Napahinga nang malalim si Daniel habang pinagmamasdan si Gwen na nakaupo sa harap niya. Kahit alam ng babae na mapapagalitan siya ng class adviser, kitang-kita sa mukha niya ang pagiging kalmado, na para bang wala siyang ginawang mali.
"I don't like that smug look on your face," ani Daniel habang kaharap ang dalaga. "You do know that you could get punished because of what you did to Leia's stepsister, right?"
"I know that very well, but I still did it because she deserved the beating."
"Kahit na. Hindi mo dapat ginawa 'yun. Kailangan tuloy kitang suspendihin sa Paramount Class ng dalawang araw. Kung hindi ko lang kilala ang tatay mo, ipapasuspend din kita sa regular classes mo."
"You're not doing him a favour by not suspending me..." tugon ni Gwen habang umiilingiling, "People with power aren't always kind. Sometimes you have to take advantage of it, and that's what I did. At isa pa, kahit pa takot ang administration ng school sa tatay ko o hindi, hindi na 'yun mahalaga. Nakita ng lahat kung paano kaladkarin ni Sandy si Leia. Whether it was rude that I hurt Sandy or not, I'm not going to be the bad guy. Pinoprotektahan ko lang ang kaibigan ko."
"Ah, talaga?" sarkastikong tugon ni Daniel sa dalaga, "More like blowing out some steam because of your pent-up anger."
Tinaasan ni Gwen ng kilay ang class adviser. "Hindi ako si Jacob. I'm not very good with people. And either way... I'm not the bad guy. Kaya kung ako sa'yo, ibigay mo na lang sa 'kin 'yang suspension letter para matapos na 'to."
Daniel heaved a sigh of frustration, before closing his eyes as he massaged his temples. Pagkatapos noon ay pinirmahan niya na ang sulat at ibinigay ito sa dalaga.
"At kung pwede lang, Gwen... Huwag ka nang makikialam sa mga nangyayari," babala ni Daniel sa dalaga, "I already told your father that you're being nosy as fuck with everything I do. Pati si Jacob napasok na rin ang sarili niya sa problemang 'to. Alam ko ang ginawa mo... It's only fitting that it's you who stole the yearbook from Helga just to show that to him."
"Hindi lang naman ikaw ang kasali sa problemang 'to... At kahit pa anong gawin mo para maprotektahan ako o si Jacob, wala ka nang magagawa... Madadamay pa rin kami."
Bago pa man makasagot si Daniel sa dalaga, tumayo na si Gwen mula sa kinauupuan at dumiretso sa labas ng opisina.
When she went out, she was welcomed by both Leia and Emma waiting for her outside.
Nang makita ni Leia ang sulat sa kamay ni Gwen, naging bakas sa mukha nito ang pag-aalala, "Nasuspend ka... Sorry."
"Dalawang araw lang naman eh. Hindi mo kailangang mag-alala," paninigurado sa kanya ni Gwen.
Emma grinned, before facing her bestfriend who still looks bothered. "Now Leia... We want you to tell the truth. Ano ba talaga ang nangyari?"
"Ano bang sinasabi mo –"
"Narinig namin ang lahat ng mga sinabi sa'yo ni Sandy... Is there something bad that happened at home?"
"Wala 'yun..." tugon ni Leia sa mahinang tinig, habang pinapanatili ang pagiging kalmado, "Alam niyo naman si Sandy... Palagi namang galit sa 'kin 'yun. Kung anu-ano na lang ang sinasabi."
"I can see that you're lying," Emma told her abruptly to stop her from making excuses. "Your body language completely tells me a different thing."
Napabuntong-hininga si Gwen habang nakatitig sa kaibigan, "Huwag mo nang hintayin na basahin ko ang isip mo, Leia."
Leia heaved a sigh of frustration, then leaned her back against the wall and fiddled with her fingers. "Y-yung stepfather ko... Sinubukan niya akong gahasain. Pero nakatakas naman ako, kaya wala siyang nagawa sa 'kin..."
"What the fuck?" Emma almost screamed in anger when she heard what her bestfriend said, "Seryoso ka? Teka, teka... Sinubukan ka talaga niyang gahasain? But – But he seems nice..."
