Yağmur damlaları sırayla avuçlarına doğru düşerken sırılsıklam bir duygunun yüreğine nüfuz edişini tekrardan seyrediyordu. O kelimelerin yerle bir oluşunu dahi görüp sessizce sevdâ mürekkebine kalbini bahşederken kaybediş öyküsünü yineliyordu. Fakat yapacağı tek şey bu zehirli sevdânın ucundan bir an evvel vazgeçip yokluğa meyletmekti. Zirâ son sözü dava aşamasında söyleyen kaderin ağır sillesini dahi kalbinde hissediyordu. Kaybetmek bu kez çok ağır geliyordu, bunu derinden hissetmek başka türlü acıtıyor kahrediyordu. Dipnotunu yazarken hayatın, idam masasını andıran duygular eşiğinde bir elinde kalem bir elinde muhafaza edemediği hayal tablosu. Ve onca hayal kırıklığına uğrattığı sevdâ...
"Siz Yavuz oğlu Berat, Reyhan hanımla evlenmeyi kabul ediyor musunuz? "
Kalbinden gelen çatırdama ve yıkılma seslerini ne kadar duymazlıktan gelse de başarabilmek mümkün değildi. Bir nikâh masasının yüreğini idama götüreceğini hiç hesaba katmazdı. Oysa yanı başında duran kişinin bir zamanlar heves dahi olsa ne çok sevdiği olduğunu düşündü. İmza için eline aldığı kalemin kurşunu ile ölüp bu kabustan uyanmayı ne çok istiyordu. Fakat her şey için artık çok geç olduğunu bilmiyordu. Bir kalbi milyon kez parçaladıktan sonra hâlâ ondan medet ummak olmazdı. Gözyaşlarını içine akıtırken buruk bir tebessüm döküldü yanaklarından. Nişanlısı mutlulukla "evet" diye salonu inletirken Berat ayağına basan kişinin Hilâl olmasını hayal ederek kalbine nokta atışı yapıyordu.
Gözyaşları ile büyür bazı sözler, yürekte can çekişen her acıya bir kâtre düşer en büyüğünden. Berat belki de kalbimin idâmından habersizce güldü. Uçurumun dibine yuvarlanan bedenine nazikçe bakarken karşısında bir peri kızı edâsıyla gülümseyen Reyhan'ın hayatını karartmanın cezasını nasıl ödeyecekti? Doğrusu bu mücadelede kaybedenden çok mutsuzu mu oynayacaktı? Bu bilinmezler içerisinde boğuk boğuk nefesler alıp verirken nikâhın bitişi ile bir nebze de olsa rahatladı. Peki ya sonra? Sonrası, derin bir uyku. Ölüm öncesi sessizliğin kuytusunda acılı bir fragman.
Berat Hilal'e yazdığı ilk sözleri içinden son kez okudu.
Hilal'im ;
Gözlerinde hayallere dalıp sabahlara kadar uykusuz kaldığım, aşkın sözlükteki karşılığı olan yârim. Seni ne denli özlediğimi anlatsam inan ki hayran kalırsın. Sana şiirler yazacak vaktim olmadı, fakat aşkın kitabındaki isim sen oldun. Seni üzmeyi hiçbir zaman istemezdim bazı şeyler nedensizce kabul edilir, senin beni her halime rağmen kabul ettiğin gibi. İşte ben de sensiz kalmayı kabullendim, solum kanaya kanaya. Özlemimi anlatmak için yeterli düzeyde cümleye sahip değilim yine de özlediğimi söyleyebilirim. Belki şunun şurasında bir ay kadar süren var her şey için çok geç kaldığımın da farkındayım. Biliyor musun bir gün seni neden bırakıp gittiğimi öğrendiğinde bana teşekkür edeceksin. İşte o gün gelene kadar ben yokum. Firdevs Cennetinde görüşmek ümidiyle, soluma adını altın harflerle sonsuza dek benim olasın diye kazıdığım yâr.Hoşça kal, seni hep bir basamak daha çok seveceğim. Ve hep şunu hatırlat kendine ; Ölüm bir son değildir.
Fani hayatımın baki kalacağısın,
Ey sevgili belki bugün ya da yarın,
Toprağa kuşanıp ağlayacaksın.
Üzerine düşerse gözündeki yaşlar ;
Aşkımla ıslanacaksın.
***
'Yapma!' İç sesinin kontrol düğmesini kaybeden Muhammed iyi ve kötü çatışmasının kurbanı olmaktan kendini alamıyordu. Edep timsâli bir genç iken yanlış arkadaş ile takılıp ona benzemenin ceremesini çekiyordu. Azap prangaları boynunda olmasına rağmen hayatına vurdumduymaz bir hâlde devam ediyordu. Üzerine tane tane yağan yağmuru da susturdu hain pusuları. Ne yazık pusulası doğru olmayanın kaybolduğu sular. Derin bir çukura batan kirli bedeninden arınmayı bekleyen günahları var.
