Paubos na ang load ng WiFi ko kaya kahit hindi pa kota, ia-update ko na. Baka mamaya, maubos na ng tuluyan, deads tayo mga tol pag nagkataon!😂
So, happy reading.
Remember, stay hydrated.
😘
🥀
Zarena
When his strides closed the distance between us, I snickered. "Why do you have to do that?" Maagap kong tanong sa kanya.
I can feel the throbbing of the organ inside my chest. His wink though. It got me flippin over. Mas tumriple ang dating niya sa ginawa niyang iyon!
Sumeyo! Mabuti na lang talaga at nagawa kong panatilihin ang kahinahunan ko. My composure is intact.
"What?" Tanong niya. I glared at him again. Halatang nagiinarteng inosente!
"You don't go 'what-what' on me, Captain. I mean, you didn't have to let them know I'm with you! Sigurado lang na tutuksuhin ka nila at ibubully kasi kasama mo ang isang baguhang estudyante na estranghero sa paningin nila" Wasn't it the truth? He is well-known. I am just someone who popped out of nowhere.
He sat down and looked at me.
"Don't look at me that way" Saad ko at nag-iwas ng tingin. The way he looks at me is penetrating right in my organs.
Tumaas ang sulok ng labi niya.
"Too bad they wouldn't do that" Saad niya. He must be refferring to the latter I complained about.
He placed the table number down without breaking eye contact with me. "And if they do, I wouldn't mind" Saad niya.
My lips slowly parted. Napahigpit ang hawak ko sa bag ko. He is seriously disrupting the good game of my brain cells! When he talks like that, nagiging abnormal ang heart-heart ko. That might sound corny but it is definitely true. And it sucks!
Buti na lang at dumating na ang order namin para hindi na ako lalong magmumukhang tanga sa harapan niya.
Nakatutok ang tingin ko sa pagkaing inilalapag ng staff sa lamesa. With eyes gleaming, I looked up at the waitress and saw her smiling genuinely at me. Nasa may late 40's na ata siya.
"Thank you po" I respectfully uttered my gratitude. Hindi rin biro ang mag-waitress. Kasi marami rin silang ginagawa. They wipe tables, serve food, clean the floors, take orders. Yung ibang staffs na kilala ko, nakabusangot kapag nagtatrabaho. Yung iba naman katulad niya na ngumingiti. I admire the workers who can still smile despire of how tired thay feel.
Napansin kong saglit siyang natigilan pero ngumiti at tumango din kapagkuwaan saka bumalik na sa pagtatrabaho.
Diverting my gaze at the food served before us, I made a low happy sound. Mango Cake, one of my faves.
Hinawakan ko ang fork. Without wasting much time, I forked the cake and ate it. Napapikit ako sa matamis na lasa niya at wala sa sariling napangiti. Kaya lang, natigilan ako nang maalalang may kasama pala ako.
Dumilat ako at nakangiwing ngumiti nang makitang titig na titig sa akin si Luke habang may kakaibang kislap sa mata niya. He's leaning in his chair. His eyes on me.
I cleared my throat.
"M-masarap..." Bulong ko.
Muntik naman akong manlumo sa kina-uupuan ko nang makita ang sumunod na ginawa niya. He wet his lower lip and smirked. "I think it is" Sabi niya.
I blinked. I think my fallopian tube snapped.
Seven
Tamad kong isinabit sa balikat ko ang bag ko. I'm fucking slouchy.
I slept late last night.
Gabriela. Kasalanan ng babaeng 'yon. Tangina!
Kumuyom ang kamao ko nang maalala ang nangyari kagabi. Before I leave to school I fucking made it clear that she stays inside my condo unit. Pero ang tigas ng ulo. Hindi ko nakita ang anino niya pag-uwi ko. Sinubukan ko nang halughugin ang buong condo ko pero wala siya.
So I had to make some calls just to find her. She doesn't even have a phone! I had to ask Aldereva to ask help from one of his cousin's friend, Mr. Yro. He could easily track her.
I got home almost 8 in the evening and she wasn't there.
Ginamit ko ang kotse ko para hanapin siya sa daan. Bago pa lang siya sa Maynila so she doesn't know her way. I met her at the train station. Long story. Hindi ko alam kung pinalayas ba siya o kung kusa siyang naglayas. She never talked about it when I ask her.
It didn't take long when Isaac texted me where she was. And I reminded myself to thank Mr. Qazvin when I see him soon.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at pinaharurot ang kotse ko sa lugar na sinabi ni Aldereva. She better make sure she's alright because I don't know what I might do when something happens to her. I might go crazy.
Nang marating ko ang park, ipinarada ko agad ang kotse. Lumabas ako at agad siyang hinanap. Patakbo pa akong naglibot-libot sa park na 'yon. Hanggang sa tumigil lang ako nang maaninag ang isang napakapamilyar na pigura na naka-upo sa may swing. Nakatalikod siya sa akin.
Nakahinga ako ng maluwag.
Kinalma ko muna ang sistema ko tsaka sinara ang pagitan namin. "Stand up" Utos ko.
I can't calm my fucking nerves, not in this situation. Tangina, naiinis ako at galit. She made me worried sick, dammit!
Alam kong natigilan siya pero sinunod rin naman niya ang sinabi ko. Tumayo siya at mabilis akong nilingon. "Seven..." Bulong niya. Yung mga mata niya, nanunubig.
