Chapter 16: GE;GE√ Pest
CLAIRA'S POV
"WHY THE fuck did you bring me here?!" I shouted at the top of my lungs as he put me off to his white sofa.
But he remained silent and didn't even bother to look at me. Dumiretso siya sa isang pinto, probably their kitchen and minutes passed, bumalik siya at may dala nang isang basin at towel. Sa isang kamay naman ay isang first aid kit.
I don't know what to react. I mean, I cursed him and yell at him and then he do me this favor. But then bad side always win, I decided I shouldn't feel guilty. I didn't order him to do such things, it's his free will.
"Who are you?" I ask disoriented. Feeling ko kasi may iba talaga sa kanya e.
"Told 'ya, I'm Alas." He said as if it was the most obvious thing here. Hell, he didn't get the idea.
I mean...
Who are you? Why are you doing this? Why did you drag me in the first place? Are you really gay?
"W-what are you?" Sa dami nang tanong ko ay iyon lang ang naisatinig ko. Agad siyang pumwesto sa harapan ko at lumuhod. Kinuha ang isa kong paa at sinimulang linisin gamit ang dala niyang towel at basin na may lamang tubig.
Marahan niya iyong ginagawa. A-and I can't explain what I'm feeling right now. His hands gently holding my foot and cleaning it makes my stomach tight. And I'm hardly breathing. Oh fuck! Dont tell me I have a heart disease?
I heard him chuckle. "Woman, I am a human. Do I look like an alien to you?" He sounded amused. And his laughter-it's sound... I mean it didn't sound nice.
I fight the urge to strangle him in the neck until he cannot breath. He should be thankful I like the feeling of gently caressing my foot.
Or not?
Tangina!
And sagwa nang iniisip ko. Puro nakakatangina. Putragis!
Binitiwan na niya ang isang paa ko at kinuha naman ang isa pa. Nilinisan niya rin iyon ng dahan-dahan. I cringed nang mapasadahan niya ng haplos ang isa sa mga sugat ko. Hindi naman siya masakit, mild nga lang to eh kaysa sa mga nakukuha kong sugat noon. So it's no big deal.
Hindi ko siya sinagot at tinitigan na lang. Napatulala na lang ako sa ginagawa niya. He was careful on doing his 'thing'. He was focus and so engrossed as if it is a matter of life and death.
Kinuha niya ang first aid kit sa gilid niya at binuksan yun. Kumuha siya ng cotton at alcohol. Una pa lang ay napapataas na ang dibdib ko dahil sa pagpipigil.
Alcohol yan, bruh! Mahapdi!
Napakunot ang noo ko ng makitang parang nahihirapan siya sa posisyon namin. Nahihirapan siya na lagyan nang betadine ang mga sugat ko. Naka-indian seat kasi siya sa harap ko habang nakaupo naman ako sa sofa niya. I rolled my eyes and sigh.
"Hoy... "mahinang ani ko habang hindi nakatingin. Kita ko sa peripherals ko na nag-angat siya ng tingin sa'kin. Napalunok ako, "... dito ka na. Nahihirapan ka lang e." Kunot noong ani ko habang hindi parin nakatingin sa kanya. Naglulumikot ang paningin ko at hindi mapirmi.
Nakita ko namang tumayo siya at lumipat nga sa tabi ko. Dahan-dahan ko namang ipinatong yung paa ko sa hita niya, tsaka siya nagsimulang gamutin ulit yun. Ba't ba kasi ginawang big deal 'tong mga sugat ko sa paa? Tss...
E ba't ba big deal rin sa'kin 'tong ginagawa niya? He's just being good here! Tama! E ano ngayon kung nasa hita niya ang mga paa ko at tanginang expose na expose ang legs ko? Bakla naman siya e!
Patapos na siya sa ginagawa niya, nilagyan niya ng band aid ang huling sugat sa magkabila kong paa nang tumunog na naman ang nakakahiyang tiyan ko. Putek!
I heard him chuckle kaya napaangat ako ng tingin. "You hungry?" And he even has the audacity to ask that? In the first place, siya ang may kasalanan, kung hindi niya ako kinaladkad, edi punong-puno na sana nang spaghetti 'tong bibig ko!
