"ခ်န္းေရ ဟင္းခ်ိဳရရင္ယူခဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္ အကိုဆူဟို"
"ဟာ ျပန္လာၾကၿပီေဟ့ ကြက္တိပဲအားလုံးျပင္ၿပီးၿပီ ညစာအတြက္ လာ လာ လာ"
ကြပ္ပ်စ္ေပၚစားပြဲဝိုင္းခင္းကာ ဟင္းပန္းကန္ေတြအစီအရီခ်ေနေသာ အကိုဆူဟို ၿခံေပါက္ဝက ၀င္လာေသာ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ဟ အကိုဆူဟို ဘာလို႔ညစာလဲ ထူးထူးျခားျခားအိုမားလာလို႔လား"
"မလာပါဘူးကြာ တို႔ဆယ္ဟြန္းေလးေနေကာင္းလာလို႔ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္တာပါကြ"
"ဟြန႔္"
အကိုဆူဟို႔စကားအဆုံး ဟင္းပန္းကန္ သယ္လာေပးတဲ့ ဂ်ဳံအင္ကမ်က္ႏွာႀကီး မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာျဖင့္လုပ္ေနေတာ့
"ဂ်ဳံအင္ေနာ္ အခ်ိဳးေတြျပင္ မင္းေၾကာင့္ ကေလးမွာ ဘယ္ႏွရက္ေတာင္လဲ ဆန္ျပဳတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္တာ "
"အကိုခ်န္းကလဲ သူ႔ေၾကာင့္ သူသာဘာမွမေျပာလိုက္ရင္ သူလဲဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ေဒါက္"
"မင္းမသိဘူးလားဒါေတာင္ ဟမ္ ဆယ္ဟြန္းကေနမေကာင္းရင္ အဲ့လိုေလွ်ာက္ေျပာတတ္တာကို"
အကိုဆူဟိုက လက္ထဲအသင့္ရွိတဲ့ဇြန္းနဲ႔ေခါင္းကို ေခါက္ကာေျပာလိုက္တာမို႔ ဂ်ဳံအင္ေခါင္းေလးကိုပြတ္ကာ
"ဟာဗ်ာ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ ခုဟာကတမင္ကို"
"တမင္ေတြဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔ ဂ်ဳံအင္ရယ္ မင္းေကာင္မေလးလဲမင္းအဲ့ေလာက္တန္းတန္းစြဲျဖစ္ေနတာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ "
"ဟာ အကိုခ်န္းေယာလ္ကလဲ"
"ဟုတ္ပ ဂ်ဳံအင္ရယ္ ဆယ္ဟြန္းေလးသနားပါတယ္ အၾကာႀကီးေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ္ၾကပါေတာ့အကိုတို႔ရယ္ အားလုံးကြၽန္ေတာ္မွားတာ ဟုတ္ၿပီလား"
"သိ ၿပီးတာပဲ သြားဆယ္ဟြန္းေလးကိုသြားေခၚခ်ည္ "
"ဟာာ အကိုဆူဟိုကလဲ"
"သြားေလ မသြားရင္ေတာ့အိုမားကိုလွမ္းတိုင္မွာေနာ္"
"သြားၿပီ သြားၿပီ မတိုင္နဲ႔ ရၿပီလား"
ေလးတိေလးကန္နဲ႔ ဆယ္ဟြန္းအခန္းဘက္ ထထြက္သြားေသာဂ်ဳံအင္ေၾကာင့္ အားလုံးႀကိတ္ၿပဳံးႀကီးၿပဳံးေနမိၾကသည္။
"ေနႏိုင္ၾကတာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ကိုအလကားေနရင္း ေကာက္ေနၾကတာ"
"ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ ဟိုရက္ေတြကဆို ဂ်ဳံအင္မ်ား စြန္ဘ၀ေျပာင္းသြားလားမွတ္ရတယ္ ဆယ္ဟြန္းအခန္းေရွ႕တဝဲဝဲနဲ႔ ဟိုေခ်ာင္းဒီေခ်ာင္းလုပ္ေနတာေလ"
"ဆယ္ဟြန္းလဲ ဘာထူးလို႔လဲအခန္းထဲဆန္ျပဳတ္ပို႔ေဆးတိုက္သြားရင္ ဟိုငမဲေကာ အဲ့အက်င့္မေကာင္းတဲ့ေကာင္ ဂ်ဳံအင္စုတ္နဲ႔ေလ တဖြဖြပဲ"
