𝒜𝓂𝑒𝓁𝒾𝒶
Η Αμέλια δεν ήταν ποτέ απο τους ανθρώπους που πίστευαν στους στόχους του νέου έτους και όλες αυτές τις ηλίθιες λίστες με πράγματα που ποτέ δεν έκαναν οι άνθρωποι και είχαν σκοπό να κάνουν. Ποτέ δεν είχε επίσης αυτήν την αίσθηση πως αυτό θα ήταν ή δεν θα ήταν το έτος που άλλαζε η ζωή της. Ήταν της πεποίθησης πως η ζωή του ατόμου μπορούσε να πάει από το χειρότερο στο καλύτερο ή το αντίθετο οποιαδήποτε ώρα και στιγμή της ημέρας. Μπορούσες ένα όμορφο πρωινό να χάσεις τον αδελφό σου ή μία βροχερή νύχτα με καταιγίδα να σου κάνει ερωτική εξομολόγηση αυτός που θες - τα πάντα ήταν θέμα τύχης και όχι σχεδιασμού ή λίστας.
Παρ' όλα αυτά δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει στο γεγονός ότι ο χρόνος είχε μπει πολύ όμορφα και οι πρώτες του μέρες ήταν σαν όνειρο. Έτσι της είχε δημιουργηθεί η πεποίθηση πως ένα τόσο όμορφο ξεκίνημα σήμαινε όμορφη συνέχεια. Μάλλον επειδή δεν διάβαζε πολλά βιβλία ή δεν έβλεπε πολλές σειρές. Άλλωστε η ζωή ήταν ένας τροχός για καλό ή για κακό και για όλους έρχεται η σειρά και στην ευτυχία και στην δυστυχία.
Σε πλήρη άγνοια για το τι επρόκειτο να συμβεί σε σαράντα λεπτά απο εκείνη την στιγμή, η Αμέλια μπήκε εύθυμη μέσα στο μικρό σκοτεινό δωμάτιο του τεχνολογικού εξοπλισμού χαιρετώντας κάποιους απο την ομάδα και την τεχνολογική υποστήριξη.
''Καλημέρα παιδιά'' τους αποκρίθηκε και ύστερα γύρισε στην Έλενορ ''Buenos dias, mi cariño''.
''Ξέρεις ότι το να χαιρετάς εμένα στα Ισπανικά είναι ρατσιστικό, έτσι;'' την ρώτησε ειρωνικά η Έλενορ καθώς πέρασε ένα χέρι γύρω από την μέση της ''Σαν να χαιρετάς κάποια Ινδή λέγοντας namaste''.
''Ω έλα τώρα, το κάνω μόνο για να σε εκνευρίσω'' γέλασε η Αμέλια ''Δεν θα το έκανα ποτέ σε κάποιον άλλον. Εξάλλου, ξέρω Ισπανικά''.
''Νομίζεις ότι ξέρεις, υπάρχει διαφορά''.
''Ο Μάριο μου λέει πως με λίγη εξάσκηση θα γίνω πολύ καλή αλλά κρίμα που είναι ο μόνος που κάθεται να μιλήσει μαζί μου''.
''Συγνώμη αλλά κάθε φορά που μιλάμε Ισπανικά μετανιώνω κάθε απόφαση που με οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση''.
''Έχουν περάσει είκοσι μέρες και η Έλενορ μετανιώνει την απόφαση της να είναι μαζί με την Αμέλια'' γέλασε δυνατά η Αχμάρ προς τον Ντάνιελ και έτεινε το χέρι του προς αυτόν ''Να πέφτει το χρήμα''.
''Και να φανταστείς πίστεψα σε εσάς'' είπε φουρτουνιασμένος ο Ντάνιελ καθώς έψαχνε το πορτοφόλι του.
''Δεν εννοούσα αυτό!'' φώναξε η Έλενορ εκνευρισμένη ''Σταματήστε επιτέλους να βάζετε στοιχήματα για εμάς''.
''Τι να κάνουμε για να περάσει η ώρα τότε;'' ρώτησε ο Ντάνιελ με απορία.
''Την δουλειά σας; Την οποία καθυστερούμε αυτήν την στιγμή;'' του αποκρίθηκε απότομα η Έλενορ και γύρισε προς την Αμέλια ''Βγάλε το σακάκι''.
''Έλενορ ήρεμα, είμαστε σε δημόσιο χώρο'' αστειεύτηκε η Αμέλια καθώς έδωσε το σακάκι της στην Έλενορ για να το ανοίξει και να βάλει μέσα το σύστημα.
''Οπότε υποθέτω τα πράγματα πάνε καλά;'' ρώτησε η Αχμάρ ''Δεν έχετε πάει να σκοτώσει η μία την άλλη''.
''Λίγο χθες το βράδυ πήγε η Έλενορ όταν έμαθε πως δεν είμαι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όμως το ξεπεράσαμε'' αποκρίθηκε η Αμέλια και η Αχμάρ γέλασε.
Από την άλλη ο Ντάνιελ την κοίταξε λες και ήταν τρελή ''Δεν είσαι Μάντσεστερ;''.
Η Έλενορ αμέσως πιάστηκε από αυτά και γύρισε προς τον φίλο της ''Το πιστεύεις;'' τον ρώτησε, ''Μας το έκρυβε τόσο καιρό''.
''Δεν το πιστεύω πως σε συμπάθησα! Γιατί μου το κάνεις αυτό;'' της είπε απελπισμένα ο Ντάνιελ και εκείνη χαμογέλασε πονηρά και του έβγαλε την γλώσσα σαν μικρό παιδί.
''Δεν ήξερα πάντως πως ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο'' της αποκρίθηκε η Αχμάρ ''Εγώ δεν έχω αγαπημένη ομάδα''.
