Jo wordt de volgende ochtend blij wakker. Ze voelt zich uitgerust en op haar plek. Ze kleedt zich snel aan en loopt naar beneden, op zoek naar Jake. Ze vindt hem, zittend aan de keukentafel met de krant en een kop koffie. Hij kijkt haar aan met slaperige ogen en zijn haar zit helemaal in de war. Ze moet lachen als ze hem zo ziet. De man die altijd alles onder controle lijkt te hebben, blijkt ook een gewone sterveling te zijn.
Hij trekt zijn wenkbrauw op en vraagt: "Zit je me nou uit te lachen?"
Jo doet alsof ze geschokt is en zegt: "Wie? Ik? Ik zou niet durven!"
Ze knipoogt naar hem en loopt weg om een kop koffie voor zichzelf te halen. Ze loopt de keuken weer in en gaat tegenover hem aan tafel zitten. Hij vouwt de krant op en legt hem weg. Hij kijkt haar aan, maar hij lijkt mijlen ver bij haar vandaan te zijn. Ze durft niets te zeggen en besluit te wachten tot Jake zelf iets zegt. Na een tijdje begint hij zacht te praten.
"Euh...Ik denk dat ik je iets over mezelf moet vertellen. Maar ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik heb er eigenlijk nog nooit echt met iemand over gepraat..."
Hij haalt zijn handen door zijn haar en ziet er ineens heel onzeker uit. Ze heeft geen idee wat ze nu moet zeggen of doen en weet ook niet of ze wel wil horen wat hij te zeggen heeft. Ze kan de pijn overduidelijk in zijn ogen zien, dus het moet wel iets ergs zijn. Hij haalt diep adem en begint te praten, zonder haar aan te kijken.
"Ik denk dat het je gisteren wel opgevallen is... Ik werd een beetje emotioneel toen je me vertelde hoe je dag was geweest en helemaal toen je zei dat het voelde alsof het de bedoeling was dat je hier terecht zou komen... Behoorlijk emotioneel zelfs. Er was zo'n groot verschil in je te zien, vergeleken bij het meisje dat hier binnen kwam strompelen, de eerste keer dat ik je zag. Ik was zo bezorgd over je die dag. Ik dacht iets in je blik te herkennen en dat maakte me nog ongeruster..."
Hij neemt een slok van zijn koffie en kijkt haar aan om te zien hoe ze tot nu toe op zijn verhaal reageert. Ze kijkt hem aan met een zachte blik in haar ogen en knikt om hem aan te moedigen verder te gaan. Hij begint weer te vertellen, vastberaden om niet te stoppen, want ze moet dit horen. En God weet dat hij er met iemand over moet praten.
"Ik had een zusje, Jenny. Ze was zeventien toen ze stierf."
Hij hoort Jo haar adem inhouden en hij staart naar de tafel, bang om te breken zodra hij haar aankijkt.
"Toen ze zestien was, liep ze weg van huis. Nou, eigenlijk... Liep ze naar een vent, zogenaamd haar vriendje. Ik had een slecht gevoel bij die gozer. Maar ik woonde toen al op mezelf en was druk met mijn werk. En onze moeder... Laten we zeggen dat die twee niet goed met elkaar konden opschieten. Om eerlijk te zijn was ik ook niet de beste broer in die tijd. Heel druk met mijn eigen dingen en ik had niet door wat er aan de hand was, totdat het te laat was."
Hij neemt nog een slok van zijn koffie en Jo ziet het diepe verdriet in zijn ogen. Ze zou hem heel graag stevig willen knuffelen, maar is bang dat hij dan stopt met praten. En ze kan voelen dat hij hier met iemand over moet praten.
Met een kraak in zijn stem, vertelt hij verder: "Mijn moeder heeft me een aantal keren gebeld. Me steeds weer vertellend dat ze zich zorgen maakte over Jenny. Maar ik luisterde niet echt naar haar. Op een avond ging de telefoon, toen ik op het punt stond om met mijn vrienden de kroeg in te gaan. Het was Jenny... Ze fluisterde een adres en zei dat ik op moest schieten. Binnen een paar seconden voelde ik het bloed in mijn aderen bevriezen. Ik wist gewoon dat er iets helemaal mis was. Ik ben als een gek naar haar toe gereden en toen ik daar aan kwam..."
Er rolt een traan over zijn wang en hij ademt langzaam uit.
"Ze lag op de vloer van het appartement... Ik was te laat... Mijn kleine zusje leefde niet meer."
Hij bedekt zijn gezicht met zijn handen en zijn schouders beginnen te schudden. Jo staat snel op en slaat haar armen om hem heen. Ze geeft hem een kus op zijn hoofd en houdt hem stevig vast. Deze grote, sterke man ziet er zo verloren uit, dat dit het enige is dat ze bedenken kan. Ze wrijft over zijn rug, terwijl hij hartverscheurend huilt. Hij haalt moeizaam adem en probeert te spreken, maar dat lukt niet.
Jo staat op om een glas met water te vullen en bestudeert hem terwijl ze hem het glas aangeeft. Ze gaat naast hem zitten en legt haar hand over die van hem op tafel. Hij kijkt haar aan met zijn ogen vol tranen en neemt een paar slokken van het water.
Hij fluistert: "Dankjewel. Maar er is meer..."
Jo knijpt in zijn hand en zegt: "Ik denk dat ik het al weet. Het was die vent hè? Hij was niet goed voor haar..."