"ဟားးဟားးငါတို႔အငယ္၂ေကာင္ေတာ့ကြာ"
"ဘတ္ဟြၽန္း ဘယ္လိုတဲ့လဲ "
ဒီေန႔ကေဆးခန္း ရက္ခ်ိန္းရွိတာမို႔ဆိုင္ကေနေဆး႐ုံကိုတန္းသြားျပလိုက္ၾကတာမို႔အကိုဆူဟိုကအဆင္ေျပလားေမးလာျခင္း။
"ဟုတ္ အကိုဆူဟို အားလုံးေကာင္းပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္ ကေလးေလးကေလ ႏွလုံးခုန္တာလဲမွန္တယ္ ေနရာအေနအထားလဲအဆင္ေျပတယ္ ႏွလုံးခုန္သံေလးပါနားေထာင္ခဲ့ရေသး ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ နဲ႔ အားးးအသဲယားစရာေလး"
"ငါဘတ္ဟြၽန္းကိုေမးတာေနာ္ ခ်န္းေယာလ္"
"အဟြတ္အဟြတ္"
အကိုခ်န္းေယာလ္က၀င္ေျဖလ္ိုက္ေတာ့အကိုဆူဟိုကၿပဳံးစိစိနဲ႔ဝင္ေျပာလာသလို အကိုခ်န္းကပါ လုပ္ေခ်ာင္းဆိုးလာတာမို႔
"ဟာဗ်ာ ေျပာလဲေျပာျပရေသး"
"ဟ ဘာေျပာေနလို႔လဲငါက"
"အကိုဆူဟိုကလည္း အကိုခ်န္းေယာလ္ကိုမစပါနဲ႔"
"ေတာ္ၿပီဗ်ာ အက်ႌသြားလဲလိုက္ဦးမယ္ ညီ ဒီမွာေနာ္ အားေဆးေတြက"
"ဟုတ္ အကို"
ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ထြက္သြားေသာအကိုခ်န္းေယာလ္ကို အကိုဆူဟိုတို႔က ေခ်ာ္လဲမယ္ဘာညာနဲ႔လွမ္းေနာက္ေနေသးသည္။
ဒီတိုင္းစိတ္ထဲက အကိုေတြစေနာက္ၾကမွန္းသိေနေသာ္လည္း ရင္ခုန္သလိုလိုနဲ႔ နဲနဲေတာ့ဝန္ေလးမိသည္။ အကိုခ်န္းေယာလ္က ဘာပဲေျပာေျပာဒီလိုေလးေနၿပီး ဘ၀ျပန္စႏိုင္ေအာင္ကူညီေပးခဲ့တဲ့သူပဲမဟုတ္လား။ အကိုေတြကိုမစနဲ႔လို႔ မဟန႔္ခ်င္ပါေသာ္လည္း အကိုခ်န္းေယာလ္စိတ္ကြက္မွာကိုေတာ့တကယ္ေၾကာက္ပါတယ္ေလ ဘယ္ေလာက္သေဘာေကာင္းတဲ့လူပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုေျပာရရင္ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႔ လူပ်ိဳမဟုတ္တဲ့သူနဲ႔ စတာကိုႀကိဳက္ပါ့မလားေလ။
*******************
"ဆယ္ဟြန္း ဆယ္ဟြန္း"
"ဘာလဲ"
"ညစာ စားမယ္လာခဲ့ေတာ့"
"အြမ္း"
သူကလည္းခပ္တည္တည္နဲ႔လာေခၚေနတာမို႔ ကိုယ္ကလည္းခပ္ေခ်ေခ်ျပန္ေနလိုက္ကာ အကိုဆူဟ္ိုတို႔ရွိရာကိုသာထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
"လာ လာ ဆယ္ဟြန္းေလး"
"ဟုတ္အကိုဘတ္ဟြၽန္း"
ဆယ္ဟြန္းကဘတ္ဟြၽန္းေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္ အကုန္လုံးကတန္းစီကာဝိုင္းဖြဲ႕ထိုင္ေနၾကတာမို႔၂ေယာက္စာေနရာကကြက္တိဆိုသလိုလြတ္ေနသည္။
ဒါကိုဂ်ဳံအင္ကအကိုဆူဟိုနဲ႔အကိုခ်န္းၾကားဝင္တိုးေနတာမို႔
"ေရာ္ ဂ်ဳံအင္ရယ္ ခက္ၿပီ မရွိတဲ့ေနရာကိုဝင္တိုးေနရလား"
"ဟိုဘက္တိုးေပးေလအကိုက"
"သြားဆယ္ဟြန္းနားထိုင္ခ်ည္ ငါေတာ့တိုးမေပးႏိုင္ဘူး"
"ဟာဗ်ာ "
ေျပာမရတဲ့အဆုံးဂ်ဳံအင္လည္းဆယ္ဟြန္းနားသာကပ္ထိုင္လိုက္ရေတာ့သည္။
