Είμασταν αρκετή ώρα στο αυτοκίνητο. Εκείνοι μιλούσαν με νοήματα και εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγα.
Σε λίγο φτάσαμε σε ένα τεράστιο σπίτι. Ήταν σαν βίλα. Εξωτερικά έμοιαζε αρκετά παλιό αλλά ταυτόχρονα αρχοντικό.
Κατεβήκαμε από το αμάξι. Ο μαυροφορεμένοι τύποι χτύπησαν ρυθμικά την επιβλητική σιδερένια πόρτα που υπήρχε. Ένας φρουρός ήρθε και άνοιξε. Μπήκαμε στον κήπο και αρχίσαμε να περπατάμε ένα μονοπάτι που οδηγούσε στην πόρτα του σπιτιού. Τριγύρω υπήρχαν μαύρα τριαντάφυλλα και λίγο πιο βαθιά στον κήπο υπήρχε Ένας στάβλος με 3 μαύρα άλογα.
Φτάσαμε στην πόρτα. Την χτύπησαν με τον ίδιο ρυθμικό τρόπο. Μια ηλικιωμένη κυρία ήρθε και άνοιξε τη πόρτα. Φορούσε στολη οικιακής βοηθού και είχε πιασμένα τα γκρι μαλλιά της σε ένα χαμηλό κότσο. Φαινόταν θλιμμένη. Την έβλεπες ζωντανή εξωτερικά. Όμως εσωτερικά φαινόταν νεκρή. Μόλις με αντίκρισε έλαμψε το πρόσωπο της
-" Η κοπέλα;" ρώτησε του απαγωγείς μου όμως εκείνοι δεν μίλησαν και άρχισαν να περπατάμε στον τεράστιο διάδρομο που υπήρχε. Φτάσαμε σε μια τεράστια αίθουσα. Η διακόσμηση του σπιτιού ήταν ονειρική. Επικρατούσαν οι αποχρώσεις του μαύρο και του μοβ. Όμως τα έπιπλα και τα διακοσμητικά ήταν λες και ήταν από παλάτι. Η αλήθεια είναι πως όλο το σπίτι έμοιαζε με παλατι.
-" περίμενε εδώ και μην διανοηθεις να κουνηθεις." Μου είπε ο ένας και μου έδειξε μια πολυθρόνα. Έκατσα εκεί ενώ εκείνοι έφυγαν. Είχα χρόνο να επεξεργαστώ το χώρο. Στο ταβάνι υπήρχε Ένας μοβ πολυέλαιος με χρυσές λεπτομέριες. Οι πόρτες που διαχωριζαν τα δωμάτια ξύλινες με χρυσά πόμολα. Παντού υπήρχαν βάζα με μαύρα λουλούδια. Τριαντάφυλλα και μη. Το πάτωμα γυάλιζε λες και ήταν φτιαγμένο από το πιο ακριβό υλικό στον κόσμο. Ήταν πραγματικά ένα αξιοζήλευτο σπίτι
Γκουχου γκουχου άκουσα κάποιον να ξεροβηχει και ήταν μια γυναίκα. Ψηλή με μακριά μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τη μέση της. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα βγαλμένο από μια άλλη εποχή. Στα μαλλιά της Φορούσε ένα στέμμα στολισμένο με μαύρα και μοβ πετράδια. Ήταν πραγματικά μια πανέμορφη γυναίκα.
-" Εσύ πρέπει να είσαι η ποπη" μου είπέ με την επιβλητική φωνή της
-" μάλιστα" της είπα και κατέβασα το κεφάλι μου
-" ακολούθησε με" είπε και έφυγε από τη σάλα. Την ακολούθησα πιστά. Φοβόμουν και λίγο μην χαθώ. Αυτό πιο πολύ με γηπεδο έμοιαζε πάρα με σπίτι. Βγήκαμε στον πίσω κήπο τον οποίο δεν είχα δει. Ήταν κλεισμένος με γυαλί. Έμοιαζε αρκετά με θερμοκήπιο. Είχε όλων τον λογιών τα λουλούδια. Μαργαρίτες, κυκλάμινα, γαρύφαλλα και τα αγαπημένα του όπως φαίνεται τριαντάφυλλα. Όλα σε μαύρες και μοβ αποχρώσεις. Υπήρχε ένα τραπέζι στο κέντρο του κήπου. Κάθισε σε μια καρέκλα και μου εκανε νόημα να καθίσω και εγώ.
