"လုပ္ပါသူေ႒းကလည္း လူလည္းလိုေနတာကို"
"ဆယ္ဟြန္းေရ လူလိုတာေတာ့ လိုတာေပါ့ မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔က်"
ဆိုင္ထဲက သူေ႒းကို ဆယ္ဟြန္းကခဏ စကားသြားေျပာလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ၀င္သြာလို႔ အလုပ္ရ မရ မေသခ်ာေသးတာနဲ႔ပဲ ဆိုင္ျပင္က ေစာင့္ကာ အေျခအေနၾကည့္ေနရသည္။ ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္းေပါ့ေလ ကြၽန္ေတာ္ဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုလူကိုအခ်ိန္ပိုင္းအတြက္ ေခၚဖို႔ရာခက္မွာပဲ။
"သူေ႒းကလည္း အက္ိုဘတ္ဟြၽန္းက အလုပ္ႀကိဳးစားပါတယ္ဗ် ေနာ္ သူေ႒းက စိတ္ထားေကာင္းရဲ႕နဲ႔ လုပ္ပါအကိုဘတ္ဟြၽန္းလည္း ေငြလိုေနလို႔ပါ"
သာမန္ဆို ကိုယ္ေခၚလာတဲ့ ဘယ္သူမဆိုလက္ခံႏိုင္ေပမဲ့ အခုအကိုဘတ္ဟြၽန္းက် မေပါ့မပါးနဲ႔မို႔ အလုပ္ထိခိုက္မည္ စိုးဟန္နဲ႔ စဥ္းစားေနေသာသူေ႒းကို ကိုယ့္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ပိုပိုသာသာေလး ေျပာေပးေနရသည္။
"ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ သူေ႒းရယ္ ကြၽန္ေတာ္က အားလုံးကူလုပ္ေပးမယ္ ေနာ္ အကိုဘတ္ဟြၽန္း သ္ိပ္မလုပ္ႏိုင္လဲ ကူလုပ္ေပးမယ္ဗ်ာ သူေ႒းအလုပ္မထိခိုက္ေစရဘူး ဘယ္လိုလဲ"
"မင္းစကားနဲ႔ မင္းေနာ္ ဆယ္ဟြန္း"
"ရဲရဲႀကီးတာဝန္ယူတယ္ ကြၽန္ေတာ္"
"Okေလ ငါတို႔ဆယ္ဟြန္းက အသည္းအသန္ေျပာေနမွေတာ့လည္း အလုပ္ခန႔္ရေတာ့မွာပ"
"သူေ႒း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္"
"ဆိုင္ေသခ်ာေစာင့္ဦး ငါအျပင္ခဏ သြားဦးမယ္"
"ဟုတ္!"
မွန္တံခါးကေန အထဲကိုလွမ္းၾကည့္ေနတုန္း ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ စကားေျပာေနေသာ သူေ႒းဆိုသူက အျပင္ထြက္လာတာမို႔ စိတ္ကိုအေကာင္းဆုံေျဖေလွ်ာ့ထားကာ အသင့္အေနအထား ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"မဂၤလာပါ သူေ႒း"
"အာ ဆယ္ဟြန္းေျပာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းဆိုတာလား"
ေခါင္းငုံ႔အ႐ိုအေသေပးရင္း ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပုခုံးကို ပုတ္ကာေမးလာတာမို႔
" ဟုတ္ပါတယ္ သူေ႒း ကြၽန္ေတာ့္ကိုစဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္"
"ေအးပါကြာ စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ပါဘူး သြားအထဲဝင္ေတာ့ အျပင္မွာေအးတယ္ အတူအလုပ္ႀကိဳးစားၾကတာေပါ့"