''Δεν ασχολούμαι'' εξομολογήθηκε η Αμέλια ''Όμως είμαι Ρεάλ Μαδρίτης επειδή μία κοπέλα με την οποία έβγαινα για πολύ καιρό πριν λίγα χρόνια είχε κόλλημα με το ποδόσφαιρο και με ανάγκαζε να βλέπω οπότε δεν ξέρω...υποθέτω μου έμεινε''.
''Απίστευτο'' μουρμούρισε ο Ντάνιελ ενώ η Έλενορ τσίριξε ''Εγώ είμαι κολλημένη με το ποδόσφαιρο! Γιατί δεν γίνεσαι Μάντσεστερ;''.
''Διότι δεν αλλάζεις θρησκεία έτσι εύκολα''.
''Δεν νοιάζεσαι καν!'' της φώναξαν ταυτόχρονα ο Ντάνιελ και η Έλενορ.
''Ναι αλλά μ' αρέσει να σας εκνευρίσω'' γέλασε καθώς ήρε το σακάκι της και το φόρεσε.
''Το απολαμβάνω και εγώ λίγο'' ομολόγησε η Αχμάρ ''Ιδέα: τι λέτε στον επόμενο αγώνα να μαζευτούμε όλοι σπίτι μου;''.
''Σοβαρά; Είναι την παρασκευή'' της είπε ο Ντάνιελ.
''Κανονίστηκε λοιπόν'' χειροκρότησε η Αχμάρ ''Αμέλια θα πάμε με την Αχμάρ να αγοράσουμε μπλούζες και κασκόλ Ρεάλ Μαδρίτης''.
''Η Κιάρα είναι ΣΣΚ Νάπολη'' τους ενημέρωσε ο Ντάνιελ ''Νάπολη στην καρδιά, Νάπολη και στην μπάλα''.
''Εάν ακούσει πως θα σας εκνευρίσει, σίγουρα θα συμμετάσχει'' τους αποκρίθηκε η Αμέλια και είδε τους δύο κολλητούς να ανταλλάσσουν ένα συνηθισμένο αγανακτισμένο βλέμμα.
''Πίσω την δουλειά τώρα, Αμέλια πήγαινε'' τους ταρακούνησε η Αχμάρ.
Η Αμέλια πήρε μία ανάσα και τους χαιρέτησε όλους, ύστερα γύρισε και συνάντησε το γνωστό ανήσυχο βλέμμα της Έλενορ. Ποτέ όμως δεν της έλεγε κάτι, πάντα την κοιτούσε έτσι και την άφηνε να φύγει. Η Αμέλια ήθελε όσο τίποτε άλλο να τρέξει πίσω της και να της κλείσει τον δρόμο. Πάντα όμως έμενε απογοητευμένη.
Αυτήν την φορά όμως την έπιασε από το μπράτσο και την έφερε κοντά της ακουμπώντας το κούτελο της στης Αμέλια ''Να προσέχεις, ε;''.
''Μόνο αν μ' αφήσεις να είμαι όποια ομάδα θέλω'' αστειεύτηκε η Αμέλια και η Έλενορ γέλασε.
''Θα το σκεφτώ'' της αποκρίθηκε και ύστερα έσμιξε τα φρύδια της.
''Ει, τι έγινε;''.
''Απλά έχω ένα άσχημο συναίσθημα'' της ομολόγησε και απομακρύνθηκε ''Δεν-δεν είναι τίποτα, απλώς υπερβάλω όπως συνήθως''.
''Έλα μωρέ, το πολύ πολύ να με δολοφονήσει'' της αποκρίθηκε η Αμέλια όμως κανείς δεν γέλασε αυτήν την φορά.
''Παιδιά, ηρεμήστε!'' γέλασε και ύστερα έπιασε την Έλενορ από την μπλούζα και της έδωσε ένα γρήγορο αλλά δυνατό φιλί.
''Τα λέμε ομάδα'' αποκρίθηκε και ύστερα γύρισε στην Έλενορ ''Nos vemos''.
''Σε μισώ!'' άκουσε την φωνή της κοπέλας της πίσω της καθώς έβγαινε από το δωμάτιο.
Αφού χαιρέτησε όσους ήταν στην κεντρική αίθουσα, βγήκε από το τμήμα και ξεκίνησε για το γραφείο του Ιθούριελ για άλλη μία φορά. Πραγματικά δεν καταλάβαινε γιατί η Έλενορ έκανε έτσι διότι η ομάδα είχε φροντίσει έτσι ώστε να μην υπάρξει καμία πιθανότητα να καταλάβει ο Ιθούριελ τι γίνεται. Δεν της άρεσε αυτή η Έλενορ, προτιμούσε ακόμη και τον καιρό που της έκανε την ζωή πατίνι για να μην συμμετέχει απλά επειδή δεν ήθελε να συνεργαστούν. Η συγκεκριμένη Έλενορ απλά την επηρέαζε τόσο που άρχιζε να σκέφτεται και εκείνη άσχημα σενάρια και η Αμέλια Άντερσον δεν έγραφε ποτέ άσχημα σενάρια μέσα στο μυαλό της.
Γι' αυτό αποφάσισε να φτιάξει την διάθεση της κοπέλας της με κάθε τρόπο. Επειδή ήξερε ότι την άκουγε, άνοιξε το ραδιόφωνο στον σταθμό που σιχαινόταν η Έλενορ και άρχισε να τραγουδάει ο,τι ποπ τραγούδι έμπαινε και άφησε την αστυνομικό να σπάσει πλάκα μαζί της επειδή ήξερε τα λόγια. Ύστερα άρχισε να μιλάει με τον Ντάνιελ για τα ρούχα της Έλενορ και μετά απο αυτό, όταν το θέμα πήγε στα άσχημα λόγια εναντίον της Ριτέλλας, φώναξε και την Κιάρα. Η Έλενορ απλά καθόταν κοντά τους και προσπαθούσε να διατηρήσει όποιον αυτο-σεβασμό της είχε απομείνει μετά από εκείνη την σχέση.
Μέχρι να φτάσει στο γραφείο του γλύπτη, είχε ξεχάσει ότι εξ αρχής προς τα εκεί κατευθυνόταν.
