"ဆယ္ဟြန္းေလး ဖိုက္တင္းးးး"
"ဖိုက္တင္းးးးး"
"ေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစားခဲ့ေနာ္ သူတို႔ေမးသမွ်လည္း ယုံၾကည္မႈရွိရွိေျဖခဲ့သိလား ကိုယ္ကသင္တန္းေတြေကာသိသင့္သိထိုက္တာေတြေကာ အကုန္ေလ့လာထားတာပဲ ေနာ့"
"ဟုတ္ကဲ့အကိုဆူဟို"
"ငါေတာ့ဆယ္ဟြန္း လႊင့္တဲ့သတင္းနားေထာင္ခ်င္ေနၿပီေဟ့"
"ဟားဟားး နားေထာင္ရမွာေပါ့အကိုခ်န္းရာ"
"ႀကိဳးစားေနာ္ ဆယ္ဟြန္း"
"ဟုတ္အကိုခ်န္းေယာလ္"
ဒီေန႔က ဆယ္ဟြန္းအရမ္းအလုပ္ရခ်င္ေနတဲ့SKBမွာ သတင္းေထာက္ အလုပ္သင္စေခၚမွာမို႔ အင္တာဗ်ဴးသြားေျဖရမည္ျဖစ္ကာ အားလုံးကိုယ္စီ အလုပ္မသြားႏိုင္ေသးဘဲ ဆယ္ဟြန္းေလးကို အားေပးေနၾကျခင္း။
"ရားးး ဆယ္ဟြန္း မလာေသးဘူးလား"
ခ်န္းေယာလ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေက်ာင္းမသြားခင္လိုက္ပို႔မည္ဟုေျပာထာေသာဂ်ဳံအင္က ဆိုင္ကယ္ေပၚကပင္ ကားယားခြကာအသင့္အေနအထားျဖင့္ၿခံဝမွေအာ္ေနေလၿပီ။
"လာပါၿပီကြ မင္းကလည္း"
"ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔ေျပာေနရတာ ေဖ့သားရဲ႕"
"အမေလး ဂ်ဳံအင္ရယ္ အခ်ိန္မီမွာပါကြာ မင့္မလည္းေလာခ်က္"
"ေစာေရာက္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့အကိုဆူဟိုရဲ႕"
"ေအးပါကြာ ေကာင္းေကာင္းသြားၾကေနာ္""
"ဟုတ္ အကိုတို႔သြားၿပီေနာ္"
"ဆယ္ဟြန္းေလး စိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႔ေနာ္ ဂ်ဳံအင္လည္းဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဦး"
"Nae"
"တက္တက္ ရၿပီလား"
"ရပါၿပီကြာေမာင္းေတာ့ အေစာႀကီးရွိေသးတာကို ဟြန႔္"
"ျမန္ျမန္ေရာက္ႏွင့္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ကြာ"
"မင္းကေလ ငါ့ဆိုဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မရွည္ဘူး ဟြန႔္"
ဂ်ဳံအင့္ ေက်ာကုန္းကိုေနာက္ကေနထုလိုက္ကာ ေျပာၿပီး သူေမာင္းတဲ့ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေနလိုက္ခဲ့ရေတာ့သည္။
"ဘယ္ႏွနာရီရွိၿပီလဲ "
"၈နာရီ ေတြ႕လားအေစာႀကီးရွိေသးတာကို အခ်ိန္ေတြပိုေနၿပီတစ္နာရီႀကီးငါကထိုင္ေစာင့္ေနရမွာလား"
"လာ ဟိုဆိုင္သြားမယ္"
ကိုယ္ေျပာေနတာကို ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အင္တာဗ်ဴးေျဖရမယ့္႐ုံးနားကဆိုင္ေလးဆီ လက္ဆြဲေခၚေနတာမို႔ေနာက္ကေန ယက္ကန္ယက္ကန္ပါခဲ့ရသည္။
"အေဒၚႀကီး ေရညႇိဟင္းခ်ိဳရယ္ ခ႐ုေပါင္းရယ္ေပးပါ"
"မင္းကေလ ငါ့ဆိုအၿမဲခ်န္တာ မွာရင္ငါ့အတြက္ေကာမွာေပးေလ"
ဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႔တန္းမွာေနတဲ့သူ႔ကိုဆယ္ဟြန္း မေက်မနပ္ေျပာမိေတာ့
"ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ လူမၿပီးခင္ၾကက္ေပါက္မျမင္ေစနဲ႔တဲ့"
"ဘာေျပာလိုက္တယ္"
"ရပါၿပီ"
ျပန္ေတာင္မေခ်ပလိုက္ရပဲ လာခ်ေပးေသာ အစားအေသာက္ေတြကို ကိုယ့္ဘက္ကိုတိုးခ်ေပးကာ ဇြန္းခရင္းကအစ ေသခ်ာျပင္ၿပီးလက္ထဲထည့္ေပးလာသည္။
"ဒါ မင့္အတြက္မွာထားတာပါကြာ စားေသခ်ာ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာနဲ႔ပဲဘာမွမစားရေသးဘူးမို႔လား"
"ဝါးးးး တကယ္ႀကီး အခုကဂ်ဳံအင္လားဟင္"
လက္ေမာင္ကို လက္သီးေသးေသးေလးေတြနဲ႔ထိုးကာလာေမးေနတာမို႔
"ကဲပါ စားစရာရွိတာ စားစမ္းပါ့ အခ်ိန္နီးေနၿပီေနာ္"
"Nae!!!! ဂ်ဳံအင္ အေကာင္းဆုံးပဲ"
လက္မေလးေထာင္ကာ ေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးက မတည့္အတူေနဆိုေပမဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတာေတာ့ ၀န္ခံပါသည္ေလ။
"အဟြတ္ အဟြတ္"
"ေျဖးေျဖး စားေလ ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္ဦး"
"...."
ကမ္းေပးတဲ့ေရကိုယူကာေသာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း
"အင္တာဗ်ဴးကိုေသခ်ာေျဖခဲ့ေနာ္ ငါဒီေန႔ေက်ာင္းကိုခြင့္ယူလိုက္တယ္ မင္းၿပီးတဲ့အထိ ထိုင္ေစာင့္ေနမွာမို႔ ဖိုက္တင္း"
"ေယးးးးးး ဖိုက္တင္းးးးး"
***********************
"ဟ ညီနဲ႔ဆယ္ဟြန္း ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ"
"ခ်န္းေယာလ္ ျပန္လာၿပီလား ေစာသားပဲ"
"Nae အကိုဆူဟို ဆယ္ဟြန္းအဆင္ေျပခဲ့လား"
"ေျပခဲ့တယ္ထင္တာပါပဲ နဲနဲေတာ့စိုးရိမ္တယ္"
"အေကာင္းဆုံးေတြပဲျဖစ္လာမွာပါ ဒါေတြက"
အိမ္ေရွ႕ကကြပ္ပ်စ္မွာ မီးေခ်ာင္းေလးေတြထိုးကာ အားႀကိဳးမာန္တက္အ၀တ္ေတြကိုအပ္ေသးေသးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ခ်ဳပ္႐ိုးသီေနေသာဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔ ေဘးကေနခ်ဳပ္႐ိုးသီၿပီးသားလို႔ထင္ရတဲ့အထည္ေတြကိုအိတ္ထဲထည့္ေပးေနေသာဆယ္ဟြန္းတို႔က တက္ညီလက္ညီလုပ္ေနရာကပင္
"အကိုရယ္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြၽန္ေတာ္ေတာ့"
"ဘာျဖစ္လာၾကလို႔လဲ ညီရဲ႕"
သက္ျပင္ေမာကိုခ်ကာ ေျပာဖို႔အားမရွိဟန္ျဖစ္ေနေသာဘတ္ဟြၽန္းကိုဆက္ေမးလိုက္ေတာ့ ဆယ္ဟြန္းကၾကားျဖတ္ဝင္ေျဖလာေပးသည္။
"အင္တာဗ်ဴးကမွမOkတOkပါဆို ညေနအခ်ိန္ပ္ိုင္းသြားေတာ့ စတိုးဆိုင္က သူေ႒းကဆိုင္ပိတ္လိုက္ၿပီတဲ့ေလ အဲ့ေတာ့အခုအလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္သြားတာေပါ့"