"ဟာ တကယ္ႀကီး အလုပ္ခန႔္ၿပီလား ေက်းဇူးပါသူေ႒း"
"ေအးေအး ငါအျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူေ႒း အေကာင္းဆုံးအလုပ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ ကတိေပးပါတယ္"
ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သူေ႒းကိုသာမ်က္စိေရွ႕က မေပ်ာက္သြားမခ်င္းေက်းဇူးတင္စကား ေအာ္ကာေျပာေနမိသည္။
"အကိုဘတ္ဟြၽန္း လာေလ အထဲဝင္ေတာ့ လာ အျပင္မွာေအးေနတာကို"
ဆိုင္ထဲကေန ထြက္လာကာဆယ္ဟြန္းက လာေခၚေတာ့မွ ၀မ္းသာအားရျဖစ္စြာ ဆိုင္ထဲလိုက္ဝင္မိသည္။
***************************
"ခ်န္းေယာလ္"
"အကိုခ်န္း လာေလ"
"မီတာခ စာ႐ြက္ေရာက္လာလို႔ လာဝင္ေပးတာ"
"အာ ေက်းဇူးပဲ အကိုခ်န္းေရ ခဏေနသြားေဆာင္လိုက္မယ္။ ဆိုင္သြားရေတာ့မွာလားအကိုခ်န္းက"
"သြားရေတာ့မွာ ဒီေန႔ကပြဲေကာရွိလို႔ဆိုင္က ၅နာရီေလာက္ေရာက္ေအာင္လာေပးဖို႔ေျပာထားလို႔"
"ေအာ္"
"ေရာင္းေကာင္းရဲ႕လားဒီေန႔ "
"အကိုခ်န္းအျမင္ပဲ ခုေတာ့လူရွင္းေနတယ္ ပိတ္ရက္မို႔လားမသိဘူး လူပါးတယ္"
"ဒီလိုပဲေပါ့ခ်န္းေယာလ္ရယ္ အာ ေမ့ေတာ့မလို႔ အိမ္မွာ အိုမားေရာက္ေနတယ္"
"ဟုတ္လား ညေနဆိုင္ေစာေစာသိမ္းမွပဲဒါဆို အိုမားကလည္း လာမွာကိုႀကိဳမေျပာဘူး"
"ဟုတ္ပ ဂ်ဳံအင္ကလည္း မေျပာဘူးအဲ့ေကာင္ေတာ့။ ဒါနဲ႔အိုမားက ပင္လယ္စာပိုရင္ ယူခဲ့ေပးတဲ့ ညစာျပင္ထားေပးမယ္တဲ့။ ပင္လယ္စာကင္နဲ႔စားရေအာင္"
""ပိုမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ အခုဖယ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ တခါတည္း အကိုခ်န္းေကာ ညစာအတူမစားရေတာ့ဘူးလား"
"၈နာရီေနာက္ပိုင္း အေရာက္ျပန္ခဲ့မယ္ ခြင့္ယူခဲ့မွာ ဒီလိုစားပြဲကို လြတ္လို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ "
" ဟုတ္ပ့ါ ဗ်ာ"
"ဒါဆို သြားၿပီခ်န္းေယာလ္ မီတာခေဆာင္ဖို႔မေမ့နဲ႔ဦး"
"ဟုတ္"
ဂစ္တာတစ္လက္ကို လက္ကဆြဲကာ ထြက္သြားေသာ အကိုခ်န္းက တကယ့္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ပင္။
"ဒီဝိုင္းကို ဆ္ိုဂ်ဴးတစ္ပုလင္းနဲ႔ပင္လယ္စာသုပ္တပြဲ "
"အာ ဟုတ္ကဲ့"
"ျမန္ျမန္ေလးေနာ္"
"ဟုတ္"
**********************
"ပင္ပန္းေနၿပီလား အကိုဘတ္ဟြၽန္း"
"မပင္ပန္းပါဘူးကြာ ဆယ္ဟြန္းကေကာင္းေကာင္းသင္ျပေပးလို႔ ေငြတြက္စက္လည္း သုံးတတ္ၿပီ ပစၥည္းေဈးေတြလည္းေကာင္းေကာင္းမွတ္မိၿပီ ဟီး"
႐ႊင္ပ်ပ်ေလးနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြေျပာလာေသာ အကိုဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔အတူ ကိုယ္ပါလိုက္ရယ္ေမာမိသည္။