"Selam Mami, naber bebek?"
Muhammed ruhunu bir çıkmazın ortasına bırakıp gitmişti sanki. Üzerine yığılan molozlar ise çoktan benliğini ele geçirip yıkmıştı. Yüreğindeki sevgiyi yoksaydığını kendine hatırlarsa bile istemsizce vicdanı rahat değildi. Her gece ter içinde uyanıp kabuslar horuyordu. Bir ceza kesiyordu hayat ona, derin uykudan uyanmasını beklercesine.
"İyiyim fıstık senden naber?"
Muhammed bulunduğu bardaki görkemli ışık toplarının yanı sıra nefsini harekete geçiren kızların giyinişi ile de kendini kaybediyordu. Gözleri hâyâ perdesini yırtarcasına bakıyor, saplandığ bataklığa daha çok batmak istiyordu. Vücudunu ele geçiren alevin kurbanı olduğundan farksız bir hâlde şeytani gülüşe esir gidiyordu. Sadece birkaç dakika, sonrası ömürlük eziyet ve şikayet olacaktı. Fakat nefis insanı köleleştirmeye yeminliydi. İsminin Alev olduğunu öğrendiği bayan Muhammed'in yanağına bir buse kondurup yanına gelmesi için ısrarda blunup durdu.
"Hey yakışıklı bu gece bizim gecemiz olsun mu?"
Hayır, yapma Muhammed. Yakma kendini, nefsine hayır de. Sakın.
Muhammed içindeki ses ve kafasında kurduğu düşünceler arasında yalpalayıp duruyordu. Kalbi onu ya kötü bir şeye zorlarsa? Ne yapacağını bilmiyordu. İşte bu bilinmezlik zaten insanı uçurumda sürükleyen şeydi. Yapmaması gereken şeyi yaparsa kendi cehenneminde yanacaktı.
"Kına gecesi mi?"
Muhammed soruların altında ezilirken güç bela bir cevap verip kurtuldu.
Alev biraz daha Muhammed'in yanına sokulup onu nefsâni duygularından vurmaya çalıştı.
"Sen ve ben. Sadece mutluluğa gidelim sevgilim. Hadi gel. "
Muhammed bir anlık mutluluğun kendini alıp götürmesine izin verdi. Alev sıcak ellerini ellerine götürdüğünde haram tüm bedenine yayılıp zehirli bir ateş gibi yakıyordu. Ve insan nefsinin arzularına yenilip ömür boyu azabı seçiyordu.
Yapma Muhammed yapma, bak kendine yazık edeceksin. Aklını kullan lütfen.
Bir yanı git derken bir yanı kal diyen Muhammed daha dünyada iken azaptan can çekiştiğinden habersizdi.
"Hadi geeel artık. "
Genç bayanın sözlerine daha fazla dayanamayıp tuttuğunu ellere bir yabancı ve korkak bakışlar eşliğinde gitti. Başına geleceklerden habersiz olsa da kalbi bir kuş gibi ötüyor, özgür bıraktığı nefsi kafesinden çıktığı için savunmasızdı.
Genç bayan ahenkle döşenen odaya girdikten sonra kapıyı kilitlemeyi de ihmal etmedi. Muhammed şaşkınlık içerisinde ayakta dikilirken Alev bir buse yanağına bırakıp acele ile cümle kurdu.
"Ah bebeğim, sen şuraya uzan ben hazırlanıp geleceğim tamam mı? Seni çok bekletmem emin ol. "
Lavaboya gidip makyaj tazeleyeceğinden adım gibi emindi. Muhammed kafasını dağıtmak için etrafı kolaçan etmeye başladı. Bu esnada Alev'in çantasında unuttuğu telefonundan bir mesaj sesi yükseldi. Muhammed izinsiz kimsenin eşyasını karıştırmazken içindeki sesin bu mesaja bakmasını söylemesi üzerine telefonu sessizce eline aldı. Mesaj arkadaşlarından birine aitti. Hatta şu kendini bilge sanan para manyağı çete liderine.
"Alev yavrum, çantadaki uyuşturucu ve malları o saf enayi çocuğun üzerine yık. Geceye mükemmel başlamak için tüm parayı hesabına at ve kimseyi işkillendirme. Sana güveniyorum işini güzel yap, sarhoş olduktan sonra bir çöplüğe atarız ya da polisler üzerinde malları bulunca direkt kodese yollarız saftirikten de kurtuluruz. Hadi bebeğim öptüm, beni sakın deşifre etme. "
Muhammed gözlerine inanamıyordu, kötü ve alçak bir planın başrol oyuncusu olduğunu öğrenmenin etkisiyle sinirden eli ayağı titriyordu.
Çıkıp gitmeliyim buradan. Hemen gitmem lazım. Yoksa bu defa kurtuluşu olmayan bir yola girerim, bu dost dediğim insanlar arkamdan ne tuzaklar kurup kuyumu kazıyor bana yazıklar olsun. Berat haklıydı. Şimdi kim bana yardımcı olacak ne yapacağım bilmiyorum.