''Ευχηθείτε μου αυτήν την φορά να με αφήσει να συμμετέχω στην διαδικασία αντί να κάνω τις δουλειές της καθαρίστριας!'' τους είπε εύθυμα καθώς βγήκε από το αμάξι.
''Καλά bambina, κάτσε να μην πεθάνεις και βλέπουμε για τα υπόλοιπα'' της αποκρίθηκε η Κιάρα και η Αμέλια της έβγαλε την γλώσσα λες και η Κιάρα ήταν εκεί για να την δει.
Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα οι φωνές μέσα στο αυτί της σώπασαν και εκείνη προετοιμάστηκε για ακόμα μάθημα σε αυτήν την πρακτική που είχε σημαδέψει ήδη την ζωή της. Όσο επικίνδυνο κι αν ήταν δεν μπορούσε παρά να αισθανθεί την καρδιά της να χτυπάει δυνατά κάθε φορά που ήταν να εισέλθει στο γραφείου του καλύτερου γλύπτη του νέου ρεύματος της τέχνης. Αισθανόταν το πιο τυχερό κορίτσι στο κόσμο που της δόθηκε η ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά του και αναρωτήθηκε αν και το δικό της όνομα θα αναφερόταν στα βιβλία για την Μοντέρνα ή Δεύτερη Αναγέννηση, όπως ονόμαζαν το ρεύμα που στα χρόνια τους απαιτούσε τον αρχαίο κόσμο για άλλη μία φορά στο επίκεντρο. Όταν το σκεφτόταν, ίσως ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο κόσμος για να μην τον καταπιούν η εξέλιξη της τεχνολογίας και τα νεωτεριστικά πρότυπα · η τέχνη θα ήταν η μόνη υπενθύμιση για τις ανθρωπιστικές αξίες, πρότυπα και ιδεώδη που έχτισαν τον κόσμο. Ώρες ώρες ήταν περήφανη που θα ήταν και αυτή ένα λιθαράκι σε αυτήν την περίοδο.
Με αυτές τις σκέψεις έσπρωξε την πόρτα του Ιθούριελ και όταν μπήκε άφησε η γνωστή μυρωδιά των χημικών να εισβάλλει στα πνευμόνια της και το φως της ημέρας να κλείσει για λίγο να ευαίσθητα μάτια της. Λίγα μέτρα μακρυά στεκόταν ο Ιθούριελ ο οποίος μιλούσε στο τηλέφωνο και δεν είχε αισθανθεί την παρουσία της. Πριν όμως τον φωνάξει, άκουσε ένα κομμάτι απο την συζήτηση του.
''...σου είχα δώσει ρε ηλίθιε και εσύ πας να τα σκατώσεις! Η καθαρή Κινέζικη ηρωίνη θα είναι μόνο δικό μας μονοπώλιο μέχρι την γαμημένη έκθεση και θα την πουλήσουμε σε ότι τιμή γουστάρουμε.Οπότε κοίτα να βρεις το καρφί που ρουφιάνεψε την τοποθεσία στην Γιακούζα και παραλίγο να χάσουμε δύο τόνους και ύστερα προσευχήσου να είμαι σε καλή διάθεση όταν σε δω!''.
Η Αμέλια είχε μείνει σαν στήλη άλατος με ανοιχτό το στόμα, αισθανόταν λες και τα πάντα μέσα της είχε παγώσει και δεν ήξερε ποια ήταν η επόμενη της κίνηση. Οι φωνές μέσα στο αυτί της για κάποιο λόγο που της φώναζαν να φύγει αμέσως και ότι είχαν ήδη αρκετά στοιχεία σιγά σιγά γίνονταν όλο και πιο μακρινές.
Ίσως επειδή η Αμέλια όσο τρελό κι αν ακούγεται, πάντα πίστευε πως τα πράγματα θα έρχονταν έτσι ώστε το πρότυπο της θα αποδεικνυόταν ένας αθώος καλλιτέχνης. Σίγουρα δεν αμφισβητούσε την κυριότητα των λεγόμενων της αστυνομίας όμως για εκείνη ο Ιθούριελ ήταν ο άγγελος που θα έσωζε αυτόν τον κόσμο από τον πνιγμό, θα ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι της αλλαγής για τον οποίο θα γράφονταν βιβλία ιστορικά που θα διάβαζαν φοιτητές σαν εκείνη σε πολλά χρόνια από τώρα. Εκείνη βέβαια την στιγμή ήταν έτοιμη να πεθάνει στα χέρια ενός αγγέλου. Και δεν θα ήταν καν στο όνομα της τέχνης. Θα ήταν για να μην καταλήξει η σκόνη από ένα άσχημο λουλούδι στις κοιλιές των πολιτών της τσιμεντούπολης. Κάτι ήταν και αυτό.
Ίσως πάλι, όπως είχε αναφέρει στην Έλενορ, ήταν επειδή η Αμέλια δεν φοβόταν ότι θα πεθάνει διότι πίστευε πως η μοίρα του καθενός είναι σκαλισμένη, το ίδιο και ο θάνατος και δεν υπάρχει τρόπος να τα σβήσει και να τα ξεγελάσει κανείς. Οπότε δεν έχει νόημα να το σκέφτεσαι και να προσπαθείς να το εμποδίσεις. Αυτό θα σήμαινε όμως πως πιθανόν είχε φτάσει η ώρα της και ξαφνικά το πρωτόγνωρο συναίσθημα του φόβου του θανάτου την είχε παγώσει στην θέση της. Στην τέχνη αυτό το ονόμαζαν memento mori, «θυμήσου πως θα πεθάνεις» και κατ' επέκταση « να φοβάσαι, επειδή θα πεθάνεις» · πρόσθεταν ένα κρανίο και ένα σκελετό για να δείξουν πως η ζωή τελειώνει και ο αγώνας ποδοσφαίρου που μόλις κανόνισες με τους φίλους σου την Παρασκευή ίσως δεν συμβεί ποτέ για εσένα.