ေနာက္အခ်ိန္အတြက္ ေရာက္လာသူေတြကို အခ်ိန္ပိုင္းအတြက္ေပးထားတဲ့ ဆိုင္ဝတ္စုံကို လွဲေပးလိုက္ကာ သီခ်င္းတညည္းညည္းျဖင့္အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
"ဟင္ အေစာႀကီးရွိေသးတာကို ပိတ္သြားၿပီလား"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္"
အကိုခ်န္းေယာလ္တို႔ ဆိုင္ေရွ႕ကအျဖတ္ ၆နာရီပဲရွိေသးသည္ကို ဆိုင္ေစာေစာပိတ္ထားတာေၾကာင့္ အံ့ၾသေနရေသးသည္။
"ဆယ္ဟြန္း ဘတ္ဟြၽန္း"
၂ေယာက္သား ဆိုင္ကိုရပ္ၾကည့္ကာေျပာေနၾကတုန္း ေနာက္ကေအာ္သံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အထုပ္တစ္ထုပ္ဆြဲလာေသာ အကိုခ်န္းေယာလ္။
"အကို ဘယ္သြားတာလဲ"
"မီတာခ သြားေဆာင္တာ "
"ေအာ္ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ဦးမွာလား အကိုခ်န္းေယာလ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကူေပးမယ္ေလ"
"ဟုတ္တယ္ "
အကိုခ်န္းေယာလ္က ေခါင္းကိုအသာခါျပကာ ဆယ္ဟြန္းေကာ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးကိုပါ အလယ္ကေနရာဝင္ယူၿပီးဖက္လိုက္သည္။
"ငါတို႔ အိမ္ျပန္ၾကစို႔"
"ငါတို႔"
"အြမ္း အိမ္မွာ စားပြဲေသာက္ပြဲရွိတယ္"
"ဝါး ဘာလို႔ပြဲရွိတာလဲ"
ဆယ္ဟြန္းက ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဟသည္ထိ တဝိုးဝိုး တဝါးဝါး လုပ္ကာေမးလိုက္ေတာ့
"အိုမားေရာက္ေနတယ္ အိမ္မွာ"
"တကယ္ ျမန္ျမန္သြားစို႔ အကိုခ်န္းေယာလ္ အိုမားလက္ရာ စားခ်င္ၿပီ"
"အိုမား"
၂ေယာက္သားက အခ်င္းခ်င္းသိကာေျပာေနၾကေပမယ့္ ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ မသိတာမို႔အေမးသေဘာေမးလိုက္ေတာ့
"အာ ညီကေတာ့ သိေသးမွာမဟုတ္ဘူး အိုမားက ဂ်ဳံအင့္ အိုမား "
"အာ ဂ်ဳံအင့္ရဲ႕အေမေပါ့"
"အြမ္း အားလုံးကေတာ့အိုမားကို ခ်စ္ခင္ၾကတယ္"
"ေအာ္ ဟုတ္"
"ျမန္ျမန္သြားစို႔ အကိုတို႔ ဗိုက္ေတာင္ဆာလာၿပီ"
"ေယး အိမ္ျပန္ၾကမယ္"
***********************
"ဆူဟိုေလး ဟင္းေတြသယ္ခဲ့ေတာ့ေလ ေရွ႕ကို"
"ဟုတ္ အိုမား"
"နီနီေရ ဂ်ဳံအင္ေလး ဆယ္ဟြန္းကို ျမန္ျမန္ျပန္လာဖို႔ ဖုန္းဆက္ သားေယာလ္ နဲ႔ခ်န္းေလးဆီေကာ"
"ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ အကိုခ်န္းေယာလ္တို႔ကေတာ့ ျပန္လာၿပီတဲ့အိုမား အကိုခ်န္းကေတာ့ ၈နာရီမွအလုပ္ဆင္းခဲ့မယ္တဲ့"
"ေအာ္"
အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့သားလို႔ သတ္မွတ္ရတဲ့သားေတြနဲ႔ ညစာအတြက္ရႈပ္ရွပ္ခတ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေနၾကရတာကလဲ တကယ့္ကိုစိတ္လက္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးႏွင့္ပင္။
"အိုမား"
အိမ္ေပါက္ဝက ေခၚသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကက္ေပါက္ေလးလို ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာ ေျပးလာေသာ ေကာင္ငယ္ေလး။
"ဆယ္ဟြန္းေလးျပန္လာၿပီ လြမ္းေနတာ"
ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ခင္းထားေသာ စားပြဲထိပ္ထိုင္ေနေသာ အိုမားဆီ ေျပးသြားကာရင္ခြင္ထဲထိ တိုးဝင္ဖက္လိုက္ရင္း
"အိုမားက မလာတာ ဘယ္ႏွလရွိၿပီလဲ သားတို႔ဆီ ၂လလား၊ ၃လလား ဟြန႔္"
"အဆိုးေလးကေတာ့ ၁လေက်ာ္ပဲရွိေသးတာပါကြာ အကဲပိုေလး"
"ဘာေနေန လြမ္းတယ္"
ရင္ခြင္ထဲကေန ခြၽဲေနေသာေကာင္ေလးသာ သမီးေလးဆိုရင္ ေခြၽးမအျဖစ္သာအၿပီး ေခၚထားလိုက္ခ်င္သည္ ဒီသားေတြထဲမွာ သူအငယ္ဆုံးအခြၽဲဆုံး။
"ကဲပါ သြားအကိုေတြကိုကူညီလိုက္ဦး"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဆယ္ဟြန္း ထသြားေတာ့မွ
"သားေယာလ္ အဆင္ေျပလား ဒီအေတာအတြင္း"
"ေျပပါတယ္ အိုမား အိုမားေကာေနေကာင္းတယ္မို႔လား"
"ေကာင္းပါတယ္ကြယ္ နီနီ႔အေဖ ခရီးသြားေနတာနဲ႔ မလာျဖစ္တာ"
"မင္း ညီေလး နီနီေကာ လိမၼာရဲ႕လား"
"လိမၼာပါ့ဗ်ာ"
"မလိမၼာရင္ ဆုံးမေနာ္ သားကိုအၿပီးအပ္ထားၿပီးသား ႐ိုက္သာ႐ိုက္"
"ဟားဟား အိုမားကလည္းဗ်ာ ကေလးလည္းမဟုတ္ေတာ့ပဲနဲ႔က္ို"
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ စကားေျပာေနရင္း ဟင္းပန္းကန္ကို ကိုင္ကာထြက္လာေသာ ဂ်ဳံအင္က ရယ္ရင္းေျပာေတာ့
"သားအေၾကာင္း အိုမားသိလို႔ေျပာေနတာ ဘယ္ေလာက္ေခါင္းမာတဲ့ေကာင္ေလးလဲဆိုတာ"
"အိုမား ကြၽန္ေတာ္က ၾက္ိမ္လုံးဝယ္ထားပါတယ္"
"အကိုခ်န္းေယာလ္ေနာ္"
"ဟားဟားဟား"
၀က္ဝံေလးလိုႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူပြပြနဲ႔ေျပာလာေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ပါ သေဘာက်စြာေရာေယာင္ရယ္ေမာမိသည္။
"အာ ေမ့ေနတာ ဟိုေနာက္ကသားေလးလာပါဦး"
"ဗ်ာ"
"သားကိုေျပာတာ ဘတ္ဟြၽန္းဆိုလား ဆူဟိုတို႔ဆီက ၾကားၿပီးၿပီ အသစ္ေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို လာပါဦး အိုမားဆီ"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ေရာက္ကတည္းက အကိုခ်န္းေယာလ္ေနာက္မွာ ဝင္ထိုင္ေနတာကေန ဂ်ဳံအင့္အိုမားက ေခၚလာတာမို႔ အနားတိုးသြားလိုက္သည္။