Napayuko si Leia, hindi alam ang gagawin. "Hindi ko alam kung bakit niya ginawa 'yun... Pero isang linggo bago 'yun nangyari, parang naging creepy siya... Kami lang dalawa ang nasa bahay noon.. Then the next week, that incident happened..." Leia's voice started cracking, and she toyed with her hands even more, almost scratching the skin on her index finger, right below the nail.
Napansin iyon ni Gwen, kaya agad niyang hinawakan ang mga kamay ni Leia para patigilin ito sa pananakit ng sarili. "Look, it's okay if you're not ready to tell us the whole story... Pero gusto ka naming tulungan. Saan ka pupunta ngayong weekend? Hindi ka pwedeng umuwi sa inyo kasi andun ang stepfather mo, 'di ba? Saan ka dumiretso noong tumakas ka?"
"Y-yung totoo kong tatay... Meron siyang binigay na address ng isang bahay. Sabi niya, kung gusto ko, pwede akong mag-stay dun," pagkukwento ni Leia, na kahit nagsasabi ng totoo ay nagtanggal pa rin ng ilang impormasyon, "Doon ako dumiretso pagkatapos kong tumakas sa bahay."
Emma grins, but with uncertainty visible all over her face. "That's good then, if you have a house you can stay in... Pero kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo lang kami. Alam mo naman, 'di ba? Kahit anong oras didiretso kami sa'yo para tulungan ka."
Tumango si Gwen, pero agad niya ring napansin ang kakaibang ekspresyon sa mukha ni Emma. Tila may pag-aalinlangan ito sa sinabi ng kaibigan, pero hindi na lamang nagsalita para hindi na madagdagan pa ang stress na nararamdaman ni Leia.
Gwen squinted her eyes a little when Emma and her eyes met, which the latter responded with a meaningful look.
"S-sige... Mauna na muna ako," untag sa kanila ni Leia, "Magsisimula na kasi 'yung sunod kong klase eh."
Hindi na siya pinigilan pa nina Gwen at Emma, na nginitian na lamang siya at binigyan siya ng nag-aalalang tingin habang naglalakad siya palayo.
Mabilis ang naging paglalakad ni Leia mula sa dalawang kaibigan, habang pilit niyang kinokontrol ang kabang nararamdaman. Her heart thudding really loud and fast as she thought of how hard it is for her to remove the fact about seeing Helga in the house.
Nang marating niya ang palapag ng Paramount Building kung saan naroon ang mga kwarto nila, nagulat siya nang makita si Helga na nakatayo sa dulo ng hagdan na inaakyat niya. Tila hinihintay siya nito, kaya unti-unting bumagal ang pag-akyat niya hanggang sa tuluyan silang magkaharap sa corridor na iyon.
"Miss Helga... May kailangan po ba kayo?" tanong ni Leia sa school administrator.
Helga smiled at her, much to Leia's confusion, before walking towards her and handing the young lady a set of keys. "Ito 'yung mga susi sa bahay... The biggest one is the key to the gate, while the one in bronze color is for the main door. 'Yung iba, para na sa mga kwarto sa loob ng bahay. Meron na ring labels para hindi ka malito."
"Pero...Bakit niyo po binibigay sa 'kin 'to?"
"Syempre dapat may mga susi ka rin... Doon ka nakatira, 'di ba? You'll need keys to get in. Tsaka doon muna ako sa pamilya ko ngayong linggo, kaya mag-isa ka muna doon... But the kitchen is fully stocked, so don't worry... You're not going to starve in there."
Bahagyang nag-alinlangan si Leia, pero tinanggap niya pa rin mula sa babae ang mga susi. "S-salamat po..."
"By the way... Your mother called our office a while ago. You should really talk to your mom about what happened. Alam kong natatakot ka at nag-aalala sa pwedeng puntahan ng pag-uusap ninyo, and it's also good to be careful on who to trust. But she's still your mother, and you need to settle things like this... I mean, you're young and all, and you're still in distraught. But you have to stand up against the people who hurt and took advantage of you..."
Napayuko si Leia at napabuntong-hininga. "Paano kung galit siya sa 'kin? Baka kung anu-ano na ang sinabi sa kanya..."