Haar keel zit dicht van alle emoties die door haar lijf razen en haar eigen ogen vullen zich ook met tranen. In één vloeiende beweging trekt Jake haar op zijn schoot en houdt haar stevig vast. Ze huilen op elkaars schouder, steun vindend bij elkaar. Ze kalmeren langzaam en realiseren zich dan opeens hoe ze zitten.
Jake schraapt zijn keel en Jo staat op met een verlegen glimlach. Om zichzelf wat te doen te geven, pakt ze de mokken van tafel om ze nogmaals met koffie te vullen. Jake bedankt haar met een zachte glimlach, als ze hem zijn mok aangeeft. Ze drinken hun koffie zonder iets te zeggen, allebei diep in gedachten verzonken.
Op een gegeven moment, zegt Jake zacht: "Het spijt me. Ik had geen idee hoe diep deze pijn nog zat. Het is nooit mijn bedoeling geweest om jou een rotgevoel te geven. Jij hebt dit allemaal niet verdiend."
Hij kijkt haar aan met een bezorgde blik in zijn ogen, maar Jo staart naar hem met een vurige blik.
"Hou je mond, Jake! Ja, jouw verhaal heeft gevoelens bij me losgemaakt. Maar waag het niet om je schuldig te voelen over het feit dat je dit met me gedeeld hebt. Het was bijzonder... Ik voel me vooral vereerd dat je me genoeg vertrouwt om dit met me te delen. Ik begrijp nu ook veel beter, waarom je mij geholpen hebt. En als er iemand sorry zou moeten zeggen, dan ben ik dat wel. Het is mijn schuld dat je deze pijn opnieuw beleeft. Als ik hier niet naar binnen gegaan was..."
Jake drinkt zijn koffie met een frons en zegt: "Misschien moeten we ophouden met verontschuldigen voor iets wat ons overkomen is. Misschien was het echt wel de bedoeling dat we elkaar zouden ontmoeten. Het lijkt erop dat we elkaar kunnen helpen om beter te worden. En ik hoop dat je me ooit kunt vertellen wat je allemaal hebt meegemaakt met je ex. Ik heb nooit kunnen horen wat er met mijn zusje gebeurd is, voorafgaand aan haar dood."
Hij staat op en zegt: "Ik ga me douchen en aankleden. Zorg dat je er klaar voor bent, want we gaan samen naar buiten. Ik denk dat we allebei wel wat frisse lucht kunnen gebruiken."
Zodra hij gedoucht en aangekleed naar beneden komt, rent Jo naar boven om haar schoenen aan te doen. Terug in de keuken, ziet ze Jake spullen uit de koelkast halen en in een picknickmand doen. Hij loopt naar de deur en Jo volgt hem naar buiten. Hij draait de deur op slot en steekt zijn hand uit naar haar. Ze legt haar hand in die van hem en volgt hem met een glimlach op haar gezicht.
Ze wandelen in stilte naar het strand. Jake pakt een plaid uit de picknickmand en spreidt hem uit op het zand. Hij nodigt haar uit om te gaan zitten en haalt bakjes met fruit en een fles sinaasappelsap uit de mand. Hij gaat naast haar zitten en neemt een slok van het sap, om vervolgens de fles aan haar te geven. Ze neemt een slok en geeft hem de fles weer terug.
Er is iets heel prettigs aan deze stilte. Naast elkaar zittend, starend naar de zee, fruit etend en helemaal niets hoeven te zeggen. Ze voelt zich ontspannen en op een vreemde manier veilig bij de man naast haar.
Ze neemt de tijd om na te denken over haar gevoelens voor Jake en komt uiteindelijk tot de conclusie dat ze dit nog nooit voor iemand gevoeld heeft. Ze is niet verliefd op hem, wil hem niet kussen, maar ze voelt wel iets voor hem. Liefde? Een speciaal soort liefde. Ze raakt er van in de war en er ontsnapt een onbewuste zucht aan haar lippen.
Jake kijkt naar haar en ziet alle verschillende emoties over haar gezicht gaan. Heeft hij haar laten schrikken? Is hij te ver gegaan? Hij kent haar nog maar net en weet eigenlijk nog niets van haar verleden. Hij had zijn mond moeten houden, maar dat was niet mogelijk meer. Wat hij voor haar voelt... Alsof hij haar moet beschermen. Alsof zijn zusje haar gestuurd heeft. Hij schudt zijn hoofd en kijkt Jo weer aan. Hij hoort haar zuchten en het voelt alsof ze mijlenver bij hem vandaan is, terwijl ze pal naast hem zit.
Hij probeert de juiste woorden te vinden en zegt: "Jij zult altijd veilig zijn bij me. En maak je geen zorgen, ik wil geen verkering met je. Dat zou ik nooit kunnen... Ik bedoel, je voelt als een zus voor me."
Hij mompelt nog wat en staart naar Jo. Er begint zich langzaam een glimlach op haar lippen te verschijnen.
"Ik zat me eerlijk gezegd net af te vragen wat ik voor je voel. En ik weet niet wat het is om een grote broer te hebben. Maar ik zou er heel graag één willen hebben zoals jij, die me beschermt."
Er rolt een traan over haar wang en ze kijkt hem met zoveel liefde in haar ogen aan, dat het zijn beschadigde hart verwarmt. Hij veegt teder de traan van haar wang met zijn duim.
