You got me a hundred comments. So this is it, my loves.
150 comments and 100 votes to unlock Chapter 10.
Ready your smiles. Happy reading.
☺️
🥀
Zarena
I am just here to simply get some papers yet he's making it hard! Nagpapasalamat talaga ako at bakante ako after break kasi kung hinde, kapag talaga hindi pa binigay ni Mr. Saavedra ang kailangan ko, aalis ako.
Napabuntong hininga ako. Pero kapag iniisip ko, sino ba ang ginagago ko? E alam ko namang hindi ako aalis hangga't sa hindi ko nakukuha ang dahilan kung bakit ako nandito.
And I wound not want to disappoint Sir Jero either. I told him I would do him a favor.
Ngumiti lang ako ng tipid kahit pa bakas ang gulat sa mga mata ng ibang players. Hinarap ko ang Captain nila na ngayon ay bumalik sa walang buhay ang mukha niya. Nagsisimula na akong mainis dito talaga! Kahit saksakan siya ng kaguwapuhan at umaapaw ang sex appeal, hindi niya pwedeng gawin na lang kung ano ang gusto niya! Kagaya ngayon. He cannot tell his friend to get back to the game just as he pleases even after I asked the player to hand me the important papers that I am asking for!
"Please don't be bothered, Captain. I just need to get something from your teammate" Ditesong sabi ko sa kanya habang may pekeng ngiti sa labi ko. Akala ba niya aalis agad ako?! Well, nagkakamali siya.
Wala siyang naging reaksyon sa sinabi ko. "After break, may klase ka ba?"
Awtomatikong nagsalubong ang magkabilang kilay ko sa narinig. Why is he asking me that?
Kumurap ako. "Telling you about it is not my thing, Captain" Mahinang sabi ko.
Bakit ko sana sasagutin ang tanong niya? His question is answerable by a simple yes or no, I'm aware. Subalit wala akong balak sabihin sa kanya kung meron o wala man akong klase mamaya.
Napalunok ako nang humakbang siya palapit sa akin. Imbes na kabahan at umatras, nanatili ako sa posisyon ko habang ginagaya ang paraan ng pagtingin niya sa akin. I gripped my bag. "Stay right there" Matigas kong sabi.
Brix Apollo
Pabalik-balik ang tingin ko kay Captain at kay... Zarena. Wala akong masabi. Para atang naipit ang dila ko sa bibig ko simula nung lumapit si Kapitan at kinausap si Zarena.
He actually initiated a conversation first.
Napakamot ako sa batok ko. Magkakilala sila? Talagang nagulat ako nang marinig si Kapitan na bitawan ang mga katagang, 'why didn't you answer my calls?'
Putchang gala! Bakit si Captain, alam niya ang phone number niya? Paano?
Buti at alam ko pangalan niya. Sa katotohanan, kahapon ko lang nalaman. And I learned that she's pursuing Law.
Kahit nagugulat ako sa nangyayari, lumunok muna ako saglit.
"Telling you about it is not my thing, Captain" Saad ni Zarena.
Nagkatinginan kami ni Seven. Bakas rin sa mukha niya ang gulat at pagkalito. The same way as my reaction. Sino ba naman ang hindi magugulat e may kinakausap si Kapitan na babae?! Kahit nga ang mga tagahanga niya ng walong taon, wala iyang pinapansin ni isa sa kanila!
But Zarena... he's looking at her differently. I've never seen that look before. Sa ilang taon naming pagkakaibigan, ngayon ko lang nakita ang ganyang tingin na meron si Captain.
Lumingon ako sa gawi nila Axel. Ang mga ungas tahimik lang din na pinapanood ang nangyayari. The only guy who's smiling is Isaac. That fucking Aldereva! And he's grinning at me! Yung ngisi na nang-aasar.
I showed him my middle finger.
Mamaya ko na tanungin iyang Aldereva na iyan. Mukhang may alam sa nangyayari e.
Binalik ko ang tingin ko kay Kapitan na ngayon ay humakbang palapit kay Zarena. I was expecting her to move away but she stayed still. Hindi nakalutas sa paningin ko ang paglunok niya. Dahan-dahang pumorma ang isang ngisi sa labi ko. She's quite tough. Kami nga natatahimik kapag walang kabuhay-buhay ang tingin ni Kapitan. Pero siya, hindi man lang natinag.
Damn.
Tinignan ko si Kapitan. Tangina, kaya pala nung binalak kong kausapin si Zarena kahapon doon sa kainan, pinaupo niya ako. He even said that she's off limits.
Wala akong laban, tangina. Captain obviously likes her.
Ngingiting napiling ako sa naisip ko. Nambabakod si Kapitan. Hindi pa nga nag-uumpisang manligaw. I smirked at the back of my head.
Akala ko titigil na si Kapitan pero humakbang ulit siya. Then he took another step. Then another. Hanggang sa huminto lang siya nang magsalita si Zarena.
Napaawang ang labi ko. Kelan pa sumunod ng utos galing sa isang tao si Kapitan?
Napakamot ulit ako sa batok ko.
"Stay right there" Gusto kong ngumiti sa malamig na tono ng boses niya kaso pinigilan ko. Baka wala sa oras akong mabalian ng buto. Mahirap na! Sa mukha pa naman ang puntirya ni Kapitan.
Akala ko sasagot si Kapitan pero nagkamali ako.
Zarena
Lapit kasi ng lapit! Wala siyang kaide-ideya na tumatambol na ang puso ko sa kaba dahil dumilim ang mga mata niya! Pakiramdam ko may pumupukpok sa ribcage ko na ewan!
