here it is, as promised.
Salamat sa mga naghintay. I appreciate it a lot.
Medyo natagalan ang update dahil hindi ako sigurado kung paano ko ihaharap si Zarena sa papa ni Luke. At nahirapan ako dito sa chapter na 'to. But still, I hope you enjoy.
I will treasure your comments so much.
maligayang pagbabasa
🥀
Seven
Hindi na bago ito. Sanay na ako. Sanay na kaming magkakaibigan. Pero putcha, ang tindi ni Kap!
The way he shouts in pure hatred and pain. Gulong gulo na ang unit niya pero hindi pa rin siya tumitigil.
Pumunta ako rito para sana ayain si Kap na lumabas pero ito ang nadatnan ko.
His room reeks of cigarettes and alcohol.
Nagtagis ang bagang ko nang ibato niya sa pader ang bote ng alak na kakaubos lang niya.
"Putangina kap! Itigil mo na 'to! Tingin mo ba babalik si Zarena kapag ganyan ka?!" Galit na bulyaw ko sa kanya nang makitang dumudugo ang mga kamay niya.
It's dripping with thick blood. Ang dami ring mga bubog ng mga nabasag na gamit ang nagkalat sa sahig.
Hindi siya nagsalita. Pero kinuha niya ang isang bote ng alak sa tabi at uminom ng tuloy tuloy doon hanggang sa maubos.
"Leave" malamig na saad niya.
Naupo siya sa sahig at isinandal ang ulo niya sa kama. Sa kanyang kanang kamay ay hawak niya ang isang bagong bote ng alak.
Umigting ang panga ko. "Bullshit Kap" tinangka kong lumapit pero huminto ako nang bumaling ang walang buhay na tingin niya sa gawi ko.
"Leave Saavedra. I fucking don't need any of your company"
Napailing ako. Tangina ilang beses na kaming pinapaalis ni Kap kapag tinutulungan namin siya pero wala kaming pakialam. Dahil nag-aalala kami para sa kanya. Nag-aalala kami kasi kulang nalang ay tapusin ni Kap ang sariling buhay niya dito sa mga pinanggagagawa niya.
Huminga ako ng malalim habang tinitignan ang estado niya. Alam kong gusto niyang mapag-isa. At alam ko ring kahit mag-usap kami, walang patutunguhan kasi iisang tao lang naman ang papakinggan neto. Pero wala siya.
Tumango ako. "Kapag may kailangan ka o gusto mo ng kausap kap, tawagan mo lang kahit sino sa amin" Tanging sabi ko tsaka na siya tinalikuran.
Minabuti kong iwan na lang muna siya. Tatawagan ko na lang si Isaac para magtalaga siya ng mga magbabantay dito sa labas ng unit ni Kap. Hindi ako sigurado kung mananatili lang sa loob ng condo niya si Kap kaya mas mabuti nang may magbantay dito sa labas para kung may mangyari man ay tatawagan nila kami agad at ipapaalam kung ano ang nangyari.
Stela
If only I could turn back the time, I would very much do so.
Marami akong naging pagkukulang bilang isang ina. Marami akong pagkukulang sa anak ko. At isa na don ang hindi ko pagtulong sa kanya sa mga kahirapang pinagdaanan niya. I watched my son fight for Zarena. I watched how he did everything to save her family. I watched how much he loves her that he sacrificed everything he had just for her. I watched him do whatever he can just to deal with his father. And I blame myself for not doing anything when he was so messed up.
Isa akong walang kuwentang ina dahil hindi ko man lang siya magawang ipagtanggol sa papa niya, sa asawa ko. Dan and I are also married through through an arrangement and it worked out. Kaya siguro ito ang dahilan kung bakit gusto niyang ipakasal ang anak namin sa nag-iisang anak ng mga Feraldo. It won't only make our empire larger but he thinks he can give our son a good life.
How many times did I told Dan to stop this, but he never listened. And it is a big wake up call to me to stop being such a good wife in following my husband's words and start being a good mother to my son the moment I saw Luke all drunk and messed up.
Dumarating ang mga balita sa akin kung ano ang nangyayari sa anak ko pero hindi ko tinangkang tignan siya dahil ang sabi ng asawa ko ay hayaan ko ang anak naming matuto. Pero nagkamali ako sa pakikinig sa kanya.
Yesterday, when my son's friends called me, I rushed to where he was. At isang malutong na sampal sa sistema ko ang makita mismo sa personal ang anak ko na ganon ang kalagayan.