Πόσο μα πόσο ήθελε εκείνη την στιγμή να δει εκείνον τον αγώνα. Και ας υποστήριζε την Μάντσεστερ. Αρκεί να έβλεπε την ηλίθια φάτσα της Έλενορ άλλη μία φορά.
''Αμέλια;'' της αποκρίθηκε ο Ιθούριελ μόλις την είδε και ύστερα έθαψε κουρασμένα το πρόσωπο του στα χέρια του ''Ω Αμέλια''.
Η Αμέλια κατάπιε και προσπάθησε να σώσει την κατάσταση ''Καλημέρα, μόλις μπήκα''.
Ο Ιθούριελ αναστέναξε και έγνεψε προς τα δεξιά ''Ζαβιάν ανάλαβε''. Από δίπλα του ξεπρόβαλε ο μεγαλόσωμος σκουρόχρωμος άντρας που φάνηκε απόλυτα ψύχραιμος, λες και ήξερε τι σήμαινε η διαταγή του αφεντικού του.
Εκείνη ήταν η μόνη στιγμή που το σώμα της Αμέλια ενεργοποιήθηκε ξανά και αμέσως, σαν αστραπή γύρισε και πήγε να πιάσει το πόμολο της πόρτα, να το ανοίξει και να αρχίσει να τρέχει ή να φωνάξει βοήθεια. Πριν προλάβει να γίνει αυτό βέβαια, ο Ζαβιάν την έπιασε από το μαλλί και κοπάνησε το κεφάλι της πάνω στην πόρτα. Η Αμέλια έπεσε στο πάτωμα ουρλιάζοντας δυνατά όμως μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο πόνος ήταν τόσο οξύς που σταμάτησε να τον νιώθει, εκείνη την στιγμή απλά ζαλιζόταν και άκουγε ένα απαλό βούισμα.
Σκέφτηκε πως ο Ζαβιάν πάντα ήταν ο πιο ήρεμος απ' όλους, πιο μετρημένος και σοβαρός - κάτι σαν τον Ιθούριελ, μόνο που η δική του στάση δεν έμοιαζε επιτηδευμένη αλλά φυσική, λες και όντως δεν θα άνοιγε το στόμα του εάν δεν είχε κάτι σημαντικό να πει. Γι' αυτό τον είχε συμπαθήσει η Αμέλια, διότι ήταν πάντα σιωπηλός και χαμογελαστός, λες και ήξερε όλα τα άσχημα μυστικά του κόσμου όμως δεν άνοιγε το στόμα του διότι τον συγκινούσε η ομορφιά του. Δεν φανταζόταν ποτέ βέβαια ότι ήταν ικανός να της ανοίξει το κεφάλι με κανένα ίχνος συναισθήματος. Ή να την σύρει από τα μαλλιά μέχρι το γραφείο του Ιθούριελ και να την πετάξει πάνω στον τοίχο με όση δύναμη έβαζε για να πλάσει τα αρχικά στάδια ενός αγάλματος.
Ήξερε πως ο Ζαβιάν βρισκόταν στην χώρα της επειδή είχε βιώσει πόλεμο και πάντα τα χέρια του ήταν τόσο απαλά όσο και η καρδιά του πίστευε ότι ήταν. Θεωρούσε ότι ήταν ένα αγόρι που ξέφυγε από βόμβες και η καρδιά του έμεινε ανέγγιχτη, πως μετά τον πόλεμο το μόνο που δημιουργούσε με τα χέρια του ήταν τέχνη. Τελικά τον κουβάλησε μαζί του από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ίσως για να την εκδικηθεί για όσα άσχημα πράγματα έκαναν οι δικοί της άνθρωποι στους δικούς του. Πάντα κάτι τέτοια έλεγε άλλωστε, πως δεν είχε οικογένεια λόγω του πολέμου και για αυτό η ζωή τον ξέβρασε εδώ, στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ίσως για αυτό. Ίσως όχι για αυτό και ήταν απλά κακός άνθρωπος με απαλό άγγιγμα και γλυκό χαμόγελο όμως όχι, ήταν αυτά τα δύο πολύ αληθινά για να είναι αυτό αλήθεια.
Όπως και να έχει, για όποιους λόγους κι αν έκανε ο Ζαβιάν ο,τι έκανε και για όποιος λόγους έκανε και ο Ιθούριελ ο,τι έκανε, ήταν πολύ αργά πια και για τους δύο. Για την Αμέλια επίσης - όλη η ζαλάδα του κόσμου δεν θα μπορούσε να της κρατήσει αυτήν την γνώση μακρυά.
''Έπρεπε απλά να μου πάνε όλα σκατά σήμερα, ε;'' αναφώνησε και δέκατη φορά ο Ιθούριελ πάνω από το κεφάλι της και ύστερα ταρακούνησε την Αμέλια με το πόδι την στιγμή που άνοιγε και έκλεινε τα μάτια της προσπαθώντας να διώξει την θολούρα ''Αμέλια ξύπνα, έχουμε να συζητήσουμε πολλά πράγματα εμείς οι δύο''.
''Να το σκεφτόσουν αυτό πριν μου ανοίξεις το κεφάλι'' είπε σιγανά η Αμέλια διότι εάν μιλούσε πιο δυνατά θα της έπιανε πονοκέφαλος.
''Εσύ ρε βλάκα τι την κοπάνησες τόσο δυνατά;'' φώναξε στον Ζαβιάν και η Αμέλια έπιασε το κεφάλι της από τον πόνο. Δάκρυα είχαν αρχίσει πλέον να κυλάνε στα μάγουλα της όμως δεν έδωσε σημασία.
''Εάν έβγαινε στο χολ θα την έπαιρναν οι μόνες κάμερες που είναι κοινόχρηστες με τα γραφεία του ενάτου'' εξήγησε ήρεμα ο Ζαβιάν, σαν να ήταν ρομπότ, σαν να μιλούσε για μία τεχνική πλάσης ποδιού σε ένα άγαλμα και η Αμέλια βλασφήμησε που θα πέθαινε από το χέρι του.