Akmang magsasalita pa sana ako dahil hindi siya sumagot kaso hindi ko naituloy nang hawakan niya ang kamay ko. Huli na upang makabawi ako nang maglakad siya. Awtomatikong gumalaw ang mga paa ko. I tried staying still but he just pulled me. Mas malakas siya kaya nahigit ako sa kung saan siya pupunta.
Napunit ata ang kidney ko. My heart is freakin' racing! Napaawang ang labi ko nang bumaba ang tingin ko sa kamay niyang mahigpit ang hawak sa akin.
T-that's.. - lumunok ako.
"Luke..." Mahinang sabi ko. Sumusunod ako sa mga hakbang niya habang pilit bumabawi sa katinuan. Ayoko namang makaladkad! E sa hawak pa naman niya ang kamay ko kaya sumasabay ako sa mga hakbang niya!
"Let go" Mariin kong sabi at nagpumiglas kaya lang nag-back out ang nagtatapang-tapangang dila ko nang lingonin niya ako.
"Let's grab a snack. I'm starving" Tipid niyang sabi at muli akong hinigit.
I gulped. "Hindi mo kailangang hawakan ang kamay ko"
He stopped. Pero wala sa kanya ang atensyon ko kundi sa mga estudyante na nakapaligid sa amin. Nakatutok ang lahat ng atensyon nila sa amin at dinig na dinig ko ang mahihinang bulungan nila.
Napapikit ako ng mariin. I just got myself noticed.
Muli kong binawi ang kamay ko pero hindi niya ako hinayaan. He just stared at me.
I sucked for air. "I don't know why you're doing this but I'm asking you to stop. It's never my intention to associate myself with anyone of you. Lalong lalo na ikaw" Mahinahong sabi ko.
Ni hindi ko nga maintindihan kung bakit niya ako kinakausap. O kung bakit siya lumalapit sa akin. I tend to be nobody. I am likely to be a ramdom wight. It was just me, Patricia, Catalya, Julius and the others. Pero sa ginawa niya ngayon, nababalatan na ako ng buhay sa mga tinging ipinapataw ng mga nakapaligid sa amin.
"Consider that the moment I had the conversation with you last night, you're already involved" Matigas niyang saad.
"Luke"
He looked away. "Let's go. Gutom na 'ko"
Umiling ako at pilit ulit kumawala sa paghawak niya sa kamay ko. Yet, to no avail he held it tighter. "Hindi ko pa nakukuha ang mga papeles sa ka-tropa mo. Given that I need to give it to Sir Jero after break"
"I'll take care of that. He'll give it to you later"
Tumango ako.
Huminga ako ng malalim. I've been asking a question in my head, again and again. An answer is what I need. And in order to have it, I better ask him. Kesa naman may mapapakong tanong sa isip ko.
Inayos ko ang pagkakasabit ng bag ko. "Why are you doing this?" Diretsong tanong ko.
Walang pagbabago sa blanko niyang mukha. He was just staring at me. Looking at me like he's watching every move I do.
Namulsa siya. "If I tell you, you might run away" There was a venom in his voice.
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. He answered it but he made it more complicated.
Base sa mukha niya, kapag tinanong ko ang dahilan, hindi niya sasabihin. Kaya naman humugot lang ako ng malalim na hininga at tinignan siya. "Tara na" Sambit ko.
Tumalikod siya at sinimulan ulit maglakad pero bago pa niya magawa iyon, hindi nakalusot sa paningin ko ang pag-angat ng isang sulok ng labi niya.
I gulped.
Binalot ng kaba ang puso ko habang naglalakad kami. I can't stay calm when I can feel glares coming at my direction! Strange looks are being thrown at me. Karamihan ng mga estudyante, halos lahat na ay nakatingin sa direksyon namin. Pati mga lalake, nakikiusyoso na rin!
And I blame the Captain for this!
The plan I set to remain unnoticed is not what's happening right now. Maghuhukay na ata ako ng libingan ko. Kasi sa paraan ng mga tingin na pinapataw ng mga babae sa akin, nakakamatay.
I bit my lip.
He looked at me. "You're tensed. Loosen up" Bulong niya sa tenga ko.
Pinakiramdaman ko ang katawan ko. Bwisit na mga paru-paro sa tiyan! Bakit ba kasi kailangan pa niyang ilapit ang mukha niya ng ganon?!
I tried to focus. Pilit kong kinalma ang sarili ko gaya ng sabi niya.
Tumigil kami sa harapan ng Friz and Bits. Hinanda ko na ang sarili ko at ipinalangin na wala sina Patricia at Catalya sa loob.
Luke pushed the door open. Ang kamay niya ay mahigpit pa ring nakahawak sa kamay ko. At nang tuluyan na kaming makapasok sa loob, natigilan ako nang makita sina Catalya sa may dulo. Oh shoot.
Lahat ng mga mata ng mga kumakain sa loob ay dumiretso sa taong nasa harapan ko. Then, their eyes settled on me.
Kitang kita ko kung papaano namilog ang mga mata ni Patricia. Napaawang naman ang labi ni Catalya. Yung iba nagsimulang magbulungan habang may gulat na naka-ukit sa mga mukha nila. Nalilito kung sino ba ako.
Ginala ko ang paningin ko hanggang sa tumigil ito sa isang babaeng biglang napatayo. Diba siya 'yung binanggit sa akin nila Pat na admin ng fans club ng Captain ng Vikings? The one they told me to stay away from?
Sa kamalasan ko, nakatingin siya sa kamay kong hawak ni Luke. When she looked at me, ang sama-sama ng tingin niya. Yung tingin ba na sinusunog niya ang intestines ko.
Napapikit ako ng mariin. I just got a new friend. Note the sarcasm. I'm literally dead.