"ဆယ္ဟြန္း အလုပ္က ဘယ္ေတာ့ဆင္းရမွာတဲ့လဲ ခုရက္ပိုင္းဆိုင္ကလဲ ေရာင္းေကာင္းေနၿပီ ဘတ္ဟြၽန္းကလဲ ကိုယ္ဝန္က အေတာ္ရေနၿပီဆိုေတာ့ မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး တကယ္လို႔ ဆယ္ဟြန္းအလုပ္ဆင္းရေတာ့မွာဆိုရင္ အကို အခ်ိန္ပိုင္း၁ေယာက္ေလာက္ေခၚလိုက္ရမလားလို႔"
အကိုခ်န္းကစားရင္းေသာက္ရင္းေျပာလာတာမို႔
"ဟာအကိုခ်န္းကလည္း ဒီေလာက္ေလးေတာ့လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဗ် ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ေရာင္းႏိုင္ပါေသးတယ္"
"မရပါဘူး ညီကလည္း အခုကနားနားေနေန ေနရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ဘာမွမလုပ္ရဘူး"
"ဟုတ္တယ္ ဘတ္ဟြၽန္း အိမ္မွာေနရတာပ်င္းရင္လည္း ဒီတိုင္းဆိုင္မွာပဲလိုက္ထိုင္ေန"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္"
ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ထမင္းကိုသာငုံ႔စားေနၿပီး အကိုေတြစီမံခန႔္ခြဲမႈႀကီးလုပ္ေနတာကို ဘာမွဝင္မေျပာတာမို႔
"ဆယ္ဟြန္း ဘယ္လိုလဲ"
"အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီ"
"ဟမ္"
သူတို႔ရန္ျဖစ္ျဖစ္ၾကခ်င္းေန႔ကေတာင္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ခန႔္ေၾကာင္းဖုန္းဆက္လာတာမို႔ အားလုံးေသာကေရာက္ေနသည့္ၾကားက ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ၾကရေသးသည္။ အခုေတာ့ အလုပ္ေတာင္မဆင္းရေသးဘူးျပဳတ္ၿပီဆိုေတာ့။
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔"
"ခန႔္ ခန႔္ခ်င္း ၃ရက္အတြင္းလာမဆင္းလို႔တဲ့"
"ဟာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေနမေကာင္းတဲ့လူကဘယ္လိုလုပ္အလုပ္ဆင္းႏိုင္ဦးမွာလဲ"
ဒီကေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံရခက္ေနရွာမလဲ။ အစကတည္းကဒီအလုပ္ကို ရခ်င္လြန္းလို႔မွ သင္တန္းေတြအစုံလွည့္တက္ကာ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာအားလုံးအသိမို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရသည္။
"ဆယ္ဟြန္းေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ဘတ္ဟြၽန္းကလက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာေမးလိုက္ေတာ့
"အြမ္းးး ေျပပါတယ္ ဆိုင္ကလဲအခုဆိုေရာင္းေကာင္းေနၿပီဆိုေတာ့ ႀကိဳးစားရမယ္ေလ"
အားလုံးကို အၿပဳံးဖ်ဖ်ေလးနဲ႔ စိတ္ေျဖသလိုေျပာလာေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြကဂ်ဳံအင့္ဆီကို မင့္ေၾကာင့္ေနာ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔စုပုံသြားေတာ့
