-suka ako. At napakasakit pala.
Ang dami ko ng naranasan na hirap. Kahit mahirap ang buhay namin noon ni tiya Salome ay minahal niya talaga ako nang totoo. She never made me feel unwanted. At ang katotohanan na hindi ko siya kamag-anak habang ang mga narito ang totoo ay masyadong nakasasakit. She loved me so much while my true family here are disgusted on me.
Napailing ako at pilit na kinakalimutan ang nararamdaman at naiisip.
Natulala ako nang may kakaibang naramdaman. Nasapo ko ang tiyan at hindi mapigilan na mapapikit sa sakit. Habang lumilipas ang mga segundo ay mas lalong sumakit. Napapikit ako nang mariin.
I coughed. Pagmulat ko ay may mga talsik na ng dugo sa puting-puti na kumot. I coughed again and covered my mouth with my hand. Nang tignan ko ang palad ay punong-puno iyon ng dugo. I felt myself throwing up so I let it out. At ang inilabas ko ay puro dugo. My stomach ached in an excruciating way.
Nanlabo ang paningin ko dahil sa luha. Binitawan ko ang walang laman na baso at inabot ang ang aking bag. I coughed again and reached for my cellphone. I called his number and it feels like forever while waiting for him to answer.
"Laurelia.."
Humagulhol ako at sinapo ang masakit na tiyan. I coughed again. I heard him panicking. My stomach hurts so much but my heart hurts the most.
"Sir Azriel..please come here. G-get me. Please.." napaubo ako muli. Lalo akong humagulhol nang makita ang maraming dugo.
"Damn. Baby, what's happening? Papunta na ako, Laurelia. Please, wait for me.." he said. Narinig ko ang ilang kalabog sa kabilang linya.
I cried hard when I saw how much blood I coughed. They are so disgusted on me. Ayaw nila sa akin. Alam ko iyon dahil halos palayasin nila ako kanina.
Pero ganoon ba ako kahirap tanggapin para umabot sa ganito? Na ako ay lasunin?
Halsey, why?
"Please, Azriel. N-no one wants me h-here. I don't b-belong here. No one wants me! K-kunin mo ako d-dito. N-nagmamakaawa ako. Kunin mo na ako.."
*******
Ito na, mga spoiled babies. Kumusta? HAHAHAHAHA
Supladdict<3