Nagtagis ang bagang ko. Hinapit ko siya sa baywang at mahigpit na niyakap. Gusto kong magalit pero hindi ko kaya. Seeing her lost, I let my guards down. "I-I'm sorry... Sinubukan ko lang namang hanapin ang station ng bus papuntang bahay. Nagbabakasakali akong sumakay ng bus para makauwi na ako sa amin kasi hindi ko gustong ginagambala ka. H-hindi ko na n-namalayan ang daan pabalik..." Humikbi siya.
I hugged her tighter. "Let's go home" Tanging sabi ko at hinalikan siya sa noo.
Home. I've never said that word before... until she came.
Isaac
Tinapik ko ang balikat ni Saavedra. "Parang lutang ka, Pare. Tungkol ba 'to sa nangyari kagabi?" Tanong ko. Pansin ko kase kanina habang naglalakad kami parating dito, ang lalim ng iniisip niya.
Kagabi, tinawagan niya ako para tanungin kung puwede daw bang humingi ako ng pabor sa nakakatandang pinsan ko na si Eux na magpahanap sa kaibigan niyang si Yro ng nawawalang tao. He mentioned a name. Kung tama ako, Gabriela Madrigal ata pangalan nun?
"Ano bang meron? Sino ba yung pinapahanap mo?" Tanong ko. I find it interesting. Ano ba ang koneksyon niya sa babaeng pinapahanap niya?
Umiling siya. "Wala. Ikaw na ang umorder. Doon tayo sa table na katabi nila Cap. Mukhang doon naman gustong umupo si Brix. Diba, Vontelardo?" Nakangising baling nito sa kaibigan naming mukhang napiko na ng tuluyan.
Asar niya kaming tinignan.
Mahina akong natawa tsaka na pumunta sa harap para umorder matapos nilang sabihin ang gusto nilang kainin. Mga gagong iyon, ako pa talaga ang mag-oorder sa kakainin nila? Tangina, utang nila 'to sa akin!
Sinilip ko ang gawi nila Kapitan. Napangiti ako nang makitang nakangisi si Kap kay Zarena. Yung mga ungas kong mga kaibigan naman ay naupo sa parte na malapit lang kila Cap.
Pinigilan ko ang pagtawa nang makitang biglang nawala ang ngisi sa labi ni Captain. Bumalik ulit sa pagiging matigas ang mukha niya.
Bilis ng galawan ni Cap! Bilib ako sa kanya. Tangina, kahapon lang hindi niya hinayaan si Brix na lapitan si Zarena, ngayon makikita namin siyang kausap siya at kumakain kasama siya?
Damn! He's overlapping real steel.
Zarena
Pinilit kong pakalmahin ang naghuhuramyentong sistema ko. Gusto kong murahin ang malakas na sex appeal niya! Ilang pampaguwapo ba ang nilunok niya? Sobra pa ata sa sobra! Ang gwapo e!
I adjusted at my seat uncomfortably. Lalo pa nang maupo sa gilid naming table ang mga ka-tropa niya.
Upang libangin ang sarili ko, tinusok ko ulit ang cake at sumubo ng piraso nito.
"Ms. Ramirez?" Binalingan ko ng tingin ang tumawag sa akin at napangiti ako nang makitang nakalahad sa harapan ko ang hawak ni Seven na mga papel. Kusang gumalaw agad ang mga kamay ko para kunin iyon. I smiled at him when my hands touched the hard pieces. "Thank you..." Saad ko.
Tumango siya at tipid na ngumiti tsaka muling bumalik sa kinauupuan. At dahil sinundan ko siya ng tingin, nahagilap ng mga mata ko si Brix.
He's staring at me. Tipid ko siyang nginitihan.
Nang ibalik ko na ang tingin ko sa kaharap ko, muntik na akong masamid nang makitang sumisipsip siya sa straw ng inumin ko. "Hey, that's mine! Bakit mo iniinuman yung akin?" Takhang tanong ko.
Imbes na agad huminto, uminom pa siya lalo. Ang mga mata niya hindi binabitawan ang tingin ko kahit pa umiinom siya.
Nang matapos siya, nagulat ako nang ilapag niya ng mas malapit sa akin ang frappe niya. Nasa kamay niya yung akin.
"Yours taste better. Let's switch drinks. You can have mine" Saad niya na para bang ang usual ng ginawa niya.
He then stopped drinking and placed the cup on top of the table. "Sa susunod, sa akin ka lang tumingin..."
Napaawang ang mga labi ko sa narinig.
He leaned back. "Stay in your class after the last subject. I'll pick you up" Saad niya na ikinabigla ko.
Anong pinagsasasabi niya? Kakakilala pa lang niya ako, diba? Why is he doing this?
Ano? May nagalaw ba sa utak niya kaya ganyan na lang ang mga salitang lumalabas sa bibig niya?
Nang makabawi ako, tinitigan ko siya ng mabuti. "Naka-drugs ka ba?" Tanong ko bigla.
Ang hindi ko inaasahan, mahina siyang natawa.
"Addict ka?" Hindi pa talaga ako nakuntento at nagtanong pa.
Isang pilyong ngiti ang pumorma sa labi niya. He eyed me. "I'm getting there..." Saad niya sa boses na tila ba may ibang kahulugan.
Dalawang beses akong napalunok. Jusko po.