Naniningkit ang mata na nag-iwas ako ng tingin. Gusto ko ring batukan ang sarili ko dahil ramdam ko sa magkabila kong pisngi ang pamumula. At kailan a ako natutung mamula?! Tangina!
My breath hitched when he carry me again and walk to the door where he get in earlier. And as I've said, kitchen nga nila iyon. Wala ba siyang pamilya na kasama sa bahay na ito?
Iniupo niya ako sa isang upuan habang tumalikod naman siya nangalikot sa refrigerator.
Hindi pa rin niya tinatanggal ang mask sa mukha niya. Hindi ba siya naiinitan? Pero anyway, it's none of my business. Baka pangit siya diba?
Sayang, ganda pa naman nang katawan.
Wala sa sariling napatampal ako sa noo. At saan galing yun? Puta! May kung anong maligno na yata sa utak ko. Agaran akong umiling. Nakita ko pa ang paglingon niya sa'kin at pagkunot ng noo dahil sa kabaliwang ginagawa ko.
Pero anyways, for some reason, ay ayaw ko rin makita ang mukha niya. Ah basta! Akin na lang ang rason na yun!
Nang tingnan ko siya ulit ay may dala na siyang Tupperware at inilagay sa microwave. Isinet niya yon at nakatayo pa ring naghintay habang nakasandal sa counter. Nailang naman ako sa katahimikan.
"You..." panimula ko, tumingin naman siya sa'kin habang naka cross-arms. "I mean did your..." hindi ko matapos-tapos ang sasabihin ko at iginagalaw -galaw na lang ang mga braso ko na parang may binubuhat habang nakapilig ang ulo. "Does it hurt?" Napatitig siya sa'kin. Gulat rin akong natigilan.
Leeches! Anong pakialam ko diba? Diba?! Tangina.
"... I mean, kanina mo pa ko binubuhat. Baka kako masakit na mga braso mo." Nakaiwas na tingin na ani ko habang nakapangalumbaba sa mesa niya "alam mo na-"naputol ang sasabihin ko nang marinig ko siyang mahinang tumawa.
I look at him. His eyes again reflects amusement. Pinagkakatuwaan niya ba ako?! Aba tangina! He should feel privilege, hindi ako maalalahanin na tao.
You're worried?
Of course! Who wouldn't-oh no fuck! Hindi! Hindi talaga! Ayaw ko lang magkaroon nang utang na loob dahil sa pagbuhat-buhat niya sa'kin.
Ows! Defensive talaga...
Curse you mind! Shut the fuck up!
"You're not that heavy. I can't even feel you." umiiling na ani niya at napamaang naman ako. The fuck?! Napatingin siya sa itaas, " actually, I thought I am carrying a paper. So light. So thin. Are you even eating?" Atsaka lumingon ang tangina sa'kin. E kung patayin ko'to?!
Sinamaan ko siya ng tingin. "E kung ibalibag kita?" Malamig na ani ko pero hindi pa rin siya natinag. Akmang magsasalita na siya ng tumunog na yung microwave. Binuksan niya yun at kinuha yung Tupperware. Kumuha rin siya ng puting bowl atsaka nilagay yung laman ng Tupperware doon.
Lumakad siya palapit sa'kin at inilagay yun sa harap ko. Pagtingin ko ay adobo pala. H-he wants me to eat here? Napalunok ako ng kumalam na ang sikmura ko dahil sa amoy. Earlier, I was craving for fast food, pero ngayon, feeling ko okay na lahat basta makakain lang ako.
Tumalikod ulit siya at kumuha ng plato, kutsara, tinidor at baso. Naglagay rin siya ng kanin sa plato ko at siya na rin ang kumuha ng ulam at nilagay rin sa plato ko.
"Eat." He said in a monotonous voice. It sounds commanding kaya agad napakilos ang katawan ko at nagsimulang kumain. Tumalikod ulit siya at binuksan ang ref. Kumuha ng malamig na tubig at sinalinan ang baso ko. Napanguso ako habang ngumunguya.
How can someone like him afford to let a stranger like me to eat in his house? Serve her as if they knew each other for a long time?
Napatigil ako run. Hindi kaya may lason to? Kaya ang dali lang para sa kanya na pakainin ako?