"ဆယ္ဟြန္း ဟို ဟို ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဘာလဲ"
အကိုေတြအားလုံရဲ႕အၾကည့္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္တဲ့ေနာက္ဆုံး ကိုယ္ကပဲစကာေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္ရသည္။ ဒါကိုအေခ်ေကာင္က ဘာလဲတဲ့။
"ငါ့ေၾကာင့္ မင္းအလုပ္ျပဳတ္သြားတာဆိုေတာ့ ငါ ငါ"
"ရတယ္ မလိုဘူး"
"တကယ္ပါ တကယ္ေတာင္းပန္တယ္"
"ရတယ္ဆို ငါလည္းမွားခဲ့တာပဲေလ ငါလည္းေတာင္းပန္တယ္"
အငယ္၂ေယာက္ရဲ႕ေတာင္းပန္ပြဲႀကီးကို ပု႐ြက္ဆိတ္တက္ေလာက္တဲ့အၿပဳံးႀကီးေတြနဲ႔ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကရသည္။
"အင္း စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ေနာ္ဆယ္ဟြန္း ငါအဲ့ေန႔ကစိတ္လြတ္သြားလို႔ပါ ငါမွားသြားတယ္"
ဂ်ဳံအင္ကအတည္ႀကီးစိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ ဆယ္ဟြန္းလက္ဖ်ားေလးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ကာေျပာေနေတာ့
"ထူးဆန္းတယ္ေနာ္ အကိုတို႔"
"ဟမ္"
ဆယ္ဟြန္းက ႏႈတ္ခမ္းေလးဘဲဥပုံစံေလးလိုလုပ္ကာ အထူးတဆန္းပုံစံနဲ႔အကိုေတြကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္ေတာ့ေၾကာင္သြားၾကရသည္။
"ေအာ္ ဂ်ဳံအင္က စိတ္လြတ္သြားတယ္ဆိုလို႔ ခုကေႏြရာသီ ဟို ေခြး႐ူးျပန္ခ်ိန္လဲဟုတ္ဘဲနဲ႔"
"ဟားဟားးဟားးး"
"ဆယ္ဟြန္းၾကက္ေပါက္စုတ္ မင္းကြာ "
"ဟားးးးးစတာစတာ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ငါ့ကိုေကာ"
"မဆိုးဘူးကြာ"
"ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာအကို႔တို႔ဆိုင္မွာကြၽန္ေတာ့္လိုခပ္ေခ်ာေခ်ာအကိုႀကီးမရွိရင္ေရာင္းအားက်သြားမွာစိုးလို႔ ဆိုင္မွာပဲလုပ္ေတာ့မယ္"
"အမေလးဗ်ာ"
"ဟုတ္ေက်းဇူးပါဗ် ေနာ္"
"လိပ္ႀကီး လိပ္ႀကီး"
ဆယ္ဟြန္းကေမးေစ့ေလးပြတ္ကာေျပာလာေတာ့အကိုေတြအားလုံးကသေဘာတက်ရွိေနၾကသည္။
"ကဲကဲ ဒါဆို၂ေယာက္ေျပလည္တဲ့အေနနဲ႔ အျပန္အလွန္ဖက္လိုက္ပါ"
"ဖက္လိုက္" "ဖက္လိုက္" "ဖက္လိုက္"
အကိုေတြရဲ႕ေဆာ္ၾသသံေတြနဲ႔အတူ၂ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ဖက္ၿပီးစစ္ပြဲကိုအဆုံးသတ္ခဲ့သည္။
"အားလုံးပဲ ဒီေန႔ေတာ့ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ Cheer"
"အကိုဆူဟိုကလည္း အခ်ိဳရည္ေတြကို"
"ဟ္ိတ္ဟိတ္ ကေလးေတြဆိုဂ်ဴးေသာက္ခြင့္မရွိပါ ဘတ္ဟြၽန္းေသာက္လို႔မရလို႔ အားလုံးအခ်ိဳရည္နဲ႔ပဲcheer"
"Cheer" "cheer"
"ခ်န္း ခ်န္းေလးတို႔ အိမ္လားဗ်"
ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာcheerလုပ္ေနတုန္းၿခံတံခါးကေခၚေနတာမို႔
"အကိုခ်န္း ဧည့္သည္လားမသိဘူး"