Οι δύο άντρες έμειναν λίγο να συζητάνε και άφησαν την Αμέλια να ηρεμήσει και να συνέλθει. Ο Ιθούριελ φαίνεται ότι ήθελε χρόνο να σκεφτεί την επόμενη του κίνηση γιατί το σχέδιο του είχε μόλις ναυαγήσει. Οι φωνές στον ασύρματο είχαν σωπάσει πλέον και η Αμέλια αναρωτήθηκε εάν ήταν μέρος του σχεδίου αυτό ή εάν απλά έπαθε βλάβη η συσκευή. Μέχρι να επιστρέψει ο Ιθούριελ με τον Ζαβιάν η όραση της είχε καθαρίσει κάπως και δεν αισθανόταν πως έχει μια βόμβα μέσα στο κεφάλι της.
Αίματα βέβαια είχαν χρωματίσει τα κατάξανθα της μαλλιά και σκέφτηκε μήπως εάν τα έπλενε και το κόκκινο έμενε, θα έπρεπε να τα βάψει. Γέλασε στην ιδέα.
''Βλέπω μια χαρά περνάς και μόνη σου, παράξενο κορίτσι'' της αποκρίθηκε ο Ιθούριελ λες και δεν είχε γίνει τίποτα ''Γι' αυτό σε συμπαθώ...Ή, εντάξει, σε συμπαθούσα, η μαμά μου μου έμαθε να μην ξοδεύω συναισθήματα σε πράγματα που θα τελειώσουν σύντομα''.
Η Αμέλια σε όλα αυτά έμεινε σιωπηλή. Δεν ήθελε να παρακαλέσει για την ζωή της, δεν ήθελε να υποσχεθεί πως δεν θα πει ποτέ τίποτα και σε κανέναν, αντίθετα απλώς ρώτησε ''Γιατί;''.
Ο Ιθούριελ την κοίταξε και χαμογέλασε διάπλατα, σαν να έβλεπε το μέλλον και ύστερα έσκυψε για να έρθει στο ύψος της καθώς εκείνη βρισκόταν ακόμα σωριασμένη στο πάτωμα του γραφείου του ''Εγώ και εσύ Αμέλια είμαστε οι ίδιοι. Το ίδιο μυαλό, η ίδια καρδιά, τα ίδια όνειρα. Η τέχνη μας είναι ικανή να αλλάξει τον κόσμο ακόμα κι αν το σώμα μας σαπίσει και το φάνε τα σκουλήκια και το χώμα. Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω μία απάντηση που να με κρατήσει ψηλά στα μάτια σου. Ότι το κάνω για την αδρεναλίνη, για να νιώσω ζωντανός, για να πάρω πίσω όλα όσα μας έχουν κλέψει. Όμως εγώ όπως όλοι οι άλλοι είμαστε μέρος του συστήματος και θέλουμε όλοι ένα πράγμα, χρήματα, πολλά και βρώμικα και γρήγορα''.
''Δεν είμαι σαν και εσένα'' του αποκρίθηκε ''Νόμιζα ότι εμείς είμαστε η αλλαγή σε αυτόν τον κόσμο, πως η Μοντέρνα Αναγέννηση θέλει να φέρει πίσω τις χρυσές εποχές των ιδανικών, ενός ιδεώδους που σου προκαλεί δέος. Τέρμα πια η τεχνολογία και ο παρακμιακός μοντερνισμός και η τέχνη που προέρχεται από την μαζική παραγωγή''.
''Συμφωνώ με όλα αυτά Αμέλια, όμως ο κάθε ένας έχει το δικό του El Dorado και εμένα αυτός ο κόσμος δεν μου αρκεί. Εάν μπορούσε να μου τα προσφέρει όλα αυτά που θέλω, πίστεψε με δεν θα έκανα τίποτα. Όμως είμαι φιλόδοξος άνδρας και ξέρω να παίρνω τι θέλω''.
''Ένας μαλακισμένος έμπορος είσαι'' του αποκρίθηκε η Αμέλια ''Σε σιχαίνομαι''.
Ο Ιθούριελ γέλασε και της άγγιξε το πρόσωπο ''Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό, δεν χρειάζεται να με αγαπάς για να ακολουθείς τις οδηγίες μου και να κάνεις ότι λέω διότι πίστεψε με Αμέλια, τους επόμενους δύο μήνες θα γίνει ακριβώς αυτό''.
Η Αμέλια δεν ήθελε να του δώσει την ευχαρίστηση της περιέργειας της. Δεν ήθελε να τον κάνει να αισθανθεί σαν τον πρωταγωνιστή που έδινε τον κεντρικό του μονόλογο. Έτσι απλά συνέχισε να τον κοιτάει έντονα στα μάτια και καταπίεσε την επιθυμία της να του δαγκώσει το χέρι.
''Άκου πως είχαν τα πράγματα έως τώρα'' άρχισε να της εξηγεί ''Εγώ πουλάω μέχρι τώρα σε ένα μικρό Ανατολικό κομμάτι της Νέας Υόρκης διότι το μεγαλύτερο μέρος της το κατέχουν άλλες συμμορίες. Εμένα δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να αποκτήσω έδαφος, θέλω μόνο να βγάλω χρήματα. Οπότε αυτό που μου έμενε να κάνω είναι να βρω κάτι που θα το έχω μόνο εγώ ούτως ώστε να το πουλήσω στις υπόλοιπες συμμορίες σε όποια τιμή θέλω και να εξαφανιστώ ξανά από αυτήν την σκατο-χώρα. Εδώ μπαίνει η έκθεση''.