Muhammed bir yandan hızlı nefes alıp verirken bir yandan hızlı adımlar ile oradan uzaklaşmanın yolunu arıyordu. Neyse ki kapının kilitli olduğu anahtarın yerini biliyordu ve hemen kilidi açtı. Kilit açılır açılmaz kimsenin fark etmeyeceği bir kapı aradı. Bunu bulmanın biraz uğraştırıcı olduğunu fark edince erkek tuvaletine saklanmanın iyi bir fikir olduğu kânısına vardı. Birkaç dakika sonra Muhammed'in arkadaş grubu tuvalete sigara içmek için geldiklerinde onun hakkında konuşulanları duydu.
"Ömrü hayatımda böyle bir balığın hemen oltaya geldiğini görmedim. Birazdan hayatını zehir edeceğiz ve O hâlâ bozuk kafası ile gülüp geçecek. "
Diğeri konuştu.
"A-hahaaaaha yaşasın kötülük!"
"Yarın ondan koparacağımız paralarla içki şişelerini devirip kurtulduğumuzu kutlayacağız. Hadi şimdi izmaritleri söndürün gidiyoruz, kötülüğün dibine dibine vuracağız. "
Muhammed onların gittiğinden emin olmak için birkaç dakika daha beklemeye karar verdi. Bu esnada cebinden çıkardığı telefona sarıldı, bir kurtuluş yolu aradı. Aramalara ve mesajlara baktı. Hepsi Berke'ye aitti. Tespih adam diye dalga geçtiği bir eğlence uğruna haksızlık ettiği dostunu aradı. Başka kimi vardı ki? Bu zor durumdan onu ancak Berke kurtarabilirdi, zaten tek düzgün dostu O vardı. Vakit kaybetmeden numarayı tuşladı. Fakat o da ney, aradığınız numara kullanılmamaktadır. Bunu beklemiyordu işte. Bu olamazdı, şimdi ne yapacaktı? Resmen eli kolu bağlandı. Ne çok şey değişti öyle Berke numarasını bile değiştirmiş.
En azından senin gibi üç beş soytarı için karakterini değiştirmedi ya.
Ah içses, lütfen şimdi dur hiç sırası değil. Bir çıkmazın ortasında köşeye sıkışmış vaziyetteyim, el uzatıp beni bu pislikten kurtaracak kimsem yok. Yapayalnız kaldım bir hiç gibi.
Unutma ki Rabbin hep seninle. Kirli bedenini günahlardan arındırmak için bir tevbe çek. Tevbe...
Muhammed dilinden tevbe cümleleri geçirip hızlıca sokağa çıkan kapıdan dışarı doğru çıktı. Bu esnada Alev onun gidişini fark etmiş olacak ki bağırarak arkadaşlarına Muhammed'in çıktığını söyledi.
Muhammed hızlıca arkasına bakmadan koşarken bir arabanın önünde korna çalıp durmasıyla ne yapacağını şaşırdı. Belki de bu bir işarettir? Allah'ın sevdiği kul isem bu zorluktan çıkabilirim elbet. Vardır bunda da bir hayır.
Ne o işin sıkışınca Allah mı dedi kalbin? Nankör olduğun kadar da akıllı birisin aferin, tevbe etmeye devam et şeytanın ağına düşme.
Muhammed kendisi için açılan kapıdan hızlıca içeri girdiğinde arabanın kapısı kilitlendi ve pedala basıldı.
"Sen beni nasıl bir pisliğin içinden kurtardığını bir bilsen , tam zamanında yetiştin. Çok teşekkür ederim, acaba kim olduğunu öğrenebilir miyim? "
Arabayı süren kişi gözlerindeki güneş gözlüğü ve başında duran şapkadan ötürü tanınmayacak bir haldeydi. Adam gözlüğü yavaşca indirdi ve Muhammed'in gözlerine gülerek baktı.
"Ne o, beğenemedin mi? Karşında bir süpermen yok ama idare et işte. "
"Sen... Tespih adam, beni kurtardın!"
"Evet o utanıp dostluktan men ettiğin tespih adam şimdi kötülerin elinden kurtarıyor seni. Tabii her şey Allah'ın takdiri ile olur unutma bunu delikanlı. "
Muhammed kalbini kırdığı dostuna karşı mahcup bir şekilde gülümsedi.
Bölüm Sonu
Selamun Aleyküm güzel kardeşlerim. Umarım bölümü beğenerek okursunuz. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. 🥰💕🌹 Oğlum Muhammed Talha daha küçük olduğu için bölüm yazmaya pek fırsatım olmuyor, kusura bakmayın. Desteğinizi bekliyoruuumm. İyi ki varsınız. Sizi çoook seviyorum! ❤️💖🤩😍