"ဟင္ မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနၿပီကို"
အကိုခ်န္းကနာရီၾကည့္ကာတခ်က္ေျပာၿပီး ၿခံတံခါးဆီသို႔ခပ္သြက္သြက္ေျပးသြားလိုက္သည္။
"ဘယ္သူလဲ ဟင္ အကို အကိုမင္ေဆာ့"
"ခ်န္း ခ်န္းေလးး"
"အကိုမင္ေဆာ့ ဒီအခ်ိန္ႀကီးကို လာလာ ၿခံထဲဝင္"
အထုပ္တစ္လုံးနဲ႔ ၿခံေပါက္ရပ္ေနတဲ့အကိုမင္ေဆာ့ကိုဆြဲေခၚကာ အားလုံးစုထိုင္ေနတဲ့နားဆီ ေခၚလာခဲ့ေတာ့အားလုံးအံ့ၾသေနၾကသည္။
"အကိုမင္ေဆာ့မို႔လား အကိုမင္ေဆာ့ကဘယ္လိုလုပ္"
"ဟို အား အားနာပါတယ္ အကိုႀကံရာမရျဖစ္ၿပီးအရီးဆီကလိပ္စာေတာင္းၿပီးလိုက္လာခဲ့တာ"
"ဘာျဖစ္လာလို႔လဲ"
"ခ်န္းေလး မင္းငါ့ကိုလက္ထပ္ႏိုင္မလား"
ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ေရာက္လာေသာအကိုမင္ေဆာ့ကို အားလုံးကစိတ္ပူကာဝိုင္းေမးေနၾကတုန္းအကိုမင္ေဆာ့႐ုတ္တရက္ေျပာလာေသာစကားေၾကာင့္အားလုံးတိတ္သြားၾကရသည္။
"ဗ်ာ တကယ္ေျပာေနတာလားအကိုမင္ေဆာ့"
"အြမ္း အိမ္ကသူႀကီးသမီးနဲ႔စီစဥ္ေနၾကၿပီ ခ်န္းေလးနဲ႔မခြဲႏိုင္လို႔အိမ္ကခိုးထြက္ခဲ့တာ အရီးကိုလည္းေသခ်ာရွင္းျပခဲ့တာမို႔ အရီးကလည္းအကိုတို႔ရွိတဲ့ေနရာကိုအိမ္ကိုေျပာျပမွာမဟုတ္ဘူးရယ္"
"ဟားးးးေပ်ာ္လိုက္တာ အကိုမင္ေဆာ့ရာ"
"ဒါဆို မင္ေဆာ့နဲ႔ခ်န္းျမန္ျမန္လက္ထပ္ၾကေတာ့ေနာ္ ေတာ္ေန လိုက္ခြဲေနမွ"
"ဟုတ္တယ္ " "ဟုတ္တယ္ေနာ္"
"အဲ့ဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီအပတ္ထဲလက္ထပ္ၾကစို႔ေလ "
"အြမ္း"
"ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ လိုတာေတြကြၽန္ေတာ္တို႔ေကာဝိုင္းကူေပးမယ္ ၿပီးေတာ့ေလsmall weddingေလးေကာ အကိုခ်န္းေယာလ္ဆိုင္မွာလုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္"
"အဟားးOk လုပ္ၾကရေအာင္"
အကိုခ်န္းေရာ အကိုမင္ေဆာ့ေကာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ထားရင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္မွာအၿပဳံးေတြကအစ အသက္ပါလြန္းေနသည္။
"ေယးးးးးဒီေန႔ေတာ့ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး ခ်န္းနဲ႔မင္ေဆာ့အတြက္Cheer"
"cheer" "cheer"
အားလုံးပဲေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္အိပ္သြားၾကေသာ္လည္း ခ်န္းေယာလ္တစ္ေယာက္မအိပ္ႏိုင္ေသးဘဲကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ကာ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္ ဒီအခ်ိန္ ဘတ္ဟြၽန္းကိုေျပာလိုက္လို႔ေကာင္းမလား "သေဘာက်ေနပါတယ္လို႔" စိတ္ဆိုးသြားမွာလဲစိုးရေသးတယ္။
"အကို မအိပ္ေသးဘူးလား"
တစ္ေယာက္ထဲေဝဝါးေနတုန္း
"အာ မအိပ္ခ်င္ေသးလို႔ ဘတ္ဟြၽန္းေရာ မအိပ္ေသးဘူးလား"