"Afgesproken! Dan heb je vanaf nu een grote broer!"
Jo kijkt naar de zee en ziet in de verte een bekende surfer dichterbij komen. Hij heeft vandaag zijn surfplank niet bij zich. Hij draagt een spijkerbroek met scheuren en een wit T-shirt, die niets aan de fantasie overlaat, zijn spieren zijn er prima doorheen te zien. Met zijn schoenen in zijn ene hand en zijn andere hand in zijn broekzak, maakt hij een ontspannen indruk.
Jake heeft meteen door dat er iets aan Jo's stemming verandert en bestudeert haar nieuwsgierig. Zou Dart de surfer zijn waar ze het gister over had?
Jake zwaait naar hem, om zijn aandacht te trekken, maar Jo heeft niets door en staart nog steeds naar Dart. Jo houdt haar adem in, zodra Dart, met een scheve glimlach op zijn gezicht, voor hun gaat zitten.
Dart zegt, met een licht accent dat Jo niet kan plaatsen: "Hé Jake! Eindelijk wat tijd vrijgemaakt om de zee te bekijken?"
Jake zegt: "Hé Dart! Ja ik had ernstig behoefte aan frisse lucht en zij ook."
Hij knikt naar Jo en Dart draait zijn hoofd naar haar. Ze begint meteen te blozen en Dart steekt zijn hand uit om zich voor te stellen.
"Sorry, ik wilde niet onbeschoft zijn. Ik ben Dart. En als ik niet aan het werk ben, dan ben ik op het strand te vinden."
Jo legt haar hand in die van hem en stottert: "I-ik ben J-Jo."
Haar brein weigert mee te werken en ze kan met geen mogelijkheid iets verzinnen om te zeggen. Dart staart zo lang naar haar dat het ongemakkelijk begint te worden.
"En waar kennen jullie elkaar van?"
Hij kijkt naar Jake en het eten op de plaid en fronst, zich afvragend wat hier aan de hand is. Jake denkt even over zijn antwoord na.
"In het kort... Ze strompelde nog niet zo lang geleden mijn café binnen. Ik heb haar een warm bed gegeven en sindsdien heb ik er werk van gemaakt om al haar talenten te ontdekken. En ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb."
Darts mond zakt open en hij staart naar Jake, nog meer in de war dan hij al was. Jo ziet de verwarde blik op zijn gezicht en probeert haar lachen binnen te houden. Jake doet precies, wat een grote broer zou doen. Het duurt niet lang voordat ze in lachen uitbarst en tegen Jake aan valt. Jake slaat een arm om haar heen en lacht nog harder.
Dart veegt met een hand over zijn nek en lacht schaapachtig, terwijl hij nog steeds verward naar ze kijkt. Ze zien er heel ontspannen uit samen, alsof ze familie van elkaar zijn. Hij kijkt naar Jo en probeert meer aan haar te ontdekken. Zijn oog valt op het litteken op haar wang en hij kan duidelijk zien dat het een recente wond is.
Hij fronst een beetje en maakt oogcontact met Jo. Hij staart een tijdje in die blauwe ogen van haar en ondanks het feit dat ze lacht, ziet hij er veel verdriet in. Hij kan maar beter voorzichtig zijn met haar, vooral als Jake zoveel om haar geeft als hij denkt.
Ze intrigeert hem, maar hij heeft nog nooit een relatie gehad waarbij de liefde echt wederzijds was. Dus besluit hij zijn hart tot kalmte te manen. Het is al iets te vaak gebroken en zal wel nooit meer helemaal goed helen. En om zijn hart aan een vrouw zoals Jo te geven is een stom idee. Hetzelfde geldt voor een spelletje met haar spelen trouwens.
Maar voordat Dart een smoes kan verzinnen om weg te gaan, staat Jake op.
"Dart? Jij vindt het vast niet erg om even bij Jo te blijven, of wel? Ik moet even wat doen en ik wil Jo daar niet mee vervelen. Ik beloof je dat ik niet lang wegblijf."
Hij loopt weg, zonder op een antwoord te wachten. Jake lacht bij zichzelf, er op vertrouwend dat Dart wel bij Jo blijft. Daar kent hij hem goed genoeg voor, ook al zag hij eruit alsof hij op het punt stond om weg te rennen. Hij loopt al fluitend richting de winkels.
De zenuwen gieren door Jo's lijf, nu Jake haar alleen heeft gelaten met deze mooie man. En Dart ziet er al net zo ongemakkelijk uit als zij. Ze pakt een aardbei uit het bakje naast haar en stopt hem in haar mond, in de hoop dat het haar wat zal kalmeren. Maar ze voelt dat zijn groene ogen naar haar lippen staren.
Ze sluit haar ogen en probeert de aardbei door te slikken. Ze likt onbewust over haar lippen en opent haar ogen, maar ziet meteen dat hij nog steeds naar haar mond staart. Om de één of andere reden lijkt hij niets anders te kunnen op dit moment, dus probeert ze voorzichtig te praten.
"Dart, is dat een afkorting ergens van? Het is een beetje een gekke naam, toch?"
Hij dwingt zijn ogen om oogcontact met haar te maken en praat met een beetje schorre stem.
"Eh, ja. Het is een afkorting van D'Artagnan. Maar hier is Dart een stuk makkelijker."
Hij zegt zijn volledige naam in perfect Frans en Jo realiseert zich dat hij hier ook niet vandaan komt.