"သားက တကယ္ခ်စ္စရာေလးပဲ ဒီဗိုက္ကေလးနဲ႔ေတာင္ တကယ္ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ"
"ေက်းဇူးပါ အန္တီ"
"အိုမား အိုမားလို႔ေခၚ"
"အို အိုမား ကြၽန္ေတာ္ေကာေခၚလို႔ရလား"
"ရတာေပါ့ ဒီမွာရွိတဲ့လိမၼာတဲ့ကေလးတိုင္းက အိုမားသားေလးေတြပဲ"
"ဟုတ္ အိုမား"
"စိတ္ဓာတ္မက်ေစနဲ႔ ႀကိဳစားပါ ဘတ္ဟြၽန္းေလးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္သန္မာလိုက္မလဲ အိုမားက ျမင္တာနဲ႔သိတာမို႔"
"ဟုတ္ အိုမား"
တကယ့္ အေမအရင္းလိုခံစားရေလာက္ေအာင္ ရင္ခြင္ထဲမွာေထြးဖက္ရင္း အားေပးစကားေျပာလာေသာအိုမားေၾကာင့္ ရင္ထဲကေန လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၾကည္ႏူးမိကာ မ်က္ရည္ပင္ က်မိသည္အထိ။
"ရား အိုမားေနာ္ ကေလးကိုငိုေအာင္လုပ္ေန "
"ေတာ္ၿပီ လာစားၾကစို႔ ညစာ"
"သားေယာလ္ပါတဲ့ပင္လယ္စာေတြေကာ ကင္ၿပီးၿပီလား"
"ၿပီးၿပီ အိုမား"
"အားလုံးစုံရင္စားၾကစို႔ေလ"
"အိုမား သားကိုခ်န္ထားတယ္ေပါ့ေလ"
အိမ္ေပါက္ဝကေန အသံပါဝါေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာ္လိုက္သူေၾကာင့္ စားမလို႔ျပင္ေနရင္းကပင္ လူပါလန႔္ကာတုန္မိသည္အထိ။
"ငါ့တို႔သားႀကီးခ်န္းကေတာ့ေဟ့ အိုမားကို ရန္လုပ္ေနျပန္ပါၿပီ သားခ်န္းကိုလည္း ေစာင့္မယ္လို႔ေျပာမလို႔ပါ"
"အိုမားေနာ္ သားစိတ္ဆိုးလိုက္မွာ"
"အမေလး စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ လာ လာ စိတ္ဆိုးတတ္တဲ့ အိုမားသားေလးကလာ အိုမားေဘးလာခဲ့"
ရပ္ေနေသာ အကိုခ်န္းကို အိုမားက ဆင္းေခၚကာ သူ႔ေဘးနာ ေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။
"ဟြန႔္ သူမ်ားကျဖင့္ အလုပ္ကိုနာရီဝက္ႀကီးေတာင္ ထပ္ေစာၿပီးဆင္းလာတာကို ခ်န္ထားၾကတယ္"
"အကိုခ်န္းကေတာ့ေဟ့ ရစ္ၿပီ"
"ကဲပါ အခုအားလုံး စုံၿပီဆိုေတာ့ ညစာကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ အိုမား"
"အိုမားက အခုလိုညစာက္ိုအရသာရွိရွိနဲ႔စားႏိုင္ေအာင္ျပင္ဆင္ေပးခဲ့လို႔ အိုမားက္ို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
အားလုံးက သံၿပိဳင္ အိုမားကိုေျပာလိုက္ၾကေတာ့
"အမေလး အိုမားသားေတြ အရသာရွိရွိစားရရင္ အိုမားက ေက်နပ္ပါတယ္ေတာ္"
*********************
"အိုမား "
ည အိပ္ယာထဲဝယ္ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာေသာ သားကို ဒီအ႐ြယ္အထိ ကေလးလို႔ေတြးေနမိဆဲပင္။
"အေဖ ေနေကာင္းရဲ႕လား"