"ဒီလိုပါပဲ အကိုခ်န္းတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး အေပ်ာ္ေတြကူးသြားတယ္ထင္ပ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး"
"ေအာ္"
"အကိုခ်န္းတို႔ေကာ အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား ခ်စ္တဲ့သူခ်င္းနီးရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္"
"အကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟင္ ဘာကိုလဲ"
"အကိုကကြၽန္ေတာ့္အေပၚကို အရမ္းေကာင္းေပးလို႔ေက်းဇူးတင္တယ္ ၿပီးေတာ့အကိုခ်န္းတို႔ စၾကတာေနာက္ၾကတာအတြက္လည္း အားနာရတယ္"
"အတည္ဆိုရင္ေကာ"
"ဗ်ာ "
"အကိုဆူဟိုတို႔က စတာမဟုတ္ဘဲအတည္ေျပာေနတာဆိုရင္ေကာ"
"ဟာ မဟုတ္တာအကိုကလည္း အကိုကဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့သူက္ို ကြၽန္ေတာ့္လိုနဲ႔မတန္ပါဘူး"
သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကိုစူးစိုက္ၾကည့္ကာေလးေလးနက္နက္ေျပာမိေတာ့လက္ကေလးတခါခါနဲ႔ျငင္းေနတဲ့ဗိုက္ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္လိုက္ကာ။
"သေဘာက်တယ္ဘတ္ဟြၽန္း အရမ္းအရမ္းပဲ ႀကိဳက္ေနမိတာ အရမ္းခ်စ္တယ္"
"......."
ရင္ခြင္ထဲကေန ဘာမွမေျပာဘဲၿငိမ္ေနေတာ့ ကိုယ္ကပဲဆက္ေျပာလိုက္ကာ
"သိပါတယ္ ကိုယ္သိတယ္ ဘတ္ဟြၽန္းစိတ္ပ်က္သြားၿပီဆိုတာ ဒါေပမဲ့ကိုယ္ ကိုယ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ ညီ ရယ္"
"မ မဟုတ္ေသးဘူးေလ"
တေအာင့္ၾကာမွရင္ခြင္ထဲကေန႐ုန္းေနတာမို႔လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့
"မျဖစ္သင့္ပါဘူးအကိုရယ္ အကိုက အကိုက အားလုံးျပည့္စုံေနတဲ့သူ ကြၽန္ေတာ့္ထက္အဆ ၁၀၀ မဟုတ္ဘူး အဆ၁၀၀၀ေလာက္သာတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ရမွာ"
"ဟင့္အင္ ဟင့္အင္ ညီကသာ အရမ္းျပည့္စုံလြန္းလို႔ ကိုယ္မလွမ္းဝံ့တဲ့ မခူးဆြတ္ရဲတဲ့ ပန္းေလးပါ အကိုသိတယ္ မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုတာကိုလဲ အကိုနားလည္တယ္ ညီ့အမ်ိဳးသားကိုလဲ အကိုတကယ္အားနာေနမိတယ္ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အကို... အကိုကအရမ္း အရမ္းခံစားေနရလို႔ ညီ့ကိုေတြ႕ရင္ ဒီ ဒီရင္ဘတ္ထဲကေလ အရမ္းခုန္တယ္"
ငိုရင္းရႈိက္ရင္းေျပာလာတဲ့အကို႔ကိုၾကည့္ကာဘတ္ဟြၽန္းပါလိုက္ငိုမိသည္။
"အကိုရယ္ "
"အကိုက အကိုကတကယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ့မယ္ ကေလးေလးကိုလည္း အကို႔ကေလးလိုသေဘာထားပါ့မယ္ အကို႔ကို စဥ္းစားေပးပါလားဟင္ အကို အကိုအရမ္းခ်စ္ေနမိလို႔ပါ ဟင့္"
"........"