Hij vraagt: "En jouw naam dan? Is dat ook een afkorting?"
Jo knikt en zegt: "Ik heet eigenlijk Johanna. Maar eerlijk gezegd noemt niemand me zo. Ik voel me beter bij Jo, kort en makkelijk in alle talen."
Hij lacht naar haar, terwijl hij haar van top tot teen bekijkt. Ze is zeker een interessante vrouw, hij zou haar graag beter leren kennen. Maar hij kan beter eerst met Jake praten, om wat meer over haar te weten te komen. Ze maakt iets bij hem los.
"Eh, wat is Jake van jou? Ik bedoel..."
Hij heeft meteen spijt van zijn vraag, want het gaat hem niets aan. Maar Jo beantwoordt hem meteen.
"Jake is als een grote broer voor me."
Hij ziet in de Jake verte op hun af komen, met een vrouw. Het lijkt Maria wel, de eigenaresse van de plaatselijke kledingwinkel. Hij vraagt zich af wat zij komt doen en als ze dichterbij komen, hoort hij Jake wat zeggen.
"Ze zit daar bij Dart. Ik ben je heel dankbaar Maria."
Maria glimlacht en loopt naar Jo toe. Ze steekt haar hand naar Jo uit .
"Sta op meisje en laat me je eens goed bekijken."
Jo staat een beetje onzeker op en Maria vraagt haar een rondje te draaien.
"Hmm, je bent veel mooier dan je zelf denkt. En dat grote shirt doet je figuur ook geen goed. Kom mee!"
Ze trekt Jo aan haar hand mee en Jo kijkt met een verwarde blik over haar schouder naar Jake. Jake lacht en roept achter haar aan.
"Ga maar gewoon met haar mee. Ze is een schat, dat zweer ik. En je houdt er op zijn minst een stapel nieuwe kleren aan over."
Hij grinnikt om Maria, die Jo richting haar winkel sleept. Hij kijkt naar Dart en ziet dat hij er niets van begrijpt. Hij slaat Dart op zijn schouder en nodigt hem uit voor een kop koffie in het café. Onderweg praat Jake wat over Jo, maar houdt het verhaal van haar litteken en haar ex voor zich. Het laatste wat hij wil is Jo's vertrouwen beschamen. Maar hij moet Dart wel duidelijk maken dat hij geen spelletjes met haar kan spelen. Hij is in staat Dart in elkaar te slaan, mocht hij haar slecht behandelen.
Jo wordt een leuke winkel in getrokken, vol met kleding in allerlei stijlen en kleuren. Maria praat aan één stuk door en pakt kleding van schappen en rekken, om ze vervolgens in een pashokje in de hoek te hangen.
"Jake zei dat je wel wat nieuwe kleren kon gebruiken. En ik kan wel iemand gebruiken die ze wil dragen. Dat is de reden dat ik gevraagd heb of ik kennis met je mocht maken. Als jij nou vast wat aanpast, dan ga ik even mijn camera halen."
Zei ze nou camera? Maar Maria is al weg, voordat Jo iets kan vragen. Ze stapt het pashokje in en kijkt naar de kleding die Maria verzameld heeft. Ze besluit er gewoon voor te gaan en trekt als eerste een zwart jurkje aan. De bovenkant is van doorzichtig kant gemaakt en een gedeelte van haar rode beha is duidelijk te zien. Ze kijkt naar haar spiegelbeeld en kan niet geloven wat ze ziet. Ze staart naar zichzelf, want ze ziet er goed uit in deze jurk. En ze heeft nog nooit gedacht dat ze er goed uitzag.
Maria loopt richting het pashokje en vraagt: "Heb je al wat aan?"
Jo stapt een beetje onzeker uit het pashokje. Maria bekijkt Jo goed en denkt even na.
"We zouden je haar moeten opsteken en je zou ook je beha uit moeten doen. Dat staat mooier in deze jurk. En die legerkistjes? Ik vind ze er eigenlijk wel gaaf onder staan, het maakt het wat stoerder. Wat vind jij?"
Jo staart stomverbaasd naar de vrouw tegenover haar. Maria ziet hoe zenuwachtig Jo is en besluit het heft in eigen hand te nemen. Ze pakt een stoel en vraagt Jo om te gaan zitten. In een mum van tijd heeft ze de vlecht uit Jo's haar gehaald en het opgestoken met een handvol schuifjes. Ze heeft een paar krullen rond Jo's gezicht los gemaakt en glimlacht als ze het resultaat ziet.
Ze geeft Jo een sieradendoos en vraagt haar wat uit te kiezen. Maria loopt een paar passen bij haar vandaan om iets te pakken en Jo kijkt naar de sieraden. Ze ziet mooie schorpioen oorbellen en een lange ketting met een hanger in de vorm van een hamer eraan. Ze streelt de hanger in gedachten, maar Maria ziet het en hangt de ketting om Jo's nek. Ze geeft Jo ook de oorbellen aan, zodat ze die zelf in haar oren kan doen.
Maria staat recht voor Jo en bekijkt haar goed. Ze doet Jo's bril af en tekent een donkergrijs lijntje om Jo's ogen. Ze brengt donkerrode lippenstift aan en maakt het geheel af met een laag mascara. Maria lijkt blij te zijn met het resultaat en geeft Jo haar bril aan. Jo schrikt, als Maria een foto van haar maakt.