"အြမ္း သားအိမ္ျပန္ဖို႔မစဥ္းစားေသးဘူးလား သားအေဖကို တစ္ခါေလာက္ ေတာင္းပန္ၾကည့္ပါလားသားရယ္"
"ဟင့္အင္ သားမျပန္ခ်င္ဘူး အိုမား သားကို မကခိုင္မွာေၾကာက္တယ္"
"ညႇိယူရမွာေပါ့ သားရယ္"
"သားသ္ိတယ္ သားအေဖျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ Kim groupရဲ႕ ဆက္ခံသူမလုပ္ခ်င္ဘူး သားစီးပြားေရး ဝါသနာမပါဘူး အိုမား "
"ဒါဆို သားနီနီရဲ႕ အေဖမရွိေတာ့ရင္ အဲ့လုပ္ငန္းကိုဘယ္သူဆက္လုပ္မွာလဲ ေျပာ"
"ဒါကေတာ့ ဦးေလးတို႔ကိုေပးလိုက္ေပါ့ သားတကယ္ မမက္ေမာပါဘူး"
"သားရယ္"
"အိပ္ၾကစို႔အိုမား မနက္ေစာေစာ ျပန္ရမယ္မို႔လား အဲ့ဒါေတြမေတြးၾကနဲ႔စို႔ အိုမားေကာ သားေကာ အခ်ိန္မေ႐ြးေတြ႕လို႔ရေနတာပဲ အခုေတာ့သားကိုလႊတ္ထားေပးပါ'
"အြမ္းပါ သားရယ္ "
ရင္ခြင္ထဲ အသက္ပုံမွန္ရႉကာ အိပ္စက္သြားေသာ သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ အရင္ကအေၾကာင္းေတြကိုျပန္ေျပာင္းေတြးေတာေနမိသည္။
လြန္ခဲ့တဲ့၁ႏွစ္ေက်ာ္က သားကိုရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတဲ့အေဖျဖစ္သူနဲ႔ အက ဝါသနာပါလြန္းတဲ့ သားတို႔ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ကာ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားေသာသား၊ ေနာက္ေန႔အေမြျပတ္ေၾကာ္ညာလိုက္ေသာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူတို႔ေၾကာင့္ ႐ူးခ်င္စိတ္ ေပါက္ခဲ့ေသာကာလပင္ သားျဖစ္သူကလည္းမေလွ်ာ့ အကနဲ႔ပတ္သက္လွ်င္ အေဖျဖစ္သူကၿမိဳ႕ေပၚကသင္တန္းေတြအကုန္ ေငြအင္အားနဲ႔ အလုပ္လာေလွ်ာက္ရင္ လက္မခံေစဖို႔ပိတ္ဆို႔ထားေသာ္လည္း သားကေတာ့မရ သူ႔ဝါသနာအတြက္ ဒီလိုရပ္ကြက္ေလးက ကေလးထိန္းေက်ာင္းမွာပင္ အကဆရာ ၀င္လုပ္ေနျပန္သည္။
အိမ္ေပၚကဆင္းသြားၿပီး တစ္လေလာက္အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနရာကေန တစ္ရက္က် ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာသည္။ ငွားေနတဲ့အိမ္ကတဲ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးအရမ္းေယာင္ေနလို႔ အိုမားပဲေအာ္ေနလို႔ ဖုန္းထဲရွာၾကည့္ေတာ့ နံပါတ္ေတြ႕လို႔ဆက္သြယ္လိုက္တာတဲ့။
အဲ့အခ်ိန္က တကယ့္ကိုအ႐ူးမီးဝိုင္းပင္ သူေျပာတဲ့လိပ္စာေရာက္လို႔အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့ တစ္ေယာက္စာအခန္းက်ဥ္းက်ပ္ေလးထဲ အိပ္ေနေသာသားေၾကာင့္စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္ကာ အတင္းအက်ပ္ျပန္ေခၚသြားဖို႔ပင္ႀကိဳးစားဖူးသည္။
