A/N: waaaaaaaaaaaahhh.. tagal ko atang hindi nag-update.. ahahahahahaha.. ^___^ salamat po sa mga magtyatyaga rito... ahahaha.. :))
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I'm Xyza Marie Legazpi.. You can call me "Say".. May minamahal ako.. Matalino siya.. Gwapo.. Pero sobrang napakamahiyain.. Palaging nakayuko.. Sumasagot lang kapag kinakausap.. Palaging nag-iisa.. Madalas humihiwalay sa grupo.. Pero kahit ganoon siya.. Mahal ko siya..
Siya ay walang iba kundi si Lenard James Malapitan.. Minsan nga.. Natatawa ako sa surname niya.. Malapitan.. Pero napakamahiyain namin.. Parang hindi tugma sa karakter niya..
"Hoy!" sigaw ng aking napakabait na kaibigang si Sussana.. Tinapik pa ako sa balikat.. Nasa canteen kasi kami dahil lunch time..
"Ano ba?" angil ko..
"Ay, Teh?" sabi niya na may pagtaas pa ng kilay.. "Nagtataray lang? Pekstusan kaya kita dyan." sabi niya akmang pepektusan ako..
Inirapan ko lang.. Ganyan kami ng kaibigan kong ito.. Akala mo laging magka-away.. Bumuntong-hininga lang ako..
"Ang lamin, Teh." react niya.. Naupo na siya ng tuluyan sa tabi ko.. "Nalulunod ako oh." sabi niya.. "Help! Help!" maarteng sabi niya na may pagtaas-taas pa ng kamay na animoy nalulunod nga..
Binatukan ko nga siya.. "Ang arte mo ha." sabi ko na may pag-irap pa..
"Aray ko naman." sabi niya na hinimas-himas pa ang batok.. "Ano ba kasing iniisip mo? Para kang problemado dyan." sabi niya..
"Si Lenard kasi..." sabi ko.. With macthing teary-eyes pa..
"Sinasabi ko nga baga eh." sabi niya.. "Si Lenard na naman." siya naman ang nagbuntong-hininga..
"Kelan kaya niya ako mapapansin? Lahat na ng paraan ginawa ko. Mapansin niya lang ako." himutok ko.. Palagi ko siyang binabati.. Palagi akong nag-a-attempt na kausapin siya.. Pero wala eh.. Palaging akong fail..
"Paano ka mapapansin ng isang taong parang tuod ha?" tanong ni Sussana.. "Dugo't pawis mo nga ang pinuhunan mo. Deadma pa rin ang beauty mo." eksaheradang sabi ni Sussana.. With rolling eyes pa..
"Hay!" nagbuntong-hininga na lang ulit ako..
"Speaking of your little shy boy." biglang sabi ni Sussana.. "Here he comes with his.." putol niya sa sinasabi.. "Girlfriend?"
"Ha?" react ko at napatingin naman ako sa direksyong tinitingnan ni Sussana.. Nakita ko nga si Lenard.. At hindi siya nag-iisa.. May kasama siyang magandang babae.. Papasok sila ng canteen..
Shet! Ang sakit naman.. Parang sinaksak ang puso ko ng libo-libong beses.. Kaya ba hindi niya ako pinapansin.. Kaya ba kahit "hi" o "hello" man lang.. Hindi niya magawa.. Kasi may girlfriend na siya? Saklap naman..
"Poor, friend." sabi ni Sussana.. May pahimas-himas pa sa likod ko.. "You're too late." sabi niya.. "Ouch!" biglang sabi niya.. Paano kasi.. Binatukan ko ulit siya.. Friend ko ba talaga 'to? Nasasaktan na nga ako.. Didiinaan pa yung sugat sa puso ko.. Tama ba yun?
"Watch me." sabi ko.. Sabay tumayo ako at taas-noong naglakad patungo sa kinaroroonan nina Lenard..
"Say!" tawag sa akin ni Sussana.. Pero dire-diretso lang ako.. "Hi." sabi ko ng makalapit ako sa table nina Lenard.. Walang sabi-sabi na hinalikan ko si Lenard sa lips.. Kitang-kita ko na nanlaki ang mga mata ni Lenard.. "I thought your going to treat for lunch, hon." sabi ko.. "But as I can see. May kasama ka pala. Well, enjoy your lunch. See you later, hon. I love you!" at sa pangalawang pagkakataon.. Hinalikan ko ulit siya sa lips.. At walang lingon-likod na naglakad ako palabas ng canteen..