"W-wat doe je?"
Maria lacht en zegt: "Je ziet er zo mooi uit, dat ik wel foto's van je moet maken. Die jurk staat je fantastisch. Zou je mijn model voor de nieuwe collectie willen zijn?"
Jo is geschokt en begint te lachen. "Ik? Een model? Draag jij normaal gesproken ook een bril?"
Maria staart naar haar in verwarring, want ze kan niet geloven dat Jo het zelf niet ziet. Ze pakt de camera en laat de foto die ze net genomen heeft aan Jo zien.
"Kijk eens goed naar deze foto en vertel me wat je ziet. Desnoods doe je alsof het iemand anders is. Want ik zie een prachtige vrouw en ik zou me vereerd voelen als ze mijn kleding zou willen dragen."
Jo knippert even met haar ogen en kijkt dan naar de foto met een dieprode blos op haar wangen. Ze moet eerlijk toegeven dat als het iemand anders was, ze dan zou denken dat ze er mooi uitzag. En misschien zelfs wel zou willen dat ze er zo uit kon zien.
Op dat moment verandert er iets in haar gedachten en ze glimlacht voorzichtig naar Maria.
"Ja schat, ik ben niet blind. Ik heb gelijk. Doe die beha even uit en poseer voor me in die jurk."
Een uur lang hebben ze de grootste lol samen, terwijl Jo de ene na de andere outfit aanpast en poseert voor Maria. De laatste kledingstukken die Jo aanpast zijn een strakke, zwarte spijkerbroek, met een kort, donkergrijs topje erop en haar kistjes eronder. De ketting en de oorbellen maken de look compleet.
Jo kijkt naar zichzelf in de spiegel en glimlacht naar haar spiegelbeeld. Haar kont ziet er mooi in deze broek en helemaal met dit korte topje erop. Een klein beetje rood kant is te zien als ze naar haar decolleté kijkt, maar daar maakt ze zich helemaal niet druk om. Met een nieuwe dosis zelfvertrouwen, knipoogt ze naar zichzelf. Maria loopt naar haar toe met een donkerrode, satijnen sjaal en haalt de sjaal door de lussen van de spijkerbroek. Ze maakt er een strik in, ter hoogte van Jo's heup.
Maria doet een stap achteruit en zegt: "Perfect!"
Ze doet nog een paar passen achteruit en neemt een paar foto's. Jo staart weer naar zichzelf in de spiegel en begint te geloven wat ze ziet. Ze danst, draait met haar heupen en voelt zich zelfs een beetje sexy. Maria stopt de kleren die Jo gepast heeft in een tas, met een lieve glimlach op haar gezicht.
Ze is zo blij dat haar plannetje gewerkt heeft en dat ze deze jonge vrouw heeft kunnen helpen. Die Jake heeft meer verstand van vrouwen dan ze ooit voor mogelijk gehouden heeft. Jo loopt naar de toonbank, met nog steeds een beetje extra zelfvertrouwen.
"En schat, heb je er spijt van dat je met me meegegaan bent?"
Jo schudt haar hoofd en zegt: "Nee, helemaal niet. Het spijt me dat ik lastig was in het begin. Ik zag gewoon helemaal niet wat jij zag. Ik denk dat ik het nog steeds niet helemaal zie, maar ik begin het te geloven."
Ze loopt om de toonbank heen en geeft Maria een liefdevolle knuffel, terwijl ze haar bedankt. Maria zag deze spontane knuffel niet aankomen en heeft even een momentje nodig om het te verwerken. Ze geeft Jo de tas vol kleren aan.
"Dit is een cadeautje voor jou. Draag het vaak en vertel iedereen waar je het vandaan hebt."
Ze knipoogt naar Jo en duwt haar de winkel uit.
"Ga naar Jake! En geef iedereen in dat café een hartverzakking."
Ze lacht zachtjes, terwijl ze Jo ziet weglopen en de mensen op straat naar Jo ziet omkijken.
Jo haast zich naar het café en voelt zich een nieuw mens. Ze kan niet wachten om haar nieuwe look aan Jake te laten zien. Ze kan ook wel wat rust en wat te drinken gebruiken. Het leven van een model is zwaar. Ze giechelt en ziet het café in de verte.
Zodra ze de deur open doet en naar binnen stapt, wordt het doodstil in het café. Geschokt en onzeker, blijft ze op de drempel staan, met haar ogen zoekend naar Jake. Ze ziet hem achter de bar staan, starend naar haar met zijn mond open.
Dart zit op een kruk, aan de bar en ziet er nog verbaasder uit dan Jake. Ze loopt langzaam richting de bar en Jake is de eerste die weer bij zinnen komt. Hij houdt een hand tegen zijn borst alsof hij neergeschoten is.
"Mijn God, meisje. Je ziet er prachtig uit! Ik denk dat ik je vanaf nu achter de bar moet houden."
Hij lacht om zijn eigen grapje en ziet dat Dart nog steeds doodstil zit, helemaal betoverd door Jo. Jake stompt Dart tegen zijn schouder.
"Wat vind jij, Dart?"
Dart veegt met een hand over zijn gezicht om de betovering te verbreken.
"Ja. Bloedmooi!"
Jo lacht zachtjes en voelt zich zelfverzekerder dan ooit. Maria had gelijk, ze ziet er goed uit. Ze gaat op de kruk naast Dart zitten en knipoogt naar hem. Ziet ze nou een lichte blos op zijn wangen? Nog niet in staat om te spreken, schenkt hij haar zijn scheve glimlach.