Η Αμέλια σε αυτό το σημείο άνοιξε διάπλατα τα μάτια της προσποιούμενη πως δεν ήξερε τίποτε για το σχέδιο του και εκείνος γέλασε ''Ω ναι, η έκθεση ήταν βασικό. Βλέπεις πρέπει πρώτα να έρθω σε επαφή με όλους του drug lords της πόλης επειδή δεν έχω με κανέναν λόγω της χρόνιας απουσίας μου. Ένας στενός μου φίλος όμως έχει και φρόντισε να κυκλοφορήσει το νέο πως φέρνω την πιο καθαρή ηρωίνη που έχει κυκλοφορήσει ποτέ αυτόν τον αιώνα. Χρειαζόμασταν λοιπόν ένα μέρος που θα γνωριζόμασταν, θα έβλεπαν ότι αληθεύει ο ισχυρισμός του φίλου μου και θα κλείναμε τις συμφωνίες μας. Όλα αυτά εκεί που δεν θα μπορούσαν να μου επιτεθούν συνάπτοντας συμμαχίες μεταξύ τους για να μου κλέψουν το πράγμα και κάπου που θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη η παρουσία όλων των ανθρώπων που πιθανόν το όνομα τους υπάρχει σε βαρύς φακέλους της αστυνομίας''.
Όταν σταμάτησε να μιλάει, κοίταξε την Αμέλια με ένα χαμόγελο και εκείνη τον κοίταξε εκνευρισμένη ''Τι περιμένεις να σου πω; Πόσο έξυπνος είσαι; Ότι είναι ένα ιδιοφυές σχέδιο; Το μόνο που ξέρω είναι ότι χρησιμοποιείς αυτό το μυαλό για μαλακίες σκοπούς''.
''Δεν έχουμε όλοι πλούσιο μπαμπά Αμέλια'' της αποκρίθηκε ο Ιθούριελ και εκείνη αμέσως σώπασε. Φυσικά και θα ήξερε τον πατέρα της, όλοι ήξεραν για τον πατέρα της.
''Δεν καταλαβαίνω'' προσπάθησε να αλλάξει το θέμα ''Γιατί να ρισκάρεις; Γιατί, αφού ήταν τόσο σημαντικό να γίνει αυτό, πήρες εμένα εδώ που κάλλιστα θα μπορούσα να μάθω τα πάντα και τελικά...έμαθα''.
''Διότι είσαι μέρος του σχεδίου Αμέλια, μία αργότερη προσθήκη, αλλά πολύ σημαντική εάν έρθει η ώρα. Το σχέδιο Άγγελος, έτσι σε αποκαλούσαμε'' της εξήγησε ο Ιθούριελ και εκείνη τον κοίταξε μπερδεμένη.
''Τι εννοείς;''.
''Εάν τα πράγματα πήγαιναν στραβά στην έκθεση, έπρεπε κάπως να γλιτώσουμε και ίσως οι όμηροι από τον κόσμο της τέχνης που θα βρίσκονταν εκεί δεν θα ήταν αρκετοί. Χρειαζόμασταν ένα ισχυρό πρόσωπο όμως δεν μπορούσαμε να ξέρουμε ποιο θα ερχόταν ή όχι. Μετά ο Ζαβιάν έκανε μία έρευνα στους πιο πλούσιους άνδρες της Νέας Υόρκης και απέκτησα μία απίστευτη ιδέα: Θα τολμούσε η αστυνομία να εισβάλλει όταν είχαμε στα χέρια μας την μοναχοκόρη του ανθρώπου που βαστά την οικονομία της πόλης με τις επιχειρήσεις του; Η οποία δεν θα ήταν παράξενο που βρισκόταν εξ αρχής μαζί μας, επειδή άνηκε στην ομάδα μου ως μαθητευόμενη. Το ότι ήσουν γλύπτρια ήταν μία τυχαία σύμπτωση, αυτό που σε έκανε την εκλεκτή μας ανάμεσα σε πολλά παιδιά άλλως επιχειρηματιών''.
''Με πήρες μόνο και μόνο για τον πατέρα μου;'' ρώτησε πληγωμένη η Αμέλια διότι έως τώρα αυτός ήταν ο μοναδικός κόσμος που το όνομα του πατέρα της δεν μπορούσε να αγγίξει. Στην τέχνη, είτε είχες ταλέντο είτε δεν είχες και δεν μετρούσαν τα λεφτά ή φήμη ή δόξα.
''Μα φυσικά και όχι'' την διαβεβαίωσε ο Ιθούριελ λες και ήταν η αγαπημένη του μαθήτρια και αυτός ο σοφός της δάσκαλος ''Αμέλια όλα αυτά που σου έχω πει για την δουλειά σου είναι αλήθεια, πραγματικά πιστεύω πως θα ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο νέο ρεύμα. Φαντάσου πόσο ενθουσιασμένος ήμουν, λες και είχα τύχει το λαχείο. Ήσουν το καλύτερο νέο μυαλό που είχα συναντήσει ως τότε με τα πιο αγγελικά χέρια και παράλληλα είχες και την ιδιότητα να μετατραπείς στην ασπίδα μου την καλύτερη στιγμή. Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα συνεχίζαμε ίσως κανονικά και δεν θα μάθαινες ποτέ την αλήθεια, θα ανταλλάσσαμε μία χειραψία μετά την έκθεση και ο κάθε ένας θα τραβούσε τον δρόμο του. Όλα αυτά καταστράφηκαν βέβαια πριν από λίγα λεπτά''.
''Εγώ δεν καταλαβαίνω πως δεν σε έχουν πιάσει μέχρι τώρα'' του αποκρίθηκε η Αμέλια προσπαθώντας να κάνεις τις ερωτήσεις που είχε απομνημονεύσει ''Όλη αυτή η προετοιμασία, όλος αυτός ο σχεδιασμός. Πως δεν σε έχουν καταλάβει; Πως πέρασες τόσα κιλά ηρωίνη δίχως να υποψιαστούν τίποτα; Γιατί δεν στο έχουν κλέψει ακόμα οι άλλες συμμορίες''.