"ေဟာဗ်ာ "
"ဒါနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔ဆယ္ဟြန္းလဲ အဲ့နားေလးဟိုဒီေလွ်ာက္အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ရမလားၾကည့္ေနၾကတုန္း စတိုးဆိုင္နဲ႔၂ဆိုင္ေက်ာ္ေလာက္ကစက္ခ်ဳပ္ဆိုင္က ခ်ဳပ္႐ိုးလိုက္တတ္လို႔ရွိရင္အိမ္ယူၿပီးခ်ဳပ္႐ိုးသီလို႔ရတယ္ဆိုလို႔ လက္ခံၿပီးယူလာၾကတာတဲ့ေဟ့"
ေဘးကေန မနက္ခ်က္ဖို႔ ေျပာင္းဖူးေစ့ႏႊာေနတဲ့အကိုဆူဟိုကပဲ အဆုံးထိစိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့၂ေယာက္အစားဝင္ေျဖေပးသြားသည္။
"ဆယ္ဟြန္းတို႔ကလုပ္တတ္လို႔လား"
"ဟို ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာတုန္းကလဲအစုတ္အၿပဲေလးေတြခ်ဳပ္ဖူးေတာ့နဲနဲအဆင္ေျပပါတယ္ ဆယ္ဟြန္းေလးလဲညေနကျပထားေတာ့အခုလုပ္တတ္ေနၿပီ"
"အဲ့ေတာ့ တစ္ထည္ဘယ္ေလာက္ေပးမွာမို႔တဲ့လဲ"
"တစ္ထည္၅၀၀တဲ့"
ေဘးကေနရႈံ႕မဲ့ကာဝင္ေျပာလာေသာဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္ခ်န္းေယာလ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ဘယ္လိုပဲေနေန ဒီအ၀တ္ခ်ဳပ္တာႀကီးကအာ႐ုံစိုက္ေနရတာပဲမို႔လား။
"အခုေကာၿပီးေတာ့မွာလား ဆယ္ဟြန္းကကိစၥမရွိေပမဲ့ ညီေတာ့ေညာင္းေနေတာ့မွာပဲ"
"ဟာဗ်ာ အကိုခ်န္းေယာလ္ေနာ္ကြၽန္ေတာ္လည္းလူဗ် အက္ို႔ဗိုက္ဗိုက္ပဲလူမဟုတ္ဘူး"
"ဟားဟားးးးဗိုက္ဗိုက္နဲ႔မို႔စိတ္ပူတာေပါ့ၾကက္ေပါက္ရ"
"ကြၽန္ေတာ္လဲ ဗိုက္နဲ႔ပဲေလ"
ဘယ္ကတည္းက တနင့္တပိုးစားထားလို႔စားထားမွန္းမသိ ပူကာထြက္ေနေသာဗိုက္ကိုပုတ္ျပေနေသာ ကေလးဆိုး ဆိုးခ်င္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္ အားလုံးဝိုင္းရယ္မိၾကသည္။
"ဟားဟားးးးး"
"အကိုဆူဟို အကိုခ်န္းကေကာ အလုပ္သြားၿပီလား ဂ်ဳံအင္လဲမျမင္မိဘူး"
"ဂ်ဳံအင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔သြားတယ္ ခ်န္းကေတာ့ အလုပ္သြားၿပီ "
"ၿပီးၿပီကြ အားး"
လက္ေတြကိုဆန႔္ထုတ္ကာၿပိဳင္တူညည္းလိုက္ၾကေသာဆယ္ဟြန္းနဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ေၾကာင့္
"ၿပီးၾကၿပီလား ၿပီးရင္ေျခလက္ေဆး အကိုကအဆာေျပမုန႔္လုပ္ထားတယ္ ခ်န္းေယာလ္ေကာ"
"ဟုတ္အကိုဆူဟို အာ ခဏ ဒါေတြသြားပို႔ရဦးမွာ"
"ဟင္မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီကို ပို႔ရဦးမွာလား"
"ဟုတ္ ရပါတယ္ ဒီလမ္းထိပ္တင္ကို"
"အကိုလိုက္ခဲ့မယ္ ဆယ္ဟြန္း ညီကေနခဲ့လိုက္ေတာ့ နားနားေနေန"