"တခါမွလည္းမခ်စ္ဖူးဘူး ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း အကို ဒီေလာက္ႀကီးထိ မျမတ္ႏိုးဖူးဘူး အခု အခု အကို"
"အကို႔ကို အကို႔ကို ညီလည္းခ်စ္တယ္"
"ဟမ္"
ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုေျပာလိုက္ငိုလိုက္လုပ္ေနတုန္း အသံေသးေသးေလးနဲ႔ေျပာလာေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္
"ညီ တကယ္ တကယ္ ေျပာတာလားဟင္ တကယ္ႀကီး လား "
"ဟင့္ အင့္ ညီလဲ အဲ့လိုေတြခံစားေနရတာၾကာပါၿပီ ဟင့္ ျဖစ္သင့္ရဲ႕လားျဖစ္ထိုက္ရဲ႕လားလဲ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး ညီ ညီ ကိုႀကီးကိုလဲ အားနာေနမိတယ္"
"ညီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အကို႔ကို အကို႔ကို ျပန္ခ်စ္ေပးလို႔ ညီ့အမ်ိဳးသားလည္း စိတ္ခ်မွာပါ အကိုကညီ့ကိုအစြမ္းကုန္ခ်စ္ေပးမွာမို႔သူလဲၿငိမ္းေအးမွာပါ ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ေလ အကိုက သူ႔အေပၚအထင္လြဲေနတဲ့အရာေတြကို ျပန္ေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး အားနာရမႈေတြအတြက္ေခ်ဖ်က္ေပးပါ့မယ္ ေနာ္ ညီ"
"အြမ္းး ခ်စ္ ခ်စ္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကို"
"ခ်စ္တယ္ ညီ"
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မထိရက္မကိုင္ရက္ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ကာ ငိုေနမိသည္။
အကိုက ႐ုတ္တရက္ႀကီးဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေဘးကေျမႀကီးေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့ျမက္ပင္ေလးကိုႏႈတ္ကာလက္စြပ္ေလးလိုကြင္းလိုက္ၿပီး
"အက္ို႔ကို လက္ထပ္ႏိုင္မလား ညီ"
"ဟင့္ အင့္ ဟင့္ ဟုတ္ ဟုတ္အကို"
"ေယးးးးးးး အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ဗိုက္ဗိုက္ေလး"
"ဟင့္ ဟင့္"
"မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ အကိုလည္းမငိုေတာ့ဘူး မ်က္လုံးေတြနာလ္ိမ့္မယ္ ကေလးေလးအတြက္လဲ မေကာင္းဘူး မငိုနဲ႔ေတာ့တိတ္တိတ္"
နီရဲကာ ထိရက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ႏူးညံ့ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးေပၚက က်ဆင္းေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြကို လက္ကေလးနဲ႔ညႇင္ညႇင္သာသာသုတ္ေပးကာ ေခ်ာ့ေနမိသည္။
စိတ္ခ်ပါ အကို အကို႔ရဲ႕အမ်ိဳးသားဘတ္ဟြၽန္းကို ကြၽန္ေတာ္စိတ္ရင္းနဲ႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိတာမို႔ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိအနားမွာရွိေပးပါ့မယ္။ အကို႔ကေလးေလးကိုလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကေလးအျဖစ္ ခ်စ္ခင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီမိသားစုေလးထဲ တိုးဝင္ခြင့္ျပဳပါလို႔ အတၱႀကီးစြာေတာင္းဆိုပါရေစ။ သာယာၿပီေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုေလးျဖစ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဦးေဆာင္ေပးမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအကိုကနားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ။
*******************
TBC