''Βλέπεις Αμέλια έχω ένα πολύ ισχυρό και ριζωμένο σύστημα ανθρώπων. Τα πάντα γίνονται με τόσο ακρίβεια, σκέψη και ορθολογισμό που δεν υπάρχει ψεγάδι στο σχέδιο. Μην νομίζεις πως όλο αυτό το σκέφτηκα μέσα σε λίγες μέρες. Μου πήρε χρόνια για να το τελειοποιήσω και να εφαρμόσω τις δομές του. Ο μόνος αυτοσχεδιασμός ήσουν εσύ και ένα μεγάλο μάθημα επίσης. Όσον αφορά το πως βρέθηκε το φορτίο εδώ...θυμάσαι πως φτιάχναμε τόσο καιρό όλα αυτά τα γλυπτά που είχες δει ξανά και υποτίθεται τα είχα φέρει μαζί μου για την έκθεση;''.
''Ναι, ποτέ δεν καταλ...-'' η Αμέλια σταμάτησε στην μέση της πρότασης και αμέσως μετά αναφώνησε ''Έφερες την ηρωίνη μέσα στα αγάλματα''.
Ο Ιθούριελ της χάρισε ένα άρρωστο χαμόγελο και της είπε ''Έξυπνο κορίτσι''.
''Και τώρα τι;'' τον ρώτησε απότομα ''Εάν θες να με σκοτώσεις, μην αργείς''.
''Αχ, μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα'' αναστέναξε ο άντρας ''Βλέπεις αγαπητή μου, εάν σε σκοτώσω τώρα θα έχω μεγάλα προβλήματα μετά και δεν το θέλω αυτό. Αν ξαφνικά εξαφανιστεί η μαθητευόμενη μου που είναι και τόσο σημαντικό πρόσωπο, η αστυνομία θα είναι πάνω από το σβέρκο μου και ήδη με ζορίζουν. Οπότε η μόνη λογική επιλογή είναι παραμείνεις σιωπηλή και όμορφη για λίγο ακόμα καιρό, ίσως να καταφέρεις να ολοκληρώσεις το τελευταίο σου γλυπτό και κάνε το μεγάλο, ίσως μετά τον θάνατο σου να είναι αυτό η αρχή της δόξας σου. Στην έκθεση θα έρθεις κανονικά φυσικά και ότι κι αν γίνει, καλό ή κακό, στην λήξη της ο Ζαβιάν θα σου φυτέψει μία σφαίρα στο κεφάλι''.
Η Αμέλια ανατινάχθηκε ολόκληρη όταν της αποκάλυψε τον τόπο που είχε σκεφτεί να την δολοφονήσει και προσπάθησε να σταματήσει μάταια το τρέμουλο ''Έτσι η αστυνομία θα σε κυνηγήσει, είπες πως αυτό δεν θες να συμβεί''.
''Θα έχω κάνει τις συναλλαγές μου, θα έχω πουλήσει εκείνη την ώρα και την στιγμή το όπιο και αμέσως μετά θα φύγω από Αμερική. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο,τι εγκληματικό παρελθόν αφήσω στα χαρτιά της αστυνομίας διότι με τόσα λεφτά που θα διαθέτω, δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψω''.
''Και πως νομίζεις ότι θα με κάνεις να συμμορφωθώ, να μην πάω κατευθείαν στο τμήμα;'' πέταξε τις λέξεις σαν δηλητήριο ''Δεν σε θαυμάζω τόσο πολύ ώστε να πάρω μέρος στο άρρωστο σχέδιο σου''.
Ο Ιθούριελ τότε χαμογέλασε πλατιά και στάθηκε πάλι στα πόδια του. Έκανε μερικά βήματα δεξιά και αριστερά σιωπηλός και ύστερα γύρισε προς τον Ζαβιάν και του αποκρίθηκε, ''Πως το είπαμε το όνομα;''.
''Έιντζελ'' απάντησε ο Ζαβιάν και η Αμέλια ξαφνικά ένιωσε πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Το στόμα της στέγνωσε, η θερμοκρασία του δωματίου ανέβηκε και το πεδίο όρασης της άρχισε να γίνεται όλο και πιο λευκό. Ήταν στα πρόθυρα της λιποθυμίας ή της κρίσης άγχους όμως προσπάθησε να συγκρατηθεί. Το μόνο που άφησε να χυθεί αμέσως ήταν τα δάκρυα της.
''Όχι, όχι, όχι σε παρακαλώ'' πλησίασε προς αυτόν γονατιστή καθώς φοβόταν πως εάν σηκωνόταν θα ζαλιζόταν από το χτύπημα στο κεφάλι και θα έχανε τις αισθήσεις της ''Όχι τον Έιντζελ''.
''Εννοείς όχι μόνο τον Έιντζελ'' γέλασε ο Ιθούριελ ''Διότι έχω κι άλλα ονόματα. Άμορετ, Νακίρ και φυσικά μία χούφτα από αστυνομικούς που πραγματικά θα ευχαριστηθώ όταν τους σκοτώνω''.
''Σε παρακαλ...-''.
''Δεν θα το κάνεις λοιπόν για εμένα ή για την τέχνη ή για τα ναρκωτικά. Θα το κάνεις για εκείνους. Διότι αν πεις έστω και μία λέξη στην αστυνομία θα ανοίξει η γη να τους καταπιεί και δεν θα έχεις καν πτώματα να θάψεις. Και πίστεψε με, από την στιγμή που έχω ανθρώπους για να με βοηθήσουν σε ένα τέτοιο σχέδιο-τέρας, σίγουρα μου περισσεύουν αρκετοί για να σε παρακολουθούν συνέχεια τους επόμενους μήνες. Εσύ θα πεθάνεις έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον φρόντισε να μείνουν άνθρωποι να σε θυμούνται''.