Oh fuck! Hindi ko nadala yung Liquid Poison Resistance na bigay sa'kin ni 'Talline! But anyway, kung may lason man to, uunahin ko siyang patayin bago ako mawalan ng malay.
"I said eat, paper. Or you want me to feed you?" Nakataas ang kilay na aniya. Hindi ko alam na napatigil na pala ako sa pagsubo. And wait! Did he just call me a paper? A damn paper?! Atleast I'm sexy!
At aba tangina! Sumusobra na'to ah! Kanina niya pa ako nilalait! Bwisit na to eh! At bago pa siya tumalikod, hindi ko mapigilang sumigaw at mapatayo!
"Ikaw bakla ka! Ammp!" Agad kong tinakpan ang bibig ko at nanlalaking mata na tiningnan ko siya. Huli na ang lahat dahil napatigil na siya sa paglalakad at kunot ang dalawang kilay na tiningnan ako.
I ready my ears for his burst out and loud curses-if he's that type of guy-I mean gay... err, but it didn't happen.
Shit naman kasi! Nasabi ko ang dark secret niya!
I look at him bewildered only to find out that he's nowhere to find. I creased my forehead. Nawala siya ng hindi ko manlang naririnig ang tunog ng sapatos niya.
That's weird... and kinda disturbing.
Hays! Buti na lang at hindi siya nagalit. Baka hindi nadinig? But anyway, I shrugged it off. Naupo ulit ako at sinimulang kumain. Nakakalahati ko na ang hinanda niyang ulam at kanin ay hindi pa rin siya bumabalik.
Burp!
Napasandal ako sa kabusugan. Mmm... ang sarap kasi ng adobo. Paano ba gawin yun? Masearch nga sa susunod. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Wala pa rin siya. Nasan na ba yun?
I started cleaning the table. Hinugasan ko na rin yung pinagkainan ko dahil nakakahiya naman at tinakluban ang natitirang pagkain. Hindi pa rin siya dumadating. Nasan na ba yung baklang yun?!
I glance at my wrist watch and it says 10 in the evening. Shit! May klase pa ako bukas! Bahala na nga!
I borrowed a pen and err, a paper, tsaka lumabas na sa kusina. Lumapit na ako sa shoe rack niya sa gilid. Saka walang ingay na lumabas ng bahay.
I didn't bother to look again or turn my head around. I expertly climb his gate without scratches. I hissed nang humapdi ang mga sugat ko dahil sa biglaang pagtapak ko sa semento.
I hope he read my note in the refrigerator.
And I can't help but to wonder, how high-tech his gate is, but didn't even buzz or warned an alarm when I climbed it and leave.
Maybe... he knows. That I'm leaving.
She rather. -___-"
And yeah... sometimes, shortcuts were never short at all.
Hey, this is not your bill of electricity nor bill of your water. Just wanna say thanks for the food and for curing my wounds and ah... curse you for dragging me into trouble!
That's it! I dont know where you are so I'm leaving this note. And don't worry, I'm not going to tell anyone that I encounter a gay whose good at fighting. Nye...
P.S. I borrow your Spartans. And don't even think I can get this back to you. Because for sure, we won't see each other again.
-C
Kinabukasan...
I
woke up with the feeling of warmth cover up my face. Wala sa sariling naitakip ko ang isa kong kamay para takpan ang mukha ko mula sa init.
I groan in annoyance but yawned in an instant. I feel so comfortable and smooth. Parang ang sarap pang matulog.
*Twinkle, twinkle
Little star, how I wonder what you are
Up above the world-*
Taragis! Nakahawak sa ulo na napabangon ako. Parang bumalik ang buong diwa ko ng marinig na may tuwatawag sakin.
Sino ba'to?!
"Oh?!" Agad na bungad ko. Aba tangina! Siguraduhin lang ng tumawag na'to-
"Papasok pa you or not? Hell-o~! It's 7:30 na powzz!" Napakunot ang noo ko.
Sino ba tong jejemon na'to?!
"Sino ka?!"
"I-im-wait what?! Uso powz mag-check ng callers Id Chemistry so-so!" Matinis na sagot sa kabila. Naiirita ko namang inilayo ang cellphone ko sa tenga ko tsaka tiningnan kung sino ang tumawag.