Helga chuckled, before smirking as she looked at her. "If she does, then she's shitty mom..." Pagkatapos noon ay nilapitan siya ng babae, "Alam kong maraming tanong ang tumatakbo sa isip mo. Alam kong nalilito ka, at marami kang gustong malaman at maintindihan. But you'll understand everything soon. It will all come into place, trust me."
Pagkatapos noon, iniwan na siya ni Helga, at sinundan ito ni Leia ng tingin hanggang sa tuluyan itong mawala sa paningin niya. Nang maiwan siyang mag-isa, pinagmasdan niya ang mga susi sa kamay niya, at itinago ito sa loob ng bulsa bago pumasok sa kwarto niya.
********
Nasa loob noong ng opisina niya si Daniel nang biglang pumasok si Helga sa loob at naupo sa upuan sa harap ng mesa niya. Abala siya noon sa ginagawang test question, pero inangat niya ang mata para lang tingnan ang babaeng nasa harap niya. His attention is now completely divided between the thing he is doing, and Helga who is sitting right in front of him.
"Anong kailangan mo?" tanong ni Daniel na nagtataka sa biglang pagpunta ng school administrator sa opisina niya.
"You need to know something?"
"Kung hindi importante 'yan, huwag mo na lang sabihin," ani Daniel habang patuloy pa rin sa pagsusulat, "Nakita mo namang abala ako hindi ba –"
"Benjamin stopped making his people follow me everywhere," ani Helga sa kanya, "Sa tingin ko, mukhang sumuko na siya sa pagkalkal ng impormasyon mula sa 'kin. Naisip niya sigurong walang mangyayari kung pasusundan niya ako. Good for him..."
Nagsalubong ang mga kilay ni Daniel, at ibinaba sa mesa ang hawak niyang ballpen. Pagkatapos ay itinuon niya ang tingin kay Helga. Halatang hindi ito makapaniwala sa narinig. "Talaga?"
Tumango si Helga. "For more than two weeks, I can feel some eyes watching me... And even following me around. Pero nitong nakaraang araw, bigla na lang nawala 'yun," she then shrugged arrogantly, "Maybe they gave up because they can't get enough information to prove that I really made Lara disappear. I mean, ako naman talaga ang may kasalanan nun pero hindi naman sila basta makakahanap ng ebidensiya para makonekta ang nangyari sa 'kin. His people are just plainly stupid."
Umiling-iling si Daniel na halatang nagtataka base na rin sa ekspresyon ng mukha nito. "No, no... Sigurado akong alam ni Benjamin na ikaw ang gumawa nun. He wouldn't make me spy on you if he doesn't know."
"Then why won't he just talk to me? He can just confront me about it," mayabang na tugon ni Helga habang komportableng nakaupo, "Medyo ineexpect ko kasing may mas matindi siyang gagawin."
Daniel's facial expression became completely serious after hearing that last line from Helga. "Maybe he doesn't really care about the fact that you made Lara disappear. Mas gusto niyang malaman kung sino ang mga kasama mo, kung sino tayo... Gusto ka niyang pabantayan kasi alam niyang makakapagbigay ka ng mga sagot sa kanya."
Napataas ang isang kilay ni Helga. "Kung ganoon, bakit sila tumigil?"
"That's the same question I am thinking about right now. Why did he stop all of a sudden?"
Daniel focused his eyes on Helga and started to concentrate. Alam niyang merong rason sa likod ng bawat aksyong ginagawa ni Benjamin, at kailangan niyang malaman kung ano iyon.
********
Pagkatapos kumain ng hapunan sa isang fastfood na walking distance mula sa campus, nakabalik na si Axis sa loob ng Paramount Building. Para makabalik sa dorm nila, kailangan niyang dumaan sa parking lot sa bandang gilid ng premises ng school. May problema ang mga ilaw sa poste sa bahaging iyon at bahagyang may kadiliman ang paligid, kaya mabilis siyang naglakad para agad na makalampas doon.
As he was approaching the parking lot, a place that he has to pass by to get to the building, he saw the school administrator approaching. Her hand is in her bag, and it looked like she is looking for something as she walked towards her car.