Η Αμέλια ξαφνικά έβρισκε δυσκολία στο να πάρει ανάσες και πλέον δεν μπορούσε να δει τίποτα από την θολούρα και τα δάκρυα. Παρ' όλα αυτά προσπάθησε να σκεφτεί καθαρά, να σκεφτεί τι θα του πει και τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Σκέψου Αμέλια, σκέψου.
Όλες οι απειλές αυτές αν και πολύ αληθινές, ο Ιθούριελ της έκανε μόνο και μόνο για να σιγουρευτεί ότι η Αμέλια δεν θα μιλούσε στην αστυνομία πριν την έκθεση και δεν θα του χαλούσε την δουλειά. Είχε σκοπό να περάσει τους επόμενους μήνες φοβίζοντας την και απειλώντας την με την ζωή της οικογένεια της για να μην μιλήσει. Όμως η αστυνομία ήξερε ήδη και είχε πλέον και στοιχεία για να τον κλείσει στην φυλακή. Η αστυνομία ήξερε ήδη και ήταν σίγουρη πως εκείνη την στιγμή θα έψαχναν τον τρόπο για να την βγάλουν έξω.
Θα ήταν όλα τόσο εύκολα, εάν η Αμέλια είχε κρατήσει για μία φορά στην ζωή της κλειστό το στόμα της.
''Ξέχασες ένα πολύ σημαντικό πράγματα Ιθούριελ'' του χαμογέλασε η Αμέλια για πρώτη φορά και σήκωσε την μπλούζα της και να του δείξει όλα τα καλώδια ''Ξέρουν ήδη''.
Το χαμόγελο και η σιγουριά του Ιθούριελ εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καθώς συνειδητοποιούσε πως το σχέδιο του είχε μόλις καταρρεύσει μπροστά στα μάτια του, με δύο μόνο λέξεις, σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και από δικό του λάθος, από δικό του αυτοσχεδιασμό της τελευταίας στιγμής.
Μέχρι τώρα η Αμέλια είχε καταλάβει πως ο Ιθούριελ μιλούσε για το σχέδιο με τον ίδιο τρόπο που μιλούσε για την τέχνη, λες και ήταν ερωτευμένος μαζί του, λες και ήταν πιο σημαντικό και από ένα παιδί που θα μπορούσε να έχει. Η περηφάνια του δεν μπορούσε να κρυφτεί, η αυτό-αναγνώριση της ευφυΐας του και της ορθολογικής του, μαθηματικής σκέψης ήταν εμφανής στις εκφράσεις του, στον τρόπο που μιλούσε και πρόφερε τις αγγλικές, ξένες για την γλώσσα του λέξεις.
Η Αμέλια συνειδητοποίησε το λάθος την στιγμή που είδε την τρέλα στο βλέμμα του, την στιγμή που είδε έναν άνθρωπο να χάνει χρόνια δουλειάς και προσεκτικού σχεδιασμού μέσα από τα χέρια του σαν άμμο που κυλούσε μακρυά και πίσω στο έδαφος. Η ντροπή, ο θυμός, ο φόβος ήταν όλα εκεί στα δύο του γαλάζια μάτια που καθρέφτιζαν τα δικά της και είχαν μαζευτεί τόσα πολλά που ήταν πλέον κενά.
Αναρωτήθηκε τι είδους θηρίο είχε ξυπνήσει μέσα στον Ιθούριελ και ήταν σίγουρη πως θα ήταν η πρώτη και η τελευταία που θα τον γνώριζε πραγματικά για αυτό που είναι. Η πρώτη, επειδή ο Ιθούριελ ποτέ δεν θα είχε αφήσει το προσωπείο του στην άκρη και η τελευταία διότι πιθανόν ούτε η ίδια η Έλενορ δεν θα μπορούσε να την σώσει από αυτό.
Ο Ιθούριελ και μία στιγμή γύρισε και κοίταξε την βιβλιοθήκη του και εκείνη έμεινε να κοιτάει την πλάτη του. Το επόμενο όμως δευτερόλεπτα γύρισε αστραπιαία και την κλώτσησε κάτω από το πιγούνι στέλνοντας την πίσω στον τοίχο.
Αυτήν την φορά το ένιωθε πως θα λιποθυμούσε, ίσως ήταν καλύτερα όμως έτσι, να μην νιώσει όλα αυτά που ήταν έτοιμη να της κάνουν.
''Φέρε μια βαριοπούλα από το εργαστήριο'' άκουσε την φωνή του Ιθούριελ καθώς έκλεινε τα μάτια της.
''Γιατί;''.
''Θα της σπάσουμε τα χέρια'' ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσε τον Ιθούριελ να λέει ''Να δούμε μετά πως θα πλάθει τα γλυπτά της''.
author's note:
Καλησπέρα σας, λατρεύω να γράφω αστυνομικά τελικά. ΤΟ ΛΑΤΡΕΎΩ.
Εμ για πείτε, πιστεύετε ότι θα πεθάνει; Τι θα γίνει;
Εν το μεταξύ, παιδιά σόρρυ για τα ισπανικά στα τελευταία κεφάλαια, το νετφλιξ φταίει, ντάξει; Και η νάσια. Και το ελιτ. Α μα πια.
Επίσης, στο universe στο οποίο γράφω υπάρχει και καλά ένα νέο ρεύμα στην τέχνη μετά από τον μοντερνισμό. Ονομάζεται Μοντέρνα ή Δεύτερη Αναγέννηση και ουσιαστικά επαναφέρει το αρχαίο κλασσικό ιδεώδες στο προσκήνιο. Μίμηση προς την φύση, προοπτική, μυθολογικά θέματα, αξίες και ιδανικά. Πάνω κάτω μία αναγέννηση τους αρχαίου κόσμου που και καλά θα έρθει να σπάσει την παρακμή που έχει υποστεί κατά την γνώμη μου η τέχνη μετά το ready-made. Ο Ιθούριελ μαζί με άλλους πέντε, έξι θεωρείται ένας από τους εκφραστές τους.
εμ τι άλλο; Α! Η Ρεάλ μπορεί να φάει χώμα, ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!
Στεφ