Oh? Si Amarie lang pala! Ba't to-?
It's 7:30 na powz!
7:30
powz!
"Fuck!"
NAGMAMADALI akong nag-park sa parking area. Wala pang isang minuto ay nakalabas na ako at naglalakad na sa hallway. Alangan namang tumakbo ako? E late na rin naman ako e. Sagarin na natin.
*Ay jast kep on satispayng may wek-en!
Tot! Torot! Tot! Tot!*
Nanlaki ang mga mata ko. Tangina may virus!
Binilisan ko ang paglalakad ko. I am almost half running. Ayokong masakop ng sakit na yun! Nakakatangina daw e sabi ni 'Talline.
"Wops!" Gulat akong napahawak sa dibdib ko. Kingina! Sino ba tong lokong humarang sa daraanan ko?
Halos mapaatras ako nang makita ko si Science! Si Science! May hawak siyang cellphone at dun nanggagaling ang virus. May iba na namang tugtog!
Ang laki pa nang ngisi niya habang nakatingin sa'kin. Ano kayang nasinghot ne'to? Ba't parang utak munggo siya sa paningin ko ngayon?
*Ana chingchang in the house! Chuling yang meow meow meow meow!*
Leeches! Leeches talaga!
Kailan kong lumayo! Hindi tumitingin na umalis ako. Nakita ko pa ang pagkawala ng ngisi niya na halos pumunit na sa labi niya. Ramdam kong sinusundan niya ako ng tingin.
Lumiko ako sa isang corridor at nagpatuloy sa paglalakad.
"Where are you going?!" I gritted my teeth when I heard him yell. Why is it that he's being a pest in my eyes? Where's your cold facade, dude? Done pretending?
Ramdam kong sumunod siya sa'kin pero hindi ko siya pinansin. Sinsabayan niya ang mabilis na paglalakad ko pero wala pa rin akong pake. Ano bang problema nang taong to?! May iba talaga e!
"Woyy!" Kulit niya sa'kin at pilit hinahawakan ang braso ko. Aba lakas ng loob ng mokong nato ah?!
Pumiglas ako at hindi siya tiningnan. Pagtingin ko sa paligid ay nasa field na pala ako. May nakita akong malaking puno kaya agad akong dumiretso doon.
"Chemistry! Chemistry! I'm coming with you! But please talk to me!" Patalon-talon pa siya habang nakaharap sakin pero kahit halos hawakan niya na ang mukha ko at pilit pinapatingin sa kanya ay nanatili ako matigas.
Ang isip bata niya ah!
Pagkarating ko sa puno ay agad akong umupo sa lilim nito. Masaya naman siyang tumabi sakin. Tahimik akong suminghal. Kunot noong umisod pero sumunod pa rin siya.
Aba.....
"Did you know? That this 'thing' we're breathing right now called air?" Parang batang pagbibigay alam niya sa'kin. Halos nakaharap na talaga siya sakin at ramdam kong hindi niya ako nilulubayan ng tingin.
Tangina! Alam kong hangin to! Gusto mong mawalan ng hininga?!
Gusto kong manlumo. Ano bang problema nang taong to? This past few days ay hindi naman ganito ang pakikitungo niya sa akin ah! Anong nangyari bigla!
"And did you know? That this thing we're wearing right now are called clothes!" Hyper na saad niya sabay taas ng damit niya at pinagduldulan sakin! Pero hindi pa rin ako tumingin.
Tangina lang ang titingin!
"... it is to cover our private parts! Like for you girls! To protect your boo-! Hmp!" Isinalansan ko ang kamay ko sa mukha niya.
Bastos amp!
Hindi ako makapaniwala habang nakatingin sa kanya. Ano bang nakain ng taong to! Lumingon ako sa kabilang direksyon at hindi siya tiningnan.
"Uyy.." kinulbit niya ko. "Tingin ka sakin!" Parang batang aniya.
"San?" Bagot na patol ko. E kingina e!
"Dito oh!" Masigla ang boses niya at tinuturo pa ang sarili.
"Kausap mo?" Pambabara ko. Kala niya ah! Ngumuso naman ang loko.