"အာ မဟုတ္တာ ကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားလိုက္မယ္ ဒီေန႔ ဒါထိုင္ခ်ဳပ္ေနတာနဲ႔လမ္းမေလွ်ာက္ရေသးလို႔"
"ဒါဆို ဆယ္ဟြန္းကအကိုဆူဟိုကို ကူလုပ္ေပးလိုက္ မင္းနဲ႔သာဆိုစိတ္မခ်ရဘူးအေမွာင္ေၾကာက္တာနဲ႔ဘဲေရွ႕ကေနမင့္ကေျပးလိုက္မဲ့ျဖစ္ခ်င္း "
"ဟုတ္ပါၿပီ အကိုတို႔ပဲသြားလိုက္ၾကပါ ဟြန႔္ အကိုဆူဟို႔ကိုအခ်စ္ဆုံးပဲ"
အကိုဆူဟို႔ကိုမွီတြဲကာ ေကာ့ခ်ိတ္ေကာ့ခ်ိတ္ျဖင့္မီးဖိုခန္းထဲလိုက္ဝင္သြားေသာဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္၂ေယာက္သားတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာရယ္လိုက္မိၾကသည္။
***********************
"လႀကီးက သာေနတာပဲေနာ္ အကို"
"ဟုတ္ပ ဖိုးလမင္းႀကီးဆီ ထမင္းဆီဆမ္းေတာင္းမွပဲ ငယ္ငယ္ကလို"
"ဟားဟား အကိုကေတာ့ေနာက္ၿပီ"
အထည္ထုပ္ကိုပို႔ကာအျပန္ ၂ေယာက္သာေရာက္တတ္ရာရာစကားေျပာကာျပန္လာၾကတုန္း ေရွ႕ လမ္းမီးတိုင္းေတြနားေရာက္ေတာ့ ဂစ္တာအိတ္ကိုေဘမွာခ်ကာ ေဆးလိပ္ဖြာေနေသာအကိုခ်န္းကိုေတြ႕ေလသည္။
"ဟိုမွာ အကိုခ်န္းမို႔လား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ပ အေစာႀကီးရွိေသးတာ အလုပ္မွာရွိရမွာကို ဘာလို႔ဒီမွာ"
၂ေယာက္သား ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ကာ အကိုခ်န္းဆီ လာလိုက္ၾကသည္။
"အက္ိုခ်န္း အကိုခ်န္း"
"ဟမ္ ခ်န္းေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း"
"အလုပ္မသြားဘူးလား"
"ငါ ငါ အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္"
"ဘယ္လို ဘယ္လို အကိုခ်န္းကဘာလို႔"
"လာပါကြာ အကိုခ်န္းေကာ အိမ္ျပန္ေရာက္မွေျပာျပ လာ အခုအိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္"
စိတ္ပ်က္တဲ့ပုံေပါက္ေနေသာ အကိုခ်န္းကိုဘတ္ဟြၽန္းကေဘးကေနလက္ေလးတြဲကာ ခ်န္းေယာလ္ကဂစ္တာအိတ္ေလးကိုင္ၿပီးအိမ္သို႔ေရာက္ေအာင္ေခၚခဲ့ၾကသည္။
*************************
"ဘယ္လိုဘယ္လို အကိုခ်န္းကဘာလို႔ၿငိမ္ခံခဲ့တာလဲ "
"ေအးေလ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတခ်က္ေလာက္ဗ်င္းခဲ့မွာ"
ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာဂ်ဳံအင္ကအကိုခ်န္းေျပာျပေသာအေၾကာင္းအရာေတြအေပၚေဒါသထြက္ကာေျပာတာကို ဆယ္ဟြန္းကလည္းေထာက္ခံေနေလသည္။
"ငါလည္းအစကတည္းက အဲ့ဆိုင္ သိပ္မဟုတ္တာကိုသိလို႔အလုပ္ထြက္မလို႔ပါပဲ အခုဟာကငါ့ေရွ႕မွာကြာစားပြဲထိုးေကာင္မေလးကိုဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနတာကို ငါကဘယ္ၾကည့္ေနႏိုင္မလဲ"