"Waaaaaaaahhh.. Did I did that? Arggghhhhhhhhhhhh!" naihilamos ko ang mga palad ko sa mukha ko.. Takbo ako patungo sa room namin.. Salamat naman at mag-isa lang ako.. Naupo ako sa upuan ko at sumubsob..
Nagawa ko ba talaga yun? Ako ba talaga yun? Hinalikan ko ba talaga si Lenard.. Sa lips pa.. In front of the madlang people pa.. Arggghhh.. Naihampas ko pa yung kamao ko sa desk ko..
Maya-maya.. Naramdaman ko na may pumasok sa room.. Nag-angat ako ng tingin sa pag-aakalang si Sussana.. Baka sinundan ako.. My jaw dropped! Si Lenard! Mataman siyang nakatingin sa akin.. Diretso siyang pumasok sa room at naupo sa upuan niya at yumuko..
My! Oh My! Ganun pa rin? Wala pa ring pansinan? Naman oh! Mahabang sandali ang nagdaan bago ko napagpasyahan na lapitan siya..
"Ehem!" sabi ko ng matapat ako sa kanya.. Nakayuko pa rin siya.. As usual.. Hindi man lang ako tiningnan.. Naman talaga oh! "Ahmm.." paano ba ako mag-so-sorry? Galit ba siya? "L-lenard." kinakabahang sabi ko.. "Sorry kanina. Hindi ko sinasadya." saka naman siya nag-angat ng tingin at..
Namumula siya.. As in pulang-pula siya.. "Y-yung.. k-kanina.." nauutal na sabi niya.. Sabay yuko ulit.. Napakamahiyain naman talaga oh..
"Sorry talaga. Desperada na kasi ako. Gusto kong mapasin mo ako. Kasi mahal kita. Mahal na mahal." sabi ko.. "Sorry. Magpapaliwanag na lang ako sa girlfriend mo. Sorry talaga. Sorry. Sorry." hinging paumanhin ko.. May payukod-yukod pa ako..
Nanlaki ang mga mata ko ng bigla kong marinig ang malakas niyang tawa.. "B-bakit ka tumatawa?" takang tanong ko.. Mas namula siya sa kakatawa.. Nakatunghay na rin siya..
"Wala akong girfriend." sabi niya sa pagitan ng pagtawa.. "Yung kasama ko kanina. Pinsan ko yun. Transferee lang siya dito." natatawa pa ring sabi niya..
"Huh?" para akong tanga.. Hindi mag-sink in sa utak ko yung sinabi niyang wala siyang gf at pinsan niya yung kasama niya.. Matagal bago ko naunawaan yung sinabi niya.. Ibig sabihin.. Waaaaaaaaaaaahhhhh.. Shet! Hinalikan ko nga pala siya kanina.. Nakakahiya! "A-ahh." sabi ko..
Bigla niyang hinawakan ang mga kamay ko.. Seryoso siyang tumingin sa akin.. "I love you, too."
ANO DAW?!!!!!!
I love you, too?!!!
Mahal niya ako? As in?!!
"I love you." waaaaaaaaaahhh.. Inulit pa.. Inulit pa.. Waaaaaaaaaaaaahhhh.. Utak! Absorb it! Absorb! "Matagal na kitang mahal. Nahihiya lang ako aminin sa'yo." Mas lalo siyang tumawa ng wala man lang akongf imik.. "Kanina lang ang lakas ng loob mong mag- "I love you". Tapos ngayon tameme ka." sabi niyang natatatawa pa rin..
"A-ahhh." ano ba? Wala pa rin ako maapuhap sabihin..
Napangiti siya.. "Eto na lang." sabi niya at kinabig ako, kinandong at hinalikan sa lips.. Nanlalaki ang mga mata ko.. Nang matapos ang halik.. Natatawa pa rin siya.. "Hindi pa rin makapaniwala?" hinalikan siya ulit ako..
"I love you. Naniniwala ka na?" sabi niya ulit.. At dahil ayaw talaga mag-sink in sa utak ko.. At dahil din sa ayaw ma-absorb ng pasaway kong utak ang sinabi ni Lenard.. Napatango na lang ako..
*end*
A/N: waaaaaaaaaaaaaaaahhh.. sorry po sa matagal na update.. para kay ashley.. hehehe.. sorry kung matagal ha.. sorry.. sorry din po sa typo error.. sorry.. sana po magustuhan ninyo.. salamat po ng marami.. salamat.. hindi na naman ako matino.. wahahahaha.. ^___^ ako na ang baliw.. ahahaha.. salamat pa rin po.. salamat.. ^__^ muwaaaahhh.. :P