My husband's cruelty left my son to his dead end. Me not doing anything to help my son is also a big factor why he ended up getting wasted everyday. And I blame us for being the sole reason for my son's misery.
I stilled when I felt my husband's arms snake around me. "What is the deep frown for, Stela?" Mahinang tanong niya. Pero sa halip na sagutin siya, kinalas ko ang mga kamay niya sa katawan ko at tinignan siya ng mariin.
It's time to stop this.
"You tell me Dan"
I held back my tears. "When will you stop hurting our son?" Humikbi ako. "I saw him yesterday. You have destoryed our son successfully Dan. Your son has changed a lot because of your cruel intentions on him. I didn't see our son, all I saw was a broken man. He became far from the Luke he used to be.." naglandas nag mga luha sa pisngi ko.
My son... sorry anak. I am very sorry son.
"This is what's best for him, for the company. He wouldn't make a living when he's with a poor girl. She would be useless. Our son is beter off with Diane. And this marriage is what he needs"
Suminghap ako para itago ang mga hagulgol ko.
Tinangka niya akong hawakan pero sinampal ko siya. "My son doesn't want this marriage! He didn't agree with it in the first place! It's us who is forcing him, Dan! Tayo ang sumisira sa anak natin dahil lang sa walang kuwentang trabaho na mas inuuna natin!"
Tinignan ko siya ng may hinanakit. "Hindi mo ba nakikita iyon? Dan tama na..." I sobbed while remembering the sad smile on my son's face, his pained eyes, and the way he muttered Zarena's name while I was cleaning him up because he got drunk.
"I don't care if the girl he loves is not from a wealthy family. I don't care! All I want is to see my son happy again! Asawa kita pero hindi kita magawagawang sumbatan habang pinapahirapan mo ang anak natin! And that makes me such a useless mother. Itigil na natin 'to, Dan" nabasag ang boses ko habang nakatingin sa asawa kong nakatitig lamang sa akin. Namumula ang pisngi niyang nasampal ko. "Zarena is a nice girl, Dan. They may not be as rich as the Feraldo's but she came from a decent family" sumbat ko sa kanya. "Our son loves Zarena so much. And no matter what we do, we cannot change that. Because he is deeply in love with her! She's the reason why he kept fighting you like the man you want him to be. Iyon naman ang gusto mong makita diba? Ang makita mo kung paano ka labanan ng anak mo? At alam kong nahirapan ka. Because you raised our son to be wise. And he is no doubt intelligent. You raised him as a brave man. But scaring the girl he loves, making her leave our son, that was out of the line, Dan. I know that you are pleased that the girl he loves managed to leave our son just so she could draw Luke and her family into safety, away from your ruthless hands. But that broke our son apart. He has changed so much since the day she left him"
"Ito ba ang gusto mo? Ang makita ang anak mong walang-wala?" Tanong ko sa kanya.
His jaw tightened. He tried wiping my tears away. Pero tinabig ko ang kamay niya.
"Luke will get back on his tracks once he realizes his mistake in loving the wrong person. I want him to fight. Not to see him reckless" malamig niyang sabi.
I looked at my husband with plain pain. "He fought you! Ano pa ba ang gusto mo?! You left our son with nothing! You destroyed the company he built which you were even proud of him for accomplishing that by himself! Now you want him to fight?! He poured out everything Dan! But we just won because you have more power! You have more money! He fought you..." paghahagulgol ko.
My eyes spat venom towards him. "You lost your son, Dan. Matagal na. And if you don't stop this, I swear you're losing me too.." mapait kong sabi sa kanya bago ako naglakad palabas ng kuwarto namin.
Zarena
Mabigat ang bawat hakbang ko papasok sa mansion ng Carson. Kasama ko sina Axel at Brix pero hindi sapat iyon para pakalmahin ang ninenerbyos kong damdamin.
Sabi sa akin ni Axel, nandon raw si Luke sa sariling condo unit niya.
Tumingala ako para tignan ang kalangitan. Palubog na ang araw.
Gayunpaman hindi handa ang puso kong kausapin ang papa ni Luke. Pero ganon naman talaga minsan diba? Even though you are not ready, you need to take courage. We need to take courage to gain something we want.
Fighting the way Luke did is not easy. Never will it be. Pero susubukan ko rin. Luke has done so much for me. He put more than enough effort in order to save our relationship.
"Hija!" Nanigas ako nang marinig ang boses ng mayordoma nila dito sa bahay.