"Chemistry naman e!" Pagmamaktol niya.
"Baket?" Sagot ko uli. Hehe...
"Tingin nga kasi!" Halos pasigaw na aniya.
"Pwet mo may rocket!" Sagot ko. Napamaang naman siya. Hahaha..
"Gusto ko tumingin ka sa'kin!" Pang-uutos na ang boses niya. May otoridad! Sowws!
"Gusto ka ba?" Pambabara ko ulit. Hindi pa rin nakatingin sa kanya.
"Chemistry naman e ano ba!"
"Ba't?"
"Tingin na kasi!"
"Batman." Kalmang aniko.
"Chemistry!" Sigaw na niya. Napahawak naman ako sa tenga ko.
"Oh?"
"Naiinis na'ko!" Kita ko sa peripherals ko na ngumuso siya at nag cross arms. Tss parang bata.
"Panong inis?" Nakangisi na ani ko. Hehe...
"Chemistry naman eh!" Naiiyak na yung boses niya! Seryoso ba siya?!
"Gusto mo?" Tanong ko na.
"Oo!" Mabilis pa kay flash na aniya.
"Masaktan?"
"Wah! Chemistry I hate you!" Nagdadabog na siya oh! Ano kayang nangyari dito?
"Wag. Don't hate me, hindi ako masarap." Ngingisi-ngising pang-aasar ko pa.
"Huwag mo'ko kausapin!" Dabog niya ulit.
"K." Casual na sagot ko. Sino bang maysabi na gusto ko siyang kausapin? May sapi rin to e!
"Di mo'ko susuyuin?" Parang shock na shock na aniya.
Doon na ako napatingin sa kanya. "Bakit jowa kita?" Inis na baling ko sa kanya.
Nanubig naman ang mata niya habang nakanganga sakin.
Putek!
THIRD PERSON'S POV
"SINONG NAGPAKAIN NG CHOCOLATES KAY SCIENCE?!" Ninenyerbyos na saad ni Louis. Palakad-lakad ito at napapasabunot pa sa ulo.
"Hahahaha." Bungisngis naman ni Math. Hindi niya akalaing nasalisihan sila ng pinsan. May nadukot pala itong chocolate.
"Nasan na siya ngayon?" Kalmadong tanong ni Cairo. Nakasandal ito sa hamba ng pintuan sa security room. Tinatanong si Kyle na ang paningin ay nasa CCTV monitor around the school.
"Still tracking him. Ayun sa GPS ng phone niya ay nasa loob pa rin siya ng school." Walang emosyon na sagot ni Kyle.
Hindi nila namalayan na sabay-sabay pala silang napabuntong-hininga.
"Na- track mo naman pala e gamit ang GPS niya. Oh e saang eksakto na lokasyon?" Kunot noong tanong ni Louis na napaupo na lang.
Kyle heaved a sigh. "That's the thing. I can't locate his exact location because it's denied. May ginawa na naman siguro siya sa phone niya para hindi natin siya ma-locate." Nakatutuk pa rin ang mata niya sa screen.
"Kung ganun-"naputol ang sasabihin ni Math ng tumayo na nang tuwid si Kyle.
"Got it." Sabi nito sa malamig na tinig. Agad napatayo silang lahat. Handa nang umalis. Muling tumuon ang mga mata ni Kyle sa screen bago napamulsa. Napakurap pa ito ng dalawang beses.
"...he's in the field, with... Chemistry."
"WHAT?!" Napasigaw pa sa gulat si Math. Napangisi naman si Louis sa nasaksihang reaksyon ng kaibigan. Napabuntong hininga naman si Cairo.
"Let's go, Man." Sabay tapik ni Louis sa balikat ni Math.
Ang naglalaro sa isip nito...
Hindi pa ba nasasapak ang pinsan niya ni Chemistry sa kakulitan nito?
***
A/N: oh yeah! Ang fishy lang ng chapter na ito. Credits nga pala sa owner nung pagaasaran ni Chemistry at Science. Pinalitan ko lang yung iba. Hahahaha. Ewan ko at bakit sabaw to! Pero anyways, don't forget to click the star below and comment your thoughts guys! Gbu
Unedited. Sorry for the grammatical errors and typos.
052520/23:48