"ေအးေလ အကိုခ်န္းမမွားပါဘူး"
"အဲ့ေတာ့ မင္းကအခုဘာဆက္လုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားတာလဲ"
အကိုဆူဟိုက၀င္ေမးလာေတာ့
"အစက အဲ့ကေနအလုပ္မထြက္ခင္ရတဲ့အခ်ိန္ပိုင္းခေလးနဲ႔ ေနာက္ရက္ေတြထဲ႐ြာျပန္မလို႔ ႐ြာကမုန္လာထုပ္ေတြက ခုခ်ိန္ေကာက္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ သြားေကာက္ေပးၿပီး အျပန္အိမ္ကအရင္းအႏွီးေလးနဲနဲေတာင္းၿပီ အဆာေျပလွည္းေလးထြက္မလားလို႔"
"အကိုခ်န္းအႀကံေကာင္းသားပဲ ကြၽန္ေတာ္ေကာပါလို႔ရလားအဆာေျပလွည္းေရာင္းရင္း"
"ကြၽန္ေတာ္ေကာပဲ"
"ေကာင္းတာေပါ့ အရင္းအႏွီးမ်ားတာေပါ့ အကိုတို႔"
"ဟုတ္တယ္ခ်န္းေရ သူတို႔နဲ႔ပါတြဲလုပ္လိုက္ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းလဲ အခုအလုပ္မရွိေတာ့လို႔ေဟ့ စတိုးဆိုင္ကပိတ္သြားၿပီတဲ့ေလ"
"အဲ့လိုလား လုပ္ၾကတာေပါ့အတူတူ ဒါေပမဲ့လွည္းနဲ႔က ဘယ္နားေရာင္း"
"ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ေရွ႕မွာလာေရာင္းေလ အကိုခ်န္းကလည္း စည္ပင္ေတြဘာေတြလဲေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ညီတို႔လဲ ဆိုင္မွာလူက်ရင္ဝိုင္းကူေပးေလ အခ်ိန္ပိုင္းေၾကးေပးမွာေပါ့"
""ဝါးးးတကယ္လား အဆင္ေျပတာပဲအဲ့ဆို ဟ္ိုအကို အထည္ေလးေတြေကာ ယူလာလို႔ရလား အားတဲ့အခ်ိန္သီမယ္ေလေနာ္"
"ဟာ ကိုဗိုက္ကေတာ့ ေလာဘပဲေဟ့"
ဂ်ဳံအင္ကမႏိုင္သလိုအေလးျပဳကာေျပာလိုက္ေတာ့
"ရွာႏိုင္တုန္းရွာရမယ္ကြ ဂ်ဳံအင္ရ"
"အားလုံးကေတာ့အဆင္ေျပပါၿပီ ငါကအခုပိုက္ဆံလည္းမရခဲ့ဘူးရန္ျဖစ္ၿပီးထုတ္ခံလိုက္ရတာဆိုေတာ့ အေဖတို႔အေမတို႔ကလည္း ငါပါလာတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔မွ႐ြာမွာလူငွားၿပီ အသီးေကာက္ေရာင္းရမွ ပိုက္ဆံေပးႏိုင္မွာကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
"ဘယ္လိုမွလုပ္မေနနဲ႔ ငါလိုက္ခဲ့မယ္"
အကိုဆူဟိုကစေျပာေတာ့
"အကိုကေဈးနဲ႔ေလ"
"မင္းဟာဘယ္ႏွရက္ၾကာမွာမို႔လို႔လဲကြ"
"၂ရက္ပါ ၁ညေတာ့အိပ္ရမွာ ေနာက္ေန႔ညေနျပန္လာရင္ရတယ္ေလ"
"ထားကြာ ေရာင္းၿပီးတဲ့ထိကူေရာင္းေပးမယ္၃ရက္ပဲထားလိုက္ဦး သြားမွေတာ့ေအးေဆးေပါ့ ေဈးလည္းတစ္သက္လုံးေရာင္းရမွာ ပိတ္လိုက္လို႔ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ေကာလိုက္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ေကာ" "ကြၽန္ေတာ္ေကာ" "ကြၽန္ေတာ္ေကာပဲ"
"အားလုံးလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ငါတို႔ဝိုင္းလုပ္ေပးေတာ့မင္းတို႔လည္းလူငွားစရာမလိုေတာ့ဘူးေငြကုန္လည္းသက္သာတာပ ဘတ္ဟြၽန္းလည္းေလေကာင္းေလသန႔္ရႉရသလိုဆယ္ဟြန္းလည္းစိတ္သက္သာရာရတာေပါ့ ခ်န္းေယာလ္တို႔ဂ်ဳံအင္တို႔ငါတို႔လည္းတစ္ႏွစ္ပတ္လုံးအလုပ္ေတြနဲ႔လည္ပတ္ခဲ့ရတာ ငါတို႔ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလိုပဲေဟ့"
"ေယးးးးးး"
"ဒါနဲ႔ဘာနဲ႔သြားၾကမလဲ လိုင္းကားရွိလားအကိုခ်န္းတို႔ဆီထိ"
"သြားဖို႔ေတာ့မပူနဲ႔ ႐ြာက အသိဦးေလး ေနာက္ရက္ထဲဆိုးလ္လာၿပီး သူတို႔စားၾကက္ေတြလာေရာင္းမွာ သူနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္မယ္ ဒီမွာညအိပ္ၿပီးမနက္ျပန္ထြက္မွာဆိုေတာ့သူ အျပန္တက္လိုက္သြား႐ုံပဲ ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္လည္းမပူနဲ႔ေရွ႕ခန္းကလိုက္လို႔ရတယ္ ကုန္ကားဆိုေတာ့ငါတို႔ကေတာ့ေနာက္ခန္းမွာဒီတိုင္းထိုင္ရမွာ"
"အာ အဲ့လိုထိုင္လိုက္ရတာပိုေတာင္ေကာင္းေသး ေလေကာင္းေလသန႔္ရတာပ အဲ့လိုကားမ်ိဳးမစီးဖူးဘူး အခုစီးရမယ္ဆိုေတာ့ရင္ေတာင္ခုန္တယ္ ခိခ္ခိခ္"
ဆယ္ဟြန္းကၿပဳံးစိစိနဲ႔အားနာသလိုေျပာလာေသာအကိုခ်န္းကိုစိတ္ေျပေအာင္ေျပာလိုက္ေတာ့အားလုံးကလည္းဝိုင္းေထာက္ခံၾကသည္။
"ဟုတ္ပ"
"ဟုတ္တယ္ ေလတေအးေအးနဲ႔"
"ကြၽန္ေတာ္လည္းေနာက္ကလိုက္ခ်င္တာ ဒီပူတူးေလးေၾကာင့္ အရင္ေမြးရပ္မွာတုန္းကဆို ေကာက္ရိတ္တို႔ဘာတို႔အခ်ိန္ပိုင္းေခၚရင္ ယာရွင္ေတြက အဲ့ကားနဲ႔လွည့္ႀကိဳေပးတာေလ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔"
ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔အရင္တုန္းကအေၾကာင္းေတြပါသတိရဟန္ဘတ္ဟြၽန္းကပါထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္ေတာ့ အကိုခ်န္းကအရည္လဲ့ေနေသာမ်က္ဝန္းေလးမ်ားျဖင့္အားလုံးကိုၾကည့္ကာ
"တကယ္ တကယ္ အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အခုလိုကူညီေပးလို႔"
"အကိုခ်န္းကလည္း အခ်င္းခ်င္းကို "
"ေအးေလ "
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအၿမဲအကိုခ်န္းဘက္က"
"ဟားဟားးးေက်နပ္တယ္ကြာ ေက်းဇူးလည္းတင္တယ္ အားလုံးကေကာင္းေပးထားတာမို႔ ႀကိဳးစားမွာပါ"
"အကိုခ်န္းးးးဖိုက္တင္းးးး"
"ဖိုက္တင္းးးးးး"
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လဲက်ရင္ထူေပးမယ္ အားငယ္ရင္ေဖးမေပးမယ္ စိတ္အားငယ္ဝမ္းနည္းေနရင္းႏွစ္သိမ့္ေပးမယ္ ဘယ္ေလာက္ေႏြးေထြးတဲ့ရိပ္ၿမဳံေလးလဲ။
***************************
TBC