"Magandang gabi po manang Josie" Mahinang bati ko tsaka tinanggap ang mainit na yakap niya. Pansin ko ang kakaibang emosyon na naglalaro sa mga mata niya. Na parang may lungkot at pangamba. "Magandang gabi, hija. W-wala si Sir Luke dito e. Hindi siya umuuwi dito" nag-aalangang sabi niya.
Tipid lang akong ngumiti sa kanya. "Hindi po si Luke and sadya ko rito, manang. Ang papa niya po sana. Gusto ko po sana siyang maka-usap kung may oras po siyang mailalaan" pahayag ko ng may respeto.
Lumamlam ang mga mata niya. "Sige. Ipapaalam ko muna sa kanya. Hintayin niyo ako dito sa baba" nakalakip ang pag-iingat sa boses niya.
Tumango ako. Pinanood ko ang papalayong bulto ni Manang Josie. At nang makalayo na siya ng tuluyan, binalingan ko sina Brix.
"Kinakabahan ako" matapat na sambit ko sa harap nila. I am not going to lie. My knees are shaking. And my heart is thumping so fast.
Hindi ko pa hinaharap ang papa ni Luke pero kabadong-kabado na ako. How much more when he's already in front of me?
Mahinang tumawa si Brix. "Ganyan din ako kapag kinakausap ko si Tito Dan. Pero huwag kang kabahan, huminga ka lang ng malalim at tapangan mo ang sarili mo. Patunayan mo kay Tito Dan na hindi ikaw si Zarena na habang buhay palalampasin ang ginawa niya. Show him the bold part of you. Ipakilala mo sa kanya yung matapang na babaeng kilala namin. Yung hindi umaatras kahit pa kinakabahan na. Yung hindi umaatras kahit tinatapunan na siya ng masasakit na mga salita. Ipakita mo si Zarena... ang babaeng mahal na mahal ng Kapitan namin. At ang babaeng mahal na mahal rin si Kap. Show him that"
Gumuhit ang isang ngiti sa labi ko pagkarinig sa sinabi sa akin ni Brix.
"Cool advice bro. Hindi halatang si Brix Vontelardo ang nagsalita" bigla ay komento ni Axel sa tabi.
My lips cracked a small laugh.
"Huwag kang umepal. Sinisira mo gabi ko" sagot naman ni Brix pabalik dito kaya ngingiting napailing na lamang ako nang magsimulang magbangayan na naman ang dalawa.
After a few more minutes, I straightened my back when I took sight of manang Josie coming down the stairs. May pag-aalala sa mukha niya.
Rinig ko ang pagtahimik nila Axel.
"Nasa study room niya si Sir Daniel. Nasa ikalawang kuwarto iyon sa ikatlong palapag" imporma niya sa akin. "Halika at samahan ko kayo"
Sumunod ako. At sa bawat hakbang na aking tinatapak, mas bumibigat ang paghinga ko. Tila kinakapos ako sa paghinga.
Dammit Za! Huwag ka munang kabahan ng ganito kalala! I snarled at the back of my mind.
Bahala na!
Seryoso ang tingin na ipinataw sa akin ni Manang Josie pagkatapat namin sa pintuan. "Hindi maganda ang timpla ng mukha ni Sir Dan ngayon. Mukhang may pinag-usapan sila ni Ma'am Stela. Galit siya. Gusto lang kitang bigyan ng babala, hija" mahinang sabi niya.
Nagpapasalamat ako at sinabi sa akin ni Manang Josie. At least alam ko kung papaano ko ihanda ang sarili ko.
I nodded. "Salamat po sa pagsabi sa akin manang" magalang na sagot ko.
Ngumiti siya ng tipid tsaka tumango. "Maiwan na muna kita"
"Sige po"
I turned to look at the men who did nothing but help me get here. They are both looking at me with awe.
"Huwag kang mag-alala Za. Nasa labas lang kami ni Brix. Hihintayin ka namin. Kung may mangyari mang masama, nandito lang kami. We'll be there when something bad happens..." tumigil si Axel. "Pero hindi mangyayari iyon syempre. May tiwala kami sa'yo. Magagawa mo 'to. Kaya mong kausapin ng masinsinan si tito" ngisi niya.
"Atta girl! You can do it!" Singit ni Brix. "Isipin mo na lang si Kap na naghihintay sa'yo pagkatapos ng lahat ng ito" bigla ay sumeryosong sabi niya.