Napatingin sa palibot si Axis, at agad na ikinubli ang sarili sa likod ng makakapal na halaman. Nakapwesto sa tapat noon ang basurahan, kaya kahit pa nakakakita pa rin siya mula sa pwesto niya ay hindi naman siya mapapansin ng kahit sinong dadaan doon. Habang nagtatago, ginamit niya ang kakayahan na maging inaudible para walang makarinig na kahit sino kahit pa gumalaw siya sa pwesto niya.
Hindi alam ni Axis kung bakit, pero may kung anong instinct na nag-udyok sa kanya para magtago at bantayan ang mga galaw ng school administrator noong mga sandaling iyon. He has been suspicious of her for a while now, and even though his plan is recklessly made, he felt like he has to take this chance to do something.
As he peeked amidst the woody stems and the leaves, he can see that Helga already took out her keys from her bag, and is already trying to open her car's door. The moon is round and is shining brightly, so even if it is a little dim, Axis can still see everything clearly.
Habang binuksan ni Helga ang pinto ng sasakyan niya, bigla na lamang lumitaw ang isang malaking lalaki mula sa likuran ng babae. Sobrang bilis ng mga pangyayari na maging si Axis ay wala ring ideya kung saan nagmula ang lalaki at kung paano ito biglang lumitaw sa likuran ni Helga.
The mysterious man's actions were swift, and immediately held the school administrator's body firmly, to make sure she cannot escape. He is of massive build, and is definitely way stronger than the woman he is restraining. Gamit ang isang kamay, hinawakan niya nang sabay ang mga kamay ni Helga sa likuran nito, dahilan para mapaungol sa sakit ang babae. Nang sisigaw na sana para humingi ng tulong si Helga, bigla na lamang may inilabas na kung ano ang lalaki mula sa bulsa niya at itinarak ito sa leeg ng school administrator.
After finishing the deed, the man just looked at Helga, with his expression completely deadpan, before disappearing instantly.
Nanigas sa pwesto niya si Axis habang pinapanood si Helga na napasandal sa pinto ng kotse niya. Napahawak ang babae sa dibdib niya, na para bang nakakaramdam ito ng sakit at hirap sa paghinga.
Axis knew he should do something, so he stopped giving a fuck about his safety – rushed out of the bushes where he was hiding in and rushed to the woman.
Mabilis na gumalaw si Axis, at agad na nilapitan si Helga na hindi na makapagsalita dahil sa hirap na nararamdaman. Agad na binuhat ni Axis ang babae, at nagsisimulang magsisigaw para makuha ang atensyon ng mga guards na may kalayuan sa kung nasaan sila noong mga sandaling iyon.
"Miss Helga... Dadalhin ko po kayo sa ospital... Kumapit lang po kayo," ani Axis na nagpapanic na habang pilit na dinadala ang katawan ng babae.
But all of a sudden, Helga held his arm like he was trying to stop him. When Axis looked at her face, the school administrator managed to shake her head while looking at him directly in the eye.
Pero hindi binigyang-pansin ni Axis ang ginawang iyon ng school administrator, at patuloy siyang nagtatakbo habang humihingi ng tulong.
Hindi nagtagal ay nagsimula nang lumitaw ang mga guards na narinig ang pagsisisigaw niya. Pero kasabay noon ang unti-unting pagbitaw ng kamay ni Helga sa balikat niya. Nang maramdaman niya iyon, unti-unting bumagal ang paglalakad niya hanggang sa tuluyan na siyang mapatigil sa pwesto niya.
The guards rushed towards him, and started to take Helga from her. The others were calling the ambulance, while some are alerting the Paramount Program staff, including the class adviser.
"Dadalhin na namin siya sa ospital..." ani ng isang guard sa kanya.
"Hindi na kailangan..." mahinang saad ni Axis habang kinukuha ng mga medics ang katawan ni Helga mula sa kanya.
Axis heard nothing but deafening silence from the body he was holding. He then looked at them directly in the eye, as tears fell from his eyes because of the shock, fear, and frustration messing with his system.
"...Hindi ko na naririnig ang tibok ng puso niya."