Jo zegt: "Jake, kan ik wat kouds te drinken krijgen? Want ik heb me toch een dorst gekregen van al dat poseren."
Beide mannen kijken haar aan met een opgetrokken wenkbrauw, maar Jo besluit ze niets uit te leggen. Maria heeft gezegd dat ze de foto's misschien online of in een plaatselijk blaadje gaat gebruiken. Ze heeft ook beloofd om de foto's die ze wil gebruiken eerst aan Jo te laten zien. Het zou leuk zijn om de mannen weer geschokt te zien. Jake zet een glas koud water voor haar neer, ze neemt een slok en zucht zachtjes.
Jake bestudeert haar en is trots op haar. Ze heeft een paar flinke stappen vooruit gedaan met Maria. Hij moet niet vergeten Maria fatsoenlijk te bedanken later. Jo lijkt in de verste verte niet meer op het bange meisje dat nog niet zo lang geleden zijn café binnen kwam.
Hij kijkt naar Dart en ziet dat hij helemaal onder de indruk is van Jo, iets wat hij ogenschijnlijk helemaal niet wil. Ze hebben een tijdje gepraat in de tijd dat Jo bij Maria was. En Jake is iets meer over Dart te weten gekomen. Die jongen heeft zo zijn eigen problemen, maar hij zou precies kunnen zijn wat Jo nodig heeft en andersom. Hij kan het maar beter aan hun over laten, want ze zijn er allebei waarschijnlijk nog niet klaar voor. Zodra hij dat besluit, ziet hij Dart opstaan en wat geld op de bar leggen.
"Ik moet gaan. Tot de volgende keer."
Dart rent bijna naar buiten en Jo kijkt hem na, met een verdrietige blik in haar ogen. Ze draait zich om naar Jake en kijkt hem aan.
"Waarom ging hij nou zo snel weg?"
Jake glimlacht naar haar en zegt: "Waarschijnlijk omdat je er zo mooi uitziet. En dat terwijl hij net besloten had om bij je vandaan te blijven."
Jo fronst en vraagt: "Hè? Bij me vandaan blijven? Waarom?"
Jake wrijft over zijn kin en denkt na over zijn antwoord.
"Euh, ik wil zijn vertrouwen niet beschamen, maar geloof me als ik je zeg, dat het niet is omdat hij je niet leuk vindt. Hij is zeker weten geïnteresseerd. Maar hij heeft zo zijn eigen problemen om te verwerken."
Jake hoopt dat ze het hierbij laat, want hij heeft misschien al teveel gezegd. Jo denkt even na.
"Oké, ik zal je niet naar meer details vragen. Wie weet kom ik er zelf nog een keer achter."
Jake leunt gerustgesteld achterover, blij dat Jo niet doorvraagt over Dart. Hij zegt de laatste gasten gedag en besluit het café vroeg te sluiten. Soms heb je een avond voor jezelf nodig en hij hoopt vanavond meer te weten te komen over Jo's ex. Hij is nieuwsgierig en bang tegelijk. Maar hij heeft meer details nodig, voor het geval het ooit voor problemen zorgt in de toekomst.
Hij pakt zijn telefoon en bestelt een pizza. Hij pakt twee biertjes uit de koelkast en geeft er één aan Jo. Hij tilt zijn biertje op voor een toast.
"Proost, mooie dame tegenover me. Zelfs diep in je ogen zie je er iets beter uit."
Jo kijkt even verbaasd en glimlacht dan naar hem. Ze begint er al aan gewend te raken hoe opmerkzaam Jake is. Ze drinkt haar bier, een beetje in gedachten verzonken. Ze denkt aan haar ouders, Mark, Tony en hoe ze hier terecht is gekomen.
"Ik zou je graag beter willen leren kennen en willen weten wat er in je hoofd omgaat. Maar als ik je zo in gedachten zie, dan ben ik bang dat het geen blije herinneringen zijn. Maar zelfs dat mag je met me delen, als je dat wil. Ik ben er voor je."
Jake kijkt haar met zo'n liefdevolle blik aan, dat ze begint te vertellen over het verlies van haar vader en wat hij voor haar betekende. Hoe ze zichzelf verloor en hoe de band met haar moeder verslechterde. Ze vertelt hem zelfs over het kleine appartement en het werk in het restaurant. Dat ze geen sociaal leven had naast het werk en dat ook helemaal niet wilde. Ze neemt de laatste slok van haar bier en spreekt met een emotionele stem.
"Als je nog een biertje voor me haalt, dan zal ik je vertellen over Mark, mijn ex."
Jake haalt een nieuw biertje voor haar en neemt een paar flinke slokken van zijn eigen bier, in de hoop dat het hem wat moed geeft. Ze neemt een slok en vertelt haar verhaal monotoon.
"Hij was een vaste klant in het restaurant. Alle meiden waren gek op hem, maar hij bleef me maar mee uit vragen en ik bleef nee zeggen, want ik was er helemaal nog niet aan toe. Op een avond overtuigde mijn baas me om met Mark uit te gaan. Het was de meest geweldige date ooit. Hij was lief, romantisch, zorgzaam en heel knap. Alles wat je zou willen in een vriendje. Ik werd heel snel verliefd op hem en geloofde dat zijn liefde me zou kunnen redden. Hij kocht een rode kat voor me, die ik Tony noemde..."