Sumilay ang isang ngiti sa labi ko. "Salamat sa inyo. I couldn't have done this without your help. Kaya salamat" buong sinseridad na sambit ko.
So I guess this is it.
I closed my eyes for a moment to gather all my strength. I didn't prepare a speech. I don't have one. And I didn't ready what I am going to say. Ang nasa isip ko lang ay gagawin ko ito dahil kay Luke. At iyon ang gagawin ko.
I didn't think twice on pushing the door open and letting myself in. Tinapangan ko ang sarili ko. Madilim dito sa loob.
Pinigilan ko ang panghihina ng mga tuhod ko nang maaninag ko ang bulto ng isang may edad ng lalaki na nakatalikod sa di kalayuan.
"Sir"
Thank God I didn't stutter.
Halos di ko na namalayan na pinipigilan ko na pala ang paghinga ko nang humarap siya sa akin. Isang pares ng madidilim na mga mata ang sumalubong sa akin.
"I never expected you to come here, lady. What brought you here.." ang lakas ng pintig ng puso ko matapos marinig ang malalim at malamig na boses niya.
Katulad rin ni Luke kapag masama ang timpla ng aura nito.
Humakbang siya palapit sa akin. Light struck his face when he got closer.
Napalunok ako nang maaninag ko ng husto ang mukha niya.
He looks like his son. His facial features are just like Luke's.
Tumikhim ako.
Hindi ko na pahahabain pa ang sasabihin ko.
Ngumiti ako ng mapait at buong tapang na sinalubong ang matatalim niyang tingin. "Luke brought me here Sir. He is messed up Sir. I did tried to stay away from him. Because I know that you want your son to take your place. That you want him to marry Diane for a purpose. Since the day Diane talked to me about ending my relationship with your son, it didn't puzzle me the fact that you don't want a mere student like me for your son to end up with. I get that Sir. And I understand it because I know you care for your son. You want to take pride in his accomplishments without someone as poor as me by his side" huminga ako ng malalim.
Luke's father is silent while looking straight at me. Kabadong-kabado ako pero pilit ko pa ring pinakalma ang boses ko.
"Mahirap man kami, mga tao rin po kami tulad ninyo. We may not be as rich as you. Not as powerful as you. Not as well-known as you. But we value respect. That is why I respected your decision to make me stay away from your son. Nirespeto ko iyon dahil alam ko po na ginagawa niyo ito para sa kapakanan at ikabubuti ni Luke. But Sir... I am here to say sorry because I for once, want to break valuing respect. Losing your son, Sir, is the most difficult decision I have ever chosen. So I am saying sorry to you personally because I am choosing to get him back. I have been a coward for not fighting for him because all I could ever think of back then was to protect my family from your power and to save Luke from failing. Now, I want to change it. I want to fight for the man I love. I want to be fearless just for once. I love your son, Sir. I love him with all my heart. And I am ready to fight for him whatever it takes. I am sorry Sir" buong tapang kong saad. I wanted to make it short and straight.
Konti na lang Kapitan ko.. darating din ako.
I hid the flash of nervousness from my eyes when Luke's father kept his eyes on me.
A cold smile pulled up his lips.
"Never did I thought you could stand up on me, young lady. I never knew you could be fearless" Saad niya at napatitig na ako sa kanya nang maglakad siya palayo.
My fist clenched when he turned back to look at me again. "You're a brave girl, Ms Ramirez" malamig na sabi niya at naiwan na lamang akong sa pintuan nang maglaho ang bulto niya roon.
Nanginginig akong humakbang palabas. At nang makita ako nila Brix, agad akong dinaluhan ni Brix at inalalayan.
"Are you okay?" Nag-aalalang tanong niya.
Okay? Pumikit ako saglit at ilang sandali pa ay dahan-dahang sumilay ang isang ngiti sa labi ko. "I think I am" mahinang sabi ko.
Natigilan sila. Tsaka biglang ngumisi si Axel.
Pumasok bigla sa isip ko si Luke. My captain...
"You are okay. Now, are you ready for the next stop?" It is my turn to stand solid. Napatingin ako sa kanila. Brix smiled. "Ikaw lang ang hinihintay non. Pakiusap Za, balikan mo na ang kapitan namin"
He suddenly laughed. "Fuck babalikan mo na nga. Tara na tangina" Saad niya tsaka na ako hinila. Tumawa rin si Axel.
Isang hingang maluwag ang pinakawalan ko.
Konting hintay na lang Luke. Konti na lang aking kapitan...