သားေနေကာင္းတဲ့အထိ ေနရင္းမွဒီက ကေလးေတြက ဘ၀ကိုကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ႐ုန္းကန္ေနၾကတာလဲ သိလာသလို စိတ္ထားေလးေတြကလည္း ေကာင္းၿပီး သားကလည္းေပ်ာ္ေနသည္မို႔ သားစိတ္တိုင္းက်လႊတ္ထားလိုက္သည္။
တစ္လ တစ္ခါ ေလာက္ေတာ့ပုံမွန္လာကာ ညစာခ်က္ေပးလိုက္မုန႔္ေတြဝယ္လာ လိုက္ သူတို႔ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္တာေလးေတြကိုနားေထာင္ေပးလိုက္နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔အိုမားျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။
ခ်န္းေယာလ္ေလးကလဲ မိဘမဲ့မို႔အသနားပိုရသည္။ ဆယ္ဟြန္းေလးကလဲ ေလျဖတ္သလိုနာတာရွည္ေရာဂါခံစားေနရတဲ့အေဖတစ္ေယာက္သာရွိၿပီးေတာ့ မၿငီးမျငဴ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္အတြက္လည္းႀကိဳးစားေနသလို ေဆး႐ုံစရိတ္အတြက္လည္း အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ေတြနဲ႔မအားလပ္သူေၾကာင့္ ပူပန္ေပးေနရသည္။ သားခ်န္းကလည္း နယ္က မိဘေတြက ေတာင္ယာလုပ္သူမို႔ အဆင္ေျပတလွည့္မေျပတလွည့္ႏွင့္ပင္ ဆူဟိုေလးကေတာ့မွားယြင္းတဲ့မိသားစုမွာေမြးဖြားလာတဲ့ လူလိမၼာေလးပင္ မိသားစုက သူ႔ကိုစြန႔္ပစ္တာမဟုတ္ဘဲ သူကိုယ္တိုင္က စြန႔္ပစ္လိုက္တာပင္ အေမေကာအေဖပါမရွိေတာ့ေပမဲ့ သူ႔အထက္ အကိုအမ၃ေယာက္လုံးက အရက္ေသာက္ ဘိန္းစားမေကာင္းမႈေတြမ်ိဳးစုံျပဳလုပ္ၾကတာမို႔သူကိုယ္တိုင္အိမ္ေပၚက ဆင္းလာကာဘ၀ကို႐ုန္းကန္ေနျခင္း။
အခုေတာ့ ပူပန္ခ်စ္ခင္ေပးစရာ သားတစ္ေယာက္ တိုးလာၿပီေပါ့ ဆူဟိုတို႔ဆီက ၾကားရသေလာက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကလည္း စြပ္စြဲခံရၿပီးေသဆုံးခဲ့ရသလို က်န္ေနခဲ့တဲ့သူကလည္း မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ထက္ အမ်ိဳးသားကိုယ္ဝန္ေဆာင္တာက သာမန္ထက္ကို ထူးျခားတာမို႔ သူ႔အတြက္ ပိုလို႔ပင္ခက္ခဲေနမည္မွာအေသအခ်ာပင္။
ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ ခုခ်ိန္အိပ္ေမာက်ေနေလာက္မဲ့ ကေလးေတြအားလုံးက ဘ၀အခက္အခဲေတြကို အ႐ြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ခါးဆီးခံေနၾကရသူေတြသာ
အၿမဲလိုလို အၿပဳံးမ်က္ႏွာနဲ႔ ေနတတ္က်ေပမယ့္ ဒီကေလးေတြရဲ႕ ရင္တြင္းဒဏ္ရာေတြက မ်ားျပားလြန္းလွပါတယ္ ။
ဘယ္လိုပဲ ဘ၀မွာအခက္အခဲေတြနဲ႔ႀကဳံရပါေစ အိုမားက အၿမဲအားေပးေနမွာမို႔ ဖိုက္တင္း ကေလးတို႔။
***********************
TBC