Jake ziet haar stralen, zodra ze het over de kat heeft.
"Ik hield zoveel van dat beest en hij aanbad me, wat Mark vreselijk vond. Tony lag altijd bovenop me en gromde naar Mark. Tony was heel wat slimmer dan ik was, ik had op zijn instinct moeten vertrouwen."
Ze haalt diep adem en zodra Jake haar bleke gezicht ziet, voelt hij een steek in zijn hart en hij voelt dat ze zichzelf dreigt te verliezen in haar pijnlijke herinneringen. Hij legt zijn hand op die van haar en probeert haar aan te moedigen om ook dit met hem te delen.
Met een zachte stem vertelt ze snel over alle vreselijke dingen die haar overkomen zijn. Hoe het begon met tegen haar schreeuwen als ze iets verkeerd deed. En vervolgens zei hij elke dag dat ze veel te dik was, wat uiteindelijk resulteerde in helemaal niet meer eten. Het werd steeds erger, hij greep steeds vaker een handvol haar vast en sleepte Jo dan achter zich aan door het huis.
Hij sloeg haar en uiteindelijk misbruikte hij haar, waar en wanneer hij zin had. Ze heeft bijna geen stem meer, maar vertelt Jake toch over de avond dat Tony stierf, de avond dat ze uit het appartement vluchtte en naar LA vloog.
Ze legt haar armen op de bar en laat haar hoofd erop vallen. Ze sluit haar ogen, doodmoe van de herinneringen en de pijn die diep van binnen zit. Ze heeft helemaal niet door dat Jake naar buiten loopt om de pizza aan te nemen van de bezorger.
Hij legt de pizza op één van de tafeltjes buiten en slaat met zijn vuist tegen de muur. Hij moet zien te kalmeren, voordat hij weer naar binnen gaat. Het laatste wat hij wil is Jo bang maken, maar hij zou die Mark wel kunnen vermoorden.
Hoe kun je zoiets doen? Een meisje zo breken? Ze komt hier misschien wel nooit meer overheen en dat litteken zal haar er voor altijd aan herinneren. Ze dacht dat hij van haar hield... Hij gooit er een hele rits vloeken uit, voordat hij de pizza pakt en weer naar binnen loopt.
Hij ziet Jo huilend op de grond zitten, met haar armen om haar knieën en zijn hart breekt. Hij loopt de keuken in om de plaid te pakken, die ze mee hadden naar het strand en spreidt deze uit op de vloer naast haar. Hij legt de pizza erop en gaat achter haar zitten. Hij trekt haar voorzichtig tegen zijn borst aan en opent de pizzadoos.
"Probeer wat te eten, alsjeblieft", fluistert hij zacht.
Jo tilt verrast haar hoofd op, want ze was alle besef van tijd en plaats kwijtgeraakt in de pijn van haar herinneringen. Ze heeft geen idee hoe de pizza hier gekomen is of hoe ze tegen Jakes borst beland is. Ze leunt tegen hem aan en probeert haar ademhaling onder controle te krijgen.
Jake pakt een stuk pizza en houdt hem voor haar mond. Jo neemt een hapje en kan een kreun niet onderdrukken. Ze pakt het stuk van hem af en gaat een beetje opzij, zodat hij ook een stuk voor zichzelf kan pakken. Ze eten in stilte en Jake blijft haar in de gaten houden, bang dat de herinneringen haar weer te veel worden. Maar ze lijkt een beetje meer te ontspannen en uiteindelijk lacht ze zelfs een beetje naar hem.
Er zijn nog twee stukken pizza over, maar Jo leunt achterover en duwt de doos naar Jake.
"Ik zit vol. Ik kan me het komende uur niet bewegen."
Ze klopt op haar maag en lacht als ze Jake de laatste twee stukken in een recordtempo naar binnen ziet werken. Hij kijkt haar aan, zich afvragend of hij dat goed gehoord heeft. Ze ziet er een stuk beter uit, maar hij durft niets te zeggen. Bang dat de herinneringen weer grip op haar krijgen.
Ze staart uit het raam en zingt zachtjes: "I want to love, I want to live, I don't know much about it, I never did... I leave the light on..."
Jake staat op om twee biertjes te pakken en gaat vlakbij haar zitten, voordat hij er ééntje aan haar geeft. Ze kijkt hem diep in zijn ogen, alsof ze hem met haar gedachten probeert te bedanken. Hij knikt en drinkt zijn bier, haar nog steeds aandachtig bekijkend. Hij ziet dat ze tegen de slaap probeert te vechten. Want ze heeft al haar energie verbruikt met het oprakelen van haar herinneringen.
Ze valt in slaap, met haar hoofd tegen zijn schouder en hij blijft een tijdje zo zitten om naar haar te kijken. Uiteindelijk besluit hij haar naar boven te dragen en liefdevol in bed te stoppen. Hij veegt wat haar uit haar gezicht."
Ik zal je beschermen voor zolang als ik leef. Dat beloof ik", fluistert hij.
Hij rent van de trap af een grijpt zijn sleutels. Hij doet de deur achter zich op slot en trekt een sprintje naar de sportschool. Hij moet serieus stoom afblazen, want het was verrekte moeilijk om kalm te blijven voor Jo. En het onderdrukken van zijn eigen gevoelens heeft het alleen maar erger gemaakt.