-" λοιπόν εψαχνα καιρό να σε βρω" μου είπέ κοιτώντας τα λουλούδια της
-" εμένα γιατι;" Την ρώτησα με περιέργεια
-" είναι πολλά ακόμα που δεν ξέρεις. Αλλά ήδη γνωρίζεις αρκετά για εμένα και τους ανθρώπους μου"
-" Δεν σας καταλαβαίνω" της είπα
-" ξέρεις ποια είμαι εγώ;" με ρώτησε κοιτώντας με μέσα στα μάτια. Εγώ κούνησα αρνητικά το κεφάλι
-" Είμαι η βασίλισσα των δαιμόνων" μου είπέ και εγώ γουρλωσα τα μάτια μου. Δηλαδή είναι δαίμονες; όχι άγγελοι; και τότε γιατί άστραψε το μενταγιον μου;
-"σου κάνει εντύπωση; νόμιζα ότι γνωρίζεις για την ύπαρξη μας" μου είπέ παραξενεμενη
-" Όχι γνωρίζω" της είπα και με κοίταξε με περίεργο ύφος
-" απλά νόμιζα ότι εισασταν κάποια αλλη... Τέλος πάντων εγώ Γιατί βρίσκομαι εδω;" τη ρώτησα
-" άκου ποπη... δεν ξέρω αν γνωρίζεις την ιστορία μας όμως θέλω από εσένα μια μεγάλη χαρη" μου είπέ και εγώ την κοιτούσα χωρίς να μιλάω
-" θέλω να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό. Να μην πεις σε κανέναν ότι γνωρίζεις για εμάς. Είναι επικίνδυνο τόσο για εσενα όσο και για εμάς. Αν μάθουν οι αγγελοι Πώς κάποιος άνθρωπος ξέρει θα προσπαθήσουν να σε προσεγγίσουν για να σε πάρουν με το μέρος τους" μου είπέ
-" μην ανησυχείτε ...το όνομα σας;"
-" Κασσάνδρα"
-" μην ανησυχείτε κυρία Κασσάνδρα δεν πρόκειται να πως σε κανέναν το μυστικό σας το υπόσχομαι" της είπα
-" φαίνεσαι καλη κοπέλα και μου εμπνέεις εμπιστοσύνη πράγμα σπάνιο για κάποιον άνθρωπο. Θέλω να προσέχεις και να έχεις τα μάτια σου 14. Οι άγγελοι θα προσπαθήσουν να σε προσεγγίσουν με φίλους τρόπους. Θα σου ταξουν τα απίθανα μόνο και μόνο για να πας με το μέρος τους."
-" μην ανησυχείτε ειμαι πολύ προσεκτική άλλωστε δεν μιλάω με πολλού ανθρώπους στη καθημερινότητα μου"
-" αυτό είναι καλο στη προκειμένη περίπτωση" είπε και χαμογέλασε
-" και εχω και αυτό" της είπα και της έδειξα το μενταγιον μου
-" ένα μαγικό μενταγιον που το βρήκες;" με ρώτησε έκπληκτη
-" μου το έδωσε κάποιος" είπα και κοίταξα αλλού μη θέλοντας να αποκαλύψω ότι μου το είπε ο Αντώνης.
-" φαίνεται ότι αυτός ο κάποιος, ο οποίος το πιο πιθανόν είναι να είναι εκείνος που στα αποκάλυψε όλα, σε νοιάζεται πραγματικά" είπε και εγώ ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπά πολύ δυνατά
-" και αν κρίνω από τα μάγουλα σου που έχουν γίνει κατακόκκινα μάλλον και εσύ τον νοιάζεσαι πάρα πολύ" Είπε και αμέσως έπιασα τα μάγουλα μου και εκείνη γέλασε
-" ποιος σου τα είπε;" με ρώτησε μετά από μερικά λεπτά
-" αν σας πω τι θα πάθει;" την ρώτησα
-" επειδή φαίνεσαι πολύ καλή κοπέλα θα τη βγάλει με μια επίπληξη μόνο" Είπε και γελάσαμε
-" Ο Αντώνης" της είπα
-" μμμ μάλιστα. Φαίνεται ότι έκανε μια καινούργια αρχή" Είπε και χαμογέλασε αχνά
-" τι εννοείτε;" τη ρώτησα
-" τίποτα κορίτσι μου...λοιπόν Δεν σε χρειάζομαι κάτι άλλο μπορείς να πηγαίνεις θα φωνάξω ένα αυτοκίνητο να σε γυρίσει σπίτι" Είπε και σηκώθηκε μαζί της και εγώ
-" χάρηκα πολύ που σε γνώρισα" μου είπέ και με αγκάλιασε
-" και εγώ πολύ..." είπα και χαμογέλασε. Καθώς πήγα να προχωρήσω έπεσε από τη τσάντα μου η ταυτότητα μου
-"ουπς" είπα και πήγα να σκύψω να τη πιάσω όμως η Κασσάνδρα με είχε προλάβει. Μόλις την είδε πάγωσε. Γουρλωσε τα μάτια της και την κοιτούσε επίμονα. Έκανε λες και είχε κάτι τρομερό
-"σε...σε... σε λένε μητσατσου;" κατάφερε να ψελλίσει με μεγάλη δυσκολία
-" μάλιστα" είπα εγώ γεμάτη απορία
-" και τον πατέρα σου τον λένε Αντώνη;" ξαναείπε με την ίδια δυσκολία
-" ναι Αντώνη τον λένε"της είπα και εκείνη έκατσα στη καρέκλα ημιλυποθυμη
-" Δεν αισθάνομαι καλά... δεν αισθάνομαι καλά" άρχισε να φωνάζει ενώ τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρια
-" τι πάθατε; είστε καλα; να σας φέρω λίγο νερό;" είπα και ξαφνικά ήρθαν οι μαυροφορεμένοι τύποι
-" κυρία Κασσάνδρα;" φώναξαν
-" τι της εκανες;" με ρώτησε άγρια ο ένας
-" τίποτα...τίποτα απόλυτος"
-" έξω από το σπίτι....δρόμο" φώναξε με άγρια φωνή
άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι την εξώπορτα. Βγήκα έξω και κοντοστάθηκα λίγο για να ηρεμισω. Τι ήταν τώρα όλο αυτο;
Μωράκια μουυυύυ
Νέο παρτττττ
Σας αρεσε; θέλω γνωμεςςς
Χμμμ τι λέτε να έπαθε η Κασσάνδρα και γιατί αναστατωθηκε τόσο πολύ με το επίθετο της ποπης;
Λάικ και κομμεντ
Φιλάκιαααα