Hij vliegt de sportschool in, grijpt een paar bokshandschoenen en slaat tegen de bokszak alsof hij die wil vermoorden. Dart zit aan de andere kant van de sportschool, net klaar met zijn training. Hij staart met open mond naar Jake. Hij heeft Jake nog nooit zo gezien. Die man is altijd rustig en in controle. Wat heeft hem in hemelsnaam zo kwaad gemaakt? Hij is er niet zeker van of hij het antwoord op die vraag wel wil horen en houdt afstand.
Hij neemt een slok water uit zijn bidon en kijkt naar Jake, die nu iets rustiger lijkt. Hij loopt behoedzaam naar Jake toe en biedt hem zijn water aan. Jake pakt de bidon aan en drinkt hem in één keer leeg. Jake mompelt een bedankje en gaat op een bankje zitten.
Dart gaat naast hem zitten, geen idee wat hij nu moet doen of zeggen. Maar Jake ziet er uit alsof hij wel een vriend kan gebruiken. En de man is altijd vriendelijk tegen hem geweest, het minste dat hij kan doen is hetzelfde.
"Waarom ben je zo kwaad?", vraagt Dart voorzichtig.
Jake kijkt op en zodra ze oogcontact maken, schuift Dart iets achteruit. Jakes ogen zitten vol woede en wat lijkt op pijn. Jake ademt zwaar en hij praat met een gebroken stem.
"Het litteken op Jo's wang? Die heeft ze van haar ex gekregen. En nog veel erger... Ik kan je er niet over vertellen, zonder haar vertrouwen te beschamen. Maar ik voelde me moordlustig nadat ze het me allemaal verteld had. Ze is op een avond uit Nederland gevlucht en gebroken en verloren in mijn café terechtgekomen."
Hij stopt met praten en haalt diep adem.
"Ik heb al teveel gezegd, ik weet het zelf allemaal nog maar net. Ik kan haar niet verraden door het allemaal aan jou te vertellen."
Hij kijkt Dart recht aan en ziet zijn eigen woede weerspiegeld in de ogen van de man tegenover hem. Hij is blij verrast, Dart geeft duidelijk meer om Jo dan hij wil toegeven.
Dart staat op en slaat Jake op zijn schouder.
"Kom op oude man! Laten we gaan hardlopen!"
Jake volgt hem naar buiten en ze beginnen allebei te rennen. Ze lopen naast elkaar, zo hard als ze kunnen. Zonder iets te zeggen, om hun lichamen te vermoeien en hun hoofden leeg te maken. Uiteindelijk storten ze allebei op het strand neer, zwaar ademend en starend naar de zee. Dart is de eerste die spreekt.
"Ik ben niet goed voor haar, man. Met mijn verleden en dat van haar... Ik kan nooit goed genoeg voor haar zijn. Ik kan haar niet geven wat ze nodig heeft. Maar ik ben heel blij dat ze jou heeft."
Hij zucht en staart weer naar de zee. Jake kijkt naar de man naast hem, die er op dit moment als een jongen uitziet.
Jake zegt: "Hoe kun je dat zo zeker weten? Jouw verleden heeft je gevormd tot de persoon die je nu bent, maar het moet je niet belemmeren in je dagelijks leven. Hetzelfde geldt voor haar. Maar de eerstvolgende man waar ze verliefd op wordt, moet wel een goede zijn. Ze kan niet nog een klootzak aan, die haar hart breekt."
Hij kijkt Dart in zijn ogen en vraagt: "Ben jij een klootzak?"
Dart maakt oogcontact met Jake en zegt: "Waarschijnlijk wel."
Hij wacht even en zegt dan: "Ik heb een verleden dat voor altijd te zien is. Ik zeg niet dat er spijt van heb, maar het is iets waar mensen me op veroordelen. En vrouwen willen me vanwege dat verleden of ze willen me juist helemaal niet. Maar het eindigt nooit goed. Uiteindelijk verlaten ze me. Van liefde is nooit sprake, wat ik ook probeer."
Hij verbaast zichzelf over het gemak waarmee hij dit allemaal met Jake deelt. Hij praat nooit over dit soort dingen en hij wil er ook niet te diep op ingaan. Want als Jake niet van zijn verleden af weet, dan wil hij dat graag zo houden. Hij mag deze man graag.
"Denk je dat ik het niet weet, Dart?"
"Je weet er wel van?", vraagt Dart, verbaasd naar Jake kijkend.
Jake knikt en kijkt naar de zee.
"Iedereen wist ervan, de dag dat je hier kwam wonen. Alle vrouwen hadden het erover en alle mannen waren geïrriteerd. Maar zulke roddels duren nooit lang. Jij bent je werk niet. Je hebt elke dag laten zien wat voor een man je bent. Door eten te geven aan de daklozen, te helpen bij de opvang, katten te adopteren die niemand wilde. Man er is helemaal niks mis met jou. Je bent vriendelijk, aardig voor iedereen in nood. Er zit geen greintje kwaad in jou."
Dart schraapt zijn keel en staat op, onzeker over dit hele gesprek. Alleen zijn naaste familie en hele goede vrienden weten wie hij echt is. En hij was er van overtuigd dat niemand hier hem goed genoeg kende. Hij begint bij Jake vandaan te rennen om een grip op zijn emoties te krijgen. Jake kijkt hem na en staat dan